Tom XI (MO-MZ)

Gotard, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. Józef, tytułujący się hrabią, emigrant w Anglii 1846 r. Aleksander, syn Franciszka, w 1840 r., a Stanisław, syn Aleksandra, w 1855 r. marszałkowie szlachty pow. dynaburgskiego. Jan ożeniony z Anną Wyczałkowską, córką tajnego radcy dyrektora Sprawiedliwości w Królestwie 1870 roku. Stanisław, dziedzic w Kowieńskiem, z Felicyi Komarówny ma synów, ks. Aleksandra i Jana, który w 1912 r. zaślubił Maryę, córkę Konstantego Rodkiewicza i Wandy Szuszkiewicz (Metr. Kor., Kancl., Sigil.). 

MOHORT. N., już w 1709 r. namiestnik pancerny, poległ w wojnie z Moskwą 1792 r. pod Boryszkowem przeszło stoletni, a więcej niż 80 lat służby wojskowej liczący; z jego życia rycerskiego Wincenty Pol usnął jeden z najpiękniejszych swoich poematów pod tytułem „Mohort“. Antoni, regent grodzki żytomierski 1796 roku. Ludwik, emigrant we Francyi od 1831 roku. 

MOHR von EHRENFEST h. MOHR. Herb - w polu białem murzyn z dzidą w prawym, a tarczą w lewym ręku, z przepaską na czole; w koronie nad hełmem pół murzyna. Józef-Antoni, pułkownik regimentu galicyjskiego, otrzymał 1787 roku szlachectwo galicyjskie z przydomkiem von Ehrenfest (Siebmacher). Ludwika-Franciszka, żona Karola-Władysława ks. Jabłonowskiego 1850 r. 

MOHUCZY. Patrz Mochuczy. 

MOHYLOWSKI h. DOŁĘGA. Jerzy, patron Trybunału lubelskiego 1658 r. Grzegorz, Jan i Wojciech 1665 r. Jerzy z Ochrynowa 1666 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubek). 

Andrzej 1782 r., a jego syn Mikołaj i wnuk Aleksander 1830 roku wylegitymowani w Galicyi. Stefan, syn Aleksandra, urzędnik w gub. wołyńskiej 1849 r. 

MOJACZEWSKI h. PORAJ. W ziemi wschowskiej; piszą się z Olbrachcie. Benedykt 1530 r., żonaty z Małgorzatą Kaznowską, miał synów, Andrzeja i Jana; po Janie, dziedzicu Golesze i Modrzew, synowie, Piotr i Sebastyan 1570 r. Po Sebastyanie syn Stanisław 1570 r. Marcin żonaty 1618 r. z Ludwiką Rajską. Anna z Filgnerów, żona Stanisława 1647 roku. Jan i Krzysztof z ziemią wieluńską, a Karol i Kacper z wojew. kaliskiem podpisali elekcyę 1669 r. Stanisław, ożeniony z Barbarą, córką Melchiora Lossow, i Wojciech, synowie Mikołaja i Anny Gruszczyńskiej, 1699 r. 

Maryanna, żona Zygmunta Lossow 1730 r. Jan, podpułkownik wojsk koronnych 1758 r. N., żona Anna Mielęcka 1770 r. N. z Olbrachcie, komisarz do zbierania ofiar z ziemi wschowskiej 1789 r. Stanisław, major wojsk koronnych 1791 r. Wiktorya, żona Bogusława-Samuela Mielęckiego 1800 r. Karolina, żona Adama Bronikowskiego, kasztelana Królestwa 1815 r. (Ks. Gr. Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Metr. Kor., Kancl., Vol. Leg.). 

MOJECKI h. BRODZIC. Przecław, dziekan kamieniecki, doktór teologii, autor i tłomacz 1617 r. Marcin, kanonik poznański 1628 r. Rajmund, ks. Dominikanin 1717 roku. Józef, kanonik kurzelowski, pleban chotowski, prebendarz w Zielonym Kotelu 1729 r. (Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

MOJEK. Sebastyan zmarł 1623 r. bezpotomnie, a majątek jego przeszedł na skarb królewski, i ten majątek otrzymał Jakób Sosnowski, sekretarz królewski (Metr. Kor.). MOJGIS. Piotr-Antoni, budowniczy i deputat pow. wiłkomierskiego (Arch. Dubr.). Konstanty-Kazimierz, stronnik Augusta III. Ambroży i Tadeusz synowie Kazimierza, dziedzice wsi Zawiesiszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MOJKOWSKI v. MOYKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Wzięli nazwisko od wsi Mojkowa, w północnem Mazowszu, jednak jedna ich linia, osiadłszy na Podlasiu w XV stoleciu, założyła także osady Mojków i Mojki, z których pisała się. Smiszko i Ścibor zamieszczeni w przywileju Ziemowita ks. Mazowieckiego danym Boleścicom 1408 roku. Bolesta, chorąży wyszogrodzki, Piotr, Stanisław i Wszebor, dziedzice Mojkowa, zostali w 1456 r. uwolnieni przez książąt Mazowieckich od wszelkich sądów z wyjątkiem książęcego. Bartłomiej i Maciej, synowie Trojana, 1499 r. Łukasz, dziedzic wsi Mojki, żonaty z Kordulą, córką Piotra z Wnorów 1551 r., miał synów, Gabryela i Jana, dziedzica Woli 1582 r. Stanisław, syn Jana, zaślubił Zofię Gąsowską 1568 roku. Barbara, córka Marka z Mojek, wdowa po Mateuszu Makowskim, pokwitowała z sum braci swych rodzonych: Jana, Nikodema i Stanisława 1569 roku. Sebastyan, syn Andrzeja, z Mojek-Truskolasy i Nowisko 1582 roku, miał córkę Katarzynę lv. Mateuszową Makowską, 2v. za Janem Płońskim, i synów: Andrzeja, Jana, Mikołaja i Stefana, dziedziców Mojki; Mikołaj zapisał 1593 r. posag żonie Zofii Garbowskiej. 

Marcin i Zacheusz, synowie Floryana, 1601 r. Po Augustynie córka Anna, żona Adama Żędziana 1623 r. Zofia, żona Marcina Dębickiego, podkomorzego sandomierskiego 1635 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Mil.). 

Wiktoryn, pleban lubiński 1745 r. Kazimierz, kanonik łucki 1781 r., kanonik brzesko-litewski, um. 1796 r. 

Stanisław, syn Stanisława i Maryanny, ur. 1788 r. w Nowogródku, postąpił 1806 roku do 2 pułku Ks. Warszawskiego; umieszczony 1815 roku w 3 pułku piechoty liniowej, w 1816 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi i był w bitwach pod Smoleńskiem, Możajskiem, Krasnem i nad Berezyną (Ks. Wojskowe). 

Po Jakóbie, synu Pawła, dziedzicu wsi Mojki 1738 r. (Akta Brańskie) było trzech synów; z nich: a) Stanisław, po którym synowie: Antoni, Ignacy i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1847 r.; b) Maciej zaślubił Anielę Stypułkowską, z której synowie, Julian i Stanisław wylegitymowani w Królestwie 1848 roku; c) Adam, po którym z Bogumiły Grzymowskiej syn Paweł wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

MOJKOWSKI h. JELITA. Właściwie z Mojkowic. Jan Żegota z Mojkowic, chorąży sieradzki 1473 r.; tego brat Bernard. Stanisław Bawełna, wojski sieradzki 1448 r. (Akta Krakowskie). Stanisław z Mojkowic 1544 r. Mikołaj Żegota, dziedzic Miechnowic i Buzaki 1595 r. (Conv. Piotrk.). Elżbieta, żona Seweryna Dembińskiego 1645 r. 

MOJSA v. MOYSA-ROSOCHACKI h. MOYSA. Herb - na tarczy w polu błękitnem pas poprzeczny czerwony z trzema złotemi gwiazdami, zasłaniający w połowie lwa białego, trzymającego w prawej przedniej łapie trzy zielone gałązki; w koronie nad hełmem takież pół lwa. 

Jan Moysa, dziedzic Rosochacz, Słobudka Polna, Kamionka Mała i Rudniczki, w Galicyi, otrzymał 1875 r. szlachectwo z przydomkiem Rosochocki. 

MOJSIEJ v. MOJSIEJEWICZ h. MOJSIEJ. Herb - w polu bialem nad sześciopromienną gwiazdą półksiężyc z krzyżem w środku; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie (Hr. Ostr.). 

Mojsiej, chorąży dorsuniski, po którym chorążym został syn jego Andrzej 1527 r. (Bon.). Marcin, dworzanin królewski 1541 r. (Metr. Litew.) 

MOJSIEŃSKI. Szymon, Bazyli, Hrehory, Demian i Iwan pozwani 1683 r. przez Jana Wojnarowskiego, łowczego owruckiego, o najazd na miasteczko Szersznie (Wyr. Tryb. Lubek). 

MOJSKI. W wojew. ruskiem. Stanisław, łożniczy królewski 1561 r., z żony Róży N. miał córkę Annę. Mikołaj, dziedzic Jankowie, został 1621 r. pisarzem ziemskim halickim i pozostawił córkę Elżbietę za Stanisławem Mogilnickim i czterech synów: Krzysztofa, dziedzica m. Krośniczyna 1652 r., Łukasza, Serwiusza i Stefana, elektora 1632 r. z wojew. ruskiego, deputata na Trybunał radomski z wojew. wołyńskiego 1642 r., żonatego z Anną Modryńską. N. podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. krakowskiem. Stanisław żonaty z Felicyanną z Gawronów 1682 roku (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Vol. Leg.).

MOJSŁAWSKI. Wincenty i Zygmunt 1567 r. Wawrzyniec 1595 r. Maciej, dziedzic Mojsławic 1597 r. Jerzy, pisarz grodzki grabowiecki 1616 r., miał córki: Agnieszkę, Barbarę, Elżbietę i Katarzynę. Aleksander, syn Marcina z Mojsławic, 1630 r. Waleryan 1666 r. (Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOJZA v. MOJZEN. Julianna, żona kn. Romana Dolskiego, 1v. Kostkowa, 1540 r. Stanisław, syn Wawrzyńca, i Dorota, żona Andrzeja Łuniewskiego 1584 r. (Wyr. Tryb. Lubek). 

MOKICZ h. LUBICZ. Jerzy z żoną Barbarą Busławską otrzymał 1632 roku w nagrodę zasług Rubiezówkę, w pow. żytomierskim. Józef, syn Michała, wylegitymowany w Cesarstwie 1857 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MOKIEJOWSKI v. MOKIEJEWSKI. Marya-Magdalena, żona Stefana Mazepy, podczaszego czernihowskiego 1629 r. Stefan-Adam pozwał 1658 r. Giedzińskiego Stanisława o sumy. Zacharyasz, towarzysz chorągwi pancernej pozwany 1664 r. o najazdy (Wyr. Tryb. Lubek). 

MOKIERSKI h. OSTOJA. Byli w Wielkopolsce. Walenty z Mokrego miał córkę Annę, żonę Wojciecha Zabierzowskiego 1621 r. Andrzej pozostawił syna Jana i córkę Katarzynę 1689 r. Grzegorz z żony Heleny miał córkę Maryannę i syna Marcina 1690 r. 

Aleksander, Józef, Paweł i Stanisław 1725 r. Wawrzyniec, Franciszek i Ludwika obierali 1736 r. plenipotentów. Józef, sądowy ziemi michałowskiej, poseł prowincyi pruskiej, stronnik Augusta III. Szymon z wojew. pomorskiem i Wojciech z wojew. Witebskiem podpisali elekcyę 1764 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Piotr, i Lubek). 

Wojciech, syn Stanisława, z synem Teodorem i tego synem Justynem wylegitymowani w Cesarstwie 1865 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MOKIEWSKI. Stefan, żołnierz weteran, z żoną Maryanną Wolską zachowani przy posiadaniu domu w m. Kazimierzu 1659 r. i tegoż roku dostali wójtostwo we wsi Rzeczyca, należącej do starostwa kazimierskiego (Sigil.). 

MOKIN h. PODKOWA. Herb - w polu białem podkowa srebrna barkiem do góry obrócona, nad którą gwiazda złota; w środku zaś podkowy miecz obosieczny. Na hełmie pięć piór strusich mieczem przeszytych. 

Tadeusz, chorąży, a następnie podporucznik w regimencie koronnym, w nagrodę zasług otrzymał nobilitacyę na sejmie 1790 r., a w 1792 r. na sejmie pod generalną konfederacyą powtórzenie tej nobilitacyi i herb wyżej opisany (Vol. Leg., Kancl.).

MOKIN. N., porucznik wojsk koronnych 1777 roku. Antoni żonaty z Barbarą Kleczkowską 1778 r. Jan, towarzysz kawaleryi narodowej wojsk koronnych, w nagrodę zasług wojskowych, otrzymał na sejmie nobilitacyę 1790 r., a przysięgę składał 1791 r. (Vol. Leg., Kancl., Sigil.). 

MOKŁOK v. MOKŁAK h. GRABIE. Paweł, elektor 1632 r. z wojew. kijowskiego, podczaszy i sędzia departamentu wojew. nowogrodzkiego 1636 r. Stanisław, podczaszy nowogrodzki 1648 roku. Jerzy, Piotr-Stanisław i Zygmunt 1697 r. podpisali z wojew. nowogrodzkiem elekcyę, a Jerzy-Konstanty z wojew. nowogrodzkiem pospolite ruszenie 1698 r. 

Antoni, Dymitr i Gabryel, synowie Bazylego, i Anny Staszkiewiczówny, zastawili 1717 roku grunty Jenetyłowskie i Jerlikowskie wujowi Aleksandrowi Staszkiewiczowi (Ks. Gr. Owruckie). 

Józef-Celestyn został 1733 r. starostą żytomierskim. Teodor podpisał 1733 r. elekcyę z wojew. kijowskiem. Andrzej, rotmistrz piński, otrzymał 1786 r. kaduk (Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Feliks, syn Mateusza i Anny, ur. 1797 roku w Miechowszczyźnie, wszedł 1812 r. do 18 pułku Ks. Warszawskiego; przeniesiony 1817 r. do batalionu grenadyerów gwardyi, 1820 r. został podporucznikiem; w 1821 r. wyszedł do dymisyi. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MOKOSIEJ h. WUKRY. Stara wołyńska rodzina. Okolski wywodzi ją od słynnego Attyli, króla Hunnów; prawdopodobniej jednak należy do tych rodzin, które za Witolda wiel. ks. Litewskiego, przyjąwszy chrzest, nadane były majątkami, że zaś pochodzenie tej rodziny musiało być świetne, dowodzi obszar nadanych im w XV stoleciu majątków; posiadali bowiem dziedzicznem prawem Krzemieniec i cały kraj od Buska do Czartoryi, step i ziemię zwaną Woronoje-stado. 

Podług Okolskiego przodek tego domu Mokosiej miał syna Wańka, który przyjął chrzest; starosta wołyński i krzemieniecki, dzielnie walczył przeciw Tatarom, i z Olechny ks. Gedroic miał zostawić sześciu synów, z których Stańko (Stanisław) poległ w boju z Tatarami pod Kijowem, a Piotr otrzymał prawem feudalnem Krzemieniec, i z żony N. Kierdejówny miał synów, Michała, który poległ pod Warną 1444 r., i Gabryela, po którym z Bohowitynówny-Kozieradzkiej syn Denis (Dyonizy), który odstąpił swych praw do Krzemieńca królowi Kazimierzowi IV, a natomiast dostał Zbaraż na dożywocie i wsi 19 na dziedzictwo 1442 r. 

Bartoszewicz domyśla się, że od tego Denisa v. Deniska pochodzą książęta Zbarascy, Wiśniowieccy i inni Korybutowicze, lecz to jego mniemanie niema żadnej historycznej zasady, to pewna, że potomkowie tego Deniski brali po swym protoplaście nazwisko Denisko i Deniskowicz, które dotychczas zachowali i że wzmiankowana umowa z 1442 roku nie musiała przyjść do skutku, gdyż starostwo krzemienieckie kilkadziesiąt jeszcze lat zostawało w ręku tej rodziny, a Zbaraż wkrótce potem 1460 r. był w posiadaniu Korybutów-Zbaraskich. 

Denis z żony N. Dziusówny, kasztelanki chełmskiej, miał syna Wańka, starostę krzemienieckiego, po którym ze Swiszczewskiej syn Piotr Mokosiej-Denisko, starosta krzemieniecki, z żony N. Patryki i pozostawił synów: 1) Szymona, który posiadane przez siebie starostwo krzemienieckie zamienił z królową Boną na dobra Ożochowce, i z Falczewskiej miał syna Piotra bezpotomnego; 2) Piotra, ten z żony Horaimówny miał syna Grzegorza, sędziego ziemskiego krzemienieckiego, po którym z Ryczyckiej syn Aleksander, z żony N. Lasota pozostawił synów: Samuela, Stanisława i Janusza. 

Maciej, poborca bełski 1564 r. Jan Denisko, podsędek krzemieniecki, sędzia deputat na Trybunał lubelski 1670 r. Aleksander Denisko z Matwiejowicz, ihumen łucki, archimandryta żydyczyński, pozwał 1650 r. Macieja Popławskiego, kanonika i plebana łuckiego o posesyę dóbr. Konstanty z przydomkiem Szybiński, horodniczy kijowski, zm. 1688 r. 

Tomasz Szybiński podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. wołyńskiem. Michał Denisko, starosta dzierzgowski, został 1774 r. fligiel-adjutantem królewskim (Metr. Litew., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.). 

MOKOWSKI h. TRZASKA. Wzięli nazwisko od wsi Mokowa, w ziemi dobrzyńskiej i są jednego pochodzenia z Chudzewskimi. Matyas 1434 r., w ziemi dobrzyńskiej. Dadzibóg, dziedzic Mokowa i części Kachunia 1564 roku, miał brata Jana Chudzewskiego. Heronim, syn Dadziboga, żonaty z Anną, córką Stefana Zdżarskiego, 1585 r. Andrzej i Stanisław zaświadczyli 1593 r. szlachectwo Wojciecha Siemienieckiego, herbu Przyjaciel, syna Jana i Jadwigi Mokowskiej, ich siostry, córki Anny z Wóleckich, herbu Jastrzębiec. Po Andrzeju syn Krzysztof z Mokowa i Kościelina 1599 r. 

Jan, syn Stanisława, 1667 r., żonaty z Maryanną N. 1676 r. Jan ożeniony z Barbarą N. 1687 r. Jakób, syn Pawła, żonaty z Anną Zdziemborską 1700 r. 

Michał, syn Kazimierza, 1727 r. Szymon i Antoni, posesorowie wsi Zielińce 1792 roku (Metr. Kor., Ks. Gr. Bobrownickie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

MOKRACKI. Brali przydomek Żegota. Agnieszka, żona Andrzeja Magnuszewskiego 1648 roku. Piotr 1660 r. Adam podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. Sieradzkiem. Andrzej żonaty z Anną Grabianką 1687 r. 

Wojciech i Helena 1725 r. Stefan, elektor 1733 r. z wojew. lubelskiego. Franciszek 1740 r., miał syna Stanisława 1758 r. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

MOKRAŃSKI h. MOKRAŃSKI. Herb - w polu błękitnem, na złotej podstawie, jeleń skaczący ze złotą koroną na szyi; w koronie nad hełmem między dwoma myśliwskiemi trąbami pół jelenia z takąż koroną na szyi.

Michał otrzymał szlachectwo galicyjskie i herb powyższy 1796 r. od cesarza Franciszka II. Demetry, dziedzic dóbr Krystiatek, na Bukowinie 1843 r. (Siebmacher). 

MOKRAŃSKI. Andrzej nabył 1602 roku wójtostwo wsi Bronowo, i tegoż roku otrzymał pozwolenie na budowę młyna. Józef, woźny Trybunału lubelskiego 1720 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOKRONOWSKI h. BOGORYA. Senatorowie w rodzinie: Wojciech, kasztelan rawski 1649 r., ustąpił 1685 r. Andrzej, wojewoda mazowiecki 1781 r., um. 1784 r. 

Gniazdem tej możnej rodziny jest wieś Mokronosy, w Wielkopolsce, zkąd się przeniosła na Mazowsze. W pierwszej połowie XVI wieku żyło trzech braci: Maciej, pleban w Mokronosie, Wojciech, misyonarz w Koźminie i Wincenty, którzy w 1530 r. sprzedali części Mokronosa, w pow. pyzdrskim Łukaszowi Górce, kasztelanowi poznańskiemu, a nabyli od Wojciecha Biskupskiego połowę wsi Bruczkow, w pow. pyzdrskim. 

Wincenty, dziedzic Bruczkowa, miał dwie żony, Jadwigę Srzedzińską, z niej córka Anna i synowie, Jakób i Maciej, i Małgorzatę Cielecką, z której syn Bartłomiej pisał się Bruczkowskim v. Mokronowskim, i po którym z N. Kałuckiej synowie, Jan i Stanisław; po Stanisławie z N. Taręckiej syn Jan, a po Janie Bruczkowskim v. Mokronowskim syn Andrzej z Mokronosa miał syna Andrzeja. Wincenty w 1531 r. ustąpił połowę Bruczkowa synom, Jakubowi i Maciejowi. 

Maciej z Mokronosa otrzymał 1553 r. roczną pensyę; prokurator skarbu królewskiego, nabył 1552 r, części wsi Łukom i Łomowo, w pow. konińskim; sędzia grodzki wałecki 1554 r., z żony Ń. Krzyżanowskiej pozostawił syna Aleksandra, poborcę wojew. poznańskiego, który w 1566 roku sprzedał części wsi Bilino, w pow. poznańskim, a 1571 r. części Łukomia i Łomowa nabył od Sebastyana Niwskiego iw tymże roku zapisał na tych dobrach posag żonie swej Katarzynie Golczównie, i z tej żony miał syna Andrzeja. 

Andrzej nabył 1593 r. wójtostwo w Mosinie i Rogoźnie, a w 1598 r. był posesorem sołectwa we wsi Bucholce; sekretarz królewski 1599 roku, kupił wspólnie z żoną Anną Humiecką, kasztelanką kamieniecką, 1605 roku wieś Sitno i Glinianą Dąbrową, a 1621 r. wieś Ksiągienice; starosta sławkowski 1609 r., stolnik 1618 r., podstoli wyszogrodzki 1620 r., w 1622 r. został wojskim warszawskim. Andrzej pierwszy osiedlił się na Mazowszu, kupiwszy 1611 r. majątek Jordanowice i Kady, w ziemi błońskiej, od Jakóba Zawadzkiego i jego żony Barbary Korybut-Woronieckiej, na których w 1612 r. zapisał swej żonie 8000 złp. posagu i wiana; jego potomkowie zwiększyli ten majątek nabyciem miasta Grodziska i innych posiadłości. Andrzej podpisał elekcyę 1632 r. z ziemią warszawską i miał dwóch synów, Franciszka, kanonika kujawskiego, który podpisał w 1668 r. akt abdykacyi króla Jana Kazimierza, a w 1669 r. elekcyę z ziemią rawską, i Wojciecha.

Wojciech, dziedzic Zaborówka i Leszna, dworzanin królewski, starosta sławkowski 1612 r., wojski warszawski 1622 r., z chorążego warszawskiego kasztelan rawski 1649 r., elektor 1632-1648-1669 i 1674 r. z ziemi rawskiej, zaślubił Zuzannę, córkę Wojciecha Ręczajskiego, której w 1630 r. zapisał 40,000 złp. posagu i wiana, a w 1636 r. jako dziedzic Zaborówka,

Aleksander, stolnik rawski 1672 r., pułkownik wojsk koronnych, podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią rawską; podstoli latyczowski 1680 roku, 1696 r. został chorążym rawskim; Aleksander miał dwie żony, Aleksandrę, córkę Mikołaja Osuchowskiego, i Konstancyę Lipską, chorążankę rawską, z których pozostawił córki: Anielę Kossobudzką, N. Olszewską, Franciszkę Siemianowską, starościnę sochaczewską, N., Norbertankę w Płocku, i dwóch synów, Aleksandra, kanonika płockiego, proboszcza nowogrodzkiego, i Franciszka, stolnika, podstarostę i sędziego grodzkiego warszawskiego 1717 r., po którym syn Wojciech, dziekan płocki 1731 r. 

Andrzej, starosta radzyński, stolnik czernihowski 1670 r., pułkownik wojsk królewskich 1680 r., chorąży rawski 1683 r., sprzedał 1694 r. dobra Leszno; zaślubił Aleksandrę Jeziorkowską i z niej miał córki, Barbarę za Janem Małachowskim, cześnikiem wieluńskim, Zofię za Janem Krosnowskim, chorążym dobrzyńskim, i synów, Aleksandra i Józefa. 

Kazimierz, syn kasztelana Wojciecha, sędzia deputat z ziemi dobrzyńskiej 1688 r., łowczy 1695 r., chorąży warszawski 1696 r., podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią warszawską; chorąży miał dwie żony, Konstancyę Szymanowską, skarbnikównę warszawską, i Rozalię Przyborowską i pozostawił synów, Franciszka-Konstantego i Michała. 

Franciszek-Konstanty, chorąży warszawski 1717 r., sędzia i podstarosta warszawski 1723 r., zaślubił Ewę Bromirską i z niej miał córki: Maryę Józefę, Wizytkę, Józefę Wojciechową Grabowską, Barbarę Miączyńską i synów: Andrzeja, Wojciecha, z Jezuity dziekana płockiego i proboszcza w Grodzisku, autora, tłómacza i kaznodzieję, kilkakrotnie deputata na Trybunał koronny i zastępcę prezydenta tegoż Trybunału, niezwykle dobroczynnego i hojnego, zm. 1789 r.; Jana-Klemensa, kanonika kujawskiego, kanclerza płockiego, koadiutora opactwa płockiego, zm. 1768 r., i Ludwika. 

Andrzej, jeden z najwięcej wpływowych mężów swojej epoki, starosta ciechanowski 1759 r., tłumacki i janowski, podkomorzy warszawski, generał-inspektor kawaleryi narodowej, marszałek sejmu 1776 r., wojewoda mazowiecki 1781 roku, kawaler orderów, św. Stanisława i Orła Białego. W 1733 r. jako major dragonów walczył w obronie Stanisława Leszczyńskiego, następnie lat kilka służył w wojsku francuskiem; za powrotem do kraju, pozyskawszy względy Jana-Klemensa Branickiego, hetmana wielkiego koronnego, przeważny wpływ wywierał na sprawy kraju; w 1759 roku sprzeciwił się rozbiorowi ordynacyi ostrogskiej, a w 1764 r. silnie opierał się wpływowi Rosyi na elekcyę i wyniesieniu na tron Stanisława Augusta; wysoko ukształcony, lecz więcej mówca, niż mąż czynu, republikanin, lecz nie chciał tak szerokich reform jak Czartoryscy i nie wierzył, aby Polska mogła sama stawić opór sąsiadom, dlatego był za traktatem z królem pruskim, sądząc, że ten dla własnego dobra będzie popierał Polskę, i proponował nawet w 1764 r. ks. pruskiego Henryka do tronu polskiego. Wojewoda miał dwie żony, Krystynę-Zofię de Bünau, wdowę po Hollhringu, i Izabelę Poniatowską, siostrę króla, wdowę po hetmanie Branickim, która jednak zachowywała do śmierci nazwisko i tytuły pierwszego męża. Andrzej umarł bezpotomnie, a dobra Grodzisk, Wioska Grodziska i Kozery dostały się synowcowi Antoniemu. 

Ludwik, syn Franciszka-Konstantego i Bromirskiej, łożniczy królewski 1727 r., podczaszy inowrocławski 1738 r., chorąży warszawski 1741 r., strażnik polny koronny, elektor 1764 roku z ziemi wyszogrodzkiej, zaślubił Józefę Czosnowską, podczaszankę warszawską, i z niej pozostawił córki, Julię Rościszewską, chorążynę płocką, Martę (Annę), żonę Damazego Mioduszewskiego, sędziego ziemskiego dobrzyńskiego i starosty płockiego, i synów, Antoniego i Stanisława, kapitana wojsk francuskich, który w 1785 r. otrzymał od stryja swego Wojciecha dobra Kozery i części Grodziska. (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie, Don. Vars., Sigil., Kancl.). 

Stanisław, generał-lejtnant wojsk koronnych, jeden z najgorliwszych i najzacniejszych patryotów, przez lat dziesięć służył wojskowo we Francyi, powróciwszy do ojczyzny, został szambelanem Stanisława Augusta i był posłem z ziemi wyszogrodzkiej na sejm 1788 r.; w 1792 r. walczył jako vicebrygadyer pod Zieleńcami, a gdy Stanisław August przystąpił do Targowicy, wziął dymisyę; w wypadkach 1794 r. czynny wziął udział jako generał-lejtnant wojsk koronnych i był komendantem Warszawy i członkiem Rady Najwyższej narodowej; był za środkami legalnemi i król Stanisław August miał w nim stałego obrońcę; um. 1821 r. w Warszawie. 

Antoni, dziedzic dóbr Grodzisk, rotmistrz wojsk koronnych, starosta złotoryjski 1789-1796 r., żonaty lv. z Barbarą Jundziłówną, marszałkówną grodzieńską, po którym z 2-iej żony Felicyanny Grabskiej czterech synów: 1) Aleksander, ur. 1812 r. w Warszawie, sędzia pokoju błoński 1866 roku, dziedzic dóbr Chlewnia, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony N. Płomczyńskiej jego córka za Wodzińskim; 2) Paulin-Ignacy, ur. 1814 roku w Warszawie, emigrant, służył w wojsku angielskiem w Hiszpanii, gdzie też umarł bezdzietny; 3) Ewaryst-Teofil, ur. 1812 r. w Warszawie, dziedzic dóbr Grodzisk, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., miał z N. Radwanówny synów: Antoniego i Augusta i córki, Maryę i Elżbietę; 4) Stanisław Andrzej, ur. 1817 r. w Warszawie, dziedzic dóbr Chrzanów, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., po którym z N. Cichockiej córki, Felicya za Kwiatkowskim i Józefa. 

MOKROWICKI. Aleksander, poborca cła w ziemi czerskiej, pozwany 1689 r. o niesłuszne pobranie cła (Wyr. Tryb. Lubel.), miał synów, Feliksa, Wojciecha i córkę Annę 1725 r.; z nich Feliks żonaty z Maryanną Staniszewską 1768 r. (Ks. Gr. Czerskie). 

MOKRSKI h. JELITA. Senatorowie w rodzinie: Piotr, kasztelan sandomierski 1329 r. Floryan, biskup krakowski 1367 r., um. 1378 r. Tomasz z Węgleszyna, kasztelan sandomierski 1409 r. Klemens, kasztelan radomski 1413 r. Jan, kasztelan Czechowski 1413 r. Michał, kasztelan sandomierski 1413 r. 

Jedna z najdawniejszych i historycznie znanych naszych rodzin; jej gniazdem wojew. łęczyckie i Kujawy, i pierwotne miano Biesiad, następnie brali przydomek Saryusz. W XIV stoleciu spotykamy Biesiadów w Małopolsce, piastujących wysokie dostojności tej prowincyi, a rozdzielonych na dwie linie, piszące się od swych majątków z Węgleszyna i z Mokrska. Z linii węgleszyńskiej Pielgrzym był starostą wielkopolskim i walczył w wojnie Nałęczan z Grzymałami, i trzymał stronę Jadwigi, a Tomasz, podczaszy królewski 1387 r., generał wielkopolski 1407 r., a ostatnio kasztelan sandomierski 1409 r. 

Piszący się z Mokrska, Stanisław, dziedzic na Mokrsku, cytowany w Cod. Lwows. 1352 roku. Piotr, kasztelan sandomierski 1329 r., z żony Krystyny miał syna Floryana, z proboszcza krakowskiego i kanclerza łęczyckiego 1354 r. biskupa krakowskiego 1367 r.; był to kapłan energiczny i czynny, wyklął króla Kazimierza Wielkiego za targanie się na dobra kościelne, i mieszczan bitomskich za zabicie dwóch księży. Posłował do Ludwika króla węgierskiego z zaproszeniem go na tron po śmierci Kazimierza Wielkiego, a w 1378 roku wysłany był od synodu kaliskiego do króla Ludwika, aby wstrzymał podatki z dóbr duchownych; kilka kościołów hojnie ozdobił, a dwa, w Dobrowodzie i Węgleszynie wymurował i Ludwika Węgierskiego na tron polski wprowadził i koronował; za jego braci uważa Okolski Dziwisza (Dyonizego), kanonika krakowskiego i skarbimierskiego 1428 r., Klemensa, kasztelana radomskiego 1413 r.; zdaje się przecież, wnosząc po datach, że to byli raczej synowcowie biskupa. 

Kasztelan Klemens miał czterech synów, z tych Floryan od swych dóbr Pacanowa pisał się Pacanowskim, Jan, marszałek nadworny koronny 1448 roku, i Mikołaj, chorąży sandomierski 1448 roku, poległ pod Chojnicami 1454 r., a Piotr, dziedzic dóbr Sulmierzyce i inne, burgrabia zamku krakowskiego 1448 r., został się przy nazwie z Mokrska, które jego potomkowie zmienili na nazwisko Mokrski, i z nich Andrzej i Piotr byli dziedzicami dóbr Wrocimowic, Pałecznicy, Pamięcic i innych 1470 r.

Michał z Bogumiłowie, kasztelan sandomierski 1413 r. Jan z Bogumiłowie, kasztelan Czechowski 1413 r. Paweł, sędzia krakowski 1420 roku. Jan, burgrabia 1443 r., następnie chorąży krakowski 1448 r. Floryan, podstoli krakowski 1456 roku. Katarzyna, żona Jana Bohuna, burgrabiego krakowskiego 147o r. Barbara za Gotardem Bzowskim 1470 r. 

Począwszy od pierwszych lat XVI stolecia, ta rodzina znacznie majątkowo podupadła i rozsiedliła się w różnych stronach kraju. Jakób z Mokrska skazany 1508 r. na konfiskatę dóbr za niestawienie się na wojnę, a 1524 r. zwolniony od wyprawy wojennej. Mikołaj z Górnego Mokrska, w pow. chęcińskim, z synowcami swymi, Janem i Mikołajem, dziedzicami Ossna, Msurowa i Dubrakowa, sprzedali 1509 r. Mokrsko i Wolę. Anna, żona Wacława Góreckiego, pisarza grodzkiego kruszwickiego 1550 r. Feliks, Mikołaj i Szymon, synowie Mikołaja, 1582 r., i z nich Feliks miał syna Wojciecha, dziedzica Grabczyce 1598 r., a Mikołaj, dziedzic Łopuszna, podstarosta 1586 r., sędzia grodzki chęciński 1590 r. Małgorzata, żona Sebastyana Ciechomskiego, sędziego ziemskiego gostyńskiego 1600 r. 

Jakób, Jan i Maciej, synowie Wawrzyńca, 1613 r., i z nich Jan, elektor 1648 roku z wojew. brzesko-kujawskiego. Jakób Hanczel ożeniony z Anną Ciszewską 1617 r. Stanisław podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. Sandomierskiem. 

W tym też czasie żyło trzech braci: Walenty, po którym z N. Kosseckiej synowie, Sebastyan i Stanisław, Jakób i Mikołaj, po którym z N. Chłapowskiej syn Jan, po którym z Anny Kowalkowskiej synowie: Jacek, kanonik przemyślski 1652 r., proboszcz dynowski i pacanowski, Jan, Jezuita, i Tomasz, po którym z Anny Morawickiej synowie, Jacek i Krzysztof, pisarz grodzki biecki 1691 r., komornik ziemski przemyślski 1693 r., ożeniony z Anną Golocką, z której córka Pelagia za Michałem Balem 1710 r. 

Mikołaj podpisał elekcyę 1669 roku z ziemią przemyślską. Anna, żona Melchiora Korneckiego 1680 roku. Jan, komornik ziemski przemyślski 1688 r. Katarzyna, żona Aleksandra Boratyni 1695 r. Wawrzyniec podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. brzesko-kujawskiem. 

Wojciech, syn Michała, skarbnik gostyński i porucznik wojsk koronnych 1695 r., cześnik gostyński 1706 r., miał dwie żony, Teofilę Kossobudzką, z niej syn Józef, i Teresę Izbińską, stolnikównę sochaczewską, z której córka Anna za Józefem Zaborowskim, miecznikiem gostyńskim 1745 roku. 

Józef, cześnik gostyński 1741 r., zapisał 1728 r. posag żonie swej Teresie Garczyńskiej, 1v. Walickiej, i z niej pozostawił synów: Ludwika, Teodora i Wojciecha, i z nich Ludwik sprzedał 1791 roku swoje majątki Smogorzewo i Błędostowo Łempickim. 

Teodor, wojski 1765 r., łowczy 1768 roku zakroczymski, skarbnik 1789 r., a ostatnio cześnik ciechanowski, był żonatym z Rozalią Kurowską, cześnikówną wyszogrodzką 1751 r.

Po Jacku (zapewne synu powyższego Tomasza i Morawickiej) syn Adam-Antoni Saryusz, subdelegat grodzki horodelski 1723 r., pisarz grodzki biecki 1725 r. Maciej z woje w. łęczyckiem podpisał elekcyę 1764 r. Kunegunda, podkomorzanka gostyńska, żona Adama Lasockiego, kasztelana sochaczewskiego 1780 r. Michał, szambelan Stanisława Augusta 1791 r. Maryanna za Pawłem Łempickim, skarbnikiem zakroczymskim 1794 r. (Metr. Kor., Conv. Vars., Don. Warsz., Ks. Gr. Przedeckie i Zakroczymskie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

Paweł Saryusz, elektor 1764 r. z wojew. nowogrodzkiego, rotmistrz pow. nowogrodzkiego, miał syna Wincentego, po którym z Anieli Lipskiej syn Erazm wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

MOKRSKI h. PORAJ. Andrzej i Mikołaj, dziedzice wsi Staw 1470 r. (Lib. Benef.). Mikołaj żonaty z Małgorzatą Kowalską 1543 r. Piotr, burgrabia ostrzeszowski 1618 r. Wojciech z przydomkiem Krejczyk 1620 r. Jerzy żonaty z Ewą Dębińską 1689 r. 

MOKRZAŃSKI h. BROCHWICZ. Na Wołyniu i w Prusach Zachodnich. Anna, żona Bazylego Hińskiego, namiestnika zwiahelskiego 1600 r. Mikołaj 1702 r. (Akta Krzemienieckie). Antoni, syn Jana, stanowy prystaw w pow. krzemienieckim 1845 r. Bazyli, Paweł, Aleksy, Szymon i August, synowie Aleksandra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

MOKRZECKI h. BROCHWICZ. Aleksander, syn Michała, 1799 roku, a Izydor, syn Ignacego, 1820 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MOKRZECKI h. OSTOJA. Na Podlasiu i Litwie; w XVII stoleciu pisano ich niekiedy z ruska Mokrecki, a wzięli nazwisko od wsi Mokrca, w ziemi bielskiej. Mikołaj 1510 r., po którym córka Zofia Mchowska 1528 r. Po Piotrze, w ziemi bielskiej, córka Celestyna za Janem Moczarskim, sędzią ziemskim wiskim 1630 r., i synowie, Achilles i Apollon, i z nich Achilles, cześnik bielski 1634 r., miał córkę Maryannę, 1v. za Marcinem Brzostowskim, 2v. za Stefanem Niewiarowskim, rotmistrzem wojsk koronnych w 1649 r. 

Apollon z Mokrca, elektor 1632 r. i 1648 r. z wojew. podlaskiego, miecznik wiski 1636 r., podczaszy 1645 r., a ostatnio cześnik bielski 1647 r., pozostawił synów: Krzysztofa, Teofila i Waleryana i z nich Teofil, miecznik wiski 1647 r., podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią wiską. 

Krzysztof, dziedzic dóbr Sobótka, cześnik bielski 1665 roku, pisarz grodzki liwski 1666 roku, żonaty z Anną Nagórską. Stanisław v. Stanisław-Jan z Mokrca, miecznik, a następnie cześnik bielski, elektor 1669 i 1674 roku z ziemi bielskiej, zaślubił Konstancyę Wilczewską, córkę Hektora, sędziego ziemskiego malborgskiego. Katarzyna, żona Krzysztofa Cieszkowskiego, kasztelana sochaczewskiego 1710 r. Szymon, podczaszy bielski 1676 roku.

Byli i na Litwie, w po w. lidzkim, i Kojałowicz nazywa ich Mokrzewskimi. Stanisław z Mokrca 1632 r. i Krzysztof 1669 r. z wojew. wileńskiem, a Samuel 1669 r. i 1674 r. z wojew. Smoleńskiem podpisali elekcye. Konstancya, żona Mateusza Gosiewskiego, starosty łoździeńskiego 1680 r. Kazimierz, deputat z pow. lidzkiego 1695 r., skarbnik, Adam, stolnik lidzcy, Aleksander i Władysław podpisali konfederacyę olkienicką 1700 r. 

Franciszek z wojew. wileńskiem i Kazimierz z ks. żmudzkiem podpisali elekcyę 1733 r. Jan, mostowniczy lidzki 1778-1794 r. Fabian, regent ziemski szawelski 1788-1794 r. 

Adolf, podporucznik, i Ludwik, porucznik w powstaniu 1831 roku. Ludwik służył w legii zagranicznej w Algierze 1846 r. Modest i Leonard z potomstwem, synowie Ignacego, wnukowie Tadeusza, prawnukowie Franciszka, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Ignacy, syn Leonarda, dziedzic dóbr Użgiry 1882 roku, w gub. kowieńskiej. 

MOKRZECKI v. MOKRZYCKI h. SAS. Na Rusi Białej, Czerwonej i Ukrainie. N., rotmistrz na wyprawie chocimskiej 1621 r. Antoni podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. kijowskiem. Tomasz, burgrabia Winnicki 1757 r., komornik ziemski bracławski 1764 r., wojski mniejszy Winnicki 1767 r. 

Wiktor, syn Jakóba, stanowy prystaw pow. bałtskiego, i Andrzej, syn Eliasza, zasiadający w sądach pow. święciańskiego 1840 r. Franciszek, syn Kacpra, sędzia 1849 r., a marszałek szlachty pow. borysowskiego 1865 r. Stefan, syn Antoniego, stanowy prystaw pow. włodzimierz-wołyńskiego 1855 r. Norbert, dziedzic dóbr Tarnowica, w Galicyi 1855 r. 

Jan, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

Ignacy, syn Jana, z synami: Ferdynandem, Stanisławem, Stefanem i Ewarystem wylegitymowani w Cesarstwie 1840 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MOKRZEWSKI h. OSTOJA odm. Odmiana herbu - miecz wprost rękojeścią w górę, na nim dwa półksiężyce, jeden pod drugim. 

Podług dopisku w rękopisie Kojałowicza, jest to taż sama rodzina co Mokrzecki. Paweł, wychodźca z Moskwy, miał osiedlić się w pow. lidzkim około 1615 r. i pozostawić syna Piotra, który osiadł na Podlasiu i był cześnikiem bielskim; Piotr zostawił dwóch synów, Andrzeja, sędziego bracławskiego, i Mikołaja, podkomorzego drohickiego, po którym byli synowie: Krzysztof, cześnik bielski 1683 r., Stanisław, miecznik bielski 1674 roku, i Paweł. Jedna gałąź tego domu wzięła od majątku nazwisko Pokroszczyński. 

MOKRZEWSKI h. PRUS. Byli w Małopolsce. Mściwoj z Mokrzeska cytowany w Aktach Krakowskich 1399 roku. Jan, syn Tomka, udowodnił w 1404 r. szlachectwo z herbem Prus, Jan, elektor 1669 r. z wojew, sandomierskiego. 

MOKRZYCKI h. MOHYŁA. Dwóch Antonich, Filip, Ignacy, czterech Janów, Jerzy, Maciej, Mikołaj, Sebastyan i Stanisław wylegitymowani w Galicyi 1782-1808 r. 

MOKSIEWICZ h. TOPACZ. Wawrzyniec-Wincenty, podczaszy wendeński, podpisał pospolite ruszenie 1698 r.; koniuszy wileński, deputat na Trybunały litewskie 1701, 173 6i 1726 r., poseł na sejmy, mąż wielkiej w obywatelstwie powagi, miał syna Szymona, a ten z Justyny Gedroic pozostawił syna Feliksa, wylegitymowanego w Królestwie 1846 r. z synem Ignacym, urodzonym z Barbary z Wajglów. 

Kajetan, syn Stanisława, i Antoni, syn Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1850 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MOLAWICKI. Wojciech notowany w Lustracyi królewszczyzn 1664 r. (Lustracye). 

MOLAWSKI. Teresa, żona Felicyana Moczulskiego 1699 r. 

MOLDENHAWER. August-Fryderyk, obywatel m. Warszawy, zaślubił Henryetę-Julię, córkę bar. Tomasza Dangla, i z niej miał córkę Luizę-Leokadyę, ur. 1810 r. w Warszawie, żonę N. Grodzkiego, i synów: Augusta, Edwarda-Ludwika, Alfreda i Konstantego, ur. 1812 roku w Warszawie, sędziego pokoju w Błoniu, zmarłego w Faszczycach, gub. warszawskiej, po którym córka Emilia za Zygmuntem Zaremba-Cieleckim. 

August, ur. 1803 r. w Warszawie, postąpił 1821 r. do 4 pułku piechoty i 1824 r. został podporucznikiem, a następnie był porucznikiem; August pozostawił dwóch synów, Henryka i Konstantego, pułkownika wojsk rosyjskich, po którym córka Bronisława.

Edward-Ludwik, ur. 1804 r. w Warszawie, radca dworu i kasyer m. Warszawy, zm. 1874 r. w Warszawie, z żony Józefy Świnka-Krzyżanowskiej pozostawił córkę Anielę za Adolfem Pawińskim, profesorem Uniwersytetu warszawskiego, i syna Aleksandra-Konstantego. 

Aleksander-Konstanty, ur. 1840 r. w Warszawie, ceniony prawnik i działacz społeczny, rzeczywisty radca stanu, członek sądu okręgowego w Warszawie, zm. 1909 r. w Krakowie, zaślubił 1886 r. Amelię-Janinę, córkę Roberta Korab-Ostrowskiego, i z niej pozostawił synów, Józefa-Franciszka, ur. 1886 r. w Warszawie, prawnika, Konstantego-Włodzimierza, ur. 1889 r. w Warszawie, asystenta przy katedrze rolnictwa w Dublanach, i córkę Maryę-Magdalenę, ur. 1892 r. w Warszawie. 

MOLDERF. Walenty, posesor dóbr Przemysław, pozwał 1692 r. poborcę o niesłuszne pobranie cła; z żony Anny Izbińskiej córka Zuzanna za Felicyanem Oknińskim i syn Kazimierz, towarzysz chorągwi pancernej pozwani 1706 r. o dobra Przemysław. Bonawentura wymieniony 1693 roku w sprawie jako świadek (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOLECKI. Józef z żoną Heleną z Wyszomirskich otrzymali na dożywocie królewszczyznę Zebry, w ziemi wiskiej 1729 r. (Metr. Kor.). 

MOLENCKI h. STRASZCYBUT. Herb-w polu srebrnem serce czerwone, na wierzchu trzy róże na łodyżkach. (Panegiryk z XVIII wieku w Bibliotece Ordynacyi Krasińskich). 

Stanisław i Józef, świadkowie w sprawie Trzebińskiej z Kochowskim 1811 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOLENDA h. GRYF. Mają przydomek Łowczowski. Jan, posesor wsi Łączany 1596 r. Erazm z żoną Anną ustąpili 1613 roku wójtostwo wsi Wyczerpy. Franciszek, kanonik tarnowski, cytowany bez daty w Niesieckim. Dominik, żonaty z Katarzyną Bazalską, miał córkę Zofię za Eliaszem Łubkowskim 1700 r. Kacper 1810 r. i Michał 1813 r., synowie Walentego i Katarzyny z Sitków, urodzeni w Warszawie. Jan, syn Antoniego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1822 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Akta stanu cywilnego). 

MOLIŃSKI. Jan, pisarz żup solnych 1700 roku (Ks. Gr. Czerskie). Józefata, żona Aleksandra Magnuskiego, sędziego grodzkiego gostyńskiego 1720 r. Adam, komornik graniczny łomżyński, naznaczony 1774 r. komisarzem do granic. Józef-Adam, syn Michała i Anny Karwackiej, ur. 1823 r. w Warszawie (Kancl., Akta urodzeń). 

MOLITOWSKI h. SAS. Mikołaj wylegitymowany w Galicyi 1783 r. 

MOLLER h. MOLLER. Jerzy otrzymał 1541 r. na dożywocie wieś Schomberg i Ladekape. Rajnhold 1582 roku. Jan, sługa królewski 1633 roku. Henryk, sekretarz królewski, strażnik koronny 1659 r. Detlof, podczaszy parnawski, um. 1659 r. Daniel żonaty z Maryanną N. 1661 r. Gotfryd otrzymał 1676 r. wójtostwo we wsi Żmijowie. Aleksander, sekretarz królewski 1679 r. Rozalia za Janem Grąbczewskim, sądowym tczewskim 1740 r. (Metr. Kor., Sigil., Kancl.). 

Oskar, Cezar i Franciszek, synowie Karola, wnukowie Franciszka, z potomstwem 1853 r., Maciej, syn Antoniego, z synami, Jerzym-Leonem i Józefem i ich potomstwem 1853 i 1866 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Józef, syn Macieja, dziedzic wsi Sowsinie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MOLLER. Koźma-Maciej, kapitan gwardyi litewskiej, nobilitowany 1775 r. (Vol. Leg.). N., zdolny inżynier, fortyfikował Pragę 1794 roku; następnie pułkownik w legionach włoskich 1800 r., miał syna Karola, porucznika w legionach 1800 roku, ostatnio majora wojsk polskich, zm. 1828 r. Ferdynand, major wojsk polskich, komendant placu w Kaliszu 1825 r.

von MÖLLER h. MÖLLER. Herb - tarcza przedzielona w podłuż; w prawem polu złotem pół orła czarnego, a w lewem czerwonem pół kamienia młyńskiego. 

Pisali ich także Molier, rodzina niemiecka. Bracia Ambroży i Marcin otrzymali szlachectwo 1570 r. od cesarza Maksymiliana II; ich potomkowie otrzymali w 1755 r. od króla pruskiego Fryderyka Wielkiego odnowienie szlachectwa, i ostatnim z familii był, podług Ledebura, Karol-Gotlib, zm. 1788 r. 

von MÖLLER z MÖLERSTEJNU h. WOJTOPOLEC. N„ mieniący się, że należy do rodziny niemieckiej, osiadł w Wielkopolsce 1806 roku, a jego synowie: Karol-Edward, Julian-Albert, Gustaw-Herman, Ludwik-Floryan i Adolf-Leopold otrzymali prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1847 r. i herb powyższy Wojtopolec. 

MÖLLER. Szymon, sekretarz królewski, pozwany 1661 roku o dług. Jan-Maurycy, przełożony poczty, został 1724 r. sekretarzem królewskim. Jan-Jakób, burmistrz elblągski, został 1740 r. burgrabią elblągskim (Sigil.). 

MOLLET. Wilhelm, syn Jakóba i Zuzanny, ur. 1788 r. w m. Wschowie, postąpił 1809 roku jako podporucznik do 16 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1812 r. został porucznikiem w 5 pułku piechoty; przeniesiony 1815 r. do 2 pułku strzelców pieszych, wyszedł 1818 r. do dymisyi w randze kapitana. Odbył kampanie: 1809 r. w Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MOLLO. Franciszek został sekretarzem królewskim i rezydentem w Belgii 1676 r. (Metr. Kor.). 

MOLSDORF h. MOLSDORF. Herb - w polu błękitnem głowa łabędzia z kulą w dziobie; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. Józef Weller von Molsdorf otrzymał nobilitacyę 1811 r.; z Walentyny Kretkowskiej jego syn Józef, urzędnik, wylegitymowany w Królestwie 1839 roku. 

MOLSDORF de GASTELN de HEINIG. Jan-Karol otrzymał 1783 r. urząd szambelana królewskiego (Sigil.). Bar. Jadwiga, żona Witolda Kiślańskiego 1870 r. 

MOLSKI h. KORAB. W wojew. Sieradzkiem. Adam w 1586 roku podpisał kaptur krakowski. Adam 1648 r., Andrzej i Piotr 1669 r., a Jakób 1697 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcye. 

MOLSKI h. NAŁĘCZ. Senatorowie w rodzinie: Józef, kasztelan rogoziński 1728 r., um. 1731 r. Maksymilian, kasztelan rogoziński 1744 roku, um. 1764 r.

Rodzina wielkopolska, jednego pochodzenia z Wojsławskimi; pisała się z Modły, od którego to majątku jeszcze w XVI stoleciu brała nazwisko Modlski. Stanisław z Rędzina, dworzanin królewski 1550 r., miał synów, Jana, Franciszka i córki: Elżbietę, Jadwigę i Katarzynę. 

Jan, instygator Trybunału piotrkowskiego 1618 r. Franciszek, Krzysztof i Wojciech, synowie Jana, 1627 r., i z nich Wojciech pozostawił synów, Gotarda, ożenionego z Dorotą Dąbrowską, i Grzegorza. Jan, Jerzy i Krzysztof, bracia, dostali 1639 r. prawem lennem wieś Rykowo. 

Adam i Jan, synowie Piotra i Anny Pilichowskiej, i z nich Adam, pisarz ziemski kaliski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. kaliskiem; stolnik i surrogator kaliski 1690 r., podstoli kaliski, zaślubił Krystynę Czarniecką, miecznikównę czerniechowską, i z niej miał synów, Piotra i Wojciecha, żonatego z Zofią Kęszycką. Andrzej i Piotr z wojew. Sieradzkiem, Jakób z wojew. kaliskiem 1669 r., Franciszek 1674 r. z wojew. kaliskiem i Jakób 1697 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcye. 

Franciszek, Marcin i Michał, synowie Jana, miecznika kaliskiego, 1712 r., i po Franciszku z Ewy Krzykowskiej syn Wojciech, żonaty z Eleonorą Słubicką. Wojciech, z pisarza ziemskiego podsędek kaliski 1720 r. Józef, ze stolnika kaliskiego 1724 r. kasztelan rogoziński 1728 r., zm. 1731 r., z żony Miaskowskiej, cześnikówny poznańskiej, miał córkę Maryannę Potkańską, podkomorzynę radomską, i syna Stanisława, który w 1733 r. podpisał elekcyę z wojew. poznańskiem. 

Jan, stolnik bracławski 1726 r. Maksymilian z Modły, stolnik kaliski 1728 r., elektor 1733 r. z wojew. poznańskiego, kasztelan rogoziński 1744 r., um. 1764 r. Maryanna, żona Adama Wilkowskiego, podkomorzego sochaczewskiego 1738 r. 

Po Mateuszu, skarbniku smoleńskim, synu Franciszka i Anny Krąpiewskiej, synowie, Ksawery i Marcin. Ksawery, brygadyer korpusu kadetów, pułkownik wojsk koronnych 1764 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem; w 1775 r. dostał prawem emtiteutycznem królewszczyzny Kusza i Tyniec, a 1779 roku był komisarzem z pow. gnieźnieńskiego. Józef podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem. Stanisław 1770 r. ożeniony z Maryanną Wojakowską. Marcin, pułkownik i komisarz wojenny 1807 r., w młodości wraz z ojcem walczył w konfederacyi barskiej, a następnie w powstaniu 1794 roku; żonaty z Franciszką Osińską, z którą rozwiedziony 1790 r.; niezły poeta, napisał obszerny poemat pod tytułem „Stanislaida“, opiewający cnoty króla Stanisława Augusta, za co od tego monarchy obdarzony został kosztowną złotą tabakierką, szczególniej jednak celował w wierszykach humorystycznych, które jego nazwisko rozgłośnem w kraju czyniły; um. 1822 r. w Pęcicach, pod Warszawą (Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie i Sochaczewskie, Sigil.). 

MOLSKI h. PRAWDZIC. W wojew. płockiem, z którego jedna linia przeniosła się do Litwy; pisali się z Małej Modły, lub Modlni, od której pisano ich niekiedy Modlski. Alberyk, archidyakon warszawski 1428 r. Wojciech, syn Adama, podstarosta wiski 1550 r. Jan i Stanisław z Modły 1557 r. Andrzej, Paweł, Sebastyan, Stanisław, Walenty i Wojciech, synowie Sebastyana 1570 r. Jakób, żonaty z Katarzyną Miączyńską, nabył 1571 r. wójtostwo w m. Płońsku, a 1572 r. wziął w zastaw wieś Starzewice. Andrzej, Krzysztof i Marcin, synowie Feliksa, 1582 r. Adam, Feliks, Mikołaj i Stanisław, synowie Andrzeja z Modły Mniejszej, w ziemi płockiej 1582 r. Jakób i Maciej, synowie Wojciecha, sprzedali 1589 r. dobra Mroczki. Stanisław, syn Baltazara, sprzedał 1603 r. części Modły Mniejszej bratu rodzonemu Tomaszowi. Maciej i Marcin, synowie Walentego i Anny Białołęskiej 1606 r. 

Stanisław, syn Jana, żonaty z Zofią Rożnowską 1611 r. Maciej i Paweł, elektorowie 1632 r. z ziemi gostyńskiej; po Pawle synowie, Floryan i Marcin 1641 r. 

Paweł, podwojewodzy ciechanowski 1667 r. 

Marcin z Modły z wojew. płockiem 1669 r., a Wojciech 1697 r. z ziemią zakroczymską podpisali elekcye. Jakób, komornik graniczny płocki 1671 r. Kazimierz, syn Tomasza, 1685 roku. Michał z Modły, miecznik ciechanowski 1721 r., żonaty z Teresą Studnicką. Mateusz 1733 r. i Wojciech 1764 r. z wojew. płockiem podpisali elekcye. Antonina, żona Stanisława Ciemniewskiego 1768 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Don. Vars., Zap. Tryb. Lubel.). 

Krzysztof, podstarosta starodubowski, z pow. starodubowskim 1674 r., Floryan z wojew. Witebskiem i Jan z wojew. brzesko-litewskiem 1697 r. podpisali elekcye. 

MOLWIŁŁO h. LELIWA. Krzysztof, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

MOŁACZEWSKI (?). Wojciech z wojew. kaliskiem podpisał elekcyę 1697 roku. Czy nie Moraczewski? 

MOŁCZAN. Jurij Mikołajewicz 1539 r. Wincenty żonaty z Zofią N. 1580 roku. Feliks, Walenty i Wojciech, synowie Stanisława, dziedzice wsi Grzymały 1580 r. 

Konstanty, towarzysz pancerny 1650 r. Samuel, towarzysz pancerny 1663 r. Damian, rotmistrz wojsk koronnych 1666 r. Grzegorz, dziedzic wsi Skorosze 1670 roku, miał syna Jana-Jerzego, komornika 1695 r., ostatnio skarbnika 1706 r. Winnickiego, żonatego z Katarzyną Skrywską. Aleksander, towarzysz roty pancernej 1720 r., skarbnik Winnicki, żonaty 1726 r. z Weroniką-Barbarą, córką Stefana Świrskiego i Konstancyi Chmielewskiej. (Arch. Szem., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

MOŁCZANOWSKI v. MOŁCZONOWSKI. Jacek, żonaty 1677 r. z Barbarą Archułtowską, zmarł około 1699 r. Wojciech, administrator dóbr Tułowice-Taborski 1683 roku. Wincenty ożeniony z Salomeą N. 1784 r. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel. i Piotrk.). 

MOŁDAWSKI. Andrzej z wojew. Sandomierskiem podpisał elekcyę 1764 roku. 

MOŁMOTKA v. MOMOTKA. Wzięli nazwisko od wsi Mołmotki v. Mołomotki, w pow. sokołowskim. Daniel i Paweł, synowie Iwaszka, dziedzica dóbr Mołmotki, pozwali 1585 roku Zofię Słupecką o zabójstwo brata ich Iwana i o szkody (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOŁOCHOWIEC h. MASSALSKI. Gabryel, syn Tadeusza, z synem Karolem wylegitymowany w Cesarstwie 1842 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MOŁOCHOWIEC h. TOPÓR. Adam, syn Szczęsnego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

MOŁOCHOWIEC h. ŻNIN. Na Litwie; z nich Michał podpisał z wojew. połockiem elekcyę 1764 roku. Stanisław, chorąży w wojsku litewskiem 1795 r. Antoni i Józef wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1835 r. 

Pochodzący po Szczęsnym, cześniku wołkowyskim 1698 r., syn Adam miał syna Franciszka, a ten syna Antoniego, po którym syn Kajetan, żonaty z Teklą Wężykówną, pozostawił syna Michała, wylegitymowanego w Królestwie 1849 r. 

Leon, syn Antoniego i Domiceli, ur. 1780 roku we wsi Nadolnej, w pow. łęczyckim, wstąpił 1808 r. do 2 pułku Ks. Warszawskiego iw 1811 r. został podporucznikiem; porucznik w 1 pułku strzelców pieszych 1812 r., wyszedł 1815 roku do dymisyi. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MOŁOCKI h. PRAWDZIC. Ludwik, syn Franciszka, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1823 r. 

MOŁOCZKIEWICZ. Kn. Fedor sprzedał 1495 roku dobra Wysokie Gasztoldowi (Metr. Litew.). 

MOŁODAWSKI. Kacper, rotmistrz wojsk królewskich, pozwał 1564r. szlachtę ziemi sandomierskiej o niedostarczenie żołnierza pieszego (Ziem. Gr. Warsz.). 

MOŁODECKI h. PÓŁKOZIC. Taż sama familia co Młodecki; jednakże, podług podania, Mołodeccy mają pochodzić z rodziny kozackiej, która się podszyła pod herb i nazwisko starej szlachty Młodeckich; obecnie przy zamieszaniu pisowni nazwisk tych dwóch rodzin, niepodobieństwo byłoby je odróżnić od siebie. Z piszących się Mołodecki Melchior żonaty z Zofią N. 1589 r. Grzegorz 1597 r. N., rotmistrz, dzielnie walczył pod Chocimem 1621 r. i ocalił od zguby znaczny oddział zaporoski z ich hetmanem Kunaszewiczem. Stanisław przywrócony do czci na sejmie 1653 r. Bernard i Wojciech, synowie Stanisława, 1681 r. Mikołaj, towarzysz pancerny 1689 r. Franciszek żonaty z Maryanną Gradowską 1691 r. Stanisław z wojew. Sandomierskiem i Franciszek z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. Dominik z wojew. nowogrodzkiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Antoni zaślubił Jadwigę z Broniszów 1713 roku. Stanisław żonaty z Dorotą Mikołajewską 1745 roku. Kajetan, syn Aleksandra, 1747 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Warsz., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Aleksander, 1814 r. i Teofil 1816 r. urodzeni w Warszawie, synowie Antoniego i Ludwiki Krzyżanowskiej. 

Jakób, syn Jana, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1861 r. 

MOŁODYŃSKI. Anna z Jarockich, córka Kazimierza, wdowa po Janie Mołodyńskim, przekazała 1788 r. należną jej sumę od Wodzińskich na rzecz syna swego Stanisława (Ks. Gr. Przedeckie). 

MOŁOKOWICZ. Aleksander na Litwie około 1640 r., żonaty z Katarzyną Chomińską. 

MOŁOTKIEWICZ. Tomasz-Michał podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. mińskiem. 

MOMOCKI. Piotr pozwany 1666 r. przez Wojciecha Nasiłowskiego o rabunek ruchomości (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOMSTA. Jarosz podpisał elekcyę 1669 roku z wojew. Sandomierskiem (Vol. Leg.). 

MON. h. MORYKONI. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej przed 1830 r. 

MONASTERSKI h. PILAWA. Wzięli nazwisko od majątku Monasterzec, który posiadali na Rusi Czerwonej; w XVI stoleciu pisano ich także Manastyrski i Monastyrski. Aleksander, Piotr i Iwanko w nagrodę zasług otrzymali 1494 roku prawem feudalnem pustkę Monaster nazwaną, w pow. Samborskim, dla założenia wsi; akt powyższy na prośbę Piotra Monasterskiego i brata jego Ihnata został zatwierdzony 1508 roku. Mikołaj, syn Jana, pozwał 1523 r. Zofię Trzemeską o należną mu sumę. Piotr i Ignacy z Monasterzec prowadzili 1538 r. sprawę o granicę dóbr. Stanisław, zasłużony żołnierz weteran, otrzymał 1557 roku pensyi 10 grzywien rocznie (Metr. Kor.).

Piotr otrzymał 1626 roku wójtostwo wsi Prosik; burgrabia grodzki przemyślski 1645 r., był żonatym z Krystyną N. Paweł-Stanisław, regent kancelaryi żydaczowskiej 1696 r. 

Teodor żonaty z Teresą Strzałkowską 1721 r. Marcin, łowczy chełmski i komisarz królewski 1732 r. Aniela, żona Jana Kopystyńskiego 1760 r. Michał, sztabs-kapitan 1780 r., Ksawery, chorąży 1785 r., a następnie 1790 r. porucznik wojsk koronnych. Jan żonaty z Maryanną Kamota 1820 r. Antoni, biskup przemyślski 1862 r., zm. 1870 r. Wincenty, obrońca sądowy w Lubartowie 1862 roku (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie, Sigil., Kancl.). 

MONASTYRSKI h. SAS. Taż familia co Monasterski; na Rusi Czerwonej i Ukrainie. Z piszących się Monastyrski, Jan i Filip, synowie Michała, z potomstwem i Jan, syn Szymona, także z potomstwem zapisani w 1802 roku do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Władysław, podporucznik w wojsku polskiem 1822 r. Ignacy, emigrant we Francyi od 1846 r. Dyonizy, syn Macieja, zasiadający w sądach pow. bracławskiego 1849 r. 

MONCEWICZ h. PRZYJACIEL. Józef, Maciej i Ignacy, synowie Jerzego, wnukowie Jana, z potomstwem zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1800 r.; inni wylegitymowani w Cesarstwie 1848-1849 r. 

MONCEWICZ h. ŚLIZIEŃ. Józef i Jerzy, towarzysze chorągwi pancernej 1658 r. (Zap. Tryb. Lubel.). Leon z synem Leonem, syn Franciszka, wnuk Antoniego, 1851 r.; Józef i Jerzy z potomstwem, synowie Mateusza, wnukowie Józefa, w 1854 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Kazimierz, syn Józefa, dóbr Luny, i Justyn, syn Macieja, dóbr Syrajce dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MONCZUŃSKI h. ŚWINIA-GŁOWA. Wincenty, syn Jakóba, z synami: Aleksym, Ferdynandem i Janem wylegitymowani w Cesarstwie 1837 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MONCZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Jakób i Antoni, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. Józef, syn Jana, kasyer pow. widzkiego, w gub. wileńskiej 1840 r., sędzia sądów pow. nowoaleksandrowskiego 1855 r. 

MONDIGIRD v. MONDIGIRDOWICZ v. MONTYGERT h. WADWICZ. Senatorowie w rodzinie: Piotr, wojewoda nowogrodzki 1430 r. Piotr, wojewoda trocki 1493 r.

Jedna z najdawniejszych rodzin litewskich, gdyż już za czasów Olgierda, wielkiego ks. litewskiego, Mondigird, namiestnik połocki 1396 r., przodek tego domu przyjął religię chrześcijańską. Mondigird miał dwóch synów, Jana v. Hanusa, który podpisał Unię 1401 r., i Piotra.

Piotr, marszałek litewski 1420 r., wojewoda nowogrodzki 1430 r., po śmierci Wiel. Ks. Zygmunta był za wyniesieniem na tron litewski króla Władysława III; w 1447 r. był deputowanym od panów litewskich na sejm do Lublina dla traktowania z Polakami o Wołyń i Podole, i z nieprzyjaźni dla Polaków porzucił herb polski. Stronnik Wiel. Ks. Zygmunta, wysłany od niego przeciwko Świdrygielle, pobity został pod Mołodecznem 1433 roku Wojewoda miał syna Jana, po którym syn Piotr. 

Piotr, marszałek królewski 1480 r., namiestnik bracławski 1482 r., podkomorzy litewski i starosta łucki 1486 r., ostatnio 1493 r. wojewoda trocki, pozostawił syna Jana i córkę N. za Stanisławem Kiszką, starostą grodzieńskim. Arseni, władyka turowski i piński 1512 r. (Metr. Litew., Vol. Leg., Bon.). 

MONDRY. Na Kaszubach, i niektórzy z nich wzięli nazwisko Dąbrowski, a może Mondry jest tylko przydomkiem tej rodziny Dąbrowski. Do rodziny Mondry-Dąbrowski należał majątek Czaru-Damerów, na Kaszubach 1724-1803 r. 

MONDWID. Zobacz MONTWIT. 

MONET. Antoni został 1746 roku pułkownikiem wojsk koronnych. Jan-Antoni, generał-major wojsk koronnych, awansował 1772 r. na generał-lejtnanta wojsk koronnych (Sigil.). 

MONETA h. LIS. Aleksander, ziemianin wołkowyski 1613 roku (Wittyg). 

MONETA. Krystyan-Jakób, nadworny lekarz króla Stanisława Augusta, doktór medycyny i autor, otrzymał nobilitacyę na sejmie 1775 r.; jego syn Jakób z żony Małgorzaty Kwiatkowskiej miał syna Józefa, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. (Vol. Leg., Ks. Gr. Brzeskie). 

MONFREDY. Benedykt, komisarz i plenipotent królowej Eleonory, pozwał 1679 r. Stanisława Skarszewskiego, kasztelana wojnickiego, administratora ekonomii Samborskiej, o zatrzymanie dochodów należnych królowej (Wyr. Tryb. Lubek). 

MONGIAŁO v. MONGAIŁŁO. Na Litwie. Balcer i Ludwik podpisali elekcyę 1632 r. z wojew. trockiem. Stefan, emigrant we Francyi 1844 r. 

MONGIN h. ABDANK. Stefan z synami, Andrzejem i Dominikiem i ich potomstwem, i Andrzej z synem Antonim i potomstwem, synowie Jana, wnukowie Joachima, wylegitymowani w Cesarstwie 1811 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub, kowieńskiej. Heronim, syn Józefa, dziedzic dóbr Serafiniszki, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MONGIN h. JELITA. Grzegorz, syn Jakóba, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1801 r.

MONGIRD h. ŁABĘDŹ. Jestto taż rodzina co Mondigird v. Montygert. Bartłomiej z synem Marcinem i tego potomstwem, i Andrzej z synem Michałem i jego potomstwem, synowie Wacława, wnukowie Bartłomieja, 1851 r.; Józef, syn Jana, z synem Kazimierzem i tego synami: Franciszkiem, Antonim i Teodorem 1856 r., osób 34 wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MONGIRD h. WADWICZ. Aleksander podpisał uchwały litewskie 1499 r. Wacław fundował kościół farny we wsi Turpiele, w wojew. wileńskiem 1511 r. 

Od XVI stolecia jedni z Mongirdów przybrali nazwiska od majątków, inni majątkowo zupełnie podupadli, i z tych Szymon i Daniel podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Zygmunt zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

Michalina, córka Dominika, dziedziczka wsi Miszuce, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MONIACZKOWSKI h. SZRENIAWA. Dyonizy, dziedzic wsi Kępa, w dyecezyi krakowskiej w 1470 roku (Lib. Benef.). Andrzej, syn Jakóba, w Lubelskiem, dziedzic Budzisławic 1579 r., pisarz grodzki drohicki 1584 r., z żony Barbary z Sobieszyna miał synów, Daniela i Wojciecha 1627 r. (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MONIEKRALWICZ. Jerzy, deputat chorągwi kasztelana sandeckiego, pozwany 1664 roku o sumy przez ks. Czetwertyńskich (Wyr. Tryb. Lubek). 

MONIŃSKI. Marcin i Mikołaj, bojarowie wileńscy 1545 r. (Metr. Litew.). 

MONIULEWICZ. Sawko, bojar hospodarski 1543 r. (Metr. Litew.). 

MONIUSZKO h. DOŁĘGA. Feliks, syn Józefa, w 1826 i 1836 r., Michał, Feliks i Kazimierz z synem Adolfem, synowie Józefa, 1836 i 1858 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MONIUSZKO h. KRZYWDA. Zamieszkiwali w ziemi bielskiej i pisali się od wsi Moniuszki. Po Grzegorzu, dziedzicu wsi Moniuszki 1580 r., córki, Barbara, Małgorzata, i synowie: Jan, Kacper i Maciej. Melchior i Paweł, synowie Jana, dziedzice Moniuszki 1599 roku. Michał, skarbnik grodzieński 1717 r. Ignacy, cześnikowicz oszmiański 1732 r. 

Józef, podczaszy bielski 1710 roku, zaślubił Maryannę Jakubowską i z niej miał syna Stanisława, dzierżawcę hubskiego, komornika buszyńskiego 1798 r., po którym z Ewy Wojniłowiczówny, rotmistrzanki nowogrodzkiej, córki: Klotylda za Ludwikiem Jelskim, Maryanna za Wincentym Korsakiem, pisarzem ziemskim połockim, Michalina za Edwardem Wańkowiczem i synowie: Aleksander, Adam, komornik miński, Czesław, Dominik, dziedzic Skuplina, major wojsk polskich, Ignacy, Józef, dziedzic Skuplina i Kazimierz, dziedzic Śmiłowicy, wizytator szkół na Litwie i Wołyniu. 

Aleksander, kamerjunkier dworu rosyjskiego 1831 r, zaślubił Aleksandrę, córkę Adama Rzewuskiego, kasztelana witebskiego, i Justyny Rdułtowskiej, i z niej pozostawił córki, Paulinę i Ernestynę. 

Ignacy, chorąży ihumeński, ostatnio 1834 r. marszałek pow. ihumeńskiego, zaślubił Helenę Pruszyńską i z niej pozostawił córkę Ewę za za Ignacym Łopacińskim, marszałkiem pow. dziśnieńskiego. 

Czesław, ur. 1790 roku, dziedzic dóbr Ubielą, w Mińskiem, kapitan wojsk polskich, z żony Elżbiety Madzarskiej miał syna Stanisława, ur. 1819 r. w Ubielu, jednego z najznakomitszych kompozytorów muzycznych polskich, zm. 1872 r., który z żony Aleksandry Muller pozostawił synów: Bolesława, Jana, dobrego malarza, i Stanisława; po jednym z nich syn Aleksander, urzędnik banku handlowego, zm. 1914 r. w Warszawie, pozostawił syna Stanisława (Wyr. Tryb. Lubel., Żychl.). 

Józef, Dominik i Piotr z synem Konstantym, synowie Józefa, wylegitymowani w Cesarstwie 1832 r. i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MONIUSZKO h. LUBICZ. Gniazdem tej rodziny jest wieś Moniuszki, na Podlasiu, z którego przesiedliła się na Litwę i Ruś Białą; zdaje się, że jej pierwotnym herbem był Lubicz, który niektórzy z jej członków zmienili na Dołęgę i Krzywdę. Piotr udowodnił 1529 r. swoje starożytne szlachectwo. Marcin i Mikołaj, synowie Jana, dziedzice wsi Moniuszki 1546 r. Jan, syn Piotra, z pow. brańskiego 1593 r. Paweł, syn Szymona, 1598 roku. 

Serafin, Jerzy, Jan i Mateusz 1644 r. Wawrzyniec, dziekan augustowski i pleban dolistowski 1668 r. Jan, Baltazar, Mikołaj, Paweł i Wojciech, synowie Wawrzyńca, 1670 r. Mateusz, syn Michała, 1670 r. Po Szymonie z Agnieszki Mońkówny synowie, Gaspar i Kazimierz 1678 roku. Baltazar, syn Mikołaja, 1683 roku. Anna, córka Szymona, żona Jana Mońki 1690 r. 

Stanisław, syn Wawrzyńca, 1702 roku. Michał, podczaszy bielski 1724 r. Jan, vicegerent grodzki goniądzki 1735 r. Barbara za Augustynem Jundziłem 1750 r. Maciej otrzymał 1775 r. wójtostwo plutyckie, w starostwie bielskiem (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Kancl., Sigil.). 

Antoni z synami, Antonim i Franciszkiem, Stanisław z synem Aleksandrem, Wincenty z synami: Piotrem, Pawłem, Julianem i Andrzejem, Tomasz z synami, Stefanem i Władysławem i Franciszek 1844 r.; Marcin, syn Józefa, z synami, Aleksandrem i Dominikiem 1842 r.; Bolesław i Aleksander, synowie Tomasza, Leopold i Kazimierz, synowie Stanisława, 1858 i 1862 r.; Józef, syn Marcina, 1842 r.; Józef, syn Władysława, i Konstanty, syn Stefana, 1865 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. 

MONIUSZKO h. WADWICZ. Jan z synami: Ignacym, Wincentym i Ferdynandem, syn Antoniego, wnuk Macieja, prawnuk Krzysztofa, wylegitymowany w Cesarstwie 1849 roku i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MONIWID. Patrz MONWID. 

MONKIERSKI h. WADWICZ. Posiadali majątki Marienthal, Szuplin i in., w Prusach Zachodnich. 

MONKIEWICZ h. LUBICZ. Licznie rozrodzona i mało zamożna litewska rodzina; jej przodkiem był jakiś Mońko, od którego jeszcze w XVI stoleciu pisali sią Mońko, i to nazwisko jedna ich linia dotychczas zatrzymała; niektórzy brali przydomek Drusiejko, inni pisali się z Tyta; wielu zmieniało herb, nie kładąc na barku podkowy, krzyża, lub nie kładąc go w środku podkowy, a wierzchni, t. j. na podkowie będący, okładając dwoma palmowemi gałązkami, lub też piórami. 

Jan i Grzegorz na Żmudzi 1621 r. Paweł Drusiejko, elektor z wojew. trockiego 1632 r. Kazimierz, Jan i Jerzy 1690-1700 r. Józef-Kazimierz, namiestnik grodzki oszmiański 1695 r. 

Jan-Ignacy, starosta oleśnicki, deputat na Trybunał 1738 roku. Mateusz i Tadeusz, synowie Marcina, 1749 roku. Michał, żonaty z Elżbietą N. 1763 r., subdelegat grodzki oszmiański 1768 r. Franciszek z Tyta podpisał elekcyę 1764 roku z ks. żmudzkiem. Tadeusz i Marcin, strażnikowicz wileński, podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Jan, sędzia ziemski wileński 1768 roku; jego córka Franciszka Szyrma, a syn Ksawery 1775 r. ożeniony z Anną Grzymała. Jakób, syn Szymona, urzędnik w gub. wileńskiej 1845 r. Bogusław, syn Pawła, zasiadający w sądach powiatu szawelskiego 1865 r. 

Przeszło 100 członków tej rodziny zostało wylegitymowanych w Cesarstwie i zapisanych do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej, a mianowicie potomkowie: 1) Tomasza i Jana, synów Krzysztofa, wnuków Stanisława, 1849 roku; 2) Antoniego, Józefa i Adama, synów Jerzego, wnuków Piotra, prawnuków Wawrzyńca, 1858 r.; 3) Tadeusza, Macieja i Kazimierza, synów Piotra, wnuków Kazimierza, 1818 r.; 4) Paweł, Stanisław i Józef, synowie Tadeusza, wnukowie Antoniego, prawnukowie Jana, syna Szymona, 1837 r.; 5) Paweł, Ludwik i Teofil z potomstwem, synowie Grzegorza, wnukowie Mikołaja, 1837 r.; 6) potomstwo Tadeusza i Adama, synów Jerzego, wnuków Piotra, 1848 r.; 7) Ignacy z potomstwem, syn Józefa, wnuk Ignacego, prawnuk Jakóba, syna Michała, 1835 r.; 8) potomstwo Kazimierza, Augustyna, Juliana i Ludwika, synów Franciszka, wnuków Michała, 1851 r.

Ignacy, syn Marcina, z synami: Stanisławem, Leonem i Ferdynandem wylegitymowany w Cesarstwie 1851 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Stanisław, syn Macieja, dóbr Montwiłany, Sylwester, dóbr Umiarze i Józef, dóbr Czudy, synowie Stanisława, Jan, syn Michała, dóbr Piktowirze, Bogusław, syn Pawła, dóbr Monkiszki, Stanisław, syn Ludwika, Marcin, Adam i Franciszek, synowie Macieja, dóbr Drabukszty, Józef, syn Tadeusza, dóbr Joce, Eleonora, córka Ludwika, dóbr Rolnicy, Katarzyna, córka Hipolita, dóbr Czepajce, dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MOŃKO h. LUBICZ. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r.

MOŃKO h. RAWICZ. Podług Kapicy byli na Podlasiu, a wzięli nazwisko od wsi Mońki, w pow. tykocińskim. Michał, syn Piotra, dziedzic wsi Mońki, nabył 1546 r. części Niewiarowa od żony swej Zofii, córki Zygmunta z Niewiarowa. Marcin, syn Jana Marcinowicza, dziedzic wsi Mońki 1546 roku. 

Grzegorz, syn Jakóba z Moniek, 1553 r. Franciszek, Marcin i Michał, synowie Piotra, 1556 roku; z nich Michał, dziedzic Niewiarowa, miał syna Jana. 

Grzegorz, syn Jana, ożeniony z Zofią Milewską 1564 roku. Stanisław, syn Marcina, 1566 r. Grzegorz, syn Wawrzyńca z Moniek, zapisał pewną sumę 1659 r. żonie swej Annie, córce Jana Czokołda-Zaleskiego. Jan podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią bełską, a jego córka Maryanna była żoną Karola Kapicy z Moniek. Walenty prowadził proces w Trybunale lubelskim 1783 r. (Mil., Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOŃKOWSKI h. OGOŃCZYK. Jan były pisarz grodzki żydaczowski 1595 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). N., dziedzic dóbr Gogolewo, w Wiel. Ks. Poznańskiem 1828 r. 

MONOJADZKI. Piotr, kanonik chełmiński, proboszcz neaticheński, sekretarz królewski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. malborgskiem. 

MONOSIELSKI. Tomasz, towarzysz chorągwi rotmistrzostwa Michała Szembeka 1657 r. (Metr. Kor.). 

de MONRO v. MOHNRO. Jan, pułkownik 1754 roku, generał-major 1759 r. wojsk koronnych, zaślubił Annę Hamilton i z niej miał syna Krystyana-Wilhelma (Metr. Kor., Sigil., Obiaty Gr. Warsz.). 

MONSTOLD h. BYCHAWA. N., pan litewski, wziął herb Bychawę na sejmie w Horodle 1413 r. 

MONSTOLD v. MONSZTOŁD h. ŁABĘDŹ. Podług Kojałowicza w wojew. trockiem.

MONSTOWICZ h. DOŁĘGA. Maciej, Franciszek i Ignacy z potomstwem, synowie Macieja, wnukowie Piotra, osób 31, w 1849 i 1850 r., a Józef, Franciszek, Kajetan, Maciej z potomstwem, synowie Franciszka, wnukowie Filipa, prawnukowie Andrzeja, syna Mateusza, w 1854 i 1866 roku, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jan, syn Piotra, zasiadający w sądach pow. telszewskiego 1849 roku. Franciszek i Leonard, dziedzice dóbr Wojtkajce, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MONSTOWICZ h. NIECZUJA. Michał, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1808 r. 

MONSTWILD. h. DOŁĘGA. N., pan litewski, wziął herb Dołęga na sejmie w Horodle 1413 r. Małachowski pisze ich Monstwij. 

MONSTWIŁ v. MONSTWIŁŁO h. MOGIŁA. Podług Kojałowicza pochodzą od Jodejki, bojara żmudzkiego, żyjącego na początku XV stolecia, którego syn Monstwił miał synów, Bogdana, od którego mają pochodzić Bogdanowicze, i Jerzego, który wziął imię ojca za nazwisko. Zdaje się, że ci Monstwiłowie, herbu Mogiła, już zgaśli.

MONSTWIŁO v. MONSTWIŁŁO h. POBÓG. Bartłomiej z synami: Mateuszem, Ignacym, Dominikiem i Tadeuszem, Franciszek z synami: Janem, Michałem, Antonim, i Kazimierz z synami, Tadeuszem i Franciszkiem, wszyscy z potomstwem, synowie Stanisława, wnukowie Andrzeja, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.; potomstwo niektórych wylegitymowano w Cesarstwie 1860 r. i zapisano do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Jan, syn Józefa, dziedzic dóbr Bierze, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MONTALBANO. Margrabiowie. Marek-Antoni, syn niegdy hr. Jana Baptysty, Bonończyka, otrzymał 1659 r. od Jana Kazimierza margrabiostwo, a w 1660 r. zatwierdzenie onego z prawem przekazania tytułu sukcesorom (Metr. Kor., Sigil.).

MONTAN v. MONTANUS. Rodzina krakowska miejska, lecz czytałem ją z tytułem „Generosus." Jakób Montanus, doktór medycy i filozofii, kanonik krakowski 1562 r., archidyakon lubelski, um. 1580 r. Jakób, doktór medycyny w Królewcu, um. 1600 r. 

MONTAU v. MONTAW. Michał, porucznik wojsk królewskich, otrzymał 1676 r. nobilitacyę; żonaty z Elżbietą Kępińską, miał synów, Adama i Jana, wprowadzonych 1686 r. do części wsi Kąty, w ziemi gostyńskiej 1686 r. Jan, porucznik wojsk koronnych 1694 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie). Adam, towarzysz pancerny z ojcem Michałem pozwali 1699 roku Sołtyka o sumy (Don. Warsz., Vol. Leg., Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

MONTELUPI v. WILCZOGÓRSKI h. MONTELUPI. Herb - na tarczy podzielonej na cztery części, na polach I i II orzeł, w polu trzeciem góra, nad nią gwiazda, w polu czwartem trzy pasy poprzeczne.

Walery, dziedzic Grzegorzewicy i Piersice, pocztmistrz i sługa królewski, syn Tomasza-Mateusza de Tambureni, otrzymał 1574 r. indygenat i zatwierdzenie szlachectwa, spolszczywszy nazwisko na Wilczogórski, odmiany tej jednak nie używali. Sebastyan, pocztmistrz królewski, Walery i Karol, synowie Waleryana, naganieni w szlachectwie, udowodnili 1611 r., że są szlachtą, na co mają dokumenty wydane ich dziadowi Tomaszowi-Mateuszowi (Metr. Kor., Don. Warsz.). 

Karol, sekretarz królewski, pocztmistrz generalny koronny 1572 r., żonaty z Barbarą Strużbicz. Sebastyan i Walery zostali zwolnieni 1598 r. od opłaty cła, i Sebastyan wziął w dzierżawę 1603 r. wsie Brzozowę, Ossowkę i Szostaków; miał córkę Urszulę (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

de MONTMORENCY-BOURS. Hrabiowie. Rodzina francuska, z której hr. Aleksander-Józef, generał wojsk saskich 1731 r., był żonatym z Emerencyanną Warszycką, 1v. Ludwikową Pociejową, hetmanową wielką litewską. Hr. Karol, dziedzic dóbr Przyłuki i Ratna, generał wojsk saskich 1733 r. (Metr. Kor., Kanck, Sigil., Wyr, Tryb. Lubel., Ks. Gr. Czerskie). 

MONTOLD h. POBÓG. Andrzej, dziedzic Biskupicz 1613 r. (Metr. Kor.). Zobacz Montowt. 

MONTOWICZ h. LUBICZ. Ma być taż familia co Montowt. Stanisław zamienił swe dobra Boćki, na Podlasiu, na Berezniczę z Janem Sapiehą 1512 r. Rudolf, syn Jana, deputat szlachty pow. grodzieńskiego, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany 1845 roku do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MONTOWICZ h. MOGIŁA. Jan, syn Stanisława, wylegitymowany w Cesarstwie 1844 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MONTOWT h. LUBICZ. Adam, Julian i Stanisław z potomstwem, synowie Piotra, wnukowie Mikołaja, prawnukowie Adama, syna Piotra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r.; ich potomkowie wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty tejże gubernii 1842 i 1851 r. Józef, syn Antoniego, dziedzic dóbr Raczuny, w gub. kowieńskiej 1882 roku. 

MONTOWT h. MONTOWT. Herb - w polu niebieskiem złota halabarda, po jej prawej stronie czerwone serce przeszyte złotą strzałą, z lewej strony herb Pobóg. 

Posiadali w Prusach majątki Thomsdorf, w Warmii 1775 r., Sacherau 1820 r. i inne. 

MONTOWT i MONTOWTOWICZ h. POBÓG odm. Odmiana herbu - bok lewy podkowy przeszyty strzałą na ukos, ostrzem w górę; w koronie trzy pióra strusie.

Senatorowie w rodzinie: Michał, kasztelan trocki 1483 r. Jerzy, wojewoda kijowski od 1507 r. 

Jedna ze znakomitszych rodzin litewskich, prawdopodobnie pochodząca od dawnej udzielnej szlachty; pisano ją Monstold, Montold i Montowtowicz. Jej znajomym przodkiem był Montowt, pan litewski, który na sejmie w Horodle wziął herb Bychawę, już nie używany, a zdaje się będący odmianą Poboga, a nie Rocha, jak chce Lelewel, dla podobieństwa tego herbu Pobóg z Lubiczem; zdaje się, że niektórzy z Montowtów, herbu Pobóg odm. przeszli do tego drugiego herbu. Montowt, starosta żmudzki 1438 r., miał synów: Totświła, krajczego litewskiego 1481 r., Michała i Bartosza; Bartosz otrzymał od ks. Zygmunta Soleczniki, a od Kazimierza Jagielończyka Duchnowszczyznę, Rostowo i Mirowice; namiestnik bielski 1484 r., z żony Duchny N. pozostawił syna Stanisława, namiestnika puńskiego 1499 r., żonatego z Jadwigą N. i który w 1501 r. otrzymał dwór pojurski. 

Michał, syn starosty Montowta, starosta łucki 1463 roku, kasztelan trocki i namiestnik nowogrodzki 1483 r., był posłem od panów litewskich do polskich 1452 roku, upominając się o zwrot Wołynia. Kasztelan miał dwóch synów, Jakóba i Jerzego (Juria), starostę krzemienieckiego 1501 r., wojewodę kijowskiego 1507 r., żonatego z Oleną Kieżgajłówną.

Jakób, namiestnik krzemieniecki 1508 r., otrzymał przywilej 1511 r. na dobra Młynów i Pskułów, w pow. łuckim, i z żony Małgorzaty Chreptowicz pozostawił córki, Marynę za Andrzejem Łaszczem, Hannę i dwóch synów, Andrzeja i Jana, z których Andrzej, dziedzic dóbr Soleczniki i Żyrmuny, na Litwie, i Biskupice, na Wołyniu, dworzanin królewski 1542 roku, żonaty z Maryną ks. Holszańską, 2v. za Michałem Kozińskim, 3v. za ks. Kurbskim, a Jan, dziedzic dóbr Koblin, Podhajce, Orszyczyn, Zlijew, Młynów, Pskułów, Penewszczyzna i Kobaków. 

Ta linia wołyńska Montowtów zgasła już w XVI stoleciu, została się linia tylko litewska, znacznie uboższa. Krzysztof na Żmudzi 1624 roku. Stefan, elektor z ks. żmudzkiego 1648 r. Jan i Kazimierz podpisali elekcyę 1669 r. ze Żmudzi. Jan-Kazimierz, z pisarza skarbowego skarbny litewski 1670 roku. 

MONTREZOR (de MONTRESOR) h. MONTREZOR. Herb - tarcza przedzielona w poprzek; w części górnej niniejszej, w polu błękitnem, dwie głowy, męska z brodą i żeńska ukoronowane, w części dolnej czerwonej lew złoty, mający przednie nogi podniesione; nad tarczą korona. Stanisław, dworzanin Stanisława Augusta, otrzymał 1768 r. nobilitacyę potwierdzoną 1781 r. (Kancl., Metr. Lit., Vol. Leg.); 

Stanisław był następnie majorem wojsk rosyjskich i pozostawił syna Antoniego, towarzysza 1776 roku, a w 1783 r. chorążego kawaleryi i dziedzica Łychowa 1788 r. Wincenty, obersterlejtnant lekkiej kawaleryi przedniej straży 1775 r., podpułkownik, wyszedł 1781 r. do dymisyi w randze pułkownika. Ludwik, namiestnik kawaleryi narodowej, otrzymał 1792 roku szarżę porucznika w pułku lekkiej jazdy (Sigil., Kancl., Ks. Gr. Czerskie). 

Józef żonaty z Konstancyą Lubowiecką 1830 r. Władysław z żony Korneli Hołowińskiej, córki Zacharyasza, miał syna Władysława, marszałka szlachty pow. zwinogrodzkiego 1855 r. 

MONTRYM h. DOLIWA. Jan, syn Jerzego, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1809 r. 

MONTRYM h. NAŁĘCZ. Jerzy z synami, Bonawenturą i Walentym i ich potomstwem i Franciszek z synami: Adamem, Tadeuszem i Wincentym i ich potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Jana, wylegitymowani w Cesarstwie 1845 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MONTRYM h. SYROKOMLA. Taż familia co Montrymowicz; na Litwie. Jan i Kazimierz ze Żmudzią podpisali elekcyę 1648 r. 

Jan, rotmistrz 1661 r., sędzia grodzki kowieński 1683 r., miał syna Stanisława, dworzanina królewskiego 1694 r. Elżbieta, żona Andrzeja Kisarzewskiego, skarbnika smoleńskiego 1690 r. 

Heronim-Władysław, cześnik kowieński 1699 r., wojski chęciński 1702 r., chorąży roty pancernej 1706 r., wojski radomski 1722 r., miał dwie żony, Justynę Odrowąż-Kietlińską, z niej syn Kazimierz, i Joannę Przysiecką; wojski oprócz Kazimierza pozostawił synów: Antoniego, Daniela i Marcina i z nich Daniel był żonatym z Zofią Jordanówną. 

Antoni, chorąży 1750 r., kapitan. 1756 r., generał-major wojsk koronnych 1780 r., żonaty z Antoniną Krassowską, pozostawił syna Józefa, chorążego 1778 r., kapitana gwardyi konnej królewskiej 1782 r. Franciszka, żona Józefa Dzianotta 1770 r. 

Tadeusz, Karol i Józef z potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Augustyna, prawnukowic Adama, w 1852 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

Wincenty, syn Tadeusza, dóbr Aużbikowo, Jan, syn Celestyna, dóbr Medyngiany, i Barbara, córka Jana, dóbr Wieże, w gub. kowieńskiej dziedzice 1882 r. 

MONTRYMOWICZ h. SYROKOMLA. Taż familia co Montrym, herbu Syrokomla. Zamieszkiwali na Żmudzi. Kazimierz, sekretarz królewski 1657 r. Abraham-Kazimierz, mąż uczony, pisarz kancelaryi królewskiej, podpisał elekcyę 1648 r. z ks. żmudzkiem. Felicyan ze Żmudzi podpisał pospolite ruszenie 1698 r. Roman, cześnik żmudzki 1700 r. Paulina, żona Stanisława Kierbedzia, generała inżynieryi 1860 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej Jan, syn Wincentego, z synem Izydorem i wnukami, Józefem i Antonim 1843 r.; 2) w gub. kowieńskiej potomstwo Stanisława, syna Bartłomieja, a mianowicie jego synowie, Adam z synami, Adamem i Kazimierzem i ich potomstwem i Jakób z synem Mateuszem i ich potomstwem 1847 i 1863 r. 

Adam, syn Kazimierza, i Kazimierz, syn Karola, dóbr Posrowce, w gub. kowieńskiej dziedzice 1882 r. 

MONTUSZ h. KLUCZ. Biorą przydomek Szyryn. N., chorąży wojsk koronnych 1730 r. Abraham, porucznik wojsk tatarskich, w nagrodę zasług wojennych, otrzymał 1730 r. wspólnie z żoną swą Heleną Asanowiczówną, 12 włók gruntu we wsi Ortelu, w ekonomii brzeskiej. Aleksander, syn Abrahama, mahometanin, dziedzic w Ortelu, składał 1806 r. papiery do legitymacyi (Akta po-Galicyjskie). 

MONTWIANIEC. Jan podpisał elekcyę 1733 r. z ks. żmudzkiem. 

MONTWID v. MONTYWIT h. LELIWA. Felicyan z synami, Tadeuszem i Kamilem, syn Feliksa, wnuk Szymona, wylegitymowany w Cesarstwie 1837 i 1845 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MONTWID h. LUBICZ. Jakób, syn Daniela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MONTWID v. MONTWIT h. MOGIŁA. Na Litwie i Podlasiu. Antoni i Jerzy podpisali konwokacyę genaralną litewską 1764 r. Konstanty na Podlasiu 1775 r. 

MONTWID h. WIENIAWA. Pisali się także Montywid. Jerzy i Józef podpisali elekcyę 1733 r. z wojew. trockiem. Józef z przydomkiem Wiazewicz, miecznik i poseł wojew. nowogrodzkiego, elektor 1764 r. z tegoż województwa. 

Jan z synami: Albinem, Andrzejem, Rajmundem i Teofilem, syn Michała, wnuk Józefa, prawnuk Michała, praprawnuk Jana, syna Albina, wylegitymowani w Cesarstwie 1851 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Albin, syn Jana, dziedzic dóbr Mierniki 1882 r. 

MONTWIŁ h. LELIWA. Stanisław, syn Piotra, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1803 r. 

MONTWIŁ v. MONTWIŁŁO h. TRZY-KOLUMNY. Na Litwie dawna rodzina; według familijnej tradycyi pochodząca od pierwotnych władców Litwy, dynastyi zgasłej na Mendogu, a jej przodkiem miał być Monstwił v. Montwił, syn Gimbuta, władcy Żmudzi. Prawdopodobnie ta pierwsza dynastya litewsko-żmudzka, którą kronikarze wywodzą od Polemona, przybysza z Włoch, była szczepu normandzkiego i osiedliła się na Żmudzi i na Litwie w XI lub już może X stoleciu; herb jej będący zarazem pierwotnym herbem Litwy - w polu czerwonem trzy kolumny lub trzy wieże, właściwie jednak jest to zapewne jakiś znak z pisma litewskiego. N., żona Szczęsnego Kotowskiego, gubernatora żmudzkiego 1570 roku. Anna, żona Szymona Komorowskiego 1880 roku.

Karol, Bogusław i Kazimierz z potomstwem, synowie Jerzego, wnukowie Jana, w 1845 r., a Michał z synami, Jerzym i Wawrzyńcem i ich potomstwem, i Bartłomiej z synem Janem i wnukiem Stefanem i jego potomstwem, osób 30, synowie Stanisława, wnukowie Kazimierza, w 1851 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MONTWIŁŁO h. KOLUMNA. Zdaje się taż familia co Montwił, herbu Trzy-Kolumny, na Litwie; z niej Antoni, Stanisław, Aleksander, Andrzej, Ignacy z potomstwem, synowie Andrzeja, wnukowie Macieja, prawnukowie Andrzeja, syna Samuela, 1838 r. i potomstwo Franciszka, Michała, Macieja i Antoniego, synów Jana, wnuków Samuela, w 1842 r., razem osób 39, wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej; po Stanisławie syn Aleksander, dziedzic Antokola, z Wandy Brochockiej ma synów Stanisława i Władysława, a po Aleksandrze, ur. 1809 r., syn Bronisław ma synów: Aleksandra, Lucyana i Witolda. 

Władysław, syn Michała, dóbr Lipluny, Ludwik i Felicyan, synowie Stanisława, dóbr Hojżewka i Zastrabie, Hipolit, Kazimierz i Klemens, synowie Macieja, dóbr Żagowicze, Antoni, Józef, Konstanty i Emilia, dzieci Ignacego, dóbr Antoginie, Konstanty, syn Dyonizego, dóbr Witorty, Ludwik, syn Jerzego, dóbr Jasudy, Stanisław, syn Dyonizego, dóbr Narmojnie, i inni dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MONTWIŁŁO h. SZEPTYCKI. Potomstwo Jerzego, syna Jakóba, a mianowicie synowie: Antoni z synami: Ignacym, Jerzym i Dominikiem i ich potomstwem i Jan z potomstwem, osób 40, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MONTWIŁŁOWICZ. Kazimierz podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

MONTYBERSKI. Stanisław podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzeskolitewskiem. 

MONTYCKI. Dyonizy, Franciszek i Jan, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1810 r. 

MONTYGAJŁŁO v. MONTIGAIŁO h. KORZBOG odm. Herb - w polu czerwonem trzy karpie w lewo, jeden na drugim; nad nimi pięciolistna róża srebrna; w koronie nad hełmem trzy pióra strusie.

Jedna ze starych rodzin żmudzkich. Budołdv. Butowt podpisał Unię 1401 r. Jan-Władysław podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. trockiem; posesor wsi Żarnoblawce 1657 r., był sędzią ziemskim trockim, a ostatnio podkomorzym trockim 1660 r. Jerzy i Melchior, rotmistrze królewscy 1670 r. Antoni, rotmistrz wiłkomierski 1775 r. (Vol. Leg., Metr. Litew). 

MONTYGERT h. WADWICZ. Patrz MONDIGIRT.

MONWID v. MONIWID h. LELIWA. Senatorowie w rodzinie: Monwid, wojewoda wileński 1413 r. Wojciech, wojewoda wileński 1432 r. Jan, wojewoda trocki, um. 1432 r. Jan, wojewoda trocki 1443 r., wojewoda wileński 1458-1469 roku. 

Jedna z najdawniejszych, bo czasów pogańskich, sięgająca rodzina na Litwie; jej początek nie jest znajomy, Kojałowicz wywodzi od Monwida księcia Słonimskiego i Kiernowskiego, syna Gedymina, a stryja króla Władysława Jagiełły, Stryjkowski zaś wyprowadza ją od Ejksiusza, hetmana Erdziwiłła [księcia Żmudzkiego. Bardzo prawdopodobnie ta rodzina, jak i kilka innych, pochodzi od udziałowych drobnych władców Normandzkich, którzy władali na Żmudzi i części Litwy naprzód niezależnie, następnie pod zwierzchnictwem władców nowogrodzkich i wileńskich, a wielkich książąt litewskich; może nawet w samej rzeczy była pokrewną z którą z dwóch ostatnich dynastyj, brała bowiem często tytuł kniaziów, a jak wojewoda wileński 1460-1469 r. tytułował się kniaziem Słonimskim, a jego syn Jerzy kniaziem Zabrzezińskim. Kojałowicz wywłaszczenie Monwidów z ich udziałów Kiernowa iSłonima odnosi do czasów Władysława Jagiełły i Witolda. Zauważyć też należy, że imię Monwid, pisane także Montwid i Montywid jest jednoznaczące z imieniem Mindów, zmienianem na Mendow i Mendog, a będącem mianem ostatniego z władców Litwy z dynastyi polemońskiej, wiemy zaś, że imiona w owych czasach, jak w Polsce, tak na Litwie były właściwe pewnym tylko rodzinom. 

Znajomym przodkiem tej rodziny był wojewoda wileński Monwid, który na sejmie Unii 1413 r. wziął herb Leliwę, a według Stryjkowskiego miał dwóch synów, Wojciecha i Iwaszkę i z tych synów, Wojciech, wojewoda wileński 1432 r., pozostawił synów: Juchnę v. Jana i Olechnę v. Aleksandra, z których Juchno v. Jan z trockiego wojewoda wileński 1458 r., zrazu nieprzychylny Unii Litwy z Polską, tak że herb Leliwę porzucił 1450 r. dla oznaki, że zrywa wszelkie stosunki z Polską, wkrótce przecież, widząc dumne zamysły Gastołda, który chciał wynieść na tron litewski Szymona Olelkowicza, nietylko, że mu przeszkodził w tym zamyśle, utrzymawszy władzę przy Kazimierzu IV, ale wrócił do herbu Leliwy i dobrych stosunków z Polską. Wojewoda wielkie miał poważanie na Litwie, tytułował się niekiedy księciem Słonimskim, był na sejmie lubelskim 1447 roku dla układów z Polską o Podole, w 1452 roku jednak podejrzewano go, że z nieprzyjaźni dla Polaków pobudził Tatarów do napaści na Ruś Czerwoną; stronnik Świdrygiełły, zawiadomił go o napadzie wiel. ks. Zygmunta na Oszmianę, czem mu dał czas do ucieczki. Jan miał córkę Zofię-Annę, która była 1v. za Pacem, 2v. za Mikołajem Radziwiłłem, wojewodą wileńskim, i syna Jerzego, tytułującego się kniaziem Zabrzezińskim, który miał dać początek możnej rodzinie Zabrzezińskich, herbu Leliwa. 

Olechno, drugi syn Wojciecha, namiestnik trocki, ma być przodkiem domu Dorohostajskich, od których znowu pochodzą Kuchmistrzowiczowie i Irzykowiczowie; jego syn Andrzej posłował do Moskwy 1498 r.

Piotr, syn Aleksandra, posłował do Moskwy 1508 r., lecz że żądał, aby zawarty był pokój bez oddania jeńców i wynagrodzenia szkód poczynionych w Smoleńszczyznie, nie chciano go słuchać. 

Jan, wojewoda trocki 1412 roku, za udział w buncie Świdrygiełly schwytany i śmiercią ukarany od Zygmunta wiel. ks. Litewskiego, miał trzech synów: Chleba, którego synowie, Jerzy i Stanisław wzięli nazwisko Chlebowicz v. Hlebowicz; Kucia, którego syn Rokuć dał początek rodzinie Rekuć, dziedziczącej na majątku Kroże, na Litwie, i Wiaża, od którego wywodzi swoje pochodzenie rodzina Wiazewicz. 

Wojciech Monwidowicz, dziedzic Gieranony, podstoli i namiestnik nowogrodzki, starosta wileński 1467 r., należący do orszaku panów polskich odprowadzających Zofię, córkę króla Kazimierza IV do męża, umarł z powietrza 1475 r. Krzysztof z Dorostai, marszałek wielki litewski, starosta krzeszowski 1598 r. W 1609 r. ów Krzysztof wniósł protest przeciw Mikołajowi Wolskiemu, marszałkowi nadwornemu koronnemu, o uzurpowanie sobie władzy marszałka litewskiego (Metr. Kor.). 

Władysław na Dorostajach, cześnik litewski, starosta żyzmorski, marszałek Trybunału litewskiego 1636 r. Aleksander i Stanisław, podstoł i nowogród-siewierski, podpisali elekcyę 1648 r. z pow. orszańskim. 

Piotr z przydomkiem Piktuć, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

MOPSKI. Józef z wojew. łęczyckiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MORA h. MORA. Licznie rozrodzeni w ziemi warszawskiej i nazwisko wzięli od wsi Mory; zamieszkali na Litwie pisali się Moro. Stanislaw, syn Franciszka, 1564 r. Maciej i Marek otrzymali 1569 r. potwierdzenie na dobra Żerbin i Mazury. Wojciech, syn Andrzeja, dziedzic części Mory 1579 r., żonaty z Elżbietą Głuchowską. Jakób i Mikołaj, synowie Jana, 1579 roku. Adam, syn Szymona, zaślubił Agnieszkę Mieczkowską 1590 r. Franciszek i Mikołaj, synowie Jakóba, 1590 r. Franciszek, syn Mikołaja, 1593 r. 

Sebastyan, syn Mikołaja, żonaty z Dorotą N. 1607 roku. Franciszek, syn Mikołaja, żonaty z Maryanną Rędzianką, miał syna Jana 1663 roku. Grzegorz i Sebastyan 1669 r., a Andrzej 1697 r. podpisali elekcyę z ziemią warszawską. Andrzej, kapitan wojsk koronnych 1684 r., w 1714 r. był pułkownikiem (Metr. Kor., Conv. i Don. Vars., Sigil., Wyr. Tryb. Lubel.). 

MORACIŃSKI. Cytowani w Małachowskim i Kuropatnickim, zdaje się mylnie, zamiast Moraczyński. 

MORACKI. Sebastyan, syn Mikołaja, zawarł 1590 r. umowę z Marcinem Żeromskim (Conv. Vars.). Adam, syn Szymona, 1601 r. Paweł sprzedał 1650 r. dobra Krakowiany-Pławy (Don. Vars.). 

MORACZEWSKI h. CHOLEWA. W łęczyckiem i w Wielkopolsce; nazwisko wzięli od wsi Morawce, pod Kutnem. Już pod koniec XIV wieku Moraczewscy rozdzielili się na dwie linie, łęczycką i poznańską, a w połowie XVII wieku jedna linia przeszła na Litwę i Białą Ruś. 

Linia Łęczycka. Stanisław, dziedzic wsi Morawce 1389 roku. Tomasz z Morawce 1464 r. Marcin z Morawce 1536 r. Po Piotrze córka Dobrochna, żona Fajewskiego 1537 r. Krzysztof, dziedzic części Morawce 1554 roku. Mikołaj, dziedzic Morawce 1570 r., miał synów, Jakóba i Jana; po Jakóbie synowie, Grzegorz i Mikołaj, dziedzic części wsi Wysokie 1625 r. 

Jan, dziedzic części Morawce 1572 roku, pozostawił synów: Adama, po którym córki, Ewa Mniewska i Małgorzata, Andrzeja, Jakóba, Pawła, Stanisława i Sylwestra; po Jakóbie syn Mikołaj, po Pawle synowie, Marcin i Stanisław żonaty z Jadwigą Pomorską, a Stanisław miał syna Tomasza. 

Sylwester, ostatni syn Jana, dziedzic części Morawce i Łakna 1625 r., zaślubił Annę Zaleską i z niej pozostawił syna Dominika, dziedzica wsi Dębianki 1634 r. 

Stanisław z wojew. brzesko-kujawskiem i Stefan z wojew. łęczyckiem podpisali elekcyę 1669 r. Marcin, dziedzic Pniewa Większego, cześnik łęczycki 1694 r., miał córkę Elżbietę Galińską i synów: Franciszka Łukasza i Tomasza; po Tomaszu synowie: Jan, Stanisław i Walenty. 

Franciszek, stronnik Augusta III, zaślubił Konstancyę Przyłubską i z niej pozostawił córki, Krystynę Kozierowską, Maryannę Niewiadomską i syna Wincentego, burgrabiego grodzkiego rawskiego 1780 r., po którym z Zofii Kuczborskiej syn Heronim, dziedzic dóbr Wojski, w pow. rawskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r., z żony Maryanny Łodzińskiej pozostawił syna Feliksa-Dominika, wylegitymowanego 1839 r. 

Łukasz, syn cześnika Marcina, dziedzic Brzozówki i Parulec 1758 r., sędzia ziemski łęczycki, miał synów: Franciszka, Jana, Szymona i Teodora; po Szymonie córki, Barbara Zbyszewska i Karolina Iżycka. 

Franciszek miał dwóch synów, Macieja i Wawrzyńca; po Wawrzyńcu z Ewy Abramowiczówny syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1856 r., a Maciej zaślubił Apolonię Piekarską i z niej pozostawił dwóch synów, Hipolita i Leopolda, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r.; po Hipolicie z N. Kobylańskiej córki, Helena za Kazimierzem Madalińskim, Stanisława za Tadeuszem Kołaczkowskim i syn Wacław, doktór medycyny, z Zofii Okuniewskiej ma syna Jerzego (Ks. Ziem, i Gr. Łęczyckie, Przedeckie i Brzeskie). 

Linia Poznańska. Jan 1388 r. Mikołaj, syn Mirka, 1416 r. Wincenty zwolniony 1509 r. od wyprawy wojennej, miał synów: Mateusza, żonatego z Zofią N., Mikołaja i Piotra, dziedziców Mirkowicz i Moraczewa 1533 roku. Piotr z Moraczewa 1583 r., miał syna Stefana, po którym z Barbary Bużeńskiej córka Anna za Janem Kierskim i syn Wojciech. 

Wojciech z Moraczewa zaślubił Jadwigę Kowalską i z niej pozostawił córkę Jadwigę za Wojciechem Suchorzewskim i dwóch synów, Jakóba i Jana.

Jakób, dziedzic Soboty i Zlotkowa, w poznańskiem 1722 r., elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego, żonaty z Barbarą Kierską, miał syna Franciszka, komornika ziemskiego wschowskiego 1780 r„ następnie komornika granicznego kaliskiego 1791 r., po którym z Elżbiety Krzyżanowskiej córka Wiktorya za Adamem Zbijewskim i synowie: Felicyan-Rafał, porucznik 1780 r., a w 1790 roku kapitan regimentu pieszego, Kazimierz, komornik graniczny poznański 1791 roku, komisarz cywilno - wojskowy kościański i wschowski, Maciej, podwojewodzy poznański 1790 r., Tomasz i Walenty. 

Tomasz, dziedzic Zielątkowa 1802 r., żonaty z Józefą Kierską, pozostawił córki: Anastazyę Koczorowską, Bibiannę, znaną autorkę, Ludwikę za Antonim Stablewskim i trzech synów: Andrzeja, historyka, Benedykta, dziedzica Lednogóry i Naramowic, zm. 1867 r., i Romana. 

Roman, dziedzic Chalawy, porucznik 8 pułku piechoty liniowej 1831 roku i kawaler orderu Virtuti Militari, zaślubił Franciszkę Zakrzewską i z niej pozostawił córki: Helenę za Hochbergierem, budowniczym m. Lwowa, Jadwigę Jarochowską, Józefę i Maryę za Łuszczyńskimi, Zofię Brudzewską i trzech synów: Kazimierza, Macieja i Stefana; po Kazimierzu, dziedzicu Naramowic, w Poznańskiem, z żony Pauliny z Götzendorf-Grabowskich córka Teresa za Tadeuszem Massalskim, a Stefan z Maryi Baszczyńskiej ma córkę Olgę, zakonnicę. 

Maciej, ur. 1840 r. w Chwałkowie, w Poznańskiem, radca dworu w Namiestnictwie Iwowskiem, kawaler orderu Korony żelaznej, żonaty 1v. z Anielą Pomorską, z niej córki, Aniela za Antonim Raszewskim, Franciszka za Kruczkiewiczem, profesorem Uniwersytetu lwowskiego, i syn Andrzej, 2v. z Anną Pomorską, z której córki, Ksawera Niemczeska, Marya Niewiadomska i syn Roman. 

Andrzej, poseł do Rady państwa w Wiedniu, zaślubił Zofię bar. Gostkowską i z niej ma córkę Wandę, ur. 1905 r. i synów, Kazimierza, ur. 1903 r. i Adama, ur. 1907 r. 

Roman, syn Macieja i Pomorskiej, urzędnik ministeryum skarbu w Wiedniu, z żony N. Raczyńskiej ma córki, Maryę, ur. 1905 r., i Zofię, ur. 1906 r. 

Walenty, ostatni syn komornika granicznego kaliskiego, Franciszka, podporucznik kawaleryi narodowej 1791 r., z żony Balbiny z Szymankiewiczów miał dwóch synów, Antoniego i Mikołaja, wylegitymowanych w Królestwie 1841 r. 

Antoni, urzędnik w Kaliszu, żonaty z Wiktoryą Moszczeńską, pozostawił syna Józefa, właściciela wsi Ogrodzim Księży, w pow. Szadkowskim, zm. 1907 r., po którym z 1-ej żony Julii Myszkowskiej córka Józefa za Pawłem Kowalskim i syn Stanisław, a z 2-iej żony Jadwigi Rubach córka Marya i syn Michał żonaty z Jadwigą Piotrowską; Stanisław z Maryi Danielewiczówny ma kilkoro dzieci, i z nich syn Stanisław (Ks. Ziem, i Gr. Poznańskie, Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.).

Linia Białorusko-litewska. Maciej z linii łęczyckiej, porucznik pancerny wojsk koronnych, otrzymał 1665 roku w nagrodę zasług Małynicze i Słobodę Małynicką, w pow. rzeczyckim, a w 1698 r. nabył Ostrów Mikolski, i z żony Zuzanny Bisping miał dwóch synów, Jana i Stanisława. 

Jan, krajczy rzeczycki 1701 r., zaślubił Maryannę Okuszko i z niej pozostawił córkę Helenę Giżycką i synów: Bazylego, Mikołaja i Tomasza; po Bazylim z Barbary Malinowskiej syn Szymon, elektor 1764 r. z pow. rzeczyckiego, krajczy rzeczycki, z żony Antonelli Muraszko miał córkę Pulcheryę Jezierską i synów, Józefa i Michała, regenta ziemskiego bieckiego, zamieszkałych w gub. czernihowskiej. 

Stanisław, drugi syn Macieja, dziedzic Ostrowa i Małynicz, mostowniczy rzeczycki 1722 r., zaślubił Maryannę Szeluta-Małynicką i z niej miał synów: Kazimierza, Stefana i Tomasza; po Tomaszu, oboźnym rzeczyckim 1736 roku z Felicyanny Rutkowskiej syn Longin zaślubił Maryannę Wołk-Lewonowicz i z niej miał syna Patrycego, po którym z Heleny Piotrowskiej syn Michał z żony N. Bobrykówny pozostawił syna Michała, oficera floty rosyjskiej czarnomorskiej, żonatego z N. Chmielewską. 

Stefan, starosta zaleski 1730 r., żonaty z Maryanną Podbereską, miał córki: N. za Potemkinem, Annę, Konstancyę i synów: Antoniego, Jana i Józefa; po Antonim, staroście zaleskim, synowie: Bruno, Leopold i Stanisław. 

Józef, ostatni syn starosty Stefana, zaślubił Franciszkę Paszkowską i z niej pozostawił syna Wincentego, po którym córki: Róża Czyżowa, Julia Makarewiczowa, Paulina, żona hr. Felkersamba i syn Jan, dziedzic Przedzielska, deputat szlachty 1840 r., zasiadający w sądach pow. prużańskiego 1845 r., z żony Julianny Kraszewskiej pozostawił córki: Jadwigę, żonę N. Rudominy, Wandę za Bychowcem i Zofię za Pawłem Sucheckim. 

Kazimierz, najstarszy syn Stanisława i Szeluta-Małynickiej, łowczy rzeczycki 1724 r., z żony Katarzyny Pokroszyńskiej miał synów, Macieja i Mikołaja, Jezuitę; po Macieju, dziedzicu Unichowszczyzny i Prostranczyzny, w pow. lidzkim, oraz Starego i Nowego Kuplina, w pow. prużańskim, rotmistrzu janczarskim, deputacie na Trybunał litewski 1784 r., sędzim grodzkim lidzkim 1791 r., z żony Anny Ossowskiej, łowczanki starodubowskiej, synowie: Józef zabity 1794 r. przy obronie Pragi, Kazimierz i Teofil. 

Kazimierz, sędzia grodzki 1813 r., marszałek szlachty pow. prużańskiego, zaślubił Konstancyę Malską i z niej miał synów: Henryka, Juliana i Seweryna, i z nich Julian, ur. 1824 r., dziedzic Orchowa, w Poznańskiem, wylegitymowany w Cesarstwie 1865 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, nabył dobra Garnek, w gub. piotrkowskiej, gdzie osiadł, i z żony Nepomuceny Szczanieckiej pozostawił syna Henryka i córki: Irenę, Julię i Olgę. 

Seweryn, ostatni syn Kazimierza i Malskiej, dziedzic Woli Korbutowej, w Lubelskiem, Starego i Nowego Kuplina, wylegitymowany w Cesarstwie 1865 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej, z żony Seweryny Węgleńskiej pozostawił synów, Tadeusza i Stanisława, którzy dla uzyskania obywatelstwa austryjackiego przez adoptacyę przyjęli nazwisko Moraczewski-Trzecieski i w 1896 r. jako oficerowie pułku ułanów otrzymali w Austryi zatwierdzenie staropolskiego szlachectwa. 

Tadeusz, ur. 1856 r., dziedzic Kuplina i Czułczyc, w Lubelskiem, zaślubił Władysławę Zglinicką iz niej ma córki: Konstancyę za Kazimierzem Łubieńskim, Emilię za Stefanem Wodzińskim, Maryę za Wincentym Chmyrowskim, Jadwigę, Olgę i synów: Macieja, Seweryna i Wojciecha. 

Stanisław, syn Seweryna i Węgleńskiej, ur. 1858 roku w Kuplinie, dziedzic dóbr Kuliki, na Litwie, i Korbutowa Wola, następnie Świerszczów i Chojeniec, w Lubelskiem, i Stróża, w Galicyi, ożeniony z Antoniną Zglinicką. ma córki, Annę, Teresę i syna Stanisława. 

Teofil, ostatni syn Macieja i Ossowskiej, dziedzic Unichowszczyzny, porucznik 17 pułku ułanów wojsk polskich 1812 roku, podkomorzy lidzki 1830 r., zaślubił Paulinę Sągajłównę i z niej pozostawił córki, Stefanię za N. Sumorokiem, Konstancyę za Bronisławem Narbutem i synów: Józefa, Lucyana i Adama; po Lucyanie, wylegitymowanym w Cesarstwie i zapisanym do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1868 roku, oficerze wojsk rosyjskich, z żony Melanii Szyszkówny córki: Paulina Śmigielska, Stanisława za Józefem Szczuką Józefa i Marya. 

Józef, ur. 1819 r., dziedzic Unichowszczyzny, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1868 r., marszałek szlachty pow. lidzkiego, zaślubił Aleksandrę Borodicówną i z niej pozostawił córki, Alinę za Styrpejką, Bronłslawę Zanowę i synów, Aleksandra, żonatego z Józefą Borodicówną, i Juliana, ożenionego z Bronisławą Missuna. 

Adam, najmłodszy syn Teofila i Sągajłówny, ur. 1828 r., dziedzic Andruszowce, wylegitymowany w Cesarstwie i zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej 1868 r., żonaty z Teklą Borodicównę, pozostawił dwie córki, Teresę Chmielińską, Annę Żukowską i synów: Leona, żonatego z N. Sieklucką. Macieja i Wojciecha, ożenionego z Lipską. (Zarys genealogiczny przez Stanisława Moraczewskiego).

Opró z powyższych. Jakób, syn Stanisława, zasiadający w sądach pow. bychowskiego 1855 r. Wincenty z synem Józefem, wnukiem Konstantym, synem Jana. Franciszek, syn Jana, z synami, Ludomirem i Leopoldem, i Stanisław z synem Edwardem 1843 r.; Aleksander, syn Józefa, Dyonizy i Julian, synowie Kazimierza, Leon, Maciej i Wojciech, synowie Adama, w 1865 r. wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MORACZEWSKI h. DOLIWA. Jakób kupił od Bieczuńskich wieś Bytkowo 1744 roku; jego syn Franciszek miał syna Kazimierza, żonatego z Antoniną Rychłowską, z której syn Aleksander, dziedzic dóbr Kobylanek, w powiecie konińskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 r. 

MORACZEWSKI. Józef otrzymał zatwierdzenie szlachectwa w Galicyi 18.30 r. bez oznaczenia herbu. 

MORACZYŃSKI h. MORA. Aloizy, geometra przysięgły 1770 roku. (Kancl.). Ignacy, syn Stanisława, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1820 r. 

MORALIŃSKI. Wojciech, którego córka Anna, żona Aleksandra Bachowskiego, prowadziła proces w grodzie chęcińskim o wydzielenie jej sumy posagowej (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MORAND du PANQUET. Józef-Michał, konsyliarz elektora saskiego, doktór medycyny 1783 r. (Kancl.). 

MORANIECKI h. BOŃCZA. Jedna gałąź rodziny Fredro od swego dziedzictwa Morańca brała niekiedy nazwisko Moraniecki.

MORANIECKI h. JELITA. Paweł, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1806 r. 

MORANTI. Katarzyna 1v. Chądzyńska, 2v. za Wiktorynem Karniewskim, pisarzem różańskim 1740 r. Teodor, komornik krakowski, i Jakób, sekretarz królewski, otrzymali indygenat 1768 r. (Kancl.). Andrzej 1810 r. i Marcin 1811 r., synowie Wawrzyńca i Katarzyny Przepiórkowskiej, urodzeni w Warszawie. 

MORASZEWSKI. Jan z wojew. połockiem podpisał elekcyę 1674 r. 

MORATOWICZ. Daniel, pisarz grodzki oświęcimski, obrany 1641 r. plenipotentem. Mikołaj prowadził proces w Trybunale lubelskim 1718 roku (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.).

MORAWA. Stanisław na Wierzejcach 1478 r. Jakób na Lanżeńsku, żonaty z Anną 1492 r., wójt w m. Leżajsku 1511 r. Jan miał córki: Annę, Elżbietę, Helenę i Katarzynę 1511 r. (Metr. Kor.). N., żona Wojciecha Basińskiego 1787 r. 

MORAWICKI h. JELITA. Byli na Litwie; z nich Krzysztof fundował muzykę do kościoła farnego w Grodnie, w którym też pogrzebiony w XVII wieku. 

MORAWICKI v. MORAWIECKI h. TOPÓR. Stara małopolska rodzina, jednego pochodzenia z Tęczyńskimi; wzięła nazwisko od swego dziedzictwa wsi Morawicy, w wojew. krakowskiem. Grzegorz z Morawicy cytowany w aktach krakowskich 1399 roku; z jego potomków Jakób Przekora, wojownik w wojsku Witolda 1428 roku. Spytko i Jan, dziedzice Morawicy i Krosna w 1470 r. Rafał cytowany w aktach krakowskich 1471 r., a Spytko 1474 roku. Gabryel poległ na Bukowinie 1491 roku; dziedzic dóbr Wielkiej Morawicy 1470 r. Stanisław 1497 r. Jan z Morawcze otrzymał powrotnie dobra Brzezno i Żerniki 1511 r. Jan zwolniony 1520 r. od wyprawy wojennej. Bernard, stolnik krakowski 1531 r. Mikołaj z Morawicy 1544 r. Marek, dziedzic Siedlec i Sokołowy 1566 roku. Krzysztof, Zbożny, Andrzej, Samuel, Piotr, Jakób, Wojciech, Prokop i Zygmunt, synowie Wawrzyńca, 1583 roku. Paweł, syn Hipolita, miał braci, Macieja i Stanisława, dziedziców wsi Szczodrkowice 1586 r. Zofia, żona Piotra, nabyła 1594 r. wieś Siedlec; po Piotrze synowie: Jan, Marcin i Mikołaj przeprowadzili 1594 r. dział Morawicy, Woli Morawskiej i Drochowa 1594 r. Jan, syn Piotra, dzielny wojownik za Stefana Batorego. Stanisław, wojownik z Albrechtem Łaskim, wojewodą sieradzkim, um. 1618 r. Stanisław zwany Fredro, żonaty z Anną z Trzciany 1628 r. Krzysztof w wojew. krakowskiem 1637 r.; tego synowie: Adam, Mikołaj i Zygmunt. Anna, żona Tomasza Mokrskiego 1650 r. Jan, Stanisław, Sebastyan i Samuel, synowie Jana, 1651 roku; po Samuelu syn Piotr 1666 r. Michał, podprokurator zamku krakowskiego 1661 r., podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. Sandomierskiem. 

Po Michale synowie: Aleksander, Jan, Krzysztof i Stefan 1692 r., i z nich Krzysztof z Morawicy, podstoli ciechanowski 1693 r., miał z 1-ej żony Karbowskiej syna Józefa, a z 2-iej żony Katarzyny Zdziechowskiej syna Jacka, dziedzica części Woli Morawickiej, w pow. chęcińskim. Franciszek i Jan z wojew. Sieradzkiem, Krzysztof z wojew. Sandomierskiem, a Stefan z wojew. lubelskiem podpisali elekcyę 1697 r. (Metr. Kor., Conv. Piotrk., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). Brygida, żona Kazimierza Lachowskiego, komornika granicznego warszawskiego 1770 roku. Ignacy z Uniszowic składał podanie w sprawie legitymacyi 1806 r. w Galicyi Zachodniej (Akta po-Galicyjskie). 

Jedna gałąź tej rodziny już w XV stoleciu osiedliła się na Szląsku, w którem posiadała między innemi majątki Rudnitz, Wanowice, Bomblowitze i t. d., a która w początkach XVIII stolecia, dawniej już zniemczywszy się, przeniosła się w większej części do Bawaryi i pisze się Topor von Tenczyn Morawitzky und Rudnitz. Z tej familii Jan-Joachim, podpułkownik, i Wolfgang-Henryk w 1708 r., a Franciszek-Kazimierz w 1719 r. zostali baronami czeskimi, zaś Teodor-Henryk został hrabią państwa rzymskiego 1742 r., który to tytuł przyznany mu został w Bawaryi 1752 i 1757 r., a w 1809 i 1812 r. zatwierdzony dla jego potomków w ostatnich czasach. Ostatnim potomkiem tej rodziny był hr. Maksymilian, kapitan bawarski, syn kapitana wojsk bawarskich Emanuela. 

Hrabiowie Morawiccy dzielą tarczę na cztery pola z małą tarczą w środku, na której w polu srebrnem trzy czerwone serca dwa i jedno; na głównej tarczy w I i IV części herb Topór, w II i III niebieskiej części korona złota, z której wychodzą zagięte za zewnątrz dwa rogi giemzy.

MORAWICKI. Ignacy, sędzia i obywatel m. Lublina, miał być nobilitowany 1792 r.; dziedzic wsi Mniszewice, z żony Maryanny Millerówny miał syna Leona, urzędnika w pow. zamojskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

MORAWIEC h. OGOŃCZYK. W wojew. krakowskiem i na Rusi. Mikołaj był w straży króla Jagiełły i dowodził w chorągwi nadwornej litewskiej w bitwie z Krzyżakami pod Grunwaldem 1410 r.; zdobył jedną nieprzyjacielską chorągiew i był wysłany od króla do królowej z zawiadomieniem o zwycięztwie. Mikołaj cytowany w aktach krakowskich 1419 r. Stanisław, podkomorzy chełmski, i Gabryel, bracia 1474 r. 

Jakób z Poplowic, dziedzic Kolczyna i Myślowa, chorąży i starosta lwowski, otrzymał 1508 r. konsens na dostawę koni. Gabryel, dworzanin królewski 1523 roku. Po Mikołaju synowie, Adam i Andrzej, dziedzice Podgaja 1533 r.; z nich Andrzej zwolniony 1537 roku od wyprawy wojennej, podstarosta lwowski, otrzymał 1544 r. na dożywocie wieś Zimowcze. Felicyan, syn Jana, 1581 r. Jakób i Jan, synowie Mikołaja, 1582 r.

Gabryel z Mysłowa, z żony Anny z Podolina miał synów Marcyana i Pawła. Marcyan, dziedzic Domazyru, komornik graniczny 1610 r., podstarosta 1613 r. i sędzia grodzki lwowski 1615 r., podsędek 1621 r., ostatnio sędzia ziemski lwowski 1636 r., zaślubił Jadwigę Choińską i z niej miał synów, Jana i Maryana. 

Jan, z wojskiego podstoli lwowski 1658 r., żonaty z Zofią Rzewuską, pozostawił synów: Aleksandra, Felicyana, Maryana i Michała, i z nich Aleksander, cześnik bielski 1688 roku, żonaty z Eufrozyną Zielonczanką, a Michał z Mysłowa, elektor 1697 r. z wojew. ruskiego, z żony Krystyny N. miał synów, Konstantego, Tomasza i córki Brygidę, Katarzynę i Maryannę i Tomasz podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. ruskiem. 

Mikołaj żonaty z Elżbietą N. 1611 r. Jan z Udorza 1614 roku. Wojciech, elektor 1648 r. z wojew. ruskiego. Stanisław, podkomorzy lwowski 1649 r. Po Andrzeju synowie: Aleksander, Andrzej, Jan i Wojciech, podstoli żydaczowski 1668 r. Jan z Mysłowa, podstoli żydaczowski 1691 roku, pozostawił synów, Aleksandra i Maryana. Andrzej, rotmistrz wojsk koronnych, odznaczył się w obronie Kamieńca Podolskiego przeciwko Kozakom 1651 roku i był żonatym z Anną Jordanówną, 2v. za Heronimem Konarzewskim, sędzią ziemskim podolskim, 3v. za Gabryelem Silnickim, kasztelanem kamienieckim (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MORAWIŃSKI. Andrzej otrzymał 1497 r. dobra królewskie. Mikołaj 1545 roku. Stanisław 1652 roku. N., miecznik przemyślski, żonaty z Zofią z Leszna, lv. Pełkową 1663 roku. Ludwika, żona Gabryela ks. Czetwertyńskiego, podsędka bracławskiego 1720 r. (Metr. Kor., Wyr. Tryb. Lubel.). 

MORAWSKI h. DĄBROWA. Licznie rozrodzona szlachta w Północnem Mazowszu i na Podlasiu. Dominik 1434 r. w pow. kolneńskim. Adam, syn Świaszka, dziedzic wsi Murawy, w ziemi łomżyńskiej 1442 r. Zofia, żona Kacpra Komorowskiego, pisarza ziemskiego łukowskiego 1530 roku. Po Janie syn Mikołaj, burgrabia chełmski 1629 r. Wawrzyniec, syn Joachima, dziedzic wsi Gozdawa, żonaty z Anną N. 1686 r. Aleksander z wojew. podlaskiem, Aleksander i Mikołaj z ziemią ciechanowską i Wojciech z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1697 r. 

Jan, Jezuita, teolog, matematyk, rektor w Jarosławiu i w Poznaniu, um. 1700 r.; był ozdobą swego zgromadzenia i autorem kilkunastu dzieł różnej treści. Antoni, Franciszek, Grzegorz, dwóch Maciejów, Mateusz i Michał, elektorowie 1733 r. z ziemi warszawskiej, a Gabryel 1764 r. z ziemi ciechanowskiej. Tomasz, komisarz ziemi nurskiej 1789 r. Kacper, burgrabia nurski 1793 r. Franciszek, sędzia pokoju w Pułtusku 1841 r. Mikołaj, syn Józefa, zasiadający w sądach pow. grodzieńskiego 1845 r. 

Po Marcinie, w 1670 roku dziedzicu dóbr Kossaki, Murawy i inne, z Katarzyny Godlewskiej syn Jakób z żony Reginy Tymińskiej miał syna Jana, żonatego z Ewą Lipską, z której syn Michał, skarbnik nurski 1761 r., zaślubił Katarzynę Mirowiecką i z niej pozostawił synów, Mikołaja, szambelana królewskiego 1786 r., posła na sejmy, pisarza wojskowego litewskiego 1787 r., z żoną Agatą Buchowiecką bezpotomnego, i Ignacego, wychowanego na dworze Radziwiłłów w Nieświeżu, który swoją dzielnością w konfederacyi barskiej pozyskał względy i rękę Teofili ks. Radziwiłł, córki Michała, wojewody wileńskiego, 2v. za Rozwadowskim; Ignacy, generał-lejtnant wojsk litewskich, pisarz wielki litewski 1781-1785 r., poseł na sejmy, marszałek Trybunału litewskiego 1783 roku, pozostawił córki, Katarzynę na Michałem Łopotą, starostą bobrujskim, i N. 1v. za Worcelem, podstolim koronnym, z nim rozwiedziona, 2v. za Józefem Wyleżyńskim, rotmistrzem kawaleryi narodowej, i syna Karola, z pułkownika wojsk litewskich generał-majora i szambelaną rosyjskiego, który w 1812 roku przeszedłszy w służbę cesarza Napoleona I, był jego generałem sztabowym, i z żony Anny Jundziłłówny, marszałkówny grodzieńskiej, zostawił jedynaczkę córkę Teofilę 1v. Starzeńską, 2v. za Dominikiem ks. Radziwiłłem, ostatnim ordynatem nieświeskim, starszej linii. 

Po Szymonie, dziedzicu dóbr Morawy i Łyniew, na Podlasiu 1709 r., synowie, Bartłomiej i Józef; po Bartłomieju syn Walenty, tego synowie: 1) Ludwik żonaty z Józefą Ossowską, z niej syn Maciej, dzierżawca dóbr w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 r.; 2) Tomasz, tego synowie: Wojciech, po którym Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1844 roku, Mateusz, po którym syn Fabian wylegitymowany w Królestwie 1856 r., i Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1842 r. z synem Feliksem, urodzonym z Eleonory Sankowskiej. 

Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Piętki 1711 r. na Podlasiu, synowie, Franciszek i Maciej; po Franciszku syn Andrzej, tego synowie: 1) Mateusz jego syn Jan żonaty z Antoniną Bobrowską, z niej syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1850 r.; 2) Wojciech, po którym z Julianny Godlewskiej syn Antoni wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Maciej, drugi syn Stanisława, miał syna Grzegorza, a ten syna Antoniego, po którym syn Józef, dziedzic wsi Zabiele-Piekuty, w gub. augustowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1844 roku z synem Wojciechem.

Walenty, w 1719 r. dziedzic wsi Łady, w ziemi zakroczymskiej, pozostawił synów: Ignacego, Walentego i Jana; Ignacy miał syna Andrzeja, a ten syna Franciszka, urzędnika w Pułtusku, wylegitymowanego w Królestwie 1840 r. 

Walenty, drugi syn Walentego, miał syna Michała, a ten syna Tomasza, po którym syn Andrzej pozostawił syna Le na, żonatego z Maryanną Zakrzewską, z której syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1854 r. 

Jan, ostatni syn Walentego, pozostawił syna Ignacego, po którym z żony Józefy Brzezińskiej syn Makary wylegitymowany w Królestwie 1860 roku. 

Po Józefie, dziedzicu wsi Morawy i Laski, w ziemi ciechanowskiej 1734 r., pochodzący: Józef, dziedzic dóbr Trzcianki, i Mikołaj, sędzia pokoju pułtuski, dziedzic dóbr Winnicy, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; Piotr i Paweł wylegitymowani w Królestwie w 1848 r., synowie Franciszka i Maryanny Grąbczewskiej, 1838 r.; Józef i Franciszek, pisarz komory celnej, synowie Sebastyana i Tekli Grąbczewskiej, 1838 r.; Stanisław 1844 r., Franciszek i Jan Nepomucen, synowie Antoniego, 1838 r.; Adam, dzierżawca dóbr Proszkowo, w pow. mławskim, syn Józefa, w 1857 r. wylegitymowani w Królestwie. 

Józef, dziedzic wsi Morawskie-Urbany, w ziemi nurskiej 1743 roku, z żony Antoniny Cholewickiej miał syna Andrzeja, a ten syna Ignacego, po którym syn Heronim z Tekli Lenczowskiej pozostawił synów, Aleksandra i Jana Nepomucena, wylegitymowanych w Królestwie 1855 r. 

Po Tomaszu, regencie grodzkim nurskim 1783 r., z żony Maryanny Murawskiej syn Franciszek, dziedzic części we wsi Murawskie, w pow. mławskim, wylegitymowany w Królestwie 1845 r. 

Franciszek, pisarz grodzki trembowelski, wylegitymowany w Galicyi 1782 r., a jego syn Szczepan 1833 r. i wnukowie: Franciszek 1833 r., Seweryn, Romuald, Tymon, Henryk, Witold i Oswald 1846 r. 

Józef 1783 r. i Grzegorz, członek Stanów, w 1813 roku wylegitymowani w Galicyi. 

Wiktor, Julian, Karol, Albert, synowie Wincentego, wnukowie Tadeusza, syna Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1853 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Witalis, dóbr Pozwornie, i Piotr, dóbr Ogińce, dziedzice, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MORAWSKI h. DĄBRÓWKA. Herb - w polu niebieskiem podkowa, na której wierzchu i przy każdym ocelu złote krzyże, na każdem ramieniu przekrzyżowane; w koronie pół Iwa w lewo z pękiem liktorskim w łapach. 

Ten herb z prawami nowego szlachectwa otrzymał w 1839 r. Józef-Aleksy, syn Pawła, członek Rady Państwa, dyrektor generalny Komisyi Skarbu w Królestwie, przez jakiś czas prezes Dyrekcyi Głównej Tow. Kred., a wielce zasłużony w urządzeniu funduszów krajowych; jego córka (Marya?) była za Konstantym Małowieskim, z synów Józef zastrzelił się, a Henryk, sędzia pokoju węgrowski 1856 r., członek Towarzystwa Rolniczego, prawy i zacny obywatel, znakomity agronom, radca ubezpieczeń w pow. łęczyckim 1862 r. 

MORAWSKI h. KORAB. Z wojew. sieradzkiego przenieśli się w różne strony kraju; piszą się z Morawek. Jan z Morawek cytowany w aktach sieradzkich 1398 r. Jan w ziemi przemyślskiej 1482 r. Marcin z Morawska, sędzia ziemski przemyślski 1490 roku. Elżbieta, żona Stanisława Fredry, chorążego halickiego 1550 roku. Jan, syn Mikołaja, dziedzic wsi Morawska 1589 roku. 

Jan 1697 r., Antoni 1733 r. i Bogumił z Morawek, towarzysz husarski, 1764 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcye. 

Jan z Morawska miał synów: Andrzeja, Antoniego i Michała 1711 r., i z nich Michał, komornik graniczny czerniechowski 1744 r. Kazimierz, dziedzic Jeżówka, burgrabia krakowski 1732 r. Walenty, subdelegat grodzki sieradzki 1763 r., regent grodzki wieluński 1785 roku, żonaty z Maryanną Chabicką. Tomasz, wojski sieradzki 1777 r. (Ks. Gr. Sochaczewskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk.). 

Po Janie, dziedzicu dóbr Kwasków i Zawady 1730 r. (Akta Sieradzkie), synowie: 1) Antoni miał syna Rocha 1780 r., żonatego z Barbarą Pigłowską, z której synowie, Marceli, dziedzic dóbr Kozarzewka, w pow. konińskim, w 1839 r. i Feliks, dziedzic dóbr Potrzasków, w pow. łęczyckim, 1839 r. wylegitymowany w Królestwie; 2) Józef, tego syn Wojciech, obrońca sądowy w Koninie, wylegitymowany w Królestwie 1855 roku z synem Piotrem. 

Sądzę, że tego herbu Teodor, wysokich zdolności politycznych i minister Spraw Zagranicznych, poseł do Paryża, członek rządu narodowego i minister skarbu 1831 r., sprzeciwiał się w 1830 r. dyktaturze Chłopickiego, następnie emigrant we Francyi; autor należał do redakcyi różnych pism politycznych i literackich, pisał po polsku, francusku i angielsku; poseł na sejm kaliski 1830 r., żądał zaprowadzenia sejmów co dwa lata i wprowadzenia szkół elementarnych i należał do tych, którzy podpisali prośbę o cofnięcie artykułu dodatkowego, sprzeciwiającego się konstytucyi. 

MORAWSKI h. KORAB odm. Odmiana herbu - na każdym szpicu łodzi, tak na tarczy jak iw koronie kładą lwie głowy.

Tego herbu używają Morawscy wylegitymowani w Galicyi. Szymon, Wojciech, Antoni i Jan 1782 r., a Jan, Piotr i Antoni, synowie Szymona, 1847 r. 

MORAWSKI h. NAŁĘCZ. Senator w rodzinie, Jan, kasztelan przemętski 1696 r., um. 1717 r. 

W Wielkopolsce, biorą przydomek Dzierżykraj, jako mający pochodzić od tej znakomitej zapiastowskiej rodziny; piszą się z Chomęcic. Mikołaj z Czarnkowa, podczaszy kaliski 1398 r., podkomorzy poznański 1415 r., zaślubił Katarzynę, bogatą dziedziczkę z Morawsk, właścicielkę Chomęcic i Chomiąży, i z niej miał syna Bartłomieja, który pierwotnie pisał się Chomęckim, a nabywszy 1452 r. resztę Morawska, nazwał się Morawskim, co przyjęli i jego sukcesorowie; Bartłomiej pozostawił syna Marcina. 

Marcin Dzierżykraj, dziedzic na Morawsko i Chomęcicach 1473 r., zaślubił Katarzynę Witkowską iz niej miał córkę Annę za Wincentym Gołyńskim i synów: Andrzeja, Jakóba, żonatego z Barbarą Nowowiejską, Jana, po którym z Katarzyny Koszutskiej syn Wojciech i Mikołaja; po Mikołaju z Magdaleny Wysławskiej synowie: Andrzej, Bartłomiej żonaty z Anną Przyborowską i Jan, i Andrzej miał synów: Eustachego, Jakóba i Wojciecha, żonatego z Barbarą Mierzewską. 

Andrzej, najstarszy syn Marcina, żonaty z Sabiną Gołyńską, pozostawił córkę Małgorzatę i synów, Jakóba i Mikołaja. Mikołaj, starosta pobiedziski 1600 r., miał dwie żony, Annę Staręską i Elżbietę Wierzbińską, i z 1-ej żony pozostawił synów, Bartłomieja, młodo zmarłego, i Andrzeja. Andrzej, dziedzic Starężyna, sprzedał części tych dóbr 1616 roku, i z żony Anny Belęckiej miał córkę Jadwigę Gnińską i synów: Jakóba, żonatego z Maryanną Dobrzycką, Mikołaja i Pawła. 

Paweł, dziedzic dóbr Ruska, podstarosta drohimski, poseł inowrocławski 1640 r., zaślubił 1v. Zofię Czarnkowską, kasztelankę kaliską, z niej córka Anna za Piotrem Kawieckim i synowie, Jan i Wojciech, 2v. Dorotę Kaczkowską, z której córki: Maryanna Białołęska, Teodora Jabłonowska, Jadwiga za Michałem Radoszewskim, Helena za Aleksandrem Przybysławskim i synowie: Paweł, Stanisław i Stefan, przeor Dominikanów w Środzie, biskup sufragan kijowski. 

Jan z Chomęcic, poborca wojew. kaliskiego 1672 roku, kasztelan przemętski, podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. poznańskiem; zm. 1717 r., był żonatym z Zofią Brezianką, kasztelanką santocką. 

Wojciech, drugi syn podstarosty Pawła i Czarnkowskiej, elektor 1697 roku z wojew. poznańskiego, żonaty 1v. z Teresą, córką Stanisława Trzebickiego, kasztelana spicymirskiego, 2v. z Maryanną Brudzyńską, miał z 2-iej żony córkę Teodorę za Mikołajem Nieświastowskim i syna Rocha, po którym z Katarzyny Iwańskiej syn Maciej zmarł młodo. 

Stanisław, syn podstarosty Pawła i Kaczkowskiej, piszący się z Chomęcic, wielkiej powagi w obywatelstwie swojego województwa, kilkakrotnie marszałek sejmików w Środzie, deputat ad pacta conventa 1696 r., elektor 1697 r. z wojew. poznańskiego, zaślubił Teresę, córkę Rafała Obiezierskiego, i z niej pozostawił córkę Joannę 1v. za Franciszkiem Rutkowskim, 2v za Kacprem Wyganowskim i synów: Jana, Józefa-Wojciecha i Leona, dziedzica Dąbrówki, archidyakona gnieźnieńskiego i kanonika poznańskiego 1772 r., proboszcza sieradzkiego i osieckiego. 

Józef-Wojciech Dzierżykraj, elektor 1733 r. z wojew. poznańskiego, podsędek poznański 1757 r., żonaty z Katarzyną, córką Franciszka Szczanieckiego, miał córki: Bibiannę Bojanowską, Konstancyę Miaskowską, Zofię Mańkowską i synów: Andrzeja, Franciszka i Jana, kanonika poznańskiego 1769 r., i z nich Franciszek, wojski poznański 1763 r., był żonatym z Rozalią Bnińską, kasztelanką szremską, 2v. za Józefem Moszczeńskim, kasztelanem lendzkim. 

Andrzej z Chomęcic, skarbnik 1766 r., następnie 1769 roku wojski mniejszy poznański, z żony Elżbiety Bendorskiej, podczaszanki łomżyńskiej, pozostawił córki, Józefę Gorzeńską i Julię za Stanisławem Ulatowskim. 

Paweł z Chomęcic, syn podstarosty Pawła, elektor 1697 roku z wojew. inowrocławskiego, chorąży inowrocławski 1704 roku, starosta gniewkowski, miał trzy żony: Jadwigę Żychlińską, Annę Łącką i Ludwikę Rostocką, starościankę lelowską, z której córka Maryanna za Felicyanem Czermińskim i synowie, Adam poległ pod Koniecpolem 1708 r. i Kajetan. 

Kajetan, dziedzic Popowa 1721 roku, zaślubił Wiktoryę Kierską i z niej pozostawił córkę Joannę Wierusz-Kowalską i synów: Pawia, elektora 1761 roku z wojew. kaliskiego, burgrabiego pyzdrskiego, żonatego z Anną Brodnicką, Walentego, ożenionego z Ewą, córką Stanisława Wilczyńskiego, i Wojciecha. 

Wojciech, dziedzic Bolęcina i Karchowa 1766 r., z żony Zofii Szczanieckiej pozostawił synów: Józefa, Franciszka, Kajetana i Michała, żonatego z Teklą, córką Wojciecha Rogalińskiego, z których Józef, Franciszek i Kajetan są przedstawicielami trzech linij tego rodu. 

Linia I. Józef v. Józef-Ignacy, dziedzic Oporowa, w Kościańskiem, referendarz Stanu Ks. Warszawskiego 1813 roku, mąż zacny i powszechnie ceniony, zaślubił Paulę, córkę hr. Feliksa Łubieńskiego, ministra sprawiedliwości, i z niej miał córki: Ewę za Józefem Morawskim, Henrykę, żonę Stanisława Chłapowskiego, Irenę za Karolem de la Barre-Bodeuham, Rozalię i Maryę, Urszulanki, Sewerynę, przełożoną zakonu w Kościanie, i syna Wojciecha, ur. 1810 r., wylegitymowanego w Królestwie 1854 r., który po śmierci żony Maryi hr. Grocholskiej, został księdzem i był kanonikiem płockim i kamienieckim, i z tej żony pozostawił córkę Maryę, Urszulankę i synów: Maryana, ur. 1845 r., Jezuitę, Maryana-Stanisława i Maryana-Józefa; po Maryanie-Józefie, ur. 1853 r., synowie: Franciszek, Józef i Wojciech. 

Linia II. Franciszek, drugi syn Wojciecha i Szczanieckiej, ur. 1785 r., dziedzic Luboni, kapitan inspektor piechoty, szef batalionu, w 1811 r. został majorem w 12 pułku piechoty, a w 1812 roku pułkownikiem; szef sztabu 1813 roku, generał brygady wojsk polskich, a ostatnio minister wojny 1831 r., dobry poeta i tłomacz, um. 1861 r., i z żony Anieli, córki Kajetana Wierzchowskiego, 1v. Michałowej Łosiowej, miał córkę Maryę, ur. 1822 r. w Warszawie, za Karolem hr. Jezierskim i syna Tadeusza. 

Tadeusz, ur. 1821 roku w Warszawie, dziedzic Luboni, szambelan pruski, miał dwie żony, Zofię, córkę Józefa Taczanowskiego, z niej córka Elżbieta za Witoldem hr. Łubieńskim i syn Henryk, ur. 1850 r., dziedzic Czeluścina, następnie Luboni, szambelan pruski, żonaty z Zofią, córką Stanisława Starowiejskiego, i Teklę, córkę hr. Antoniego Ostrowskiego, z której córka Teresa za Stanisławem Dzierżykraj-Morawskim i syn Franciszek. 

Franciszek, ur. 1872 r., dziedzic Hruszowa i Kłonic, w Galicyi, zaślubił Wiktoryę, córkę hr. Kazimierza Łubieńskiego, i z niej ma syna Antoniego, ur. 1894 r. 

Linia III. Kajetan, syn Wojciecha i Szczanieckiej, ur. 1786 r., radca departamentu kaliskiego 1813 r., następnie inspektor dóbr i lasów narodowych, żonaty z Julią Załuskowską, pozostawił dwóch synów, Józefa i Kajetana. 

Józef, ur. 1813 r., dziedzic Kotowiecka, członek pruskiej Izby panów i poseł na sejmy poznańskie, z żony Eugenii Morawskiej pozostawił córkę Antoninę za Stefanem Suffczyńskim i synów: Stefana, żonatego z Maryą, córką Wacława Popiela, Wojciecha, Zbigniewa, Ignacego, Pawła, ur. 1858 r., dziedzica Kotowiecka, ożenionego z Heleną Kobylańską. 

Wojciech, ur. 1840 r., zm. 1891 r. w Warszawie, miał dwie żony, Teresę, córkę Edwarda Rożnowskiego, i Maryę, córkę Ignacego Łempickiego z której córki: Anna, Antonina, Irena, Marya, Teresa, siostra miłosierdzia w Warszawie, i synowie: Ignacy, Józef, Karol, Zbigniew i Zygmunt. 

Zbigniew, syn Józefa, ur. 1841 roku, zaślubił Zdzisławę, córkę hr. Mieczysława Miączyńskiego, iz niej ma dwie córki, Joannę za Józefem Zaborowskim i Zbigniewę, żonę Witolda Wodzińskiego. 

Ignacy, syn Józefa, ur. 1852 roku, dziedzic Oporowa, żonaty z Julią, córką hr. Zdzisława Łubieńskiego, ma córki: Aleksandrę, Eugenię, Maryę i syna Witolda. 

Kajetan, drugi syn Kajetana i Załuskowskiej, dziedzic Jurkowa, poseł na sejmy berlińskie, zaślubił Józefę Łempicką, kasztelankę Królestwa, i z niej pozostawił córki: Julię, Maryę za Stefanem hr. Michałowskim, Zofię za Ludwikiem hr. Broel-Platerem i synów: Kazimierza, Stanisława, Tadeusza i Zdzisława, ur. 1859 roku, radcę ministeryalnego dla Galicyi w Wiedniu. 

Kazimierz, ur. 1852 r., profesor Uniwersytetu krakowskiego, kawaler orderu Korony Żelaznej klasy III, żonaty 1v. z Heleną, córką Władysława Wężyka, 2v. z Maryą Chłapowską, ma z 1-ej żony syna Kazimierza-Maryana, ur. 1884 r.

Stanisław, nr. 1850 r., dziedzic Jurkowa, zaślubił Teresę, córkę Tadeusza Morawskiego, iz niej ma córkę Teklę i synów, Kajetana i Tadeusza. 

Tadeusz, syn Kajetana i Łempickiej, ur. 1856 roku, żonaty z Maryą Iżycką, ma córki: Jadwigę, Konstancyę, Zofię i synów: Stanisława, Edwarda i Adama (Metr. Kor., Sigil., Kancl., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Żychl.). 

MORAWSKI h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona na połowę w poprzek; w części górnej złotej orzeł austryjacki, w części dolnej błękitnej podkowa stojąca ocelami na dół, na jej barku krzyż kawalerski. W koronie nad hełmem orzeł austryjacki. Heronim, ur. 1829 r. w Krakowie, starosta w Turku, otrzymał 1893 r. szlachectwo i herb powyższy w Galicyi, a dyplom został mu wydany 1894 r. (Siebmacher). 

MORAWSKI. Bartłomiej, dziedzic wsi Jądrowice, pisarz grodzki 1543 r., następnie sędzia grodzki brzeski, miał synów, Andrzeja i Wojciecha. Mikołaj, dziedzic Grabanina i Sadki, żonaty z Teofilą z Łowczowa, pozostawił syna Jana 1661 r. Anna i Stefan, córka i syn Samuela, 1666 r. Marek, syn Jana, 1666 r. 

Stanisław, syn Sebastyana 1691 r. Mikołaj, syn Macieja, 1692 roku. Szymon, syn Michała, 1692 roku. Po Stanisławie synowie: Jan, Leon, Roch i Wojciech 1720 r., a Szymon z Anny Łochińskiej pozostawił synów, Jakóba i Kazimierza, żonatego z Maryanną Skorczyńską 1704 r., który miał synów, Franciszka i Kazimierza 1744 r. 

Jan z wojew. Sandomierskiem, Józef, poseł, z wojew. pomorskiem, Michał z wojew. brzesko-litewskiem, Stanisław z wojew. ruskiem i Wawrzyniec z wojew. kijowskiem podpisali elekcyę 1733 r. 

Po Wojciechu z Doroty Wichrowskiej syn Paweł 1753 r. Wojciech, pisarz grodzki gnieźnieński 1751 r., sędzia ziemski wschowski 1762 r. Jan, wojski poznański 1766 r., sędzia ziemski wschowski 1767 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

Jan, majtek we flocie rosyjskiej, syn Aloizego, wnuk Wojciecha, prawnuk Jana, a praprawnuk Kazimierza, burgrabiego płockiego 1731 roku, wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Pochodzący po Walentym, dziedzicu wsi Łady 1719 r., w ziemi zakroczymskiej, Leopold, syn Jana, podoficer wojsk rosyjskich, wylegitymowany w Królestwie 1862 r. 

Piotr, syn Macieja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1803 r. 

Jakób, syn Franciszka, doktór medycyny, z synami, Apolinarym i Mikołajem wylegitymowany w Cesarstwie 1837 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MORAWSKI. Leon, podporucznik 8 pułku piechoty, został 1808 r. porucznikiem, a 1811 r. kapitanem wojsk polskich; naczelnik straży granicznej w wojew. lubelskiem, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1839 r.; z żony Antoniny Ceipke jego synowie, Andrzej i Aleksander wylegitymowani w Królestwie 1839 r. 

Józef, podporucznik wojsk polskich 1823 r., następnie podporucznik inwalidów rosyjskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa 1839 r. 

MORCHOCKI. Mikołaj na Miechowicach podpisał elekcyę 1632 roku z wojew. Sandomierskiem. 

MORCHONOWICZ h. JASTRZĘBIEC. Na Podlasiu. Michał, syn Jana, sprzedał Radziwiłłom swój majątek Morgule 1738 r. (Akta Mielnickie); jego syn Jakób miał syna Aleksandra, po którym z Antoniny Remiszewskiej syn Józef, dziedzic dóbr Chylino, w pow. krasnostawskim, wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

MORDAS v. MORDASZ h. MORA. Piszą się z Junowicz; jedna z dawnych rodzin litewskich, brała przydomek Żyliński, który wielu z jej członków wzięło za nazwisko. Stanisław, starosta kowieński 1463 r. Mordas, ciwun oszmiański 1494 r. 

Miskowicz, namiestnik markowski 1508 r„ z żoną Julianną sprzedali 1512 r. Żodiszki. Aleksiej nabył 1527 r. pustkę w Dubrowlanach, nazwaną Lachowszczyzna, od kn. Piotra Świrskiego. Stanisław Miskowicz odstąpił 1527 r. dzierżawę poddanych po zwrocie należnej mu sumy. Stanisław Mordasowicz żonaty z Hanną Szymkówną 1549 r. Stanisław kupił 1561 r. części dóbr Świrska od Świrskich, a w 1566 r. był sędzią wileńskim. Maciej Słupka, syn Jakóba, przekazał 1581 roku swój majątek bratu swemu Stanisławowi, synowi Stanisława (Metr. Litew., Conv. Vars., Arch. Dubr. i Szem.). 

Jerzy i Konstanty podpisali elekcyę 1648 r. z wojew. mińskiem. Konstanty, koniuszy litewski 1665 r. Jan z pow. kowieńskim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Mateusz, elektor 1733 roku z wojew. trockiego. Antoni podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 roku. Kazimierz, Stefan i Tadeusz 1780 roku. Zofia, żona Karola Łopacińskiego 1790 roku. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Jakób, Antoni, Adam, Franciszek z potomstwem, synowie Józefa, wnukowie Gabryela, razem osób 36, wylegitymowani w Cesarstwie 1855 i 1866 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Tekla, córka Antoniego, dóbr Żagowicze, i Aleksander, syn Tadeusza, dóbr Końce, dziedzice w gub. kowieńskiej. 

MORDASZEWSKI. Jerzy z Kleszczeli 1572 r. zapisał część wójtostwa Jerzemu Puchalskiemu. Zygmunt 1582 r. prowadził proces w Bielsku z Sieheniem o najazd i rany (Dudki Warszawskie, Wyr. Tryb. Lubel.).

MORDWIN. N. żonaty z Jadwigą Walicką 1617 r. (Ks. Gr. Czerskie). Anna, żona Aleksandra Kulabińskiego 1636 roku. Stefan podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. trockiem. 

MORELLI. Emanuel, sekretarz królewski 1761 r. (Sigil.). Jan-Emanuel z żoną Katarzyną Laskiewicz byli 1779 r. posesorami wójtostwa miedniowskiego (Kancl., Ks. Gr. Soch.). Jan, rodem Włoch, konsyliarz królewski, w nauce lekarskiej biegły, nobilitowany 1768 r., uwolniony od skartabelatu 1775 r. Anna, żona Erazma Kobylińskiego 1820 r. (Vol. Leg., Kancl.). 

MORELOWSKI h. PRUS I. Rodzina Morelowskich, herbu Turzyna, czyli Prus I, podług tradycyi rodzinnej była osiadła w XV wieku na Mazowszu, gdzie też w dawnem wojew. łęczyckiem o 23 wiorsty od Kutna znajduje się wieś Turzynów, znana już z początkiem XVI wieku, należąca do parafii w Rdutowie, a niezawodnie pochodząca od rodowego zawołania osiadłej tam gałęzi tego małopolskiego rodu, zkąd następnie przeniosła się na Ruś. 

Źródła pochodzenia nazwiska nie znamy, atoli, jak to stwierdzają akta ziemskie i grodzkie bełskie, było ono już tak uformowane i znane w końcu XVI wieku; nie znamy również dokładnie daty przeniesienia się tej rodziny z Mazowsza na Ruś, podług jednak tradycyi rodzinnej, miało to nastąpić w XVI wieku, czy jednak tak było, stanowczo orzec nie możemy. Na Rusi byli już jednakże Morelowscy osiedleni z wiekiem XVII w wojew. bracławskiem, prawdopodobnie gdzieś w okolicy Winnicy, zkąd po nawale tatarskiej i hord Chmielnickiego, zniszczeniu ogniem i mieczem tej całej części kraju, przenieśli się w drugiej połowie XVII wieku do ziemi bełskiej i w okolice Zamościa, co tamtejsze, a głównie akta grodzkie i ziemskie bełskie dowodnie wykazują. 

Idąc śladem wspomnianych wyżej aktów i dokumentów, genealogię Morelowskich rozpoczyna Augustyn, ur. około 1600 r., ożeniony z Maryanną Dąmbską, córką Jana, starosty Winnickiego, i Anny Gdeszyńskiej, i ich syn Stanisław; są oni cytowani w aktach ziemskich i grodzkich bełskich w 1688 r. 

Następnie wymieniają powyższe akta i dokumenty dwóch rodzonych braci, Stanisława-Antoniego, sekretarza królewskiego za czasów Sobieskiego, a później podczaszego Winnickiego, i Jana-Stanisława, urodzonych prawdopodobnie w latach 1635-1640. 

Stanisław-Antoni, ożeniony z Elżbietą-Heleną, prawdopodobnie Ściborówną, brał czynny udział w ówczesnych walkach podczas nawały Chmielnickiego i Szwedów i osiadł w Wolicy pod Zamościem, gdzie umarł w 1708 r. i pochowany w kościele oo. Reformatów w Zamościu. Łączyły go bliskie stosunki z ordynatem Tomaszem Zamoyskim, od którego zapewne prawem zastawu, pożyczywszy mu znaczne sumy, trzymał wieś Wolicę i był jego doradcą prawnym i ekonomicznym, jak świadczą jego listy znajdujące się w archiwum biblioteki Ordynacyi Zamoyskich w Warszawie. Zapisał on Dominikanom krasnobrodzkim w 1708 r. sumę 1000 złp.; jako sekretarza królewskiego cytują go Akta Koronne Archiwum w Warszawie w 1692 i 1699 r. Testamentem swoim z daty 20 lutego 1708 roku ustanowił opiekunami swej żony ordynata Tomasza Zamoyskiego i Michała Zamoyskiego, starostę gniewskiego, dodając im długi szereg wybitnego obywatelstwa, piastującego różne urzędy do pomocy, a między nimi Piotra-Pawła Hadziewicza, stolnika czerniechowskiego, ciotecznego brata swojej żony. Obszerny ten testament znajdujący się w Archiwum kolegiaty w Zamościu obejmuje długi szereg różnych zapisów na klasztory i kościoły, na różne fundacye mszalne, na wykup więźniów z niewoli tatarskiej, w części dla żony i nieco dla bliższych krewnych, a najwięcej dla ordynata Tomasza Zamoyskiego, bo jemu zapisuje 60,000 zł., z których był mu pożyczył przed laty 20,000 zł. „na gwałtowną potrzebę podczas Szwedów", dalej sto czerwonych złotych posłanych ordynatowi zagranicę. Z tego zapisu przeznaczył 10,000 złp. na fundacyę dla Psałterzystów przy kolegiacie zamojskiej i skromną rentę dożywotnią dla swojej żony. Zapewne uczynił tak z powodu, iż wiedząc, że po tylu wojnach skarb ordynacki jest zupełnie wyczerpany, a pieniądz podówczas był bardzo drogi, więc zapisując ordynatowi przeszło 50,000 złp., spełnił w ten sposób czyn niejako pro publico bono. Żona jego Elżbieta-Helena, podczaszyna Winnicka, fundowała 1712 r. kanonię przy kolegiacie zamojskiej, zapisując na jej uposażenie 4000 złp., jak świadczy dokument erekcyjny będący w aktach archiwum kolegiaty. 

Jan-Stanisław, brat rodzony podczaszego Winnickiego, który osiadł w województwie bełskiem, posiadał część wsi Nowe-Sioło, w pobliżu Cieszanowa, i był ożeniony z Eufrozyną Mereszczanką, z którą miał córkę Justynę zamężną za Jerzym Faściszewskim, oraz syna Józefa. 

Józef, posiadał po ojcu odziedziczoną część wsi Nowego-Sioła, oraz Łan Bazylikowski, tamże również położony; zaślubił w 1715 r. Zofię Jasińską i później zamieszkał w ziemi buskiej, z której jak świadczy rocznik lwowskiego Towarzystwa Heraldycznego z r. 1911 r. (Elektorowie) podpisał elekcyę Stanisława Leszczyńskiego 1733 r.; Józef z powyższej żony pozostawił syna Adama-Jakóba i córkę Katarzynę. 

Adam-Jakób urodził się, jak świadczy metryka kościoła cieszanowskiego, 4 sierpnia 1716 roku i przeniósł się w czwartem dziesięcioleciu XVIII wieku z ziemi bełskiej na Białoruś, gdzie ożenił się z Zofią Hłuszniewiczówną i posiadał w wojew. Witebskiem wieś Jeziorki, w okolicy Newla, jak świadczy jego urzędownie zeznane pełnomocnictwo w 1777 r. dla syna Łukasza-Stanisława do odbioru spadku po ojcu Józefie od siostry Katarzyny Antoniowej Rosnowskiej, cześnikowej nurskiej, 2v. Rogowskiej Józefowej. Adam-Jakób z żony Zofii Hłuszniewiczówny pozostawił dwóch synów, Jana i Łukasza-Stanisława. 

Jan posiadał w wojew. Witebskiem majątek ziemski, w pobliżu Orszy, nad Dnieprem; jak świadczy akt w grodzie bełskim z 1775 r. stawał Jan w imieniu własnem i ojca swego Adama-Jakóba dla urzędowego spisania swej rodzinnej procedencyi, i z aktu tego dowiadujemy się, że Józef Morelowski sprzedał swoją część Nowego Sioła i Łan Bazylikowski w 1760 r. Janowi Wojewódce. Jan z żony nieznanej nam z nazwiska pozostawił dwóch synów, Józefa i Hipolita, który służył wojskowo, a jak świadczy oryginalny atestat marszałka szlachty gub. witebskiej, 1808 r. udowodnił urzędownie staropolskie swoje szlachectwo i został zapisany do ksiąg szlachty gub. witebskiej; zginął za czasów wojen Napoleońskich w Hiszpanii. 

Józef, ur. 1777 r., w bardzo młodym wieku wstąpił do zakonu oo. Jezuitów w Połocku; obdarzony z natury niezwykłemi zdolnościami, słynął już w młodości z łatwości pisania wierszy w języku polskim, łacińskim i rosyjskim; doktór św. Teologii, bardzo zasłużony w zakonie, dzielił wraz z zakonem swoim nieszczęśliwe jego losy po kasacyi zakonów w Rosyi. Był następnie rektorem w Galicyi, gdzie umarł w Starej-wsi, w ziemi sanockiej w 1845 r. Będąc jeszcze w nowicyacie w Połocku, napisał w 1795 r. pod bolesnem wrażeniem ostatniego rozbioru Polski obszerniejszy bo z 13 części złożony poemat „Treny“ i drugi „Sen", które wyszły drukiem dopiero w 1854 r. w Poznaniu, a ponownie w Krakowie w 1910 roku z przedmową i dokładnym życiorysem autora. Te Treny wysokiej literackiej wartości były pierwszem, wiele na przyszłość zapowiadającem dziełem młodzieńczego wówczas autora, który pisał i później wiele, szczególniej dla polskiej młodzieży, lecz ciężkie obowiązki kapłańskie i profesorskie nie dozwoliły rozwinąć się jego talentowi, który wielkie budził nadzieje. 

Łukasz-Stanisław, drugi syn Adama-Jakóba i Hłuszniewiczówny, ur. na Białorusi w 1750 roku, służył we wczesnej młodości w konfederacyi barskiej, potem na kresach ruskich w wojsku Rzeczypospolitej, zkąd powrócił znowu do Galicyi i osiadł w ziemi sanockiej. Wspomina o nim Wincenty Pol w przypiskach do „Zgody Senatorskiej" jako o przyjacielu domu Krasickich, i że jemu zawdzięcza większą część tradycyj sanockich, które opisał w swoich poematach; wylegitymowany w Stanach galicyjskich z dawnego polskiego szlachectwa w 1791 r. Straciwszy znaczną część majątku, trzymał kolejno większe dzierżawy; ożeniony z Maryanną z Międzygórza Zakliczanką, córką Franciszka Zakliki, zmarłą w 1832 r. w Pakoszówce, a pochowaną w kościele w Strachocinie, w Sanockiem, ostatnie lata życia spędził u dawnego przyjaciela młodości hr. Ksawerego Krasickiego w Lisku, gdzie umarł w 1840 r., licząc lat 90. Łukasz-Stanisław z żony Maryanny Zakliczanki pozostawił córkę Józefę, zamężną za prof. Instytutu Technicznego w Krakowie, Nowińskim, oraz trzech synów: Jana Kantego, Antoniego-Bonawenturę i Władysława, który umarł młodo w zakonie Jezuitów. 

Antoni-Bonawentura, ur. w Zgłobicach, pod Rzeszowem 1799 roku, ożeniony z Aurelią z Koziegłów Giebułtowską, posiadał wraz z żoną dobra Górki z Wolą Górecką, w pow. brzozowskim, w ziemi sanockiej. W 1846 r. jako więzień stanu, skazany pierwotnie na karę śmierci, potem ułaskawiony i skazany na 20-letnie więzienie w twierdzy Spielbergu, uwolniony został wskutek ogólnej amnestyi 1848 r. Pozostawił córki: Zofię Gumowską, właścicielkę wsi Kielczawa, w Sanockiem, Józefę Nowińską, Stefanię Rawicz-Kostro i Anielę Baraniecką, oraz syna Antoniego, dziedzica Woli Góreckiej, a później wsi Leszczawka, w pow. dobromilskim. Jan Kanty, urodzony w Matkowicach, w ziemi przemyślskiej, w 1797 r. osiadł w Krakowie, gdzie jako wielce zasłużony za czasów Rzeczypospolitej krakowskiej profesor i pedagog, członek Towarz. Nauk. Krakowskiego, dyrektor szkół wydziałowych i profesor Instytutu Technicznego, położył istotne zasługi na polu szkolnictwa i oświaty publicznej Był także seniorem bursy akademickiej i wydał kilka podręczników szkolnych; władał on biegle kilkoma językami. 

Jan Kanty ożeniony był 1v. z Emilią Nowakowską, z której córka Marya za Michałem Onyszkiewiczem, a 2v. z Pelagią Duninówną-Brzezińską, córką Wincentego i Apolonii Skarbek-Białobrzeskiej, i pozostawił z drugiej żony trzech synów: Stanisława-Adama, Ludwika-Jacka i Juliana-Feliksa. 

Stanisław-Adam, ur. w Krakowie 1843 r., dr. medycyny, lekarz powiatowy w Jaśle, zm. 1878 r. w Jaśle, z żony Heleny Łoniewskiej pozostawił syna Kazimierza i córkę Zofię. 

Ludwik-Jacek. ur. 1844 r. w Krakowie, dyrektor Banku w Krakowie, od 1907 roku emeryt, posiadając obok tego talent muzyczny, napisał około 30 mniejszych i większych kompozycyj fortepianowych, z których kilka było wykonanych publicznie i część pewna wyszła dotąd drukiem; ożeniony z Eugenią Ziembicką, córką starosty chrzanowskiego Aleksandra i Emilii z Kuczkowskich, bezdzietny. 

Julian-Feliks, ur. w Krakowie 1850 r., doktór praw, poświęcił się karyerze sądowniczej; był w Krakowie prezesem sądu karnego, a jako radca apelacyjny powołany do Wiednia, jest tamże od 1906 r. radcą dworu przy Najwyższym Trybunale kasacyjnym; znany z wybitnych zdolności prawniczych, wydał kilka fachowych rozpraw prawniczych, i w uznaniu zasług położonych w sądownictwie, w 1906 r. otrzymał order korony żelaznej III klasy. Julian-Feliks z pierwszej żony Sabiny z Langfortów ma syna Maryana, ur. 1884 r., i córki, Annę i Zofię zamężną za Janem Mikułowskim-Pomorskim, dziedzicem dóbr Malice, pod Opatowem; z drugiej żony Maryi Gautier, córki Jana, zasłużonego bardzo w Warszawie filantropa, ma syna Jana, ur. 1900 r. 

Wymienieni powyżej synowie Jana Kantego uzupełnili swoją legitymacyę szlachecką z herbem Prus Iw Wydziale krajowym Królestwa Galicyi i Lodomeryi we Lwowie, i wydane im zostały certyfikaty szlachectwa z daty 8 lutego 1866 r. we Lwowie. (Akta Ziemskie i Grodzkie Bełskie, Vol. Leg., Wyr. Tryb. Lubel., Zbiory p. Ludwika Morelowskiego). 

MORENDA h. MORA. P. Wittyg daje im herb własny, t. j., na tarczy pół rycerza z mieczem w prawej ręce, lewa nieco wzniesiona; w koronie na tarczy kozioł.

Andrzej, syn Bartłomieja, w wojew. trockiem 1618 roku. Gabryel doktór obojga prawa, proboszcz w Kątach, w wojew. krakowskiem, audytor biskupi, um. 1644 roku. N. z Anny ks. Woronieckiej miał synów, Stefana, Konstantego i córkę N. Rakowską około 1740 r. 

MORET. Jan pozwał 1595 r. Małgorzatę Myszkowską o 200 dukatów, a w 1597 r. jako posesor m. Tuszyna i poborca ceł pozwany o niesłuszne pobranie opłat (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MORGENER. Jan został 1718 r. sekretarzem królewskim (Sigil.). 

MORGOWSKI. Paweł, doradca prawny konsystorza gnieźnieńskiego, został 1745 r. sekretarzem królewskim (Sigil.). 

MORGULEC. Na Podlasiu i na Litwie; ich gniazdo wieś Morgule, w ziemi mielnickiej. Stefan, rotmistrz wojsk królewskich, miał synów, Daniela i Filipa 1722 r. Konstanty, podporucznik wojsk koronnych, żonaty z Barbarą N. 1731 r. Stefan, namiestnik 1777 r., chorąży 1780 r., ostatnio porucznik wojsk koronnych 1784 r. Józef, opat mielecki, um. 1786 r. 

Jan, chorąży 1790 r., major wojsk koronnych w dymisyi, ostatnio podkomorzy żytomierski, z żony Ludwiki Ciąglińskiej miał córkę Teresę za Zenonem Hołowińskim 1840 roku (Zap. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Sigil., Kancl.). Wiktor, syn Teodora, marszałek szlachty pow. machnowieckiego 1845-1855 r. 

MORGULSKI h. MORA. Byli na Podlasiu. N. zapisany do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

MORIEN. Antoni, doktór medycyny, został 1792 roku konsyliarzem królewskim (Sigil.). 

MORITZ von der HOLZ h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy białej trzy pasy czerwone u dołu, nad nimi pół lwa czerwonego z mieczem w prawej łapie i ogonem zadartym w górę; nad tarczą w koronie takież pół lwa. 

Godfryd, radca sądowy w Galicyi, otrzymał 1799 r. szlachectwo z herbem powyższym i przydomkiem von der Holz (Siebmacher). M0RK0WSKI h. SAS. Posiadali majątek Stwalno, pod Krobią. 

MORKUNT. Ignacy, cześnik połocki, podpisał elekcyę 1697 roku z ks. żmudzkiem. 

MORKUTOWICZ v. MORGUTOWICZ. Stanisław i Melchior prowadzili proces o grunt 1539 r. Andrzej Bohdanowicz, bojar wileński 1547 r. (Metr. Litew.). 

de MORLET. Józef, podpułkownik wojsk koronnych, otrzymał prawo dysponowania swym majątkiem 1732 r. (Sigil.).

MORMIŁŁO v. MORMOŁ h. PIATYROG. Dom dawny na Wołyniu. Marek i Misko otrzymali od Zygmunta Ii od Zygmunta Augusta w 1542 r. konfirmacyę przywileju na dobra Dyzentkowice i Fedronowce; z ich potomków Daniel, Konstanty i Roman, wojownicy przeciwko Tatarom 1602 roku. Roman i Tychon Michajłowicze Mormoły prowadzili 1606 r. proces o granice sieliszcz Ziatkowce, Żerdeniówka i Kuźmince, w Bracławskiem. Bohdan, dziedzic dóbr Kuźminko, miał syna Michała i córkę Eudoksyę Czeczel 1610 r. Tychon, Daniel, Konstanty i Nastazya, żona Aleksandra Kreczkowskiego, prowadzili proces o granicę dóbr z Rohozińskimi 1645 roku (Zap. Tryb. Lubel.). 

MORMUZOWSKI h. SULIMA. Byli 1565 r. w wojew. podolskiem (Notaty p. S. Dziadulewicza). 

MORO v. MORA h. MORA. Józef z synem Michałem, Antoni z synem Ignacym i jego potomstwem, synowie Dominika, wnukowie Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie 1834 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Aleksander, dóbr Morzec-Niebujle, Paulina dóbr Balgi, syn i córka Michała, dziedzice w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MOROCHOWSKI h. KORCZAK odm. Odmiana herbu - nad górnym wrębem krzyż złoty. 

Dom niegdyś zamożny na Rusi Czerwonej. N., poborca ziemi lwowskiej 1613 r. Joachim-Eliasz, z sekretarza królewskiego biskup greko-unicki włodzimierski 1613 r., zm. 1631 r. Stanisław, syn Jerzego z Wielkich Ług, żonaty z Aleksandrą z Szumkowa 1668 r. Jan i Jerzy, bracia rodzeni 1682 r.; z nich Jerzy, inslygator Trybunału koronnego 1705 r., vicegerent grodzki mielnicki 1707 r., burgrabia liwski 1723 r. Stanisław, vicegerent grodzki 1719 roku, pisarz grodzki łęczycki i sędzia deputat na Trybunał piotrkowski 1740 r. Karol, patron Trybunału 1788 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

MOROCHOWSKI h. SAS. Mateusz opłacał 1552 r. pobór ze wsi Paczowa, w wojew. ruskiem (Wittyg). 

MORON. Józef, prałat chełmiński 1781 r. 

MOROŃSKI. Rosłan w ziemi łomżyńskiej 1597 roku. Jan i Elżbieta, małżonkowie, wzięli 1674 r. w arendę wieś Bieniewo od Stefana Bieniewskiego. Jakób-Józef, doktór filozofii i medycyny, autor rozprawy o spazmach 1741 roku, która pozyskała powszechne pochwały zagranicznych lekarzy (Metr. Kor., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

MOROSKOWICZ. Teodor, współwłaściciel wsi Wyszny Strutyń, pozwany 1654 r. o bezprawne zajęcie gruntów przez Strutyńskich (Wyr. Tryb. Lubel.).

MOROWIŃSKI. Jest to ród Mrowińskich, którzy pisali się często Morowińskimi. Stanisław, porucznik 1650 r., rotmistrz 1651 roku, miecznik przemyślski 1657 r., komisarz do zapłaty wojska 1658 r., żonaty z Jadwigą Romer (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOROZ h. SZELIGA. Pisano ich niekiedy Morosz; na Litwie. Leon Fedorowicz zastawił 1606 roku Starosiele Pokorszeńskiemu. Piotr, kapitan, chorągwi Paca 1668 r., a następnie major wojsk litewskich, podpisał elekcyę 1674 r. z pow. kowieńskim. Marcin, podczaszy trocki, Gabryel, podpułkownik, i Kazimierz, kapitan królewski, podpisali elekcyę 1697 r. z wojew. trockiem; z nich Gabryel, pułkownik, 1698 r. otrzymał przywilej na wieś Wartel, a w 1713 r. był generałem wojsk litewskich, starostą budowieckim i żonatym z Anną Głembocką, 2v. Sulistrowską, chorążyną oszmiańską. 

N., wojski Słonimski 1716 r. Teodor dostał 1730 r. przywilej na wieś Kibejki, w ekonomii olickiej, aw 1750 r. po śmierci Jana Moroza grunty wsi Kibejki dostał Lucyan de Lettow. Jan, rotmistrz pow. grodzieńskiego i elektor 1764 r., budowniczy 1768 r., strażnik, koniuszy 1770-1772 r., skarbnik 1781 r., a podczaszy grodzieński 1788-1794 r. komisarz 1789 r., do zbierania ofiar; jego syn Michał, urzędnik kancelaryi konfederacyi Targowickiej 1792 r. Andrzej, kapitan wojsk królewskich 1779 r. Mikołaj, urzędnik w kasie generalnej koronnej 1781 r. (Metr. Kor., Kancl., Lustracye, Arch. Dubr.). Kacper, urzędnik w dyrekcyi dóbr i lasów narodowych 1813 r. Romuald, porucznik 15 pułku jazdy wojsk Ks. Warszawskiego 1811 r. 

Marcin, syn Jana, z synami, Andrzejem i Janem i tego synami, Adamem i Józefem wylegitymowani w Cesarstwie 1854 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

MOROZEWICZ h. JELITA odm. Odmiana herbu - w koronie trzy pióra strusie przeszyte strzałą. 

Mateusz otrzymał nobilitacyę i herb powyższy 1782 roku; jego syn Mikołaj był łowczym sanockim 1783 r. i legitymował się w Galicyi 1804 r.; zaślubił Teresę Kiełczewską i z niej miał syna Kajetana, dziedzica dóbr Jakubowice, prezesa Tow. Kred, lubelskiego, zacnego i powszechnie szanowanego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

MOROZIEWICZ. Po Kazimierzu, dziedzicu wsi Bechcice, cześniku horodelskim 1784 r., syn Jan z Karoliny Ottówny pozostawił syna Kazimierza, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r. 

MOROZOW. Andrzej Daszkowicz 1524 r. Michał, bojar, okolniczy i poseł moskiewski 1549 r. Piotr, poseł moskiewski 1549 r. Michał Jakowlewicz, bojar moskiewski, namiestnik inflancki 1569 r. Piotr Wasilewicz, bojar moskiewski, namiestnik inflancki 1580 r. (Metr. Litew., Bon.). 

MOROZOWICZ h. PRUS III. Byli w pow. kowieńskim, zkąd przeszli do Prus Wschodnich (Siebmacher).

MOROZOWSKI. Rajdko de Pokutyńce osadził wieś Mukarow Mały; jego synowie: Chwedor, Isacko i Oleksy 1564 roku, dziedzice Morozowce, w wojew. podolskiem. Teodor, Izajasz, Roman, Steczko i Onysko, synowie Onufrego, 1597 r. Józef podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-litewskiem (Wyr. Tryb. Lubel., Lustracye). 

MORS. Fryderyk, sztabs-chyrurg kawaleryi narodowej wojska koronnego 1794 r. (Sigil.). Patrz Morsz 

MORSKI h. TOPÓR. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Antoni, kasztelan przemyślski 1752 r., lwowski 1765 r., um. 1778 r. Onufry, kasztelan kamieniecki 1790 r. 

Stara małopolska rodzina, jednego pochodzenia z Trepkami; wzięła nazwisko od wsi Morsko, swego dziedzictwa w wojew. krakowskiem, a jedna ich linia pisała się z Sieciechowie. Tomasz, kanonik krakowski 1339 r. Żegota z Morska cytowany w aktach krakowskich 1405-1420 roku. Mikołaj, chorąży sandomierski, poległ pod Chojnicami 1455 roku. Mikołaj, dziedzic wsi Marchocice 1470 r.; jego żona Anna pożyczyła królowi Janowi Olbrachtowi 1600 grzywien srebra 1497 r. (Akta Krakowskie, Lib. Benef.). 

Andrzej z Morska miał synów, Ignacego, który w 1525 r. otrzymał przywilej na posesyę m. Uścia i wsi Wiedziary, i Żegotę, dziedzica wsi Strzelce 1533 r., po którym synowie: Joachim, Piotr i Stanisław, dziedzice Morska i Marchocic 1583 roku, i z nich Joachim był sędzią kapturowym 1587 r., a Piotr pozostawił synów: Andrzeja, Jana i Stanisława. 

Stanisław, syn Żegoty, dziedzic Śladowa, dworzanin królewski 1572 r., dzielny wojownik za Stefana Batorego, przyjmował udział we wszystkich wyprawach tego monarchy; poseł na sejmy, poborca krakowski 1591 i 1613 r., dostał w nagrodę zasług znaczne nadanie 1623 roku; zasłużony w obywatelstwie, miał dwie żony, Annę Krupkównę i Cikowską, z których cztery córki i pięciu synów: Krzysztof, opat sandecki, młodo zmarły 1633 r., Andrzej ożeniony z Lipską, Joachim, wójt żarnowski, żonaty z Anną N. 1643 r., Marcin i Aleksander; po Marcinie z Zofii z Chyżowa synowie: Aleksander, Jan, Marcin, Samuel, Stanisław i Wojciech. 

Aleksander z Morska, syn Stanisława, dziedzic na Białyninie, elektor 1669 i 1674 r. z ziemi sochaczewskiej, zaślubił Katarzynę Trybel, węgierkę, i z niej miał synów: Andrzeja, Stanisława i Wojciecha. Stanisław, v. Stanisław-Aleksander, podczaszy sochaczewski, podpisał elekcyę 1648 i 1674 roku z ziemią sochaczewską; z niewiadomej nam żony pozostawił synów, Aleksandra i Jerzego, dziekana włocławskiego 1688 r. i kanonika krakowskiego. 

Aleksander, dziedzic Białynina, zaślubił Konstancyę Mirowicką, wojszczankę włodzimirską, i z niej miał synów: Aleksandra i Stefana, którzy w 1692 r. sprzedali dobra Jeżewo i Wola Boryszewska, i Wojciecha, skarbnika dobrzyńskiego 1692 r., po którym z Konstancyi Garczyńskiej córki, Konstancya i Zofia.

Aleksander, syn Aleksandra i Mirowickiej, dziedzic wsi Białynina, z wojskiego stolnik gostyński 1704 r., żonaty z Maryanną Słubicką, pozostawił córkę Teresę za Janem Ciechomskim i synów: Jana, podpisarza sochaczewskiego 1725 r., Kazimierza, Ludwika i Jakóba. 

Kazimierz, rotmistrz królewski 1712 r., skarbnik sochaczewski, zaślubił Katarzynę z Granachów i z niej miał synów: Antoniego, Bartłomieja, Marcina i Wojciecha. 

Jakób, najmłodszy syn stolnika Aleksandra, dziedzic wsi Osiny, z żony Katarzyny Głowińskiej miał pozostawić synów, Józefa, dziedzica wsi Kamień Górny, i Teofila, wylegitymowanych w Królestwie 1837 r. 

Stefan, ostatni syn Aleksandra i Mirowickiej, dziedzic Bieniewic, zaślubił Helenę Pstrokońską, 2v. Goliszewską, i z niej miał synów: Jerzego, Józefa, Macieja i Stanisława; po Józefie, stolniku czerniechowskim 1720 r., z Brygidy Plichcianki syn Stefan. 

Jerzy z Morska, dziedzic znacznego majątku, zaślubił Zofię Rudzką i z niej pozostawił synów: Franciszka, Józefa i Mikołaja. 

Maciej, syn Stefana i Pstrokońskiej, miecznik sochaczewski 1731 r., zaślubił Marcyannę Motłkowską i z niej miał córki: Teresę, Helenę, Franciszkę, Maryannę i synów: Aleksandra, Felicyana, Ludwika, Pawła i Rocha v. Antoniego-Rocha, burgrabiego sochaczewskiego 1779 roku; po Ludwiku syn Filip, a Aleksander z żony Julianny Nowickiej pozostawił synów, Bonifacego i Jakóba (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie). 

Prócz powyższych. Jadwiga, żona Marcina Czuryły, starosty niepołomickiego 1530 r. Konstanty, ksiądz Dominikanin, doktór św. Teologii, Michał i Stanisław, poeci 1622 r. Trzech Andrzejów i Stanisław, elektorowie 1632 roku z wojew. krakowskiego. Heronim, dziedzic dóbr Jastrzębniki, po którym synowie: Stanisław, Mikołaj i Jan 1638 r. Mikołaj, pisarz ziemski halicki 1639 r. Mikołaj żonaty z N. Bielińską, podkomorzanką zakroczymską 1650 r. Stanisław żonaty z Heleną Łubieńską, chorążanką sieradzką 1652 r. Andrzej żonaty z Anną Wielogłowską 1659 r. Po Janie, dziedzicu Koźmina, synowie, Marcin i Samuel 1682 r., i po Marcinie, dziedzicu Koźmina, synowie, Andrzej i Stanisław 1727 r. Jerzy Krzeczyk, major wojsk koronnych 1688 r., stolnik czerniechowski 1724 roku, żonaty z Franciszką z Bukowna. Magdalena, żona Tomasza Dobińskiego, burgrabiego krakowskiego 1695 r. Stanisław i Zygmunt z wojew. krakowskiem, a Jerzy, Stanisław i Wojciech z wojew. ruskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Jakób, starosta kowalski, żonaty z Heleną Kalinowską. Stanisław, chorąży nowogrodzki, stronnik Augusta II 1705 r. Zygmunt żonaty z Krystyną Dąmbską, cześnikówną inowrocławską 1714 r. Zygmunt, chorąży nowogrodzki 1724 r. Po Michale, chorążym dobrzyńskim 1724 r., z Teresy Dydyńskiej syn Wawrzyniec 1757 r. 

Józef, podczaszy przemyślski 1724 roku, żonaty z Franciszką Sołtykówną, miał córkę Helenę Stadnicką, miecznikowę halicką, i synów: Antoniego, Aleksandra i Zygmunta; po Zygmuncie, burgrabim zamku krakowskiego, syn Jan, dziedzic dóbr Czulice. 

Antoni z Morska, stolnik owrucki 1720 r., sędzia deputat kapturowy 1733 r., wojski pilzneński 1736 r., wojski sandomierski 1738 r., starosta dębowiecki, miecznik przemyślski 1740 r., marszałek Trybunału koronnego, rotmistrz pancerny 1744 roku, mąż zacny, rozumny i bezstronny, elektor 1733 r. z wojew. sandomierskiego, a 1764 r. z wojew. ruskiego, z chorążego przemyślskiego 1748 r. kasztelan przemyślski 1752 r., a lwowski od 1765 r., kawaler orderu Orła Białego 1774 r., gorliwy stronnik Czartoryskich, um. 1777 r.; miał trzy żony: Teofilę z Czamanina Grochowicką, 1v. Tomaszową Obalkowską, Annę Siemianowską i Brygidę hr. Krasicką, kasztelankę chełmską, z których dwie córki Dominikanki we Lwowie i trzech synów: Mikołaj, kanonik krakowski 1772-1790 roku, dziedzic dóbr Kuźmin, Onufry i Tadeusz. 

Onufry, dziedzic dóbr Fulsztyn, szambelan królewski 1774 r., ostatni kasztelan kamieniecki od 1790 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r.; rotmistrz kawaleryi narodowej 1786 roku, poseł wojew. podolskiego, dobry patryota i zwolennik ustawy 3 maja, z żony Julianny Rozwadowskiej miał córkę Józefę za Antonim hr. Ostrowskim, wojewodą Królestwa. 

Tadeusz, szambelan królewski 1776 roku, podkomorzy przemyślski, kawaler orderu św. Stanisława, gorąco na sejmie czteroletnim protestował przeciwko elekcyi i w osobnem piśmie wykazał jej szkodliwość; poseł patryotyczny na sejm czteroletni, członek Stanów galic., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., jeździł do Berlina, aby nakłonić króla pruskiego do stanowczej pomocy przeciwko Rosyi; poseł do Madrytu w 1791 r., um. 1825 r. 

Aleksander, drugi syn podczaszego Józefa, szambelan królewski, członek Stanów galic., został hrabią galicyjskim 1784 roku; miał córkę N. Chołoniewską i syna Ignacego ces. kr. podkomorzego, członka Stanów galicyjskich w 1809 r., członka Rady Narodowej galicyjskiej; przyjęty do grona Stanów 1817 r., otrzymał przyznanie tytułu hrabiego w Królestwie 1819 r.; jego żona Magdalena hr. Dzieduszycka, cześnikówna koronna, dziedziczka dóbr Zarzecze w Galicyi, wysoko ukształcona, um. 1847 r. 

Jan z żony Teresy Krasickiej miał córkę Annę za Antonim Strusem, stolnikiem zakroczymskim 1740 r. Samuela za Janem Lewickim, kasztelanem inflanckim 1740 r. Salomea za Antonim Bukowskim, kasztelanem sanockim 1740 r. Józef, podczaszy mozyrski, syn Stanisława, cześnika gostyńskiego, i Konstancyi Brzezańskiej, był żonatym z Zofią Karwowską, starościanką wojnicką 1740 roku. Teresa, żona Sebastyana Fredry, podstolego pomorskiego 1750 roku. Salomea, chorążanka dobrzyńska, za Józefem Humieckim, łowczym przemyślskim 1750 roku. 

Aleksander, podczaszy 1752 r., stolnik 1757 r., chorąży 1764 r., podkomorzy przemyślski 1765-1793 r., rotmistrz pancerny 1775 r., i brat jego Felicyan byli synami Macieja. Maryanna za Kazimierzem Libiszowskim, sędzią grodzkim opoczyńskim 1769 roku. Ludwika za Michałem Bukowskim, podkomorzym sanockim 1770 r. Antoni, Michał i Stanisław wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Antoni, podkomorzy i poseł lubelski 1791 r. Julia za Kajetanem bar. Borowskim 1820 r. Feliks, dziedzic dóbr Brzeziny, w Galicyi 1855 r. (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

MORSZ. Andrzej, kapitan w batalionie fuzylierów artyleryi koronnej, otrzymał 1779 r. dymisyę (Kancl.). 

MORSZTYN h. LELIWA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Floryan, kasztelan brzeziński 1631 r. Jan-Andrzej, podskarbi wielki litewski 1667 r. Aleksander, kasztelan rogoziński 1668 r., wojewoda wendeński 1670 r., wojewoda smoleński 1674 r., a inflancki 1687 r. Michał Waleryan, kasztelan zawichostski 1689-1697 r. Stanisław, kasztelan czerski 1689 r., wojewoda mazowiecki 1698 r., wojewoda sandomierski 1704 roku, um. 1725 r. Andrzej-Franciszek, kasztelan radomski 1699 r., um. 1726 roku. Jakób-Władysław, wojewoda sandomierski 1717 r., um. 1729 r. Antoni-Andrzej, wojewoda inflancki 1723 r., um. 1735 r. Andrzej-Michał, kasztelan biecki 1724 r., sandecki 1728 r., um. 1752 r. Stefan-Benedykt, kasztelan konarskosieradzki 1723 r., um. 1753. Jan, kasztelan wiślicki 1740 r. 

W 1492 r. Jan z Tarnowa, kasztelan, Spytek z Jarosławia, wojewoda krakowscy, Jan z Pilczy, wojewoda ruski, i Rafał z Jarosławia, kasztelan sandomierski, wydali świadectwo zatwierdzone przez króla Jana Olbrachta, że Jerzy Moristein, rajca krakowski, pochodzi ze starożytnego rodu Leliwczyków; świadectwo powyższe na prośbę Augustyna Morsztejna, burmistrza m. Wilna, synowca powyższego Jerzego, zostało zatwierdzonem 1538 r. (Metr. Kor). Autentyczne jednak dowody z ksiąg miejskich krakowskich stwierdzają, że Morsztynowie to stara miejska krakowska rodzina, już w XIV stoleciu do najznakomitszych tego miasta licząca się, była przychodnią z Niemiec i właściwem jej nazwiskiem było Morinstein, które po przyjęciu herbu Leliwa zmieniła na Mondstern (mond-księżyc, stern-gwiazda, przemiana zastosowana do herbu) i z tych pierwotnych nazwisk wyrobiło się już w drugiej połowie XVI stolecia spolszczone nazwisko Morstin, a następnie Morsztyn. Jako kupcy krakowscy i rządcy dóbr solnych, Morsztynowie w XVI stoleciu do znacznych przyszli majątków; posiadali kantory handlowe w Krakowie, Gdańsku, Wilnie, Lublinie i t. d., i dobra ziemskie w wojew. krakowskiem i na Rusi Czerwonej; w końcu tegoż XVI stolecia porzucili kupiectwo i weszli w poczet szlachty polskiej, lecz dopiero po porzuceniu Aryanizmu, który jedni z pierwszych przyjęli w Polsce i długo byli gorliwymi jego rozkrzewicielami, doszli do urzędów ziemskich i krzeseł senatorskich. Jedna ich gałąź wierna Aryanizmowi przeszła do Prus Wschodnich i choć z czasem przeszła na luteranizm, została w tym kraju, gdzie do 1854 r. znaczne w powiecie osterrodzkim posiadała majątki, między innemi Ludwiksdorff i Ostrowitten; jedna zaś linia tej protestanckiej gałęzi posiadaław margrabstwie brandenburgskiem dobra Griesel 1687 r. i Tomowo 1808 r. 

Morsztynowie polscy przez całe stolecie 1650-1750 r. należeli do zamożniejszych i bardzo rozrodzonych rodzin, dopiero od 1760 r. zaczęli upadać majątkowo i zmniejszać się w rozrodzeniu. Tytuł hrabiowski w Królestwie Polskiem w 1824 r. był przyznany Ludwikowi i Filipowi Morsztynom na zasadzie świadectwa Stanów galicyjskich o przyznanym ich rodzinie tytule w Galicy i, nie wiem jednak, kiedy to przyznanie nastąpiło; obecnie wszyscy prawie Morsztynowie tytułowali się hrabiami, tego tytułu jednak nie udowodnili w Heroldyi Królestwa Polskiego, ani z nim nie są zamieszczeni w urzędowym spisie szlachty galicyjskiej. Syn Andrzeja, podskarbiego koronnego, Michał-Albert tytułował się hr. de Chateau-Villain we Francyi, z jego jednak zgonem 1695 r. upadł ten tytuł. 

Jerzy żonaty z Magdaleną i Stanisław, bracia rodzeni, 1450 roku i z nich Stanisław kupił wójtostwo w Lublinie 1456 r. Stanisław, żupnik krakowski 1456 r. Jerzy składał 1459 r. rachunki z żup wielickich; jego córka Anna, żona Jerzego Krupki, rajcy krakowskiego 1485 r. Jan, proboszcz u św. Michała w Krakowie 1471 r. (Lib. Benef.). Stanisław, rajca krakowski 1490 r., wójt lubelski 1494 r., miał syna Stanisława, bachmistrza wielickiego 1518 r. 

Piotr, rajca krakowski, zwolniony 1509 roku od wyprawy wojennej. Jan, rajca krakowski 1532 roku, żonaty z Brygidą Hoziusz, horodniczanką wileńską, 1v. Stanisławową Krupską, 2v. Danglową. Stanisław, rajca krakowski, przełożony mennicy, wolny od wyprawy wojennej 1533 r. Augustyn, rajca wileński 1543 r., burmistrz m. Wilna 1547 r. Andrzej, dworzanin królewski 1555 r. Anna, żona Mikołaja Buceli 1575 r. Jerzy, bachmistrz wielicki 1581 r., ożeniony, podług Niesieckiego, z Łaską, wojewodzianką sieradzką. Jan, bachmistrz wielicki 1592 r. (Metr. Kor.). 

Właściwym protoplastą szlacheckiej gałęzi Morsztynów był Jan, 1530 r. dziedzic dóbr Sędziszowie; jego syn Stanisław, dziedzic dóbr Sędziszowie, Pawlikowie, Raciborska i inne, miał czterech synów: Erazma, bezdzietnego, Stanisława-Krzysztofa, Floryana i Franciszka, i ci trzej ostatni są protoplastami trzech odrębnych gałęzi tego domu. 

Gałąź Stanisława-Krzysztofa. Jej protoplasta Stanisław-Krzysztof, dziedzic na Raciborsko 1592 r., od którego to majątku prawie wszyscy jego potomkowie pisali się z Raciborska, z Agnieszki Koseckiej miał sześciu synów, z których: Adam, Samuel, Jakób i Tomasz zmarli bezpotomni, a Krzysztof i Andrzej rozdzielili tę gałąź na dwie linie. 

Linia Krzysztofa. Krzysztof, starosta filipowski i przewalski 1601 r., z Urszuli Broniewskiej miał cztery córki i dwunastu synów; z córek Zuzanna umarła panną, Małgorzata za Wiszowatym, Zofia Taszycka i Elżbieta za Abrahamem Mierzyńskim. Z synów: Mikołaj, Adam, Samuel i Teodor bezpotomni, z innych: Zygmunt, Stefan, Jan, Jerzy, miał córki, Annę Kaźmierską, Elżbietę Przypkowską i synów, Zbigniewa i Jana, elektorów 1648 r. z wojew. krakowskiego, Gabryel, Seweryn, Teodor, po którym syn Mikołaj i córki, Anna Szczepanowska i Teodora Błędowska, i Stanisław, którego synowie, Krzysztof zostawił syna Andrzeja i córki, Katarzynę Ulatowską i Zofię, zakonnicę, i Samuel, po którym synowie: Stanisław, Mikołaj, Wojciech, Ludwik, Jakób i Krzysztof. 

Zygmunt, syn starosty Krzysztofa, dziedzic na Raciborsku, miał dwie córki, Katarzynę i Maryannę, obie Jaroszewskie, i syna Jana, po którym z Konstancyi Baranowskiej córka Katarzyna Smarzewska i syn Andrzej-Franciszek, z chorążego sandomierskiego kasztelan radomski 1699 r., zaślubił Salomeę Branicką, wojszczankę krakowską, wdowę po margrabim Myszkowskim, iz niej miał synów: Kazimierza, kanonika krakowskiego i chełmskiego, scholastyka sandomierskiego i proboszcza pacanowskiego, deputata na Trybunał, zm. 1734 r.; Karola, żonatego z N. Makowiecką, Michała i Stefana-Benedykta. 

Michał, dziedzic dóbr Zajezierze, miecznik sandomierski 1739 roku, był żonatym z Anną, córką Franciszka Tarły, kasztelana lubelskiego, i Heleny ze Suchych Łazów. 

Stefan-Benedykt z Raciborska, kasztelan konarsko-sieradzki 1726 r., pułkownik wojsk królewskich, walczył 1717 r. przeciwko Turkom na Węgrzech; miał dwie żony, Helenę Szembekównę, kasztelankę wiślicką, z niej syn Jan Baptysta, kapitan wojsk francuskich, po którym z Katarzyny Mossakowskiej, podstolanki bracławskiej, córka Tekla za Józefem Michałowskim, senatorem Rzeczypospolitej krakowskiej, i Franciszkę Przerębską, z której córka Magdalena i synowie, Jan, starosta sieradzki, lektor 1733 r. z wojew. sieradzkiego, kasztelan wiślicki 1740 r., i Józef. 

Stefan, syn starosty Krzysztofa, elektor 1632 roku z wojew. sandomierskiego, miał trzy córki: Katarzynę Potocką, Zofię Widawską, Annę Lubieniecką, i synów: Heronima, który podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiego, Władysława i Michała-Waleryana. 

Władysław, bachmistrz wielicki 1668 r., elektor 1669 r. z wojew. krakowskiego, starosta kowalski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. krakowskiego; wojownik przeciwko Kozakom 1648-1652 r., poseł na sejmy, deputat na Trybunały, pierwszy porzucił aryanizm, i zm. 1689 r.; z żony Barbary Moskorzewskiej miał sześć córek i pięciu synów; z córek Konstancya i Eleonora, zakonnice, Dorota, umarła panną, Anna za Michałem Jordanem, wojewodą bracławskim, Jadwiga Lanckorońska, podkomorzyna krakowska, i Barbara Derszniak, starościna radoszycka, a z synów Michał poległ pod Wiedniem 1683 r., Aleksander, Jezuita, um. młodo 1680 r., Jakób-Władysław, Andrzej-Michał i Stefan. 

Andrzej i Stefan, będąc naganieni w szlachectwie od Stefana Bidzińskiego, kasztelana sandomierskiego, wylegitymowali się 1695 r. ze starożytnego szlachectwa na sejmiku po-deputackim wojew. krakowskiego, składając przytoczone zaświadczenie z 1492 r. i akt powyższy oblatowali w Trybunale lubelskim. 

Jakób-Władysław, wojewoda sandomierski 1717 r., starosta kowalski 1709 r. i gniewkowski, z żony Heleny Kalinowskiej, starościanki łojowskiej, 2v. za Jakóbem Rysińskim, wojewodą chełmińskim, pozostawił synów, Andrzeja i Stefana, którzy w 1732 r. przeprowadzili działy dóbr. 

Andrzej-Michał, starosta sieradzki 1710 r., poseł na sejmy, z kasztelana bieckiego 1724 r. kasztelan sandecki 1728 r., rotmistrz pow. sandeckiego, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. krakowskiem. 

Stefan, ostatni syn starosty Władysława, starosta duninowski, czynny wziął udział w konfederacyi tarnogrodzkiej i posłował od niej do cesarza 1716 roku z prośbą o pomoc przeciw Augustowi II; podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. krakowskiem. 

Michał-Waleryan, ostatni syn Stefana, skarbnik dobrzyński, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. krakowskiem; podstoli krakowski, a ostatecznie kasztelan zawichostski 1689-1697 r., stronnik Contego, w bezkrólewiu 1696-1697 r., kilkakrotnie był posłem na sejmy i deputatem na Trybunały; z żony Konstancyi-Jadwigi Lanckorońskiej. podkomorzanki sandomierskiej, jego syn Stanisław, dziedzic Trześniowa i Błotnik, chorąży Zatorski 1684 r., pułkownik wojsk pieszych, chorąży sandomierski 1705 r., z żony Katarzyny Zaboklickiej, córki Nikodema, wojewody podolskiego, i Anny z Bogoryi, wdowy po Dembińskim, 3v. za Jerzym Ossolińskim, kasztelanem połanieckim, miał synów Nikodema, młodo zmarłego i Jana-Tomasza, starostę sieradzkiego i Skotnickiego 1736 r., deputata na Trybunały i posła na sejmy, po którym z Natalii Szembekówny, córki Piotra, kasztelana oświęcimskiego, i Barbary Nielepiec, córka Apolonia i synowie, Joachim, starosta Skotnicki, poseł i elektor 1764 r. z wojew. krakowskiego, wylegitymowany w Galicyi 1802 roku, i Teodor. 

Po Janie, synu starosty Krzysztofa, z żony Arciszewskiej córki, Jadwiga Widawska, Aleksandra Błędowska, i synowie: Paweł bezpotomny, Krzysztof i Stanisław; Krzysztof podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem, po którym syn Krystyan, stolnik bielski 1691 r., miał dwie żony, Maryannę Jełowicką i Eleonorę Lanckorońską, z których córki: Agnieszka, Zofia i Helena, za Józefem Krasuskim, rotmistrzem wojsk koronnych 1750 r., i synowie: Aleksander, Jakób, Michał, Stefan i Józef-Stanisław. 

Stanisław, ostatni syn Jana i Arciszewskiej, jeden z naj czyn ni ej szych mężów stanu swojego czasu, w młodości walczył pod Cudnowem, Chocimem 1673 r., w której to bitwie ciężko był ranny, i pod Wiedniem 1683 r. jako generał-dowódca 2 brygady wojsk koronnych; z chorążego Zatorskiego kasztelan czerski 1689 r., wojewoda mazowiecki 1698 r., a sandomierski od 1704 r., złożył tę dostojność 1717 r. i umarł 1725 r.; stronnik Contego w bezkrólewiu 1696, 1697 r., posłował do Karola XII od Augusta II 1703 r., którego stronę wprędce porzucił i chociaż sam był podawany za kandydata do tronu, przyznał elekcyę Leszczyńskiego; nieprzyjazny dworowi, popierał konfederacyę tarnogrodzką i podburzył do związania się z nią wojska koronnego. Wojewoda z żony Konstancyi Oborskiej, kasztelanki warszawskiej, miał synów: Jana-Kazimierza, pułkownika wojsk królewskich, młodo zmarłego 1697 r., i Antoniego-Andrzeja, starostę czorsztyńskiego 1710 roku, wojewodę inflanckiego 1723 r., elektora 1733 r. z wojew. inflanckiego, starostę wiślickiego, upickiego i radoszyckiego 1737 r., który miał dwie żony Helenę Gniewoszównę, podkomorzankę sandomierską, z niej córka, Ossolińska, starościna przyłuska, i Helenę Potocką, herbu Szreniawa, lv. Jakóbową Duninowę, referendarzowę koronną, z której córka Konstancya za Józefem Potockim, starostą szczerzyckim. 

Gabryel, syn starosty Krzysztofa, podpisał elekcyę 1648 r. z wojew. krakowskiem; gorliwy aryanin, opuścił kraj 1661 r., i od niego, zdaje się, pochodzą Morsztynowie w Prusach osiedleni; jego córki: Anna Gosławska, Maryanna Cikowska, Dorota Stano, Barbara i Bogumiła za Szlichtingami i Zofia panna, oraz synowie, Gabryel, bezpotomny i Bogusław, po którym syn Stefan i córki: Barbara Zagórska, Gryzella Szlichting, Anna, Teofila i Aleksandra. 

Seweryn, syn starosty Krzysztofa, miał trzy córki: Konstancyę Arciszewską, Zofię Czaplicową i Jadwigę, pannę, oraz synów: 1) Faustyna, podkomorzego litewskiego, po którym córka Joanna była za Parysem; 2) Tobiasza, po którym syn Andrzej, podczaszy sochaczewski 1651 r.; 3) Seweryna, miecznika przemyślskiego, po którym z Aleksandry Śleszyńskiej córki, Zofia Grącka i Barbara Lubieniecka; 4) Marka, po którym synowie: Stefan, Seweryn i Heronim; 5) Jerzego, po którym synowie: Władysław, Aleksander i Józef; 6) Teofila, którego synowie: Wacław, Aleksander, Marcelin i Stefan. 

Linia Andrzeja. Protoplasta tej linii Andrzej, podczaszy sandomierski, starosta bolnicki, z Jadwigi Pobiedzińskiej miał córkę Teofilę za Rejem i trzech synów: Tobiasza, elektora 1648 roku z wojew. sandomierskiego, łowczego koronnego, starostę ostrołęckiego 1673 r., posła do Danii 1657 r., Stanisława, wojskiego sandomierskiego 1664 roku, po którym z Katarzyny Ostrowskiej córka Helena Tarło, i Jana-Andrzeja. 

Jan-Andrzej, stolnik sandomierski, elektor 1648 r. z wojew. sandomierskiego, referendarz koronny 1657 roku, starosta kowalski, zawichostski i wartski 1658 roku, podskarbi wielki koronny 1667 r.; wielkiego rozgłosu w swojej epoce, dyplomata i poeta, pisał i tłomaczył wierszem i prozą, a jego poezye słusznie zaliczają się do celniejszych, i na jego cześć miasto Gdańsk wybiło medal; stronnik dworu za Jana Kazimierza, popierał projekty i reformy Rzeczypospolitej; poseł do Szwecyi, Francyi, Niemiec i papieża, gorliwy stronnik Francyi, popierał elekcyę 1673 r., a w 1670 r. protestował przeciwko prowadzeniu wojny z Turcyą; nie chciał wydać klejnotów koronnych na koronacyę Michała Wiśniowieckiego, i należał do spisku panów, którzy chcieli go detronizować; w 1659 r. posłował do Anglii i Holandyi, aby je nakłonić do skłonienia Szwecyi do zawarcia przymierzą i to mu się udało, iw następstwie tych układów był pokój oliwski. Referendarz w 1658 r., posłował do elektora Brandenburgskiego, aby go nakłonić do wojny z Szwecyą, lecz nadaremnie; chciał skłonić Rzeczpospolitą do zerwania przymierza z Austryą, o co rozgniewany król Jan III, kazał wytoczyć proces Morsztynowi, zarzucając mu zdradę kraju; sprawa, którą z obu stron polityczne namiętności podniosły do wysokiego znaczenia, zmusiła Morsztyna do opuszczenia kraju i osiedlenia się we Francyi, gdzie też umarł. Podskarbi fundował z swym bratem Tobiaszem Bonifratrów w Warszawie, i był jednym z egzekutorów testamentu króla Jana Kazimierza. Jan-Andrzej z żony Katarzyny Gordonówny miał córki: Ludwikę-Maryę za Kazimierzem Bielińskim, marszałkiem wielkim koronnym, Izabelę Kazimierzową Czartoryską, podkanclerzynę litewską, Teresę, zmarłą panną, i syna Michała-Adalberta, który od dóbr przez ojca nabytych we Francyi wziął nazwę hrabi de Chateau-Villain, był generałem wojsk francuskich i poległ przy oblężeniu fortecy Namur 1695 r., pozostawiszy z żony N. ks. de Chevreuse dwie córki, Katarzynę i Karolinę. 

Gałąź Floryana. Floryan z Raciborska, trzeci syn Stanisława, dziedzica na Sędziszowicach, protoplasta tej linii, bachmistrz wielicki 1584 r., podobno kasztelan brzeziński 1631 r. (Niesiecki omyłką mianuje go kasztelanem brzeskim), miał córkę Elżbietę za Bielińskim i synów: Heronima, kanonika krakowskiego, Floryana, Piotra, który z Barbary Słonkowskiej pozostawił syna Andrzeja, a ten synów, Floryana i Józefa, i Jana. 

Jan z Raciborska, dworzanin królewski 1601 r., tego z Anny Lachowskiej synowie: Aleksander, dworzanin królewski 1621 r., sekretarz królewski 1651 r., bachmistrz żup wielickich 1661-1685 r., starosta kowalski z kasztelana rogozińskiego wojewoda inflancki 1670 r., a ostatecznie wojewoda smoleński 1674 r.; Szczęsny, dworzanin pokojowy królewski, podkoniuszy litewski, podpisał elekcyę 1674 roku z wojew. krakowskiem; poseł do Anglii i Szwecyi 1672 roku z prośbą o pomoc przeciw Turkom, był żonatym z Anną Pucyatówną; Krzysztof, Franciszek i córki, Beata Gawrońska i Anna Masłowska. 

Gałąź Franciszka. Protoplasta tej gałęzi Franciszek, czwarty syn Stanisława z Sędziszowie, dziedzic wsi Strzelce Małe, Olpice i Oleszyce 1590 r., zaślubił Barbarę-Jadwigę Lasocką, podkomorzankę łęczycką, i z niej miał córki, Dorotę Rupniewską, Annę Krzeszową i synów: Piotra, Aleksandra, Zygmunta, Maksymiliana, elektora 1648 roku z wojew. krakowskiego, którego córka za Rościszewskim, i Heronima, stolnika bielskiego, dobrego swego czasu poetę, po którym córki, Elżbieta Mińska, Katarzyna Brzechfa i synowie: Piotr, Władysław, Franciszek i Maksymilian 1660 r. (Ks. Miejskie Krakowskie, Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sandomierskie, Radomskie, Nowo-Korczyńskie, Wiślickie, Arch. Dubr.). 

Z tej familii Stanisław, porucznik wojsk koronnych, poseł od skonfederowanego wojska do stanów Rzeczypospolitej 1670 r. Tadeusz żonaty z Celiną Bilińską 1775 r. Jan, szambelan królewski 1783 r., żonaty z Barbarą Lanckorońską, starościanką regnowską. Jan Chrzciciel, pułkownik wojsk francuskich, i Jan Kanty na Raciborsku, wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Ludwik, syn Jana i Katarzyny Mossakowskiej, ochrzczony 1782 r. w par. Raciechów, dziedzic dóbr Pławowic, w wojew. krakowskiem, oraz bracia jego rodzeni, Jan ochrzczony 1775 r. w Srzeniawie, i Filip ochrzczony 1784 roku u Panny Maryi w Krakowie, wylegitymowani w Galicyi 1802 r. i podani jako wnukowie Stefana, starosty kowalskiego, i z nich Filip i Ludwik otrzymali przyznanie tytułu hrabiowskiego w Królestwie 1824 r. 

Ludwik, wylegitymowany w Królestwie 1847 r., był żonatym z Maryą hr. Ostrowską, córką Tomasza, prezesa Senatu polskiego, a Filip z Maryanny Kozerskiej pozostawił synów: Juliana i Jana Nepomucena, 1837 r., i Eustachego 1860 r. wylegitymowanych w Królestwie. Marya, żona Karola Kniaziewicza, generała wojsk polskich 1830 r. Tadeusz, dziedzic dóbr Kobylniki w Królestwie, ożeniony z Sabiną hr. Karnicką, pozostawił syna Romana, dziedzica Kobylnik, radcę dyrekcyi głównej To w. Kred. Ziem. 1912 r. N., vice-konsul angielski w Warszawie, żonaty z Maryą Klemensowską 1890 r. 

a MORTANG v. MORTĘSKI h. MORTĘSKI. Herb - w polu czerwonem dwie aż po uda nogi orle, na krzyż złożone, pazurami na dół; w koronie takież nogi skrzyżowane, lecz szponami w górę. Ten herb zwano także Orlik. 

Senatorowie w rodzinie: Ludwik, kasztelan chełmiński 1466 roku, wojewoda chełmiński 1475 r., um. 1480 r. Ludwik, kasztelan chełmiński, um. 1509 r. Ludwik, kasztelan gdański 1511 r., elblągski 1516 r., um. 1539 r. Ludwik, wojewoda pomorski 1597 r., chełmiński 1611 r., um. 1615 r. 

Stara, z czasów krzyżackich, rodzina w Prusach, i właściwe jej nazwisko było von Mortangen, od majątku tej nazwy w Prusach, to nazwisko spolszczyła w XVI stoleciu na Mortęski; dziedzicznemi, a nawet wyłącznemi imionami w familii, były Ludwik i Melchior. Począwszy od czasów Kazimierza IV posiadali Mortęscy prawem lennem starostwo pokrzywnickie, które dopiero za Zygmunta Augusta przy tak zwanej rewizyi było im odjęte. Ludwik, z kasztelana chełmińskiego wojewoda chełmiński 1475 roku, otrzymał 1474 r. wieś Bolau; popierał sprawę Polski w wojnie z Krzyżakami 1454-1466 r., lecz po pokoju toruńskim okazywał się nieprzychylnym nowemu stanowi rzeczy i podniecał mistrza krzyżackiego do odnowienia wojny, obiecując mu, że stany, a głównie miasta pruskie, oświadczą się za nim przeciw Polsce. Ludwik, może syn poprzedniego, kasztelan chełmiński, um. 1509 r. Ludwik, podkomorzy chełmiński 1512 r. Ludwik, z kasztelana gdańskiego 1511 r., kasztelan elblągski 1516 r., um. 1539 r., w 1521 r. otrzymał prawem lennem m. Pokrzywno. Michał, podkomorzy chełmiński 1572 roku. Melchior, podkomorzy elblągski 1570 r., a chełmiński 1573 r. Melchior, podkomorzy malborgski, protestował w 1575 roku przeciw wprowadzeniu języka polskiego do Prus, a w 1576 r. przeciw elekcyi Stefana Batorego. 

Melchior, podkomorzy pomorski, starosta pokrzywnicki, zm. 1560 r., z żony Elżbiety Kostka, wojewodzianki chełmińskiej, miał syna Ludwika i córki: Annę Weicher, wojewodzinę chełmińską, Elżbietę Żalińską i Magdalenę, ksienię zakonnic chełmińskich, niewiastę niezwykłej pobożności i hojności na kościoły, tak, że zdaniem wielu uchodziła za świętą. 

Ludwik otrzymał 1585 r. wieś Wiewiórkę; starosta skarszewski, z pomorskiego wojewoda chełmiński 1611 r., umarł ostatni z familii 1615 r.; był gorliwym katolikiem i stronnikiem Polski; na sejmie ziem pruskich 1608 r., gdy posłowie miejscy żądali większych przywilejów nad prawo, oświadczył, że, jeśli nie przestaną wymagań, każę ich wyrzucić; z żony Anny Zborowskiej zostawił córki, Zofię Żalińską, wojewodzinę malborgską, i N., zakonnicę. Wojewoda miał i drugą żonę Justynę Knut, 2v. Kuczborską, 3v. za Janem Działyńskim, starostą pokrzywnickim (Metr. Kor., Kancl., Don. Vars., Vol. Leg., Zap. Tryb. Lubel.). 

MORTUN v. MORTON. Jakób, żonaty z Eleonorą, otrzymał przywilej 1710 r. na Kleszczówkę, w wojew. trockiem. Gabryel otrzymał 1750 r. dzierżawę Kleszczówki (Metr. Kor.). 

MORUŃSKI. Jan i Jakób, bracia stryjeczni, w wojsku Rzeczypospolitej, otrzymali nobilitacyę 1662 r. (Vol. Leg.). Katarzyna, żona Piotra Łubkowskiego 1790 r. 

MORUSZEWSKI. Franciszek podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. ruskiem. 

MORY. Mikołaj podpisał elekcyę 1669 r. z ks. żmudzkiem. 

MORYC h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy przedzielonej w podłuż, w polu prawem błękitnem murzyn srebrny chustką w około bioder przepasany z młotem w rękach do góry wzniesionym; w polu lewem czarnem na pniu trzy ćwieki srebrne. Nad hełmem w koronie ręka goła w łokciu zgięta, młot trzymająca (Hr. Ostr.). 

Antoni, radca dworu, urzędnik w Komisyi spraw wewnętrznych, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1856 r. 

MORYKONI h. MORYKONI. Herb - tarcza w podłuż rozdzielona, w prawej części srebrnej bałwany morskie, w lewej w polu srebrnem orzeł czarny rozpięty ukoronowany, łbem w prawo, z przepaską niebieską od prawej ku lewej stronie, na piersi na przepasce trzy gwiazdy złote rzędem. Na tarczy dwa hełmy; na I w koronie więcej jak pół psa w lewo, na II w koronie głowa po ramiona murzyna w prawo z przepaską białą. 

Włoska rodzina szlachecka, a wywodząca się od Ropalda, którego w piątym stopniu potomkiem był święty Franciszek, założyciel zakonu Franciszkanów, zm. 1226 r., a potomek tegoż Ropalda w 15 stopniu, Frediani, osiedlił się w Polsce i należał do dzierżawy żup solnych wielickich. Frediani miał wypożyczyć sumę skarbowi litewskiemu na zapłatę wojska 1659 i 1661 r. iw nagrodę tej jego przysługi, jego synowcom, Scypionowi i Janowi-Karolowi, synom Bartłomieja, nadany został indygenat 1673 r., zatwierdzony 1676 r.; był i trzeci syn Bartłomieja, Wawrzyniec, ten jednak miał się przenieść do Włoch. Marek-Antoni sekretarz królewski 1670 r., żonaty z Katarzyną-Anną z Kleinpoltów. 

Pucyni-Scypion, elektor 1674 r. z pow. wiłkomierskiego, następnie chorąży wiłkomierski, miał pięciu synów: Antoniego, Franciszkanina, zm. 1710 r.; Tomasza, kanonika w Luce, we Włoszech; Dominika-Aleksandra, rektora Jezuitów w Nieświerzu, spowiednika w Rzymie, zm. 1751 r.; Jana-Franciszka i Krzysztofa; po Janie-Franciszku, wojskim wiłkomierskim, łowczym czerniechowskim, elektorze 1733 r. z wojew. ruskiego, z Ewy Kucieńskiej, starościanki kruszwickiej, synowie, Scypion i Karol. 

Krzysztof, dziedzic dóbr Soły i Towiany, podstoli wiłkomierski, podpisał elekcyę 1733 r. z pow. wiłkomierskim i z niewiadomej żony pozostawił trzech synów: Franciszka, Michała-Tadeusza i Marcina. 

Franciszek, surogator ziemski pow. wiłkomierskiego, elektor 1764 r., wojski 1768 r., pisarz ziemski 1772-1781 r., chorąży 1788 r., a podkomorzy wiłkomierski 1791 r., z Anny Piętkiewiczówny pozostawił córkę Elżbietę za Tadeuszem Piotuchem-Kublickim, komisarzem cywilno-wojskowym 1795 r., i synów: Heronima, Benedykta, Ignacego, starostę wiłkomierskiego 1788 r. i Józefa, podstolego wiłkomierskiego, 1789 r. komisarza do zbierania ofiar. Benedykt, marszałek zawilejski, sekretarz Targowicy 1793 r., był żonatym z Karoliną Górską, podstarościanką rosieńską. 

Heronim, dziedzic dóbr Soły, żonaty z Gertrudą Sacken, miał syna Lucyana, ur. 1818 r., dziedzica dóbr Soły i Świadość, wylegitymowanego w Cesarstwie 1840 r., zapisanego do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. Lucyan miał trzy żony: Maryę Łopacińską, Ludwikę Ledóchowską, córkę Hilarego. i Elżbietę Monday; z 1-ej żony córki: Stefania za Edwardem hr. Platerem, z 2-iej żony córki, Anna, żona Stanisława Minejki, Teresa i syn Franciszek ur. 1853 r., z 3-iej żony syn Jan ur. 1869 r. i córki, Ludwika i Jadwiga. 

Michał-Tadeusz, drugi syn podstolego Krzysztofa, surogator grodzki pow. wiłkomierskiego 1761 r., starosta parnawski, podkomorzy wiłkomierski 1772-1788 r., vice-marszałek Trybunału litewskiego 1760 r., stronnik Czartoryskich, dziedzic dóbr Nidoki i Żmujdki; on to 1760 r. przyjaciela Radziwiłłów, Wołodkiewicza, popełniającego gwałty na Trybunałach, kazał śmiercią ukarać; z żony N. Tadwenówny jego syn Józef, major 1772 r., generał wojsk litewskich, z żony Konstancyi Szadurskiej miał córki, Dorotę za Józefem Łopacińskim, marszałkiem drysieńskim, i Felicyannę za Wacławem hr. Platerem. 

Maryan, ostatni syn podstolego Krzysztofa, dziedzic dóbr Soły i Towiany, pisarz skarbowy litewski 1759 r., starosta wiłkomierski 1771-1781 r., z Aleksandry, córki Benedykta Tyzenhauza, starosty szmeltyńskiego, pozostawił synów, Benedykta-Beniamina, dziedzica dóbr Towiany, męża zacnego i zasłużonego krajowi, szambelana królewskiego i posła na sejm 1776 r. i czteroletni, pisarza wielkiego litewskiego 1784-1794 roku, starostę pińskiego i wiłkomierskiego, członka Rady Nieustającej 1771 roku i członka Rządu Najwyższego Litewskiego w powstaniu 1794 r., ożenionego z Maryą ks. Radziwiłłówną, wojewodzianką wileńską, i Ignacego, starostę wiłkomierskiego 1791 r., pisarza skarbowego litewskiego 1793 r., ożenionego z N. Billewiczówną (Metr. Kor., Conv. Vars., Sigil., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

MORYNO h. MORA. Franciszek otrzymał nobilitacyę 1790 r., a przysięgę na wierność składał 1791 r. (Kancl., Sigil.). 

MORYNOWICZ. Józef, podporucznik wojsk polskich 1820 r., podporucznik inwalidów w wojsku rosyjskiem w 1832 r., otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r.; jego synowie, Leon w 1849 r. i Feliks w 1872 r., podoficerowie w wojsku rosyjskiem, wylegitymowani w Królestwie. 

MORYSON v. MURYSON h. MURYSON. Herb - w polu srebrnem trzy głowy murzyńskie, dwie i jedna, z przepaską srebrną koło skroni; nad hełmem w koronie trzy pióra strusie. 

Jakób, syn Jana i Agnieszki Bisset, rodem z Anglii, osiadł w Polsce, i miał dwóch synów: Aleksandra i Wilhelma, porucznika 1673 r., następnie kapitana wojsk królewskich, którzy w nagrodę zasług wojennych otrzymali 1676 r. indygenat. 

Aleksander, towarzysz wojsk koronnych 1680 r., zaślubił Aleksandrę Zabokrzycką, cześnikównę bracławską, i z niej pozostawił synów: Aleksandra, Franciszka, Stanisława i Jana. 

Jan, patron Trybunału lubelskiego 1715 r., pisarz grodzki 1717 r., miecznik 1724 r. nowogrodzki, a ostatnio bracławski, z żony Franciszki Potępskiej, wojszczanki trembowelskiej, miał synów, Antoniego, żonatego z Maryanną Karśnicką, i Józefa, który w 1761 r. sprzedał dobra Trzeskowice, Zupcewice i Zarudzie (Ks. Gr. Radomskie); Józef, chorąży 1765 r., porucznik 1777 r., następnie 1786 r. rotmistrz wojsk koronnych, w 1789 r. był szambelanem królewskim i budowniczym inflanckim. 

Anna, żona Andrzeja Janickiego, pisarza i sędziego ziemskiego lwowskiego 1760 r. Michał, żonaty z Różą Benisławską, podkomorzanką inflancką, regent 1771 r., następnie 1775 r. skarbnik inflancki, został kawalerem orderu św. Stanisława 1789 r. Antoni, krajczy inflancki 1791 r. N., żona Onufrego Benisławskiego, podsędka lucyńskiego 1800 r. Michał, marszałek szlachty pow. lucyńskiego 1813 roku, ożeniony z Zofią Benisławską. (Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Metr. Kor., Sigil., Kancl.). 

MORZE h. GRZYMAŁA. Rodzina podlaska, biorąca swe nazwisko od wsi Morze, w pow. bielskim. Wieś ta powstała na początku XVI wieku w czasie kolonizacyi puszczy bielskiej, przez drobną szlachtę z innych województw przybyłą, i przez ludzi wolnych ze wsi królewskich nadawanych szlachcie, gdy ci nie chcieli pozostawać pod nowymi dziedzicami (Jabłonowski „Podlasie" część 2-ga). Od nazwisk i przezwisk zwykle w liczbie mnogiej, lub w formie przymiotnikowej kolonistów powstawały nazwy wsi przez nich zakładanych. 

Właściwym herbem rodziny Morze jest herb Grzymała, i takowy podała za swój przy legitymacyi w Galicyi w 1782 r. w sądzie ziemskim halickim. Herb Morykoni, który podali za swój Morzowie przy legitymacyi w gub. grodzieńskiej w 1841 r. i w Królestwie Polskiem w 1847 r. nie jest właściwym herbem tej rodziny. Omyłka ta, przy braku tradycyi, powstała ztąd, że w herbarzu Niesieckiego rodzina Morze podana jest bez herbu, a bezpośrednio po rodzinie Morykoni, podobnej z brzmienia nazwiska. 

Pierwszym z tej rodziny wymienionym w aktach jest Jakób, występujący 1543 r., po którym synowie: Aleksy, Marek i Mateusz, dziedzice wsi Morze 1581 r. Teodor we wsi Morze, w pow. ostrożany 1576 r. W 1580 r. Jan ze wsi Morze daje z cześnikami swymi z 10 włók ziemskich 10 złotych polskich podatku gruntowego. Piotr, prokurator lubelski 1585 r. 

Już na początku XVII wieku Roman, właściciel części wsi Morze-Mazury zwanej, miał synów: Bartłomieja, Jana, Łukasza i Szymona. Z nich Jan przeniósł się w przemyślskie, i w 1615 r. nabył część wsi Kulczyce, a w 1616 r. prowadził sprawy wdów Zofii Kopyczyńskiej i Elżbiety Tarnowskiej. W 1619 r. Jan kupił od Konstantego Korniakta za 2000 złp. wieś Horysławice. Jan, żonaty z Jadwigą Buchowską, zmarł bezdzietnie w 1621 r. a spadek po nim wzięli jego bracia stryjeczni: Łukasz, Bartłomiej, Andrzej i Marcin, synowie Jana i Zofii Orłowskiej, i Jan, syn Szymona, Morzowie. Synem jednego z nich był Samuel, ur. około 1620 r., wymieniony w 1648 r. w spisie szlachty ziemi przemyślskiej, żonaty według jednych z Dorotą Zawiszanką (Akta legitymacyjne galicyjskie, znajdujące się w Wydziale krajowym we Lwowie) według drugich źródeł z Dorotą Krępską (Ks. Gr. Halickie). Od niego udowodnili pochodzenie swoje szlacheckie Morzowie przy legitymacyi szlacheckiej w Galicyi w 1782 r. z herbem Grzymała. 

Józef, syn Samuela, ur. około 1660 roku, właściciel Przerośli, w pow. nadwornańskim, i części wsi Staruni, w pow. bohorodczańskim, żonaty z Maryanną Wojnianką, miał córki, Krystynę zamężną Janowę Hołyńską, Annę zamężną Stefanowę Zapłatyńską, i synów: Andrzeja, Aleksandra, żonatego z Anną Hołyńską, Stanisława, żonatego z Aleksandrą Michałowską, Mikołaja i Antoniego; z nich Aleksander otrzymał od ojca część wsi Staruni 1713 r. 

Andrzej, Stanisław, Antoni i Mikołaj, synowie Józefa i Maryanny Wojnianki, umawiali się w sprawie spadku po rodzicach w 1735 r. i z nich Stanisław w 1735 r., zaś Antoni w 1750 r. odstąpili swe części w Przerośli bratu Andrzejowi, i Antoni pozostawił synów, Michała i Mikołaja, którzy w 1760 r. procesowali się z Mikołajem Grabowieckim. Synem jednego z nich był zapewne Bartłomiej, żonaty z Zofią Ossowską, wylegitymowany w Galicyi Zachodniej w 1800 r., którego syn Antoni, żonaty z Maryanną Żurowską, był właścicielem dóbr Ruda Kościelna, w pow. opatowskim w 1812 r. 

Andrzej, ur. około 1690 r., żonaty z Teresą Skinderówną, pozostawił córki, Konstancyę, z pierwszego męża Gomolińską, z drugiego Pawłowską, właścicielkę po mężu Grudzielca i Szczypiorna, w Wielkopolsce, i Maryannę, żonę Jana Dobrzańskiego, cześnika latyczowskiego, i syna Dominika, ur. około 1730 r., żonatego z Magdaleną z Jastrzębskich, 1v. Ambroziewiczową (Ks. Gr. Halickie). 

Dominik, wylegitymowany ze staropolskiego szlachectwa z herbem Grzymała w halickim sądzie ziemskim 1782 r., z powyższej żony miał synów, Józefa-Antoniego-Józefata i Walentego-Aloizego-Macieja, ur. w marcu 1778 r. w par. Nadworna, po którym z Maryanny Kniehynickiej syn Maciej-Józef, ur. 1812 roku w Grabowcu, par. Bohorodczany, legitymował się w Galicyi w 1830 r. z herbem Grzymała i potomkowie jego zapewne dotąd tam zamieszkują. Józef-Antoni-Józefat, starszy syn Dominika, ur. 24 maja 1775 r. w par. Nadworna, wzięty w młodym wieku na wychowanie przez ciotkę Pawłowską ;do Grudzielca, pozostał w Wielkopolsce nazawsze; w 1804 roku ożenił się w par. Skalmierzyce z Kordulą Trzebińską, córką Walentego i Zofii z Brodnickich, właścicieli Drzeczkowa, a po jej śmierci zaślubił Honoratę Suchocką; był właścicielem Bronowa, pod Pleszowem, w W. Ks. Poznańskiem, gdzie zmarł w 1836 r., pozostawiwszy z 1-ej żony Korduli Trzebińskiej córki: Pulcheryę, Apolonię, Joannę i synów: Ildefonsa, Józefa i Ludwika. 

Józef, ur. 1816 r. w Bronowie, był posesorem w Ochli, w W. Ks. Poznańskiem; żonaty 1v. z Józefą Baranowską, 2v. z Teodozyą Nieżychowską, miał z pierwszej żony syna Ignacego-Andrzeja, ur. 1840 r. w Ochli, par. Wyganów, agronoma, zmarłego we Włocławku 1900 r., po którym z Kazimiery Maciejowskiej, córki Kazimierza i Maryi z Czarnomskich, zaślubionej w par. Mazew 1874 r., córka Zofia za Janem Kalinowskim, i trzech synów: 1) Zygmunt, ur. 1875 roku w Szońcu, gub. płocka, par. Lutocin, agronom, zamieszkały w Trzebieni, gub. radomskiej, żonaty z Józefą Zielińską, herbu Ciołek, córką Stanisława i Zofii z Golczów (ślub w par. Ciążeń 1905 r.), z której córka Janina-Zofia ur. 1911 roku w par. Magnuszew; 2) Józef-Wiktor, ur. w Szońcu 1879 r., inżynier, vicedyrektor cukrowni Głobino, w gub. połtawskiej; 3) Mieczysław-Franciszek, ur. w par. Skiwilno 1882 r., technik zamieszkały w Warszawie. 

Ildefons, starszy syn wyżej wymienionego Józefa-Antoniego-Józefata, ur. około 1810 r. M Bronowie, miał synów, Antoniego i Tadeusza i córkę Maryę Koźmińską; z nich Antoni miał syna Bolesława i córki, Zofię Zieleniewską i Stefanię Wiesową (Ks. Gr. Przemyślskie, Ks. Gr. Halickie, Akta legitymacyjne Wydziału Krajowego we Lwowie, Zbiory mecenasa St. Kozłowskiego). 

Oprócz powyższych. Gabryel, dziedzic wsi Morze 1612 r., miał syna Trohima (Trojana), po którym syn Teodor (Chwedor) pozostawił syna Jakóba, dziedzica wsi Morze, którego syn Tomasz legitymował się w Trybunale lubelskim 1717 r., a w 1733 r. podpisał elekcyę z wojew. podlaskiem.

Bartłomiej, syn Jana, dziedzic wsi Morze-Mazury i Dąbrówki, podwojewodzy liwski, elektor 1648 roku z ziemi liwskiej, podstarosta i sędzia grodzki liwski 1650 r., zaślubił Jadwigę Dąbrowską i z niej miał synów, Adryana i Ludwika; po Ludwiku, dziedzicu Dąbrówki Starej, komorniku granicznym liwskim, z żony Zuzanny Suffczyńskiej synowie, Antoni, Stanisław, komornik graniczny liwski 1714 r., i Stefan. 

Stefan, dziedzic Chojeczna, Jagodnego, Niwki i Dąbrówki 1716 r., zaślubił Maryannę Tomaszewską i z niej pozostawił syna Antoniego, który w 1765 r. sprzedał części Dąbrówki Starej, i z żony Teodozyi Gałeckiej miał syna Ignacego, ur. 1763 r. w par. Jagodne, i po którym z Apolonii Boguszewskiej syn Stanisław, ur. 1801 r. w par. Jagodne, mylnie wylegitymowany w Królestwie 1841 r. z herbem Morykoni. 

Adryan, starszy syn Bartłomieja, sędziego grodzkiego liwskiego, dziedzic wsi Morze 1672 r., miał dwóch synów, Jana i Stanisława, i po Stanisławie syn Szymon. 

Szymon nabył 1740 r. części Jagodne-Chojeczno, w grodzie liwskim, i z żony Zuzanny Rozbickiej pozostawił dwóch synów, Karola i Stefana, ur. 1761 r. w par. Oleksinie, wylegitymowanego w Galicyi 1803 r. 

Karol, ur. 1763 r. w par. Oleksinie, dziedzic części Dąbrówki, wylegitymowany w Galicyi 1803 r. 

Jan, starszy syn Adryana, dziedzic wsi Morze 1702 r., zaślubił Antoninę Ługowską i z niej pozostawił synów, Jacka i Józefa, dziedziców części Dąbrówki; po Jacku z żony Maryanny N. syn Adam-Floryan, ur. 1781 r. w par. Niwki, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1808 r. 

Adam i Piotr, elektorowie 1632 r. z wojew. podlaskiego, iz nich Adam pozostawił synów: Jakóba, Jana i Wojciecha. Jan-Krzysztof, elektor 1648 r. z pow. kowieńskiego. Po Wawrzyńcu synowie, Antoni i Józef 1694 r. Dwóch Tomaszów 1733 r. z wojew. podlaskiem i Bartłomiej 1764 r. z wojew. Sieradzkiem podpisali elekcye (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubek, Ks. Gr. Liwskie, Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

MORZE h. MORYKONI. Niektórzy z rodziny Morze, herbu Grzymała, mylnie wylegitymowali się z herbem Morykoni, a mianowicie Stanisław, dziedzic części wsi Jagodne, w pow. stanisławowskim, wylegitymowany w Królestwie 1841 roku, syn Ignacego i Apolonii Boguszewskiej. 

Jan z synem Wincentym-Anastazym, Aloizy z synami, Mikołajem i Ludwikiem i Antoni z synami, Marcinem i Andrzejem, jak również synowie Mikołaja: Józef, Franciszek i Jan, i syn Andrzeja, Franciszek, ten ostatni wniesiony także do ksiąg szlacheckich gub. podolskiej w 1848 roku; Wojciech, syn Aloizego, z synem Wincentym 1848 roku, oraz Franciszek, syn Andrzeja, z synami, Stanisławem i Janem 1850 roku wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty okręgu białostockiego. Byli oni właścicielami cząstkowymi wsi Morze, odziedziczonej po przodkach iw części odkupionej od Skrzypkowskich, Kossowskich i Kłopotowskich. 

Jan, Aloizy i Antoni byli synami Kacpra, wnukami Jakóba, wprowadzonego z bratem swym Janem w 1693 r. do dóbr Morze, odziedziczonych po ojcu ich Adamie, synie Stefana, współwłaściciela Morze-Mazury w 1655 r. (Akta Departamentu Heroldyi w Petersburgu, Księgi Grodzkie i Ziemskie Bielskie w Archiwum Wileńskiem, Księgi metryczne par. Ostrożany). 

MORZKOWSKI h. MORYKONI. Wojciech wspólnie z żoną Agnieszką Jarocką nabyli 1755 r. części gruntów Hoszczy; Szymon, ich syn, ochrzczony 1751 r. w par. Hoszczy, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1808 r. (Akta po-Galicyjskie). 

MORZKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Na Podlasiu, pisano ich także, lecz mylnie, Morszkowski; wzięli nazwisko od wsi Morzków, w ziemi drohickiej. Andrzej, Paweł, Sebastyan i Stanisław 1544 r., i z nich Andrzej miał syna Andrzeja 1590 r. Bartłomiej, dziedzic Morszkowa 1582 r., pozostawił syna Stanisława, dziedzica Morszkowa i Tchorzowicy 1622 r. Jan, Piotr, Mikołaj i Tomasz, synowie Mikołaja, dziedzice Morszkowa 1594 r. 

Piotr, uczony socyanin, pastor zboru Czarkowskiego, profesor szkół w Rakowie. um. 1640 r. Adam i Tomasz przywróceni do czci 1649 roku, i z nich jeden popadł w niewolę kozacką pod Żółtemi Wodami. Stanisław, sędzia ziemski stężycki 1654 roku. Kazimierz, syn Wojciecha, 1654 r. Wojciech ustąpił 1654 r. Źeleźniki synowi swemu Bartłomiejowi. Stefan, rotmistrz pancerny, dzielny wojownik, walczył pod Czarnieckim w Danii i w Prusach 1658 r. Michał, rotmistrz wojsk koronnych 1659 roku. Paweł Petera, starosta niżyński 1667 r. Tomasz, syn Jana, 1667 r. Andrzej, podstarosta drohicki 1688 r. Wiktoryn z wojew. podlaskiem podpisał elekcyę 1697 roku. 

Jan, opat strygowski, proboszcz i oficyał sandecki 1717 r. Andrzej, cześnik podlaski 1719 r., starosta sielecki 1748 r. Franciszek podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. podlaskiem. Marcin, chorąży pancerny, z żony Ludwiki Sielskiej miał synów, Antoniego i Mikołaja 1734 r. 

Antoni, v. Antoni-Stanisław, towarzysz chorągwi pancernej 1741 r., burgrabia wieluński, ustąpił 1753 r. części wsi Sokule bratu Mikołajowi; pisarz grodzki wieluński, zawiązał w 1764 r. konfederacyę w ziemi wieluńskiej na rzecz Konfederacyi barskiej; elektor 1764 roku z ziemi wieluńskiej, podstarosta grodzki, a ostatnio sędzia ziemski wieluński 1768 roku, z żony Teresy N. pozostawił synów, Ignacego i Stanisława, burgrabiego grodzkiego łęczyckiego 1776 roku.

Ignacy, dziedzic dóbr Prusieck, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., po którym z Anny Męcińskiej, starościanki wieluńskiej, córki: Ludwika Myszkowska, Izabela Paciorkowska, Humbella; ksieni Kanoniczek w Warszawie 1871 r., Emma, Wizytka w Warszawie, i syn Józef, dziedzic dóbr Prusieck, po którym z żony Ksawery Bystrzonowskiej córka Bronisława za Uzłowskim, doktorem w Warszawie, i syn Ignacy, dziedzic wsi Wola Prusiecka, ożeniony z Heleną Trzaskowską, z której potomstwo. 

Mikołaj, drugi syn Marcina i Sielskiej, dziedzic części Sokule 1754 r., oraz dóbr Sławoszew i Garwolin 1770 r., żonaty z Maryanną Ciechomską, której w 1756 r. zapisał dożywocie; burgrabia grodzki sochaczewski 1778 r., pozostawił sześciu synów: Augusta, Franciszka, Józefa, Stanisława, Tomasza i Władysława. 

August, dziedzic dóbr Rybienko, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., z żony Laury Wąsowiczówny pozostawił synów: Józefa, Władysława, Maurycego i Michała, autora i poetę, żonatego z Waleryą Metelską, znaną powieściopisarką. 

Franciszek, szambelan Stanisława Augusta 1790 r., następnie marszałek gub. kijowskiej, zaślubił Joannę Żochowską i z niej miał córkę Joannę za Teodorem Bóbr-Piotrowickim 1826 r. 

Józef v. Józef-Ignacy, subdelegat wieluński 1778 r., sędzia grodzki drohicki 1780 r., burgrabia wieluński 1785 r., komisarz boni ordinis i kawaler orderu św. Stanisława 1790 r. 

Stanisław, regent Szadkowski 1780 r., marszałek konfederacyi barskiej w wojew. płockiem 1769 r., regent ziemski sochaczewski 1781 roku, ostatnio stolnik brzeziński 1782 r. 

Tomasz, komornik ziemski drohicki 1776 r., zaślubił Franciszkę Jerzmanowską i z niej pozostawił synów, Józefa, dziedzica dóbr Brzyzie, i Hipolita, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. 

Władysław, ostatni syn Mikołaja i Ciechomskiej, dziedzic dóbr Krągi, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r. 

Oprócz powyższych. Andrzej i Jakób, elektorowie 1733 r. z wojew. kijowskiego. Michał, pisarz grodzki podolski 1739 r. Michał, syn Wojciecha, burgrabia drohicki, nabył 1766 r. części Bujały, Mikosze i Gałki. Józef, geometra królewski, dostał 1775 r. prawem emfiteutycznem na lat 50 królewszczyzny Bednarzówkę, Miłkówi inne. Józef, chorąży podlaski 1778-1793 r., starosta żytomierski 1794 r. Józef, podstarosta żytomierski 1778-1793 r. Michał wylegitymowany w Galicyi 1782 roku. Ludwik, szambelan Stanisława Augusta 1786 r. Helena, żona Antoniego Gostyńskiego, regenta grodzkiego nowokorczyńskiego 1790 r. Franciszek, regent i susceptant żytomierski 1793 r. Ignacy żonaty z Anną Męcińską, starościanką wieluńską 1799 r. 

Jan Kanty i Józef, radcy departamentu siedleckiego 1813 r. Józefina, żona Karola ks. Jabłonowskiego, dziedzica dóbr Ostrogskich 1813 roku. Helena, żona Adama Karnkowskiego, podkomorzyca królewskiego 1820 r. Władysław żonaty z N. hr. Gurowską 1860 r. (Metr. Litew., Wyr. i Zap. Tryb. Lubel., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Sochaczewskie, Czerskie i Brzeskie, Sigil., Kancl.). 

MORZKOWSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru niewiadomego dwa gryfy stojące z mieczami w prawej łapie, ku sobie zwróceni; w koronie nad tarczą pół gryfa z mieczem w lewej łapie (Wittyg). 

Andrzej, szlachcic węgierski, towarzysz roty husarskiej wojska koronnego, otrzymał indygenat 1685 roku (Vol. Leg.). N., starosta tarczyński 1754 roku. 

MORZYCKI h. BRÓG. Bartosz, urzędnik Przyjemskiego, w Chełmińskiem 1571 r. (Wittyg). 

MORZYCKI h. MORA. Senator w rodzinie, Krzesław, kasztelan kowalski 1443 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Morzyce, na Kujawach. Jan z Morzyć żonaty z Anną 1432 r. Krzesław, podstoli kujawski 1434 r., podpisał 1434 r. z inną szlachtą kujawską zapewnienie wyniesienia na tron jednego z synów Jagiełły; kasztelan kowalski 1443 r., miał synów, Mikołaja, sędziego grodzkiego brzeskiego 1446 r., i Stanisława. Jakób, pisarz grodzki brzeski 1477 roku. 

Łukasz nabył 1547 r. wójtostwo wsi Suchy-las. Jakób i Marcin, synowie Jakóba, i z nich Marcin zapisał dożywocie żonie Annie Osińskiej. Marcin, Wojciech, żonaty z Anną Łącką, Stanisław, Mikołaj, Wawrzyniec, Wacław i Jerzy, synowie Marcina v. Marka, 1565 r. Andrzej, posesor wójtostwa augustowskiego 1576 r. Jan i Maciej, synowie Jana, 1581 r. Michał, Stanisław, Sylwester i Wacław, synowie Piotra, 1584 r. Stanisław, syn Jakóba, otrzymał 1590 r. wójtostwo w Lubostynie. Jan, syn Tomasza, 1595 r. Po Piotrze córka Elżbieta Sulkowska 1597 r. 

Maciej, syn Marcina, 1601 r. Stanisław, Jan i Wojciech, synowie Sylwestra 1603 r. Jakób, syn Jana, zapisał 1609 r. dożywocie Zofii Broniewskiej; Bartłomiej, syn Stanisława, 1614 r. Jakób i Łukasz, synowie Wojciecha, 1619 r., i z nich Jakób, burgrabia grodzki przedecki 1638 roku. Marcin, opat Benedyktynów w Trokach 1637 r. Wacław, elektor 1648 roku z wojew. brzesko-kujawskiego. Marcin, syn Ludwika i Maryanny Jarnowskiej, 1692 r. Ludwik z wojew. łęczyckiem i Piotr z wojew. brzesko-kujawskiem podpisali elekcyę 1697 r. 

Wojciech, syn Jana, 1709 r. Jacek-Ludwik z Morzyć, subdelegat grodzki krakowski 1725 r., elektor 1733 r. z wojew. sieradzkiego. Łukasz z wojew. brzesko-kujawskim i N., sędzia kapturowy inowrocławski, z wojew. inowrocławskiem podpisali elekcyę 1733 r. Anna, żona Ludwika Mękarskiego, cześnika kowalskiego 1738 r. Teresa, żona Kazimierza Mchowskiego 1740 r. Antoni, skarbnik kruszwicki 1744 roku. Maryanna, żona Józefa Bardzińskiego 1764 r. Mikołaj, burgrabia grodzki brzeski 1768 r. Antoni, miecznik bydgoski 1770 r. 

Klementyna, żona Karola Kozakowskiego, sędziego wiłkomierskiego 1825 roku. Józef, sędzia pokoju brzeskiego, i Antoni, asesor Trybunału w Płocku 1830 r. Wincenty, podporucznik w powstaniu 1831 roku, następnie emigrant we Francyi. Michał, syn Eliasza, deputat szlachty pow. oszmiańskiego 1840 r. Marceli, sędzia pokoju kowalski 1841 r. Apolinary, dóbr Poniejew, Karol, dóbr Czernikówko, i Maksymilian, dóbr Morzyce, dziedzice 1858 r., w Królestwie Polskiem. 

Po Ludwiku, dziedzicu dóbr Boguszki 1715 roku, syn Maciej miał syna Antoniego, po którym synowie: 1) Paweł, żonaty z Anną Wolską, pozostawił synów: Michała, Franciszka i Maksymiliana, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r.; 2) Jan z żony Rozalii Umińskiej miał synów, Juliana i Stanisława, wylegitymowanych w Królestwie 1845 r. 

Tomasz z Anny Gogolińskiej miał synów, Nikodema i Piotra; Nikodem, dziedzic dóbr Witowice 1715 r., z żony Felicyanny Osińskiej miał syna Krzysztofa (Chryzostoma), po którym z Anny Nieszczewskiej synowie: Franciszek i Tomasz, księża, i Maciej; po Macieju, pisarzu grodzkim 1779 r., skarbniku brzeskim-kujawskim 1788 r., z żony Heleny Mniewskiej, podstolanki przedeckiej, synowie: 1) Marcin, dziedzic dóbr Nowawieś, w pow. kujawskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. 2) Jan zaślubił Ksawerę Nagórską i z niej pozostawił synów, Romualda i Józefa, wylegitymowanych w Królestwie 1843 roku. 

Piotr, drugi syn Tomasza i Gogolińskiej, zaślubił Izabelę Słucką i z niej pozostawił córki, Katarzynę, żonę Jarnowskiego, Magdalenę i synów, Felicyana i Łukasza; po Łukaszu z Krystyny Tulibowskiej syn Teodor żonaty z Brygidą Dąbrowską, której w 1790 r. zapisał dożywocie. 

Po Rochu, elektorze 1733 r. z wojew. inowrocławskiego, dziedzicu dóbr Witowiczki 1740 r. (Akta Radziejowskie), z Eleonory Niemojewskiej syn Kazimierz zw. Zawisza, wojski radziejowski 1788 roku, z żony Martyny Kamińskiej pozostawił synów: Bogumiła, Feliksa, Kazimierza i Szymona; po Bogumile, burgrabim brzesko-kujawskim 1786 r., z żony Maryanny Boruckiej synowie, Antoni, dziedzic dóbr Ruszkowa, w pow. kujawskim, i Hubert, dziedzic dóbr Czernikówka, w pow. lipnoskim, wylegitymowani w Królestwie 1837 roku; Kazimierza z Justyny Morawskiej syn Marceli, dziedzic dóbr Kąty, w pow. kujawskim, wylegitymowany w Królestwie 1842 roku. 

Kazimierz, syn Andrzeja, dziedzic dóbr Morzyce 1727 roku, z żony Petroneli Mirosławskiej miał synów, Andrzeja i Piotra; Andrzej zw. Zawisza, elektor 1733 r. z wojew. inowrocławskiego, miecznik bydgoski 1754 r., pozostawił córki: Wiktoryę, Salomeę, Weronikę i syna Piotra, podwojewodzego 1776 r., podstarostę 1779 r., łowczego 1787 r., cześnika 1788 r. brzesko-kujawskiego, chorążego przedeckiego i komisarza do zbierania ofiar 1789 r., kawalera orderu św. Stanisława 1791 r., po którym synowie, Piotr i Wawrzyniec. 

Piotr, drugi syn Kazimierza, miał syna Józefa, po którym z Krystyny Komierowskiej, starościanki tyczyńskiej, syn Piotr, dziedzic wsi Morzyce, w pow. kujawskim, wylegitymowany w Królestwie 1838 r. (Metr. Kor., Ks. Gr. Brzeskie i Przedeckie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotr, i Lubel., Sigil., Kancl.).

MOSAKOWICZ. Jan, syn Marcina, otrzymał 1556 r. przywilej na budowę młyna na rz. Homolow (Metr. Kor.). 

MOSAKOWSKI. Patrz MOSSAKOWSKI. 

MOSALSKI v. MOSSALSKI h. OSTOJA. Niektórych z książąt Masalskich, herbu Masalski, zowie Kojałowicz Mossalski i daje im herb Ostoja; była jednak rodzina tego nazwiska na Litwie, i bardzo prawdopodobnie ci Mosalscy, szlachta, wzięli z czasem nazwisko i herb książąt Masalskich. 

Aleksander, marszałek pow. kowieńskiego 1623 r. Jerzy-Mikołaj, starosta augustowski, podpisał elekcyę 1669 r. z ziemią bielską jako Mikołaj, a 1674 r. jako Jerzy-Mikołaj; jego syn Piotr był elektorem 1697 r. z wojew. trockiego. Aleksander, cześnik trocki, podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. trockiem (Conv. Vars., Sigil., Ks. Gr. Czerskie, Vol. Leg.). 

MOSALSKI h. WŁASNEGO. Herb - na tarczy koloru niewiadomego półksiężyc rogami w górę; nad nim strzała, rozdarta u dołu, przekrzyżowana u góry (Wittyg). Jerzy, podstarosta wołkowyski 1616 r. 

MOSCH v. MOSZ h. MOSCH. Herb-w polu niebieskiem gwiazda złota większa, pod którą trzy mniejsze, z nich środkowa niżej od bocznych położona; na tarczy dwa hełmy, na każdym skrzydło orle, te skrzydła barkami ku sobie zwrócone, na prawem jedna większa, na lewem trzy złote gwiazdy, dwie i jedna. 

Ten herb wraz z szlachectwem otrzymał w 1855 roku Karol, viceprezydent namiestnikostwa w Galicyi 1764 r.; jego synowie: Ferdynand, Zenon i Antoni 1856 r. 

MOŚCIBRODZKI v. MOSZCZYBRODZKI h. JASTRZĘBIEC. Piszą się od wsi Mościbrody, w pow. siedleckim, i pierwotnie pisali się Maszczybrodzki. Barbara była za Mikołajem Bakierskim 1580 r. Stefan, dziedzic dóbr Gołąbek 1695 r. N., rotmistrz wojsk koronnych 1700 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). Maryanna, żona Andrzeja Łaskiego 1759 r. Tekla, żona Ludwika Chromińskiego 1810 r. 

Franciszek, syn Adama, Maszczybrodzki sprzedał 1768 roku części dóbr Wyczółki; z żony Maryanny Skolimowskiej jego synowie: Maciej 1763 r., Andrzej 1765 r., Piotr 1768 r., Kazimierz 1777 r., Paweł 1778 r. ochrzczeni w par. Hadynów jako Mościbrodzcy, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 r. (Akta po-Galicyjskie). 

MOŚCIC v. MOSTIC h. OSTOJA. Jedna ze znakomitszych rodzin wielkopolskich za piastowskich czasów, pisała się z Wielkiego Koźmina, a także od dóbr z Chocenia, z Małego Ściborza i Koźmina; bardzo być nawet może, że ci Mościce, których miano jest właściwie zmienionem imieniem słowiańskiem Mościsław, byli zasadniczą rodziną w rodzie Ostojów, t. j., że od nich ten ró di herb wzięły początek. Moście z Wielkiego Koźmina 1250 r.; jego syn dostał za żoną N. Kmita-Sobieńską majątki Rzeszówi Dynów, które jednak jego córka jedynaczka przeniosła w dom Doliwów, a jej potomkowie wzięli nazwisko Rzeszowski. Andrzej Moście, kasztelan poznański 1343 r. Moście, wojewoda gniewkowski 1355 r., wojewoda kujawski 1362 r., um. 1365 r. Ścibor, starosta kujawski 1383 r. Moście v. Mostko ze Stapowa, kasztelan poznański 1401-1422 roku. Moście z Chocenia 1433 r. Moście v. Mościsz z Małego Ściborza 1434 r. (Cod. Rzyszcz.). Przedpełko Moście z Koźmina podpisał traktat z Krzyżakami 1436 r. Marcin żonaty z Małgorzatą z Chocenia 1449 r. Andrzej 1479 r. Wincenty 1489 roku (Ks. Gr. Brzeskie). 

Podług Paprockiego ta rodzina zgasła w XVI stoleciu, a jej majątek Choceń przeszedł po kądzieli do Działyńskich. Zdaje się przecież, że niektórzy z Mościców przybrali inne nazwiska od majątków i że od nich pochodzą Mościccy, herbu Ostoja. 

MOŚCICKI h. JASTRZĘBIEC. Jakób, służebnik p. Komorowskiego, w Krakowskiem 1576 r. (Wittyg). 

MOŚCICKI h. KOŚCIESZA. Maciej i Walenty opłacali pobór ze wsi Gołasze-Mościska, w wojew. podlaskiem 1581 r. (Ks. poborowe). 

MOŚCICKI h. ŁODZIĄ. Józef z synami, Stanisławem i Piotrem i ich potomstwem, Dawid z synami, Andrzejem i Franciszkiem i ich potomstwem, synowie Antoniego, wnukowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1844 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MOŚCICKI h. NOWINA. Jakusz z Mościsk oczyścił się z naganionego szlachectwa na rokach ziemskich w Parczowie 1428 r. (Ks. Ziems. Lubelska). 

MOŚCICKI h. OGOŃCZYK. Ambroży świadczył 1612 r. przy wywodzie szlachectwa Mieczkowskiego w grodzie warszawskim (Don. Vars.). 

MOŚCICKI h. OSTOJA. Zamieszkiwali na Podlasiu iw Mazowszu, i właściwym herbem tej rodziny jest Ślepowron, i dopiero wpóźniejszych czasach niektórzy z członków tego rodu przeszli do herbu Ostoja. 

Jan, syn Wojciecha, wnuk Wojciecha, prawnuk Mikołaja, dziedzic Mościska-Sokole, i Justyna, córka Grzegorza Mościckiego, żona Pawła Radomyskiego, pozwali 1715 roku Ryszkowskich o części dóbr (Wyr. Tryb. Lubel.).

Andrzej i Sebastyan, synowie Gaspra, wnukowie Jana, nabyli 1679 r. części wsi Mościska od Tomasza Świętochowskiego; Andrzej, zw. Łoś, z żony Ewy miał syna Baltazara, po którym syn Piotr, ochrzczony 1734 r. w par. Niegowa, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1808 r.

Marcyan, syn Wawrzyńca, sprzedał 1745 r. części Mościsk Józefowi, synowi Wojciecha Praczka, Mościckiemu; Stanisław, syn Józefa i Urszuli Grzymalanki, ochrzczony 1739 roku w Niegowie, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Andrzej, syn Rocha, wnuk Macieja, nabył 1765 r. części Mościsk; Andrzej z żony Agnieszki miał synów, Stanisława i Wojciecha, ochrzczonych 1766 r. w par. Niegowa, którzy legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Paweł Markowicz, syn Marcyana i Anny Lipińskiej, dziedzic części Mościska, ustąpił 1785 r. sumę Wincentemu i Katarzynie, synowi i córce Grzegorza Mościckiego i Maryanny Wolińskiej; po Pawle z żony Agnieszki syn Tomasz ochrzczony 1780 r. w Niegowie, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

Antoni, syn Andrzeja, sprzedał 1791 r. części Mościsk-Sokole; jego synowie urodzeni z żony Maryanny, Wojciech ochrzczony 1766 r. w Trzebieszowie, Wawrzyniec, 1771 r. tamże, i Marcin, 1775 r. tamże, legitymowali się w Galicyi 1803 r. 

Stanisław, syn Marcina zw. Golojac, nabył części dóbr Mościska i Sokole 1732 r.; jego syn Jakób ochrzczony 1710 r. w par. Trzebieszów, z żony Maryanny pozostawił syna Leona-Dyonizego, ochrzczonego 1755 r. w Trzebieszowie, który legitymował się w Galicyi 1804 r. 

Andrzej, syn Macieja, nabył 1704 r. części wsi Domaniny-Żyłki; Piotr, syn Andrzeja i Zofii Niewęgłowskiej, ochrzczony 1713 roku w par. Ułan, z żony Maryanny Karwowskiej miał syna Marcina, ochrzczonego 1763 r. w par. Ułan, który legitymował się w Galicyi 1804 r. 

Wincenty, syn Wojciecha, nabył 1789 r. w grodzie liwskim części wsi Chojeczno-Cesarze i Sibilaki; Jan Nepomucen, syn Wincentego i Katarzyny Radzikowskiej, ochrzczony 1776 r. w par. Żoliszew, legitymował się w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

MOŚCICKI h. RAWICZ. Sebastyan, syn Józefa, sprzedał 1783 roku części Olszewnicy Tomaszowi Grochowskiemu; Benedykt, syn Sebastyana i Teresy, ochrzczony 1770 r. w Łukowie, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 r. (Akta po-Galicyjskie). 

MOŚCICKI h. ŚLEPOWRON. Przybrali nazwisko od swego dziedzictwa, wsi Mościsk, w północnem Mazowszu; jedna ich gałąź już w XV wieku przesiedliła się na Podlasie, niektórzy przeszli do herbu Ostoja. Marcin i Wojciech 1493 r. Marcin, posesor wójtostwa i młyna w Mościskach 1585 r. Jerzy, Mateusz, Tomasz i Tyburcy, synowie Franciszka, 1583 roku. Adam, Jakób, Paweł i Stanisław, synowie Wojciecha, 1589 r. Jan, syn Mikołaja, dziedzic Mościsk 1593 r. Tomasz zw. Sokolnik, syn Macieja, 1596 r. Grzegorz i Jan, synowie Stanisława, 1596 r. Floryan, syn Feliksa, 1598 r. miał syna Floryana, który w 1613 r. sprzedał dobra Golędzinów i pozostawił syna Samuela 1644 r.

Zygmunt, syn Jana, 1603 r. Jan i Mikołaj, synowie Baltazara Kozaka, 1609 r. dziedzice Mościsk i Olszewa. Wojciech, syn Macieja, 1613 r. Andrzej, syn Pawła, 1626 r. Sebastyan, syn Stanisława, 1631 r. pozostawił syna Fabiana, który w 1669 r. podpisał elekcyę z ziemią warszawską. Jakób, Jan, Marcin, Piotr, Waleryan i Wawrzyniec, synowie Stanisława, dziedzice Mościsk 1637 r.; po Marcinie syn Adam, elektor 1697 r. z ziemi nurskiej. Marcyan, dziekan warecki, proboszcz ostrołęcki 1650 r. Benedykt, Kazimierz i Wojciech, synowie Wojciecha, 1668 roku. Walenty, syn Jana, elektor 1669 roku z wojew. podlaskiego. Antoni, żonaty z Zofią Rusiecką, był elektorem 1697 r. z wojew. sandomierskiego. Marcyan, syn Jana, ożeniony z Dorotą Laskowską 1696 r. 

Dwóch Andrzejów, Grzegorz, trzech Janów, Jan Jurczyk, Maciej, trzech Marcinów, Mateusz, Tomasz, Walenty, dwóch Wojciechów i Wawrzyniec z ziemią nurską, Antoni i Marcin z wojew. lubelskiem, Fabian z ziemią warszawską podpisali elekcyę 1697 r. 

Wojciech, burgrabia i poseł bielski, i Wojciech, elektorowie 1764 r. z ziemi bielskiej. Kacper i Antoni wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. Wojciech, vicegerent brański 1788 r., komornik ziemski bielski 1793 roku. Michał, komornik ziemski bielski 1788 r. Antoni, mierniczy wąsoski 1793 r. Bernard, kapitan i Leon, podporucznik w legionach włoskich 1800 r. 

W 1551 r. żyło trzech braci: Michał, Mikołaj i Stefan, dziedziców Tybory-Wólka; po Stefanie pozostali synowie: Jakób, Jan, Michał, Maciej, Piotr, Stanisław i Trojan, dziedzice Gołasze-Mościska, którzy w 1571 roku prowadzili proces o dobra Gołasze-Mościska. 

Michał z Mościsk miał syna Wawrzyńca, po którym synowie, Andrzej i Wojciech pokwitowali 1598 r. z sumy stryjów swoich, synów Stefana, i Andrzej pozostawił czterech synów: Jana, Mikołaja, Pawła i Stanisława, z których Paweł miał syna Andrzeja. 

Wojciech z Mościsk pozostawił synów, Gaspra i Wawrzyńca, którzy w 1644 roku nabyli części dóbr od Pruszyńskiego; po Gasprze było trzech synów: Jan, Walenty i Paweł, i z nich Jan i Walenty sprzedali 1682 r. części Tybory-Wólki Pantaleonowi Kuleszy. 

Jan, dziedzic części Tybory-Wólki, miał synów: Marcina, Stanisława i Wojciecha, i z nich Wojciech pozostawił syna Kazimierza, po którym synowie: Antoni, Anzelm-Onufry, kanonik kijowski, Adalbert i Modest prowadzili 1762 r. proces o dobra Tybory-Wólka. 

Mikołaj z Mościsk, trzeci z braci, miał syna Pawła, stolnika podlaskiego 1598 roku, po którym syn Walenty, dziedzic dóbr Mościska-Tybory-Kamionki, deputat na Trybunał koronny 1585 r., pozostawił syna Adama, dziedzica Kamionki 1611 r., po którym córka Zofia za Adamem Rzędkowskim i synowie, Jan i Wojciech. 

Jan, dziedzic dóbr Mościska, Gołoszyn i Wólka 1637 r., miał syna Macieja, po którym syn Roch, a tego syn Andrzej pozostawił syna Stanisława, którego syn Paweł z Wiktoryi Żukowskiej miał syna Walentego, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. Z tej linii: Józef, syn Antoniego, dziedzic wsi Grądy Wielkie, w pow. pułtuskim, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; Wawrzyniec, syn Macieja i Zofii Dąbrowskiej, 1837 r.; Fabian, syn Marcelego i Konstancyi Gąsowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.; Józef, syn Wawrzyńca i Maryanny Janczewskiej, w 1837 r. i Tomasz, syn Franciszka, w 1852 roku wylegitymowani w Królestwie (Metr. Kor., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Don. Vars., Ks. Gr. Czerskie). 

MOŚCICKI. Bazyli, Tomasz i Onufry, synowie Piotra, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1815 roku. Ludwik, syn Franciszka, dziedzic wsi Podegupie 1882 r., w gub. kowieńskiej. 

MOŚCIŃSKI h. ŁODZIĄ. Ma być taż familia co Moszczyński, herbu Łodzią. Jan, poborca inowrocławski 1628 r. Po Janie, dziedzicu dóbr Łążany, syn Krzysztof 1641 r. Jakób z wojew. płockiem i Andrzej z wojew. krakowskiem podpisali elekcyę 1648 r. Andrzej, syn Stanisława, 1673 roku (Akta Warszawskie).

MOSIECKI v. MOSICKI h. ŚLEPOWRON. Na Pomorzu. N., żona Felicyana Tyszkiewicza, zm. 1792 roku. 

MOSIEJ v. MOSIEJ h. TOPÓR. Czytam też ich z herbem Topacz; na Litwie. Ignacy z synami: Stanisławem, Nikodemem, Franciszkiem i Mateuszem i ich potomstwem, Marcin z synem Kazimierzem i Antoni, synowie Konstantego, wnukowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. Ciż i ich potomkowie wylegitymowani w Cesarstwie 1849 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub, kowieńskiej. Jan, syn Wincentego, dziedzic dóbr Biernaty i Szukiszki 1882 r., w gub. kowieńskiej. 

MOSIELEWICZ. Iwaszko Zynkowicz otrzymał 1514 r. przywilej na pustkę w starostwie grodzieńskiem (Metr. Litew.). 

MOSIEŁOWSKI. Mikołaj-Karol, deputat ks. żmudzkiego 1685 roku (Arch. Szem.). 

MOSIEŃCZYC. Byli na Rusi Czerwonej. Jacko 1428 r. Być może, że z czasem wzięli inne nazwisko. 

MOSIEWICZ h. TOPACZ odm. Odmiana herbu - podług Niesieckiego w środku rozciągnionego skrzydła, od niegoż wisi krzyż kawalerski. 

Senator w rodzinie, Aleksander, wojewoda mścisławski 1690-1696 r. 

Pisano ich także Moszewicz; na Litwie. Aleksander-Jan zasłużony w Rzeczypospolitej, pisarz grodzki, regent grodzki 1668 roku, poseł lidzki, podpisał elekcyę 1669 r. z wojew. wileńskiem; pisarz ziemski lidzki, elektor 1674 r. z pow. lidzkiego, chorąży 1683 r. i deputat do konstytucyi z W. Ks. Litew., a marszałek i podwojewodzy lidzki 1685 r., wreszcie wojewoda mścisławski 1690 - 1696 roku, marszałek Trybunału litewskiego 1691 roku, poseł na sejmy deputat na Trybunały, należał do traktowania z Moskwą o pokój 1685 r.; starosta szowdowski, raścieński i Sucharski, z żoną Katarzyną Młocką nadał wieś Nowosiłki 1692 r. kościołowi parafialnemu w Lidzie; jego syn Franciszek, żonaty z Katarzyną Kuncewicz, starościanką kuniawską, podpisał elekcye 1669 i 1674 r. z pow. lidzkim. Felicyan i Stanisław 1669 roku z wojew. wileńskiem, a Jan i Felicyan z pow. lidzkim 1674 r. podpisali elekcye. Mikołaj podpisał pospolite ruszenie 1698 r., a Stanisław konfederacyę olkienicką 1700 r. 

Maciej 1714 r. N., koniuszy wileński 1723 r. Aleksander i dwóch Władysławów podpisało elekcyę 1733 roku z wojew. wileńskiem. N., żona Jana Małachowskiego, podstolego nowogrodzkiego 1730 r. Antoni, syn Michała i Cecylii Unikowskiej, porucznik wojsk litewskich 1748 r., żonaty z Heleną Strusówną. Aleksander, marszałek lidzki 1766 r. N., żona Rafała Houwalta 1795 roku. Onufry, deputat sądu głównego litewskiego 1800 roku (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Sochaczewskie i Czerskie, Arch. Dubr.). 

Karol, sędzia grodzki pow. oszmiańskiego 1816 r. N., dziedzic dóbr Janowszczyzna, w pow. borysowskim 1847 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Szymon, syn Pawła, z synami, Stanisławem i Antonim, oraz Marcin, syn Samuela, z synami, Andrzejem i Janem 1848 r.; 2) gub. kowieńskiej: Józef z synem Stanisławem i jego potomstwo, oraz Mateusz z synem Maciejem i tego synami, Mateuszem i Marcinem i ich potomstwo, synowie Samuela, wnukowie Pawła, 1852 r. 

MOSIEWICZ h. TOPÓR. Ze Szląska przenieśli się do Prus, w których posiadali majątki Wilken, Hohenwalde i inne (Ledebur). 

MOSING h. MOSING I. Herb - tarcza przedzielona w poprzek: w polu dolnem błękitnem na pagórku ręka uzbrojona, trzymająca miecz do cięcia, w górnem polu złotem kotwica z kilofem skrzyżowane. W koronie nad tarczą pół gryfa z ogonem zadartym, trzymającego w łapach kotwicę. 

Józef, rodem z Brzezan, w Galicyi, major wojsk austryjackich, otrzymał 1861 r. szlachectwo galicyjskie i herb powyższy. 

MOSING h. MOSING II. Herb - w polu błękitnem podkowa, w jej środku miecz stojący, przy rękojeściach którego dwie gwiazdy złote po bokach; pod podkową takaż gwiazda. W koronie nad hełmem trzy strusie pióra, dwa boczne białe i środkowe błękitne. 

Franciszek, oberstlejtnant, 1878 r., i Ferdynand-Zenon, major wojsk austryjackich, 1883 r. otrzymali szlachectwo z herbem powyższym i zapisani zostali do ksiąg szlachty galicyjskiej.

MOSIŃSKI h. CIOŁEK. Andrzej, Bartek i Marcin, synowie Stefana z Mosina, oczyścili się 1417 r. na wiecach w Lublinie z zarzutu nieszlachectwa (Ks. Ziems. Lubel.). 

MOSIŃSKI. Maciej, syn Heronima Mossińskiego (zapewne Moszyński), urodzony nie w czasie małżeństwa, został w nagrodę zasług ojca przyznany synem prawych małżonków i otrzymał prawa szlachectwa, oraz prawo dziedziczenia dóbr ojcowskich i sum jemu należnych 1541 r. (Metr. Kor.). Maryanna, żona Daniela Męciny 1650 r. 

MOSKALEWICZ. Wojciech, dworzanin królewski 1720 r. Tomasz, kanonik sandomierski 1735 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor.). 

MOSKIEWICZ h. MOSKIEWICZ (?). Na Rusi Białej; brali przydomki Ipatewicz, Hryć i inne. Paweł, towarzysz chorągwi ks. Radziwiłła, krajczego litewskiego 1655 r. Piotr z wojew. Witebskiem i Stefan-Kazimierz, podstoli mścisławski, z wojew. Smoleńskiem podpisali elekcyę 1669 r. Paweł 1674 r., Andrzej, Kazimierz i Michał, z przydomkiem Ipatewicz, 1697 roku z wojew. mścisławskiego elektorowie. 

Teofila, żona Kazimierza Hołyńskiego, wojskiego mścisławskiego 1720 roku. Antoni Ipatewicz, krajczyc mścisławski, i Jan Ipatewicz, cześnik mścisławski, 1733 r. z wojew. mścisławskiem, oraz Wincenty Hryć, rotmistrz pow. oszmiańskiego, 1764 r. z pow. oszmiańskim podpisali elekcye. Petronela, żona Jana Horodyńskiego, starosty czarnousowskiego 1764 roku. Tadeusz i Antoni, cześnik mścisławski, podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Szymon, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1798 r. 

MOSKORZEWSKI h. PILAWA. Senatorowie w rodzinie: Jan, marszałek nadworny koronny 1392 r. Mikołaj, podkanclerzy koronny 1401 roku. Klemens, kasztelan wiślicki 1404 roku, podkanclerzy koronny 1406 roku. Waleryan, kasztelan wiślicki 1548 r. (?). 

Stara i zamożna rodzina w Sandomierskiem, pisze się z Moskorzewa. Jan z Moskorzewa, marszałek nadworny koronny 1392 r. Mikołaj, podkanclerzy koronny 1401 roku, dzielnie bronił zamek w Wilnie. Klemens z Moskorzewa, kasztelan wiślicki, podkanclerzy koronny 1406 r., starosta generalny krakowski, był fundatorem kościoła w Moskorzewie. 

Waleryan, kasztelan wiślicki 1548 r. (?), żonaty z Małgorzatą Dąbrowską. Heronim, syn Macieja z Prawkowic, 1552 r. Wojciech, syn Krzysztofa, dziedzic Dąbrowy i Woli Chlewskiej, w pow. lelowskim 1563 r. Katarzyna, żona Jana Czarnieckiego 1585 r. Jan, syn Stanisława, 1593 r. Heronim z Moskorzewa, Czarnkowy i Prawkowic 1598 r., z żony Reginy Dudyczówny miał synów: Andrzeja, Krystyana i Stanisława-Kazimierza. 

Anna, żona Kacpra Dembińskiego 1620 r. Andrzej z wojew. Sandomierskiem, Remigian z Moskorzewa z wojew. krakowskiem 1632 r. i Jan z Moskorzowa z wojew. Sandomierskiem 1648 r. podpisali elekcye. Jan, posesor wsi Biechowa 1654 roku. Heronim, syn Andrzeja, 1665 roku. Stanisław, syn Adryana, 1666 roku. Barbara, żona Władysława Morsztyna, starosty kowalskiego 1670 roku (Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Metr. Kor.). 

Idzi, szambelan Stanisława Augusta 1780 roku, starosta bydgoski 1782 r., został w tymże roku starostą (Sigil.). 

MOSKWICKI. Karol i Adam, synowie Jana, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. 

MOSSAKOWSKI v. MOSAKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Gniazdem tej rodziny jest wieś Mossaki, w ziemi ciechanowskiej. Klemens i Paweł, synowie Wawrzyńca, 1597 r. Maciej, syn Sebastyana, 1618 r. Jerzy, syn Wawrzyńca, 1627 r. Jan i Stanisław z ziemią ciechanowską i Maciej 1648 r. z ziemią łomżyńską podpisali elekcye. 

Mikołaj, syn Macieja, 1654 r. Wojciech, syn Marka, żonaty z Zofią Rykalską 1666 roku, miał córkę Konstancyę i synów, Piotra i Walentego, dworzanina królewskiego 1681 roku. Wojciech, Jakób i Stanisław podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią różańską. Anna, żona Sebastyana Grądzkiego, chorążego wiskiego 1670 roku. Bartłomiej, żonaty z Katarzyną, dziedzic dóbr Zbrzeznica 1691 roku. Adam, trzech Bartłomiejów, Balcer, Fabian, dwóch Franciszków, Grzegorz, pięciu Janów, dwóch Józefów, dwóch Łukaszów, Maciej, Mateusz, dwóch Marcinów, Mikołaj, Paweł, Stefan, Stanisław, dwóch Tomaszów, dwóch Walentych, dwóch Wawrzyńców, dwóch Wojciechów z ziemią ciechanowską, Kazimierz i Zygmunt z wojew. płockiem i Zygmunt z ziemią zakroczymską podpisali elekcyę 1697 r. Jan nabył części dóbr Żale 1699 r. i z żony Maryanny Konarskiej miał syna Pawła. 

Mateusz i Stanisław, synowie Mateusza, 1702 r. Antoni, towarzysz chorągwi pancernej 1713 r. Remigian, prowincyał Dominikanów litewskich 1717 r. Po Piotrze syn Mikołaj, pisarz grodzki żytomierski 1722 r., następnie podstoli nowogrodzki. Bartłomiej, Grzegorz, Jan, Szymon i Tomasz z wojew. mazowieckiego, a Piotr na Mossakach, stolnik parnawski, z wojew. wołyńskiego 1733 r. elektorowie. Po Grzegorzu synowie, Mikołaj i Walenty, dziedzice części wsi Zasady 1733 r. Katarzyna, żona Jana Morsztyna, kapitana wojsk francuskich 1746 r. Michał, podstoli bracławski 1748 r. Maryanna, żona Józefa Kisielnickiego 1750 r. 

Michał, z pułkownika generał-major wojsk koronnych 1750 r., podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. wołyńskiego. Sebastyan ze Starej wsi Mossaki, z podczaszego 1761 r. chorąży trembowelski, elektor 1764 r. z ziemi halickiej. Maryanna, żona Antoniego Jełowickiego 1770 roku. Aleksander, Józef, Michał i Tadeusz wylegitymowani w Galicyi 1782 roku. Agata, żona ks. Franciszka Lubomirskiego, podkomorzego wielkiego galicyjskiego 1790 roku. Tadeusz, chorąży, został 1792 roku porucznikiem wojsk koronnych (Conv. i Don. Gr. Warsz., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk., Sigil., Kancl., Ks. Gr. Czerskie i Sochaczewskie). 

Teodor, Mikołaj i Aleksander, synowie Michała, zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej 1802 r. Maryanna, żona Kajetana Koźmiana, kasztelana Królestwa 1816 r. Helena, żona Antoniego Chełmińskiego, kapitana wojsk polskich 1830 r. Jan, podporucznik w powstaniu 1831 r., następnie emigrant w Szwajcaryi. 

Po Janie powyższym, w 1701 r. dziedzicu wsi Żale, w wojew. płockiem synowie: 1) Kazimierz miał syna Jana, a ten syna Pawła, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. z synami, Janem i Pawłem; 2) Tomasz, tego syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1844 r. z synem Walentym, w wojsku rosyjskiem; 3) Franciszek, po którym syn Paweł miał syna Juliana, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r.; 4) Aleksander, żonaty z Teklą Świdzińską, pozostawił syna Bolesława, wylegitymowanego w Królestwie 1855 r.; 5) Mateusz, tego syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1844 r.; 6) Antoni, którego syn Jan wylegitymowany w Królestwie 1849 r. Z tej linii Walenty, Jan Kanty i Piotr, synowie Jana i Franciszki Bienieckiej, wylegitymowani w Królestwie 1846 r. 

Po Wawrzyńcu, burgrabim płockim 1746 r., dziedzicu wsi Samborze, w ziemi wyszogrodzkiej, syn Ignacy miał syna Kazimierza, dzierżawcę dóbr Brudzino, w pow. płockim, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. 

MOSSAKOWSKI h. WŁASNEGO. P. Wittyg daje N. (Michałowi) podstolemu (bracławskiemu) i pułkownikowi wojsk koronnych herb - tarcza przedzielona na pięć części: w części pierwszej, czwartej i piątej szachownica, w części drugiej pół kozła z łapami przedniemi wzniesionemi, w części trzeciej środkowej trzy kółka (Wittyg). 

MOSTECKI v. MOSTYCKI. Byli w ziemi łomżyńskiej. Teodor um. 1623 r. bezpotomnie. Andrzej, po którym córka Helena Bogusławska 1690 r. (Metr. Kor.). 

MOSTKOWSKI h. SZELIGA. Piszą się od wsi Mostki, w ziemi warszawskiej. Andrzej, syn Piotra, dziedzic wsi Mostki 1563 r. Stanisław, syn Andrzeja, 1606 r. (Conv. i Don. Vars.). Tego Andrzeja i syna jego Stanisława pisano niekiedy Mostowski. Jan i Piotr podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. płockiem. 

MOSTOWSKI h. DOŁĘGA. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Bogdan-Teodor, kasztelan sierpski 1722 r., raciąski 1742 r., płocki 1746 r., um. 1756 r. Paweł-Michał, wojewoda pomorski 1758 r., mazowiecki 1766 r., um. 1781 r. Tadeusz-Antoni, kasztelan raciąski 1790-1796 r., minister Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego 1812-1830 r., senator wojewoda 1825-1830 r.

Dom dawny w wojew. płockiem, w XVIII stoleciu doszedł do senatorskich dostojności iw 1780 r. jedna jego linia miała otrzymać godność hrabiowską austryjacką. Jakób, dziedzic na Mostowie 1540 r., miał trzech synów: Mikołaja, Piotra, skarbnika ciechanowskiego 1571 r., żonatego z Elżbietą Krobińską, i Stanisława z Poniatowa 1570 r., po którym z Marcyanny Zembrzuskiej synowie: Adam, Andrzej, pisarz ziemski płocki 1613 r., poborca wojew. płockiego, deputat na Trybunał radomski 1618 r., komisarz do zapłaty wojska 1613 r., z Anną Piwnicką bezdzietny, Heronim, Mikołaj i córka Jadwiga za Sebastyanem Krzykowskim, starostą starogrodzkim. 

Mikołaj, najstarszy syn Jakóba, dziedzic na Mostowie 1568 r., zaślubił Elżbietę Sulińską i z niej pozostawił synów: Piotra, Jana, Wojciecha i Wawrzyńca; po Janie, wojskim płockim, elektorze 1648 r. z wojew. płockiego, z żony N. Szreńskiej synowie, Bartłomiej i Franciszek. 

Bartłomiej, dziedzic na Mostowie 1650 r., żonaty z Agnieszką Głuszkowską, miał trzech synów: Jana, wojskiego płockiego, elektora 1669 i 1674 r. z wojew. płockiego, Mikołaja, po którym z Katarzyny Ujazdowskiej syn Floryan żonaty z Agnieszką Murzy nowską, i Wojciecha. 

Wojciech, elektor 1669 r. z wojew. płockiego, skarbnik płocki, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. płockiem; podsędek 1679 r., ostatnio sędzia ziemski zawskrzyński 1683 r., z żony Ewy Zielińskiej miał synów, Adama i Aleksandra, archidyakona gnieźnieńskiego, kanonika płockiego 1690 roku, męża wielkiej nauki i miłości kościoła. 

Adam, dziedzic na Mostowie 1680 r., zaślubił Jadwigę Jeziorkowską i z niej pozostawił synów, Ignacego i Ludwika, dziedzica wsi Łany, cześnika łomżyńskiego 1750 r., elektora 1764 r. z ziemi łomżyńskiej, po którym z Anny Staniszewskiej syn Jan podpisał elekcyę 1764 roku z ziemią łomżyńską. 

Piotr v. Piotr-Paweł, syn Mikołaja i Sulińskiej, chorąży 1610 roku, następnie 1623 r. podkomorzy płocki, z Barbary Koziebrodzkiej miał syna Adryana, elektora 1648 r. z wojew. płockiego, po którym z Anny Ojrzyńskiej dwóch synów, Paweł, przedstawiciel linii hrabiowskiej, i Piotr, protoplasta linii szlacheckiej. 

Linia hrabiowska. Paweł, dziedzic na Mostowie i Kuczborku, pisarz ziemski płocki 1659 r., elektor 1669 r. z wojew. płockiego, z chorążego 1687 r. podkomorzy płocki 1696 r., komisarz w wielu sprawach i poseł na sejmy, zaślubił Katarzynę Dorpowską i z niej pozostawił córkę Kunegundę Kępską, podkomorzynę płocką, i syna Teodora v. Bogdana. 

Teodor v. Bogdan, dziedzic Kuczborka i na Mostowie, z stolnika płockiego kasztelan sierpski 1722 r., następnie 1742 r. kasztelan raciąski, ostatnio 1746 r. kasztelan płocki, fundator kościoła parafialnego w Kuczborku, żonaty z Ludwiką Kruszyńską, córką Waleryana, kasztelana gdańskiego, i Joanny Kitnowskiej, miał dwie córki, Bogumiłę za Antonim Glinką, podkomorzym łomżyńskim, Różę za Marcyanem Grzybowskim, podkomorzym liwskim, i pięciu synów: Bernarda, Jana, Jezuitę, Macieja-Antoniego, kanonika metropolitalnego gnieźnieńskiego i katedralnego płockiego 1732 r., proboszcza piotrkowskiego i sędziego deputata na Trybunał koronny, Pawła-Michała i Waleryana, szambelana królewskiego 1758 r. 

Bernard na Mostowie, podpułkownik 1743 r., następnie 1759 r. pułkownik wojsk koronnych, z żony Anieli Jasińskiej, łowczanki rawskiej, pozostawił syna Pantaleona, elektora 1764 r. z wojew. płockiego, po którym z Jadwigi Jarnowskiej córki: Dorota, Konstancya i Scholastyka. 

Paweł-Michał, dziedzic na Ostromęcku, Kuczborku i Siemiątkowie, starosta piotrkowski i skarszewski, generał-major wojsk koronnych i generał-adjutant królewski, wojewoda pomorski 1758 r., elektor 1764 roku z wojew. pomorskiego, stronnik domu Saskiego, jego nominacya na wojewodę pomorskiego, niemającego indygenatu w Prusach, powszechne w tej prowincyi wywołała niezadowolenie; wojewoda mazowiecki 1766 r., kawaler orderów św. Stanisława i Orła Białego, w 1764 roku był jednym z najgorliwiej popierających zamysły Czartoryskich i elekcyę Stanisława Augusta, jednakże już w 1766 r., jakkolwiek zawdzięczał im swoje wyniesienie, przystąpił do opozycyi i w mowie, jaką miał w senacie, zwracając się do króla, przemówił, że go naród postawił na straży swych swobód, a więc, że ich nie powinien dozwalać i sam gwałcić, jeżeli jest naczelnikiem Rzeczypospolitej; w 1768 r. proponował detronizacyę Stanisława Augusta i osadzenie na tronie elektora Saskiego; należał także 1767 r. do konfederacyi radomskiej. Wojewoda zaślubił Annę-Rozalię, córkę Jana Hilzena, wojewody mińskiego, i Konstancyi Platerówny, wojewodzianki inflanckiej, i z niej miał córkę Maryannę za Michałem hr. Przezdzieckim, pisarzem wielkim litewskim, i synów, Tadeusza-Antoniego i Józefa. 

Tadeusz-Antoni, z podstolego wyszogrodzkiego kasztelan raciąski 1790 r., zastępca członka Rady Najwyższej narodowej w powstaniu 1794 r., minister Spraw Wewnętrznych Księstwa Warszawskiego od 1812 roku, a w Królestwie od 1815 roku, senator wojewoda Królestwa Polskiego od 1825 r., złożył te dostojności w czasie powstania 1830 r., i od 1832 r. osiedlił się w swych dobrach we Francyi i umarł w Paryżu 1842 r. Mąż znakomitych zdolności, jemu Królestwo Polskie winno jest wewnętrzne podźwignienie i dobrobyt po długich wojnach; zakładał fabryki, wspierał handel, miasto Warszawę upiększał, wiele przyłożył się do podźwignięcia literatury ojczystej, założywszy swym kosztem drukarnię i w niej wytłaczając dzieła znakomitszych naszych autorów; należał do redakcyi Konstytucyi 3 maja, a w 1812 r. był za odstąpieniem Napoleona, a połączeniem się z cesarzem Aleksandrem; jako minister spraw wewnętrznych na sejmie 1820 r. radził umiarkowanie i cierpliwość iw tymże 1820 r. popierał rząd w ograniczeniu konstytucyi. Tadeusz miał dwie żony, Annę-Olimpię ks. Radziwiłłównę, córkę Stanisława, krajczego litewskiego, i Karoliny Pociejówny, wojewodzianki trockiej, 1v. Dominikowę hr. Przezdziecką, starościnę mińską, cenioną autorkę, i Maryannę Potocką, córkę Jana, starosty kaniowskiego, i Joanny Potockiej, podczaszanki litewskiej, z których córki: Izabela 1v. za Aleksandrem hr. Potockim, senatorem, kasztelanem Królestwa, lecz z nim rozwiedziona, 2v. za Edwardem Starzeńskim; Józefa 1v. za Pawłem Mohrenheimem, 2v. za Pawłem Muchanowym, tajnym radcą rosyjskim; Pelagia za Aleksandrem Komarem, dziedzicem Kuryłowiec; Róża za Eustachym ks. Sapiehą. 

Józef, dziedzic Cerkliszek, poseł inflancki na sejm czteroletni, kawaler orderu św. Stanisława, należał do ambasady do Drezna 1791 roku z zawiadomieniem elektora o uchwale Konstytucyi 3 maja, zapewniającej mu dziedzictwo tronu polskiego; Józef miał zostać hrabią austryjackim 1781 r.; z żony Domiceli Siekierzyńskiej, córki Stanisława, starosty rzeczyckiego, i Maryanny Charczewskiej, pozostawił syna Edwarda, dziedzica Cerkliszek i Łuczaju, rzeczywistego radcę stanu i szambelana rosyjskiego 1827 r., marszałka szlachty gub. wileńskiej, który otrzymał przyznanie tytułu hrabiowskiego w Cesarstwie rosyjskiem 1843 r., a w Królestwie Polskiem 1845 r. Hr. Edward miał dwie żony, Klementynę, córkę Antoniego Wańkowicza, marszałka gub. mińskiej, i Anny Sołtanówny, zaślubioną 1821 r., i Idę Günterównę, córkę Adama i Aleksandry Tyzenhauzówny, starościanki poselskiej, i z 1-ej żony pozostawił trzech synów: Artura, Bogdana i Władysława. 

Hr. Bogdan, dziedzic dóbr Łuczaj, zaślubił 1856 r. Zofię Chomińską, córkę Napoleona, marszałka szlachty pow. trockiego, i Palmiry Puzynianki, i z niej pozostawił syna Edwarda, doktora praw, docenta Uniwersytetu Jagielońskiego, żonatego z Julią Załęską. 

Hr. Władysław, ur. 1836 r. w Święcianach, dziedzic Cerkliszek, potwierdzony w tytule hrabiowskim 1851 r., zaślubił 1859 r. w par. Zabiały Katarzynę Szczyt-Niemirowiczównę, córkę Justyniana, marszałka drysieńskiego, i Józefy Bohomolcówny, 2v. za Adamem Hrebnickim, i z niej pozostawił dwie córki, Klementynę, ur. 1861 r., za Gustawem hr. Ostrowskim i Maryę-Władysławę, ur. 1864 r., dziedziczkę Cerkliszek, zaślubioną Januszowi ks. Radziwiłłowi. 

Linia szlachecka. Jej przedstawiciel Piotr, drugi syn Adryana i Ojrzyńskiej, skarbnik płocki 1685 r., z żony Rozalii Dorpowskiej miał córkę Jadwigę i syna Stanisława, dziedzica dóbr Szczawin, skarbnika płockiego 1712 r., sędziego ziemskiego zawskrzyńskiego 1724 r., po którym z Maryanny Zembrzuskiej syn Jakób, podsędek zawskrzyński 1731 r., pozostawił dwóch synów, Józefa i Stanisława, podsędka zawskrzyńskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. płockiem, a Józef, z podstolego wojski raciąski 1773 r., rotmistrz pow. niedzborskiego, był elektorem 1764 r. z wojew. płockiego. 

Po Szymonie, w 1729 r. dziedzicu wsi Rzążawy, syn Maciej, żonaty z Anielą Kamińską, miał syna Karola, dziedzica wsi Rzążawy, w pow. mławskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r.; z tej linii Aleksander, syn Michała i Teodozyi Grabowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Po Franciszku, dziedzicu wsi Grzybowo-Windyki, w ziemi ciechanowskiej 1751 r., syn Jan pozostawił synów, Onufrego i Józefa-Grzegorza; z nich Józef, podporucznik kawaleryi narodowej 1785 roku, łowczy raciąski 1786 r., z Maryanny Szamockiej miał syna Michała, dziedzica dóbr Grzybowo-Windyki, sędziego pokoju mławskiego, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., a Onufry pozostawił syna Konstantego, wylegitymowanego w Królestwie 1842 r. 

Po Macieju, regencie grodzkim piotrkowskim, elektorze 1764 roku z wojew. sieradzkiego, wojskim 1767 roku, sędzim deputacie na Trybunał piotrkowski, łowczym 1770 roku, a cześniku piotrkowskim 1771-1778 r., synowie: 1) Wincenty, po którym z Anny Kłoda syn Kwiryn, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r.; 2) Jan z Barbary Tomickiej pozostawił syna Macieja, dziedzica dóbr Grądy, w pow. łomżyńskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. Z tej linii Tadeusz, kapitan wojsk polskich, syn Tadeusza i Zofii Iwanowskiej, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Oprócz powyższych. Leon, namiestnik skidelski i kryński 1564 r. Mikołaj i Piotr 1648 r., a Franciszek, Hilary, Piotr, Stanisław, Wawrzyniec i Wojciech 1674 r. podpisali elekcye z wojew. płockiem. Po Mikołaju, podsędku zakroczymskim, z żony Teodory Wojciechowskiej, skarbniczanki płockiej, synowie: Jan, Heronim, Paweł i Piotr 1666 roku. Kunegunda, żona Wiktora Gumowskiego, łowczego ciechanowskiego 1680 r. 

Stanisław, cześnik i poseł łomżyński, z ziemią łomżyńską, Adam, Bogdan, podsędek zawskrzyński, Hilary i Ignacy z wojew. płockiem podpisali elekcyę 1764 r. Piotr, kapitan wojsk koronnych 1783 r. Konstancya, żona Jana Bromirskiego, chorążego płockiego 1770 r. Dorota za Fortunatem Kobylnickim, podstolim wyszogrodzkim 1781 r. Hipolit, łowczy wieluński, Wojciech, Michał i Walenty, synowie Stanisława, 1790 r. (Metr. Kor., Metr. Litew., Conv. i Don. Vars., Ks. Gr. Płockie, Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Kancl., Sigil., Obiaty Warszawskie). 

Antoni, Kacper, Klemens i Ignacy 1782 r., Stanisław, syn Klemensa, 1824 r., oraz Franciszek-Wincenty, syn Ignacego, 1840 roku zatwierdzeni w szlachectwie w Galicyi. 

MOSTOWT h. DOŁĘGA. Stefan podpisał elekcyę 1733 roku z ks. żmudzkiem. Hrehory, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MOSTWIŁ h. MOGIŁA. Wojciech otrzymał 1593 roku wieś Han (Metr. Kor.). Jan, syn Samuela, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1799 r. 

MOSTWIŁOWICZ v. MOSTWIŁOWICKI. Byli na Litwie. Andrzej fundował kościół parafialny w mieście Kłecku 1450 r. i należał do wyprawy na Moskwę 1444-1445 r. Jan dostarczał pięciu koni na wojnę 1525 r. Iwan Gabryjałowicz, żonaty z Anną Kondratowną, miał syna Jana 1541 r. (Bon.). 

MOSTYŁ v. MOSTYŁO. Byli w ziemi łomżyńskiej. Mikołaj, syn Jakóba, ożeniony z Małgorzatą Kaczyńską 1722 r., pozostawił syna Walentego Hipolita, który podpisał elekcyę 1764 r. z ziemią łomżyńską. Marcin, syn Idziego, w 1769 r. 

MOSZCZENICKI. Byli w wojew. kijowskiem. Wasil z Moszczenina 1420 r. Jerzy podpisał elekcyę 1632 r. z wojew. kijowskiem. Andrzej, elektor z wojew. kijowskiego 1648 r., łowczy kijowski 1655 r. (Vol. Leg.). 

MOSZCZEŃSKI h. ŁODZIA. Cytowani w Okolskim; taż familia co Moszyński, herbu Łodzią. Stanisław i Aleksander, synowie Michała, wylegitymowani w Królestwie 1843 r. 

MOSZCZEŃSKI h. NAŁĘCZ. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Piotr, kasztelan dobrzyński 1457 roku. Franciszek-Michał, kasztelan brzesko-kujawski 1731 r. Andrzej, kasztelan inowrocławski 1754 r., wojewoda inowrocławski 1764 r., um. 1783 r. Stefan, kasztelan santocki 1769 r., um. 1772 r. Teodor-Wojciech, kasztelan inowrocławski 1772 r. Józef, kasztelan lendzki 1780-1793 r. 

Stara kujawska rodzina, pisano ją także Moszczyński; wzięła nazwisko od majątku Moszczonne, w pow. rypińskim; w XVIII wieku z mierno-szlacheckich rodzin podniosła się w znaczeniu i należała do możnych i senatorskich iw tym też wieku, 1788 r., otrzymała tytuł hrabiowski w Austryi, a podobno miała także tytuł pruski. Jakusz (Jakób) z Moszczonnego, skarbnik kujawski 1394 roku, miał syna Jana, dziedzica dóbr Moszczonne i Kościół 1430 r., sędziego ziemskiego dobrzyńskiego 1452 r., który podpisał 1434 r. zapewnienie szlachty dobrzyńskiej wyniesienia na tron jednego z synów Władysława Jagiełły, i z żony Burnety miał córki, Agnieszkę i Elżbietę, oraz synów: Andrzeja, Jana, sędziego ziemskiego dobrzyńskiego 1460 r., i Piotra. 

Piotr, dziedzic Moszczonnego, stolnik inowrocławski 1452 r., dobrzyński 1457 r., ostatnio kasztelan dobrzyński 1457 r., podpisał traktat z Krzyżakami 1466 r., i z żony Elżbiety z Kościoła pozostawił syna Mikołaja, chorążego inowrocławskiego 1481 r., po którym z Doroty z Gaju, córki Piotra z Bnina, kasztelana gnieźnieńskiego, syn Wojciech. 

Wojciech z Moszczonnego 1502 r. miał synów: Bartłomieja, Jana i Stanisława i z nich Jan, dziedzic Glinna i Lisewa, sprzedał 1534 r. wieś Rucewo, i z Katarzyny, córki Michała Rojewskiego, pozostawił córkę Zofię za Andrzejem Popowskim i trzech synów: Jerzego, żonatego z Anną Żołędowską, bezpotomnego, Piotra i Stanisława, z których Piotr jest protoplastą gałęzi hrabiowskiej, a Stanisław, gałęzi senatorskiej. 

Gałąź hrabiowska. Jej przedstawiciel Piotr, dziedzic na Rojewie 1550 r., otrzymał 1565 r. przywilej na Kikół; poborca ziemi dobrzyńskiej 1570 r., podkomorzy inowrocławski 1573 r., zaślubił N. Modlibog i z niej miał córki: Annę, Barbarę, Dorotę, Elżbietę za Andrzejem Obiezierskim, Zofię Bodzanowską i synów: Andrzeja, Jana, Tomasza i Wiktora, żonatego z Jadwigą Jerzmanowską.

Jan, dziedzic na Rojewie i Moszczonnem, nabył 1600 r. Krzykosy; poborca inowrocławski, zaślubił Dorotę Witosławską i z niej pozostawił syna Andrzeja, dziedzica Ośnieżęwa i Krzykosów, po którym z Anny Kotarskiej córka Katarzyna za Piotrem Osieckim i synowie, Jakóbi Krzysztof. 

Jakób, dziedzic Zagajowiczek 1658 roku, miał dwie żony, N. Nowowiejską, z którą bezpotomny i Annę Wolską, 2v. za Adamem Trzebuchowskim, z której córka Katarzyna za Janem Nowowiejskim i synowie, Kazimierz i Wojciech, przedstawiciele dwóch linij tej gałęzi. 

Linia Kazimierza. Kazimierz, dziedzic na Moszczonnem, towarzysz chorągwi pancernej 1670 r., pułkownik wojsk koronnych 1685 r., zaślubił .Jadwigę Krzeszównę i z niej pozostawił dwie córki, Annę za Józefem Nideckim, Teresę Czachorską i czterech synów: Jakóba bezżennego, Józefa, Ludwika i Michała; po Michale z żony Malinowskiej syn Józef z Kunegundy Nawarskiej miał syna Aleksandra, dziedzica Wieruszyc. 

Ludwik, rotmistrz pancerny 1725 r., miał dwie żony, Salomeę Malinowską, z niej syn Stanisław-Krzysztof, i Magdalenę, córkę Antoniego Żydowskiego i Maryanny Przerębskiej, z której syn Wojciech; po Wojciechu, szambelanie królewskim, mieczniku Zatorskim 1768 r., z Zofii Staniszewskiej synowie: Adam, Jan i Rafał, major wojsk koronnych 1772 r. 

Stanisław-Krzysztof, syn rotmistrza Ludwika, dziedzic Szczytnik, łowczy malborgski, szambelan Stanisława Augusta 1771 r., komisarz Boni Ordinis 1779 r., otrzymał 1803 r. zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego od króla pruskiego; z Teresy Dąmbskiej, podczaszanki mielnickiej, miał córkę Kunegundę za Pawłem Zielińskim, burgrabią krakowskim, i synów: Anastazego, żonatego zJózefą Mierosławską, Jakóba, Jana, Stanisława, Wincentego, kanonika inflanckiego 1794 r., i Władysława. 

Józef, syn pułkownika Kazimierza, dziedzic Sieciechowie i Zbyłtowskiej Góry, major 1731 roku, rotmistrz, podpułkownik, ostatnio 1738 r. pułkownik dragonów, starosta barwaldzki, zaślubił Józefę Zakrzewską iz niej miał syna Ludwika, chorążego pancernego 1721 roku, starostę barwaldzkiego, skarbnika oświęcimskiego, który podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. kaliskiem, i z żony Konstancyi Dembińskiej, miecznikówny inowrocławskiej, pozostawił syna Konstantego, dziedzica Sieciechowie i Zbyłtowskiej Góry, starostę barwaldzkiego, generał-adjutanta królewskiego, który w 1788 roku otrzymał tytuł hrabiowski galicyjski, a w 1803 r. zatwierdzenie od króla pruskiego, i z Ludwiki Michałowskiej miał córkę Konstancyę 1v. za Antonim hr. Stadnickim, 2v. za Romanem Sołtykiem i syna Franciszka, dziedzica Sieciechowie i Zbyłtowskiej Góry, członka Stanów galicyjskich 1817 roku, po którym z Celestyny hr. Stadnickiej córki, Marya, żona Stanisława Żaby i Julia za Stanisławem Stoińskim. 

Linia Wojciecha. Wojciech, drugi syn Jakóba i Wolskiej, dziedzic Jaktorów i Górki Zagajne 1676 r., zaślubił Katarzynę Malanowską i z niej miał córki, Justynę za Franciszkiem Lisieckim, Ludwikę za Ludwikiem Ostrowskim, stolnikiem kruszwickim, i synów: Andrzeja, podstolego kowalskiego 1701 r., Ignacego, Jana i Wawrzyńca. 

Ignacy, dziedzic Górki Zagajne, podczaszy bracławski 1711 r., miał dwie żony, Teresę Ostrowską, stolnikównę kruszwicką, i Kunegundę Gozimierską i z niej pozostawił syna Stanisława, dziedzica dóbr Komorowa, po którym z Maryanny Sulerzyskiej córka Tekla Zaleska i synowie, Franciszek i Jan; po Franciszku, dziedzicu Jeziorek, z żony Julii, córki Józefa Sulerzyskiego, synowie: Bolesław, dziedzic Pigłowic, żonaty z Michaliną Sokolnicką, Józef ożeniony z Heleną Skrzydlewską i Władysław. 

W 1856 r. Arseni-Antoni-Ludwik, major wojsk rosyjskich, i sekretarz kolegialny Bolesław-Feliks-Henryk, synowie Michała; Józef-Tadeusz, syn Baltazara, oraz Jan Nepomucen, syn Adalberta (Wojciecha), otrzymali zatwierdzenie tytułu hrabiowskiego w Cesarstwie rosyjskiem. 

Krzysztof, drugi syn Andrzeja i Kotarskiej, dziedzic dóbr Zaduszniki 1660 r., miał syna Jana, po którym syn Marcin, dziedzic na Moszczonnem i Krzykosach 1740 r., pozostawił syna Marcina, po którym syn Mikołaj, dziedzic dóbr Ułanowice, w pow. kaliskim, wylegitymowany w Królestwie 1840 r. 

Gałąź senatorska. Jej protoplasta Stanisław, drugi syn Jana i Rojewskiej, dziedzic na Rojewie, Lisewie i Rucewku 1558 r., miał dwie żony, Annę Krzekotowską i Katarzynę, córkę Wojciecha Nadbora, i z pierwszej żony pozostawił trzech synów: Andrzeja, Jakóba i Wojciecha, przedstawicieli trzech linij tej gałęzi. 

Linia Andrzeja. Andrzej, dziedzic na Moszczonem, Rucewku i Lisewie, otrzymał 1606 r. w posiadanie połowę wsi Kikoła; burgrabia bydgoski, ostatnio wojski inowrocławski 1619 r., deputat na Trybunał skarbowy koronny 1629 r., zaślubił Elżbietę, córkę Wojciecha Żołędowskiego, i z niej miał córkę Maryannę 1v. za Mikołajem Żychlińskim, 2v. za Janem Kołozębskim i trzech synów: Felicyana, żonatego z Dorotą Niegolewską, córką Jana, podsędka poznańskiego, i Anny Konarzewskiej, Jerzego, elektora 1632 r. z ziemi dobrzyńskiej, i Stanisława. 

Stanisław, dziedzic Żołędowszczyzny, Lisewa i Rucewka, miecznik inowrocławski, elektor 1648 r. z wojew. inowrocławskiego, z żony Doroty Czarlińskiej miał córki: Annę za Łukaszem Leskim, Elżbietę i Jadwigę kolejno za Janem Pinińskim, Katarzynę za Piotrem Osieckim, Maryannę, Klaryskę w Bydgoszczy, Zofię Komierowską i syna Bogdana v. Teodora. 

Bogdan v. Teodor, dziedzic Żołędowszczyzny, Kotomierza i Nakła, elektor 1669 r. z wojew. brzesko-kujawskiego, sędzia grodzki bydgoski, zaślubił Zofię Dąmbską iz niej pozostawił córki: Annę, Benedyktynkę w Chełmnie, Bogumiłę za Maciejem Zakrockim, Helenę-Barbarę za Samuelem Ossowskim, Katarzynę za Piotrem Raczyńskim i trzech synów: Franciszka-Michała, Jana, Jezuitę w Toruniu, i Piotra-Teodora bezpotomnego. 

Franciszek-Michał, dziedzic Żołędowszczyzny, Borowna i Strzelce, elektor 1697 r. z wojew. inowrocławskiego, z chorążego brzesko-kujawskiego podkomorzy inowrocławski 1716 r., kasztelan brzesko-kujawski 1731 roku, fundator kościoła w Chmielniku, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. brzesko-kujawskiem, i z żony Cecylii Jaraczewskiej miał córki: Agnieszkę za Janem Pławińskim, Apolinarę Bąkowską, Ludwikę za Ludwikiem Ostrowskim, żupnikiem wojew. wielkopolskich, Rozalię Bagniewską, Zofię za Józefem Wysockim, skarbnikiem bydgoskim, i dwóch synów, Andrzeja i Teodora-Wojciecha. 

Andrzej, dziedzic Żołędowszczyzny, szambelan królewski 1751 roku, starosta dobczycki i brzesko-kujawski 1750 r., kasztelan brzesko-kujawski 1754 r., elektor 1764 r. z wojew. inowrocławskiego, wojewoda inowrocławski 1764 r., um. 1783 r., pozostawiwszy z żony Elżbiety (Eleonory), córki Piotra Przebendowskiego, wojewody malborgskiego, i Urszuli Potockiej, wdowy po Jerzym Ożarowskim, oboźnym koronnym, córki: Maryannę za Feliksem hr. Łosiem, wojewodą pomorskim, 2v. za Janem-Tadeuszem hr. Zyberkiem, wojewodą brzeskim-litewskim, Rozalię za Ignacym hr. Wielopolskim, chorążycem koronnym, Urszulę za Józefem Chłapowskim, i syna Franciszka, elektora 1764 r. z wojew. inowrocławskiego, zmarłego młodo. 

Teodor-Wojciech, drugi syn Franciszka-Michała, kasztelana, dziedzic Żołędowa i Ostrowa, generał-adjutant wojsk litewskich 1751 roku, starosta brzesko-kujawski, elektor 1764 r. z wojew. brzesko-kujawskiego, kasztelan inowrocławski 1772 roku, zaślubił Józefę Mierosławską, podkomorzankę inowrocławską, 2v. za Anastazym Moszczeńskim, i z niej miał córki, Maryannę Kiełczewską, szambelanowę, Scholastykę za Ignacym Grabowskim, 2v. za Aleksandrem Moszczeńskim, i syna Aleksandra-Ezechiela. 

Aleksander-Ezechiel, dziedzic Strzelce, Werkowa i Mirkowie, kapitan wojsk koronnych 1771 r., generał-adjutant królewski 1781 r., starosta brzesko-kujawski 1776 r., z żony Maryanny Radzimińskiej, córki Józefa, wojewody gnieźnieńskiego, i Michaliny Złotnickiej, miał czterech synów: Antoniego, Józefa, Mateusza i Wincentego. 

Antoni, dziedzic Brudzynia, Przysieki i Wiatrowa, z żony Nepomuceny Prądzyńskiej, córki Stanisława i Maryanny Bronikowskiej, miał synów, Ignacego i Teodora; po Ignacym, ur. 1815 r., dziedzicu Wiatrowic, z Józefy Moszczeńskiej, córki Wincentego, miał córki, Maryannę za Witoldem Ponińskim, Nepomucenę za Stefanem Mielęckim i synów: Aleksandra, dziedzica Przysieki, żonatego z Melanią Dziembowską, Antoniego, dziedzica Augustowa, Teodora, dziedzica Wiatrowa, ożenionego 1v. z Anielą Moszczeńską, córką Władysława, 2v. z Franciszką Nieżychowską, córką Kazimierza i Jadwigi Kierskiej, i Wincentego; po Wincentym z Maryi, córki Michała Żerońskiego, córki, Aniela i Marya i synowie, Teodor, ur. 1891 roku i Zygmunt. 

Józef, drugi syn Aleksandra-Ezechiela, dziedzic dóbr Wielkie Strzelce, rotmistrz wojsk pruskich, zaślubił Nepomucenę Bielicką i z niej pozostawił córki, Norbertę za Henrykiem Łempickiem, Władysławę za Ignacym Grabowskim, i syna Bolesława; po Bolesławie, nr. 1831 r., dziedzicu wsi Bronisze, z żony Maryi Milewskiej syn Stefan, ur. 1870 r., żonaty z Urszulą Mierzyńską i córki: Izabela, Marya i Teresa. 

Mateusz, trzeci syn Aleksandra-Ezechiela, ur. 1800 r., dziedzic Srebrnej Góry, Brudzynia i Smarzewa, z żony Heleny Domiechowskiej miał dwóch synów, Franciszka i Jana; Franciszek, ur. 1823 r., dziedzic Dziewierzewa, z Laury Węsierskiej, córki hr. Albina i Ludwiki hr. Kwileckiej, pozostawił córkę Lucynę za Mieczysławem Rogalińskim i syna Witolda, ur. 1850 r., dziedzica Graboszewa. 

Jan, dziedzic Głębowa i Brudzynia, miał dwie żony, Franciszkę Łubieńską, z tej córka Franciszka Gutowska i Emilię Węsierską, z której córka Eleonora za Kazimierzem Krzysztoporskim i synowie, Stefan, ur. 1864 r. i Gustaw, ur. 1875 r. 

Wincenty, ostatni syn Aleksandra-Ezechiela, dziedzic Stempuchowa, oficer wojsk polskich, z żony Anieli Radońskiej, córki Tadeusza, miał córki: Aleksandrę Krasicką, Józefę za Ignacym Moszczeńskim, Michalinę Brzeską i synów, Bolesława i Władysława. 

Bolesław, dziedzic Kożuszkowa i Wapna, miał dwie żony, Teodorę Moszczeńską, z której córki, Anna za Adolfem Moszczeńskim, Teodora za Gustawem Raszewskim i syn Stanisław, i Kazimierę Wolszlegierównę, z niej córki: Kazimiera, Izabela, Maryanna i Gustawa. Stanisław, ur. 1856 r., dziedzic Srebrnej Góry, z Joanny Grabowskiej ma córki, Irenę, Maryę i synów, Stanisława, ur. 1892 r. i Zdzisława, ur. 1893 r. 

Władysław, drugi syn Wincentego i Radońskiej, ur. 1824 r., dziedzic Stempochowa, z żony Julii hr. Bnińskiej pozostawił córkę Anielę za Teodorem Moszczeńskim i synów: Adolfa, Seweryna, dziedzica Kobyłek, i Mieczysława; po Adolfie, dziedzicu Stempuchowa, z Anny Moszczeńskiej syn Tadeusz, a po Mieczysławie, ur. 1863 r., dziedzicu Niemczynka i Werkowa, z Magdaleny Lasockiej syn Roman. 

Linia II. Jakób, drugi syn Stanisława i Krzekotowskiej, dziedzic na Lisewie 1600 r., zaślubił Annę Kowalską i z niej miał córkę Katarzynę za Wojciechem Głębockim i synów: Adama, Łukasza, żonatego 1v. z Anną Krasińską, 2v. z Agnieszką Sławęcką, Marcina, ożenionego 1v. z Małgorzatą Małachowską, 2v. z Katarzyną Spławską, i Piotra. 

Adam, dziedzic dóbr Leszcze 1630 r., miał dwie żony, Maryannę Kotarską, z niej córka Anna za Stanisławem Zaleskim i syn Dominik, i Magdalenę Będzińską, z której synowie: Jan, Teodor i Wojciech; po Wojciechu, dziedzicu wsi Leszcze, elektorze 1669 r. z wojew. kaliskiego, z Justyny Sosnowskiej córki, Teresa za Janem Kolczyńskim i Helena 1v. za Stefanem Rożnowskim, 2v. za Samuelem Ossowskim. 

Jan, dziedzic na Leszczach 1660 r., z żony Maryanny Piskorzewskiej miał córki: Annę 1v. za Władysławem Trzebisławskim, 2v. za Janem Karwowskim, 3v. za Władysławem Czaplicem, Barbarę za Franciszkiem i Bogumiłę za Maciejem Orłowskimi, Maryannę Gorczyńską i syna Bartłomieja, dziedzica części wsi Leszcze, ożenionego z Anną Przybysławską. 

Linia III. Wojciech, ostatni z synów Stanisława i Krzekotowskiej, dziedzic Moszczonnego, i Lisewa, Rucewa i Małachowa Złych-miejsc, z żony Zofii Żołęckiej pozostawił córkę Zofię za Floryanem Arciszewskim i synów, Jana i Wojciecha. 

Jan, dziedzic na Moszczonnem, sprzedał 1616 r. części Małachowa Złych-miejsc, i z żony Zofii Wysockiej miał syna Wojciech, dziedzica Moszczonnego i Przedwojewic, po którym z Anny Trąmpczyńskiej, córki Marcina i Maryanny Łaskawskiej, synowie: Aleksander, Ambroży żonaty z Katarzyną Dąmbską, Łukasz i Tomasz. 

Aleksander, dziedzic Gmachowa, poborca wojew. inowrocławskiego 1687 r., zaślubił Teresę Cielecką i z niej pozostawił synów: Bolesława, Jana, żonatego z Elżbietą Wyganowską, Marcina, Jezuitę, Stefana i Wojciecha. 

Stefan v. Stefan-Dominik, dziedzic Gmachowa, miecznik wschowski, elektor 1764 r. z wojew. kaliskiego, kasztelan santocki 1769 r., um. 1772 r., pozostawiwszy z Justyny Raczyńskiej, córki Franciszka i Maryanny Dąmbskiej, córkę N. za Kazimierzem Raczyńskim, marszałkiem nadwornym koronnym. 

Bolesław, dziedzic Lipy, łowczy kaliski 1787 r., z żony Maryanny Bronikowskiej miał synów: Adama, Aleksandra, Franciszka, dziedzica Złotnik, sędziego ziemskiego kaliskiego, żonatego z Konstancyą Gorczyczewską, Ignacego, Józefa, Leona, starostę ośnickiego 1781 r., kawalera orderu św. Stanisława, żonatego z Heleną Dąmbską, kasztelanką brzesko-kujawską, wdową po Adamie Skorszewskim, i Michała. 

Adam, szambelan królewski 1780 roku, rotmistrz kawaleryi narodowej 1781 r., major 1784 r., pułkownik 1785 r., generał-adjutant królewski 1791 r., a ostatnio chorąży bracławski 1793 r., marszałek Targowicy w wojew. bracławskiem, przyjaciel Szczęsnego Potockiego, bronił go na sejmie czteroletnim, na którym był posłem; wylegitymowany w Galicyi 1797 roku, zaślubił N. Świejkowską, córkę Leona, wojewody podolskiego, i z niej pozostawił synów, Józefa, ożenionego z Antoniną Sobańską, córką Michała, podstolego Winnickiego, i Wiktoryi Orłowskiej, i Michała.

Michał, żonaty 1v. z Febronią Szołajską, 2v. Wincentową Tyszkiewiczową, miał córki, Eufrozynę za Ignacym Kruszewskim, N. za ks. Golicynem i syna Bolesława, żonatego z N. Świderską. 

Aleksander, chorąży grabowiecki 1776 r., generał-adjutant królewski 1790 r., z żony N. Świejkowskiej, wojewodzianki podolskiej, pozostawił córkę Wincencyą za Stanisławem Moszczeńskim. 

Ignacy, wojski stężycki 1776 r., cześnik radziejowski 1780 r., podczaszy bracławski 1784 r., generał-adjutant królewski, z Zofii Ostrowskiej miał syna Michała i córkę Ksawerę za Antonim Gostomskim, chorążym michałowskim; po Michale z Ludwiki Neymanówny córka Prakseda Godzimirska i synowie: Adam, Maksymilian i Wiktor, po którym z Prowidencyi Zabłockiej córka Wincencya Jasieńska. 

Adam, dziedzic Nagradowic i Wydzierzewic, z Jadwigi Grudzielskiej pozostawił córkę Praksedę Pawłowską i syna Michała, dziedzica Tarnowy, po którym z Teresy Suchorzewskiej, córki Jana, córki: Lucyna za Bartłomiejem i Stanisława za Stanisławem Sokolnickimi i Michalina za Kazimierzem Wierusz-Kowalskim. 

Józef, syn Bolesława i Bronikowskiej, dziedzic Otorowa, cześnik kaliski 1778 r., kasztelan lendzki 1780 r., kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, żonaty 1v. z Rozalią Bnińską, kasztelanką szremską, 1v. Morawską, 2v. z Franciszką Miaskowską, kasztelanką gnieźnieńską, 3v. z Apolonią Złotnicką, córką Sebastyana, z której córka Anna za Augustynem Grabowskim. 

Michał, ostatni syn Bolesława i Bronikowskiej, dziedzic Kazimierza i Otorowa, łowczy kaliski 1781 r., szambelan 1785 r., zaślubił Eleonorę Bnińską, kasztelankę szremską, z tej syn Stanisław i córki, Katarzyna Brudzewska i Maryanna za Maksymilianem Mlickim; Stanisław, dziedzic dóbr Otorowa i Kobelnicy, żonaty z Wincencyą Moszczeńską. 

Tomasz, ostatni syn Wojciecha i Trąmpczyńskiej, dziedzic na Moszczonnem i Zajezierzu 1670 r., zaślubił Katarzynę Trąmpczyńską i z niej miał córkę Maryannę za Pawłem Zbijewskim i czterech synów: Andrzeja, Samuela, Stefana i Wojciecha; po Wojciechu z żony N. Górskiej synowie, Kazimierz żonaty z Pogorzelską i Łukasz z N. Mikołajewską. 

Andrzej, dziedzic na Moszczonnem 1700 r., z żony N. Lisieckiej pozostawił syna Mikołaja, po którym córka Maryanna Paprocka i syn Stefan, dziedzic Nasiegniewa, żonaty z Jadwigą Kuczkowską. 

Samuel, dziedzic na Moszczonnem 1706 roku, z Zofii Bendowskiej miał syna Jana, po którym z Zofii Kamińskiej synowie: Antoni ożeniony z Murzynowską, Franciszek, Ignacy, Maciej, towarzysz pancerny 1741 r., Stefan i Waleryan. 

Stefan, syn Tomasza i Trąmpczyńskiej, dziedzic części Zajezierza 1707 r., elektor 1733 r. z wojew. kaliskiego, z żony N. Wichrowskiej pozostawił syna Michała-Szczęsnego, dziedzica Zajezierza, Gliżynka i Wolicy, komornika ziemskiego przedeckiego 1711 r., pisarza grodzkiego brzeskiego 1721 r., który zaślubił Maryannę Jabłońską i z niej pozostawił synów: Antoniego-Dominika, Jana, Kazimierza i Wojciecha. 

Antoni-Dominik, pisarz grodzki przedecki 1718 r., komornik ziemski brzeski 1724 roku, zaślubił Maryannę, córkę Dadziboga Pławińskiego, i z niej miał czterech synów: Ignacego-Łukasza, dziedzica Dobrzelewiczek, po którym z żony Mikołajewskiej córka Julianna za Wincentym Moszczeńskim, Franciszka-Walentego, Józefa-Tymoteusza i Michała-Zygmunta. 

Franciszek-Walenty, dziedzic Michowice i Złotniki, nabył części Racięcina i Słomkowa; regent brzesko-kujawski 1767 roku, komornik brzeski 1770 r., został 1776 r. skarbnikiem bydgoskim, a ostatnio 1791 r. był podkomorzym brzeskim, i z żony Justyny Popowskiej pozostawił córki: Annę, Małgorzatę, Maryannę, Rozalię i syna Ferdynanda, ur. 1768 roku, dziedzica Racięcina, Ziemięcina i Słomkowa, po którym z żony Nagórskiej syn Karol. 

Michał-Zygmunt, syn Antoniego-Dominika i Pławińskiej, ur. 1727 r., dziedzic Wolicy i Sosnowej Woli, cześnik bracławski 1782 r., zaślubił Joannę Chrząszczewską i z niej miał synów: Bonawenturę, Floryana, Jana-Teodora, Józefa-Aleksandra, Wincentego i Macieja, dziedzica Marcinkowa i Woli Sosnowej, żonatego z Michaliną Jeszke. 

Bonawentura, ur. 1790 r., pisarz komory celnej w Służewie, zaślubił Elżbietę Baranowską i z niej miał syna Aleksandra, ur. 1816 r., żonatego 1v. z Jerzmanowską, 2v. z Lubomęską, po którym syn Maksymilian z żony Maryi Wernerówny ma córkę Maryę i syna Stanisława. 

Floryan, trzeci syn Michała-Zygmunta, dziedzic Rzeczycy, kapitan wojsk polskich 1819 r., z żony Adaminy Bielskiej pozostawił dwóch synów, Alfonsa i Emiliana, żonatego z Kazimierą Kłokocką, z której córki, Ksawera Jankowska i Wanda Smotrycka. Alfons, ur. 1816 roku, dziedzic Rzeczycy, miał dwie żony, Emilię Walknowską i Eufemię Krukowską, z których syn Jan-Bernard i córki, Izabela za Karolem Rzepeckim i Zofia, żona Józefa Bielickiego. 

Jan-Teodor, czwarty syn Michała-Zygmunta, dziedzic Pawlikowie, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., zaślubił Salomeę Ubyszównę i z niej pozostawił córki: Emilię Pinińską, Florentynę za Aleksandrem Moszczeńskim, Franciszkę Zbierzchowską i syna Eustachego-Konstantego, po którym z żon: Domaradzkiej, Pinińskiej i Skąpskiej córki: Bronisława, Józefa Pawłowska, Konstancya i synowie, Narcyz i Wacław żonaty z Ruszkiewiczówną. 

Józef-Aleksander, piąty syn Michała-Zygmunta, ur. 1778 r., dziedzic Wolicy, wylegitymowany w Królestwie 1837 r., i z żony N. Loga pozostawił syna Aleksandra, dziedzica Pawlikowie, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., który miał dwie żony, Florentynę Moszczeńską i Juliannę Dąmbską i pozostawił córki, Natalię Ossowicz, Kazimierę Mroczkowską i synów, Karola i Stanisława. 

Wincenty-Floryan, szósty syn Michała-Zygmunta, ur. 1780 r., dziedzic Konar, z żony Julianny Moszczeńskiej, cześnikówny radziejowskiej, miał syna Walentego-Józefa, ur. 1806 r., dziedzica Racięcina, Ziemięcina i Słomkowa, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., po którym z Teodozyi Chiczewskiej córki, Helena za Ignacym Białeckim i Marya, żona Antoniego Bronikowskiego. 

Kazimierz, syn Michała-Szczęsnego i Jabłońskiej, dziedzic dóbr Zajezierze, podpisarz grodzki przedecki 1730 r., komornik graniczny brzeski 1733 r., miecznik inowrocławski 1748 r., sędzia grodzki kowalski 1750 r., miał z żony Ewy Korneckiej córkę Maryannę i synów: Teodora, Stefana i Walentego, i z nich Teodor, pisarz grodzki 1761 r., a ziemski 1773 roku brzesko-kujawski, a Stefan, dziedzic Rykowa, Kozice, Wilcza Wola i Wysocko, regent grodzki brzeski 1760 r. 

Wojciech, ostatni syn Michała-Szczęsnego i Jabłońskiej, dziedzic dóbr Zajezierze 1724 r., z żony Malinowskiej miał dwóch synów, Jana i Michała. Z nich Jan, dziedzic Kikoła, z Maryanny Kiełczewskiej pozostawił syna Szymona, dziedzica Lutoborza, w pow. kujawskim, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r., a Michał z Maryanny Gorzkowskiej miał dwóch synów, Aleksandra, wylegitymowanego w Królestwie 1844 r. z synem Mikołajem, podoficerem wojsk rosyjskich, i Stanisława, dziedzica Zagórska, w pow. stanisławowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. 

Oprócz powyższych. Jakób, Jan, Rafał, Stanisław i Wojciech, synowie Piotra, dziedzice Moszczonnego 1529 r. Jan otrzymał 1540 r. przywilej na wieś Kikół; jego córka N. za Bartłomiejem Mazowieckim. Jakób, stolnik dobrzyński 1564 r., miał syna Jana. Anna, cześnikówna dobrzyńska, żona Piotra Karnkowskiego, podkomorzego płockiego 1570 roku. Grzegorz, żonaty z Anną N. był posesorem wsi Kikół, w ziemi dobrzyńskiej 1586 r. Erazm, syn Jakóba, 1589 r. Andrzej i Paweł, synowie Marcina, 1589 r. Dorota-Anna, żona Jana Karnkowskiego, kasztelana lendzkiego 1590 r. 

N., żona Jana Białobrzeskiego, lustratora do Wielkopolski 1620 r. Jan i Stanisław z wojew. inowrocławskiem, Szczęsny z wojew. brzesko-kujawskiem 1632 r., Samuel z wojew. brzesko-kujawskiem, Andrzej z wojew. inowrocławskiem, Jan z wojew. Sieradzkiem, Maciej-Kazimierz z ziemią dobrzyńską, Stanisław i dwóch Stefanów z ziemią rawską 1669 r., Piotr z wojew. inowrocławskiem i Stefan z ziemią dobrzyńską 1697 r. podpisali elekcye. 

Jan, syn Stanisława i Anny z Grabowa, żonaty z Maryanną Bielską 1668 r. Jan z żony Jadwigi Skrzyńskiej pozostawił córki, Bogumiłę, Helenę i synów: Jana, Stanisława i Zygmunta 1679 r. Teresa, żona Tomasza Leżeńskiego, cześnika czerskiego 1680 r. Jan, syn Mikołaja, żonaty z Maryanną Brylińską 1693. 

Andrzej, syn Łukasza i Zofii Włodkówny, 1711 r. Ludwik, porucznik pancerny, ożeniony z Krystyną z Malinowa, 1v. Michałową Amor-Tarnowską, 1714 r. Stanisław, skarbnik łomżyński, vicegerent grodzki sandomierski 1724 r. Krzysztof-Antoni, burgrabia Winnicki 1727 r. N., cześnik nurski, z wojew. Sandomierskiem, Jan i Kazimierz z wojew. brzesko-kujawskiem 1733 r., Ignacy, Józef i Stanisław Nałęcz z wojew. kaliskiem 1764 roku podpisali elekcye. Stanisław-Krzysztof, komornik sądowy i Wojciech, szambelan królewski, legitymowali się w Galicyi 1782 r. Anastazy, szambelan Stanisława Augusta 1786 roku. Władysław, syn Gaspra, burgrabia płocki 1790 roku. 

Maciej, stolnik sanocki 1784 r., zaślubił Teklę Rutkowską, córkę Bartłomieja, cześnika dobrzyńskiego, i z niej miał córki, Annę Borkowską, Emilę za Wojciechem Pruszyńskim i dwóch synów, Aleksego i Feliksa Aleksy, dziedzic dóbr Tatarynowce, w pow. krzemienieckim, żonaty z N. Klityńską, pozostawił córkę Eufrozynę, żonę Fortunata Talko, porucznika wojsk rosyjskich (Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Ks. Gr. Brzeskie, Przedeckie, Nowokorczyńskie, Sochaczewskie i Czerskie, Sigil., Kancl., Żychl., Pow. Starokonstantynowski). 

MOSZCZEWSKI. Andrzej, wojski horodelski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. bełskiem. 

MOSZCZOWSKI h. NIECZUJA z KRZYŻEM. Jan rodem z wojew. rawskiego, urodzony z matki starego i szlachetnego rodu, w nagrodę zasług wojennych pod Połockiem iw innych walkach, otrzymał szlachectwo i herb powyższy 1595 r. (Metr. Kor.). 

MOSZCZYŃSKI h. GRZYMAŁA. Jedna z gałęzi rodziny Laguna, herbu Grzymała, od wsi Moszny, w ziemi warszawskiej, brała nazwisko Moszyński i Moszczyński. Bogusław, sędzia ziemski warszawski 1496 r. Szymon w ziemi wiskiej 1674 r. Stanisław i Tadeusz wylegitymowani w Galicyi 1782 r. 

MOSZEWICZ h. TOPACZ. Patrz MOSIEWICZ h. TOPACZ. 

MOSZEWSKI h. MOSZEWSKI. Herb - w polu czerwonem dwie srebrne drabiny; w koronie pięć piór strusich. 

Pisano ich także z niemiecka Moschewsky; byli na Szląsku, gdzie między innymi posiadali majątki Morawice, Beneschau i inne. Wojciech, sędzia ziemski zakroczymski, um. 1644 r. 

MOSZKIEWICZ. Jerzy, sędzia i rotmistrz pow. oszmiańskiego, 1764 r. podpisał konfederacyę generalną litewską (Vol. Leg.). 

MOSZKOWSKI. Książęta. Piszą się z Moszkowa, w pow. orszańskim. Kn. Fedor 1490 r. Kn. Michał, oraz siostry jego Bohdana, żona Zdana Jackowicza i Hanna 1507 roku; Hanna wyszła następnie za kn. Michała Żyżemskiego. Dobra Moszkowo dostały się następnie kn. Andrzejowi Druckiemu-Oziereckiemu (Bon., Wolff). 

MOSZKOWSKI. Byli w pow. owruckim i pisali się od wsi Moszki. W 1541 r., uciskani przez starostę owruckiego, udali się ze skargą do Zygmunta I. Jan, vicegerent i burgrabia grodzki lubelski 1662 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Jan i Konstanty, synowie Dymitra i Maryanny Baranowskiej, pokwitowali 1722 roku wuja Baranowskiego z posagu po matce. Franciszek nabył 1726 r. wieś Pierzchno. Adam podpisał elekcyę 1733 roku z wojew. podlaskiem. Semen Worobiej, syn Jakima, wnuk Andrzeja, sprzedał 1736 r. części wsi Moszki. N., żona Jakóba Moczulskiego 1764 r. Tomasz, komornik ziemski drohicki 1779 r. (Ks. Gr. Owruckie, Kancl.).

MOSZOŁT. Na Litwie. Tadeusz podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. trockiem. 

MOSZORO h. MOSZORO. Herb - rycerz na czarnym koniu w zbroi z dobytym pałaszem w hełmie z pióropuszem na głowie. 

Szlachta mołdawska wyznania ormiańskiego, osiedlona w Galicyi i na Podolu, i po większej części trudniąca się handlem. Jan, kanonik lwowski 1771 roku. Samuel, proboszcz w Kutach, kandydat do arcybiskupstwa lwowskiego ormiańskiego 1817 r. Grzegorz za działania patryotyczne polskie, uwięziony w Galicyi 1841 r. Łazarz, Andrzej i Deodat, synowie Grzegorza, wnukowie Walentego, Grzegorz, syn Deodata, wnuk Waleryana, Józef, syn Krzeczuna, wnuk Deodata, Mikołaj, Abraham i Grzegorz, synowie Waleryana, wnukowie Deodata, wylegitymowani w Jassach, na Wołoszczyznie 1815 r.; w 1816 r. uznani zostali szlachtą galicyjską. 

MOSZORYŃSKI. Wojciech, woźny generalny wojew. wołyńskiego 1663 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOSZYŃSKI h. ŁODZIĄ. Senator w rodzinie, Konstanty, biskup inflancki 1733 r., um. 1737 r. 

Znakomita i dawna rodzina, jednego pochodzenia z Bilińskimi, Opalińskimi i Śmigielskimi. Jej przodkiem jest Maciej z Bnina, dziedzic na Mosinie, krajczy koronny 1471 r., z wojewody kaliskiego wojewoda poznański 1477 roku, generał wielkopolski, po którym z Nawojki Koniecpolskiej, podkomorzanki przemyślskiej, córka Jadwiga i synowie, Jan, starosta poznański 1520 r., i Heronim, który, odziedziczywszy po matce Wielkie-Młyny, Kruszynę, Nakło i Zalesie, w wojew. Sieradzkiem i krakowskiem, a po ojcu dobra Mosinę, pod Szremem, w Poznańskiem, od nich nazwał się Moszyńskim. 

Heronim, zwolniony 1537 r. od wyprawy wojennej, otrzymał 1538 r. wieś Tarnówkę; starosta uścki 1540 r., miał dwóch synów, Macieja 1571 r., po którym z Jadwigi Pukarzewskiej córka Anna i syn Heronim młodo zmarły, i Heronima, wojskiego piotrkowskiego 1580 r., dziedzica na Wielko-Młynach, po którym z Katarzyny Korycieńskiej, wojewodzianki łęczyckiej, były córki, Katarzyna za Stanisławem Kozierowskim, Jadwiga za Pawłem Falęckim, i pięciu synów: Adam otrzymał 1607 r. części Karlina, Jan, Mikołaj, Nikodem, Prokop i Stanisław, dworzanin królewski 1608 roku, zasłużony Zygmuntowi III; po Mikołaju z żony Krystyny Rzuchowskiej syn Jan-Dyonizy, Dominikanin, doktór św. Teologi i kaznodzieja króla Władysława IV. 

Jan, najstarszy z synów wojskiego Heronima, dziedzic Wielko-Młynów, Myśliczowa, Pelikna i Łazowa, chorąży sieradzki 1616 r., dzielny wojownik, z Doroty Lelowskiej, kasztelanki zakroczymskiej, dziedziczki znacznych majątków, Lelowa, Błędowa i Smogorzewa, miał trzech synów, z których Aleksander młodo umarł, Wacław poległ w młodym wieku w bitwie z Tatarami 1624 r. i Jakób. 

Jakób, dziedzic Sokolej Góry, dworzanin cesarza Ferdynanda III, zm. 1648 roku, z żony Maryanny Minorówny miał córkę Barbarę Dobiecką i trzech synów: Heronima, bezdzietnego, Stanisława, po którym synowie, Jacek i Jerzy bezdzietni, i Aleksandra, po którym z Magdaleny Ujejskiej było dwóch synów, Antoni i Konstanty; z nich Konstanty, z przeora częstochowskiego oo. Paulinów, biskup inflancki 1733 r., proboszcz poznański i wschowski, elektor 1733 r. z wojew. inflanckiego, mąż uczony i pobożny, umarł w opinii świętości 1737 r. ostatni z swojego domu. 

Antoni z Bnina, stolnik 1726 r., chorąży sieradzki, sędzia kapturowy 1733 r., z żony Jadwigi Wolskiej pozostawił syna Wojciecha, młodo zmarłego 1737 r., i córkę Petronelę za Kazimierzem Ostrowskim chorążym sieradzkim, która w dom męża przeniosła znaczne majątki ojczyste (Metr. Kor., Ks. Gr. Sieradzkie i Piotrkowskie, Zap. i Wyr. Tryb. Piotr., Żychl.). 

MOSZYŃSKI h. NAŁĘCZ. Hrabiowie i szlachta. Senatorowie w rodzinie: Jan Kanty, podskarbi wielki koronny 1736 r., um. 1737 r. Stanisław, kasztelan radomski 1756 r., um. 1757 r. Leon, kasztelan lubelski 1766 r., ustąpił 1773 r. Fryderyk-Józef, marszałek wielki koronny 1793-1796 r. 

Wzięli nazwisko od wsi Moszna i Moszenka, w wojew. lubelskiem, gdzie w XVII i XVIII stoleciach bardzo byli rozrodzeni. Do XVIII wieku Moszyńscy, rozdzieleni na kilka linij, byli po większej części szlachtą zagrodową, i niewielu nawet urzędników ziemskich mieli w swoim rodzie i dopiero w początkach XVIII stolecia jedna ich linia przez ożenienie Jana Kantego (późniejszego podskarbiego wielkiego koronnego) z hr. Fryderyką-Augustą Cossel, córką naturalną króla Augusta II, wzniosła się do wysokich godności i znacznego majątku, i otrzymała tytuł hrabiowski saski; podniesienie się majątkowe tej linii podniosło i jej gałęzie kolateralne, które także biorą tytuł hrabiowski. 

Przodkiem linii, o której mowa, był Paweł, zm. 1593 r., po którym z Zofii Gołaskiej było trzech synów: Janusz, rotmistrz królewski, dzielny wojownik, pierwszy wszedł na mury zdobytego Smoleńska, a w 1621 roku odznaczył się na wyprawie chocimskiej, um. 1638 r. bezdzietny; Michał i Marcin, dziedzic Moszny, zm. 1627 roku, po którym z dwóch żon, Agnieszki Orzechowskiej i Malinowskiej synowie, Michał i Mikołaj, Jezuita. 

Michał, syn Pawła, otrzymał 1593 r. wieś Kapuścińce; z komornika 1605 r. stolnik nadworny króla Zygmunta III, poseł na sejmy, deputat na Trybunały, był członkiem poselstwa do Turcyi, a w 1601 roku delegowanym do ocenienia szkód przez Tatarów na Podolu i Czerwonej Rusi zrządzonych; z żony Elżbiety Dzierżkówny zostawił czterech synów: Andrzeja, Jana, który służył w wojsku cesarskiem i poległ w bitwie pod Aleksandryą we Włoszech; Pawła, który również służył w wojsku cesarskiem w wojnie 30-letniej, lecz w bitwie ze Szwedami pod Brzegiem, na Szląsku, w skutku postrzału oślepiony wrócił do ojczyzny i, zaślubiony z Zofią Leśniowską, miał z nią syna Jakóba, dziedzica dóbr Wielkie, Wysokie, Mostki i inne, zmarłego bezpotomnie 1681 r., i Mikołaja. 

Andrzej, wojski horodelski 1670 roku, poseł na sejmy i deputat na Trybunały, gubernator spiski, dobry żołnierz, odznaczył się w bitwie ze Szwedami pod Warką 1656 r. i z zawiadomieniem o zwycięstwie wysłany był do Jana Kazimierza od Czarnieckiego; z żony Anny Brodowskiej miał czterech synów, i z tych Michał poległ w bitwie pod Chocimem 167.3 roku, Stanisław poległ w bitwie z Turkami pod Parkanami 1683 r., Paweł, kanonik kamieniecki, i Aleksander-Michał. 

Aleksander-Michał, skarbnik podlaski 1689 roku, dziedzic Moszny, z żony Teresy Ossolińskiej zostawił trzech synów: Ignacego, Jezuitę, Józefa, podkomorzego nadwornego litewskiego 1723 r., ożenionego z Ewą Wyżycką, chorążanką kijowską, z której jedynaczka córka młodo zmarła, i Jana Kantego. 

Jan Kanty, drugi z rzędu urodzenia, przez swego wuja Maksymiliana Ossolińskiego, podskarbiego wielkiego koronnego, umieszczony na dworze saskim, w krótkim czasie pozyskał względy króla Augusta 11-go, a mianowany szambelanem, starostą gostyńskim 1726 roku, inowłodzkim i ujsckim, zaślubił Fryderykę-Augustę von Cossel, córkę naturalną Augusta II, znaczny za nią otrzymał posag i został kraj czym wielkim koronnym 1729 r., i tegoż roku podskarbim nadwornym koronnym, a wielkim koronnym 1736 r.; dzierżawił żupy krakowskie 1735-1737 r. i um. 1737 r. zostawiwszy dwóch synów, Augusta-Fryderyka i Fryderyka-Józefa, którzy tytułowani byli hrabiami i ten tytuł nosili zawsze. 

August-Fryderyk, szambelan królewski, kawaler orderów Orła Białego i św. Stanisława, stolnik wielki koronny 1752 r., złożył tę dostojność 1775 r.; starosta inowłodzki, dymirski i sieciechowski, członek Rady Nieustającej, wielki mistrz masonów, wysoce ukształcony i zdolny, znaczne oddał usługi krajowi w urządzeniu mennicy i podniesieniu dobrobytu narodowego; w późniejszym wieku oddawał się alchemii; um. 1786 r., zostawiwszy z żony Teofili Potockiej, wojewodzianki poznańskiej, syna Jana, po którym z żony Maryi Sadowskiej, starościanki rzeczyckiej, 2v. Władysławowej Jelskiej, córki, Fryderyka za Ignacym-Hilarym i Joanna za Piotrem Moszyńskimi. 

Fryderyk-Józef, z pułkownika wojsk saskich pułkownik 1781 roku, generał-major, a ostatecznie generał-lejtnant wojsk Rzeczypospolitej, vicekomendant korpusu kadetów, z oboźnego wielkiego litewskiego referendarz wielki litewski 1773 r., sekretarz wielki litewski 1781 r., starosta nowokorczyński, lipnicki i wąwolnicki, marszałek wielki koronny w Targowicy 1793 r., wspólnie z ambasadorem rosyjskim Sieversem ułożył nową konstytucyę dla Polski, która jednak nie weszła w życie dla powstania 1794 r.; po upadku kraju rzeczywisty tajny radca rosyjski, zdolny szczególniej w kwestyach finansowych, ogromny zebrał majątek, który przeszedł na linię boczną; żonaty był z Barbarą Rudzieńską, wojewodzianką mazowiecką, i Salomeą Rzyszczewską, kasztelanką lubaczowską, córką Adama; um. 1817 r. bezpotomnie. 

Z linii pokrewnych z poprzednią. Jakób i Paweł, bracia rodzeni, dziedzice części Łupki, w pow. lubelskim 1589 r.; po Jakóbie syn Wojciech, dziedzic Moszny Małej, a po Pawle syn Marcin. Sebastyan Pradło miał dwóch synów, Jana i Stanisława 1599 r.; Jan żonaty z Dorotą Kaznowską, a po Stanisławie synowie: Floryan, Krzysztof, Stefan i Tomasz. 

Walenty Pradło miał syna Stefana, żonatego z Anną Wysocką 1602 r. Marcin Pawłowicz pozostawił synów: Jana, Marcina i Wojciecha; po Janie syn Adam, dziedzic wsi Wielkie Sieprawice, ożeniony 1621 roku z Dorotą Czemernicką. Jan z Moszny miał trzech synów: Adama, Mikołaja, żonatego z Anną Niezabitowską i Stanisława; po Adamie z Anny Kielczewskiej synowie, Jan i Wojciech. Adam i Marcin, synowie Wojciecha, 1631 r. 

Maryan-Zygmunt z Maryanny Pieniążkówny pozostawił synów: Aleksandra, Daniela, Stanisława i Wacława 1654 r. Elżbieta, żona Zbigniewa Męciny 1658 r. Anna za Andrzejem Gulczewskim, łowczym sanockim 1660 r. Po Mikołaju synowie: Gabryel, Kazimierz i Marcin, poborca lubelski 1685 r. Andrzej, Jan i Kazimierz, elektorowie 1669 r. z wojew. lubelskiego. 

Po Jakóbie z żony Zofii Dzierżek synowie: Franciszek, Jakób, Jan, Nikodem i Zacharyasz; po Zacharyaszu, elektorze 1669 r. z wojew. lubelskiego, z Teresy Gruszeckiej synowie, Franciszek, żonaty z Katarzyną Choińską, i Mikołaj. Helena, żona Adama Czarnołuskiego, pisarza ziemskiego włodzimierskiego 1675 r. Po Remigianie synowie, Adam i Szymon 1679 r. Maryanna, żona Macieja Kobierzyckiego 1680 r. Michał z wojew. bracławskiem, Stefan z wojew. lubelskiem, Szymon i Wawrzyniec z ziemią wiską podpisali elekcyę 1697 r. 

Adam, miecznik czernihowski 1712 roku, podstarosta nowogrodzki, miał synów, Antoniego, wojskiego bracławskiego, i Michała, kanonika 1738 r. Mikołaj, burgrabia lubelski 1714 r. Jan, łowczy smoleński 1727 r. Franciszek żonaty z Anną Grabkowską, łowczanką różańską 1729 r. Adam z wojew. ruskiego, Andrzej z wojew. wołyńskiego, Antoni-Michał, podstolic nowogrodzki, z wojew. bracławskiego, Jan, podstoli ciechanowski, z wojew. sandomierskiego, i Józef z wojew. podlaskiego podpisali elekcyę 1733 roku. Zofia, żona Aleksandra Krosnowskiego, podczaszego gostyńskiego 1750 r. Agnieszka za Michałem Chroniewskim, miecznikiem zakroczymskim 1785 r. Teresa za Janem Marchockim, chorążym smoleńskim 1770 r. Eleonora za Janem Dunin-Karwickim, kasztelanem zawichostskim 1790 r. 

Marcin na Łaziskach, podczaszy mielnicki 1699 roku, miał synów: Floryana, Franciszka, Jana i Stanisława; Stanisław, skarbnik łomżyński 1715 r., vicegerent grodzki nurski 1717 r., kasztelan radomski 1756 roku, z żony Antoniny Morawiec miał trzech synów: Jana, stolnika ciechanowskiego, żonatego z Agnieszką Tymińską, Leona i Łukasza.

Leon, szambelan królewski 1750 r., starosta inowłodzki 1762 roku, elektor 1764 roku z wojew. lubelskiego; z podkomorzego kasztelan lubelski 1766 roku, sprzeciwiał się jednym z członków ówczesnej komisyi wojennej do używania pomocy Rosyi przeciw konfederatom barskim; zrażony nieudolnością dworu, złożył kasztelanią i przesiedlił się do Saksonii, gdzie został rzeczywistym radcą stanu i wielkim mistrzem dworu księżniczki saskiej; um. 1788 r.; jego żona Ludwika Załuska, kuchmistrzówna wielka litewska, dama krzyża gwiaździstego austryjackiego, zacna patryotka i stronniczka konfederacyi barskiej, z niej córka Maryanna za Ignacym Dembińskim, chorążym krakowskim i synowie: Jacek, Joachim i Józef; Joachim, ur. 1757 r. w Warszawie, legitymował się w Galicyi 1806 r. 

Łukasz, ostatni syn kasztelana Stanisława, łowczy 1764 r., podstoli radomski 1776 r., kawaler orderu św. Stanisława 1790 r., wylegitymowany w Galicyi 1782 r., z żony Symforozy Niszczyckiej pozostawił syna Ignacego-Hilarego, sekretarza litewskiego 1791 r., który miał dwie żony, Zofię Romiszewską i Fryderykę Moszyńską, córkę Augusta-Fryderyka, stolnika koronnego, za którą otrzymał połowę wielkiego majątku tej linii Moszyńskich. Ignacy-Hilary, wysoko wykształcony, zacny patryota, z Zofii Remiszewskiej pozostawił syna Piotra. 

Piotr-Stanisław-Wojciech-Aloizy, ur. 1799 roku, marszałek szlachty gub. wołyńskiej 1825 r., wylegitymowany w Królestwie 1841 r., a w Galicyi 1855 r., mąż zacny, wysoko ukształcony i gorący patryota, zawikłany w spisek przeciw Rosyi, skazany był na prostego żołnierza; uwolniony, osiadł w Krakowie, gdzie zyskał powszechny szacunek. Piotr miał dwie żony, Joannę Moszyńską, 2v. za Juriewiczem, z której córka Józefa za hr. Józefem Szembekiem, i Annę Malinowską, herbu Ślepowron; z drugiej żony Zofia za Włodzimierzem Cieleckim, Marya za Zygmuntem Pusłowskim i Helena za Joachimem Rostworowskim. Piotr nosił tytuł hrabiowski, i ten był mu dawany w aktach urzędowych galicyjskich; jego synowie, Emanuel-Piotr, wylegitymowany w Galicyi 1856 r., poległ pod Miechowem 1863 r., i Jerzy, wylegitymowany w Galicyi 1856 r., ożeniony z Stefanią Cielecką, córką Zdzisława, pozostawił synów, Stefana i Stanisława. 

Z tej familii. Jan, dzielny wojownik przeciw Moskwie 1633 r. Jan, syn Adama i Maryanny Szadurskiej, dziedzic wsi Moszenki, w wojew. lubelskiem 1696 r. Piotr żonaty z Maryanną Mikołajewską, ich córka Franciszka za Adamem Rzyszczewskim 1710 r. Ignacy, prowincyał Jezuitów małopolskich 1755 r. Michał, proboszcz 1768 r., a prałat inflancki 1771- 1794 roku. Jakób, podwojewodzy chełmski 1781 r. Andrzej, Antoni, Jakób, Maurycy, Michał i Stanisław 1782 r., Aleksander 1783 r., Piotr-Paweł 1787 r., a Jan, wnuk Andrzeja, 1829 r., oraz Bartłomiej, Łukasz i Maciej, wnukowie Maurycego 1817 roku, wylegitymowani w Galicyi. 

Jan, podsędek w Siedlcach 1813 r. Władysław, prezydent sądów wołyńskich 1831 r. Julian, doktór medycyny, mąż zasłużony i autor, dyrektor Towarzystwa Dobroczynności wileńskiego 1847 r., naczelny lekarz szpitala św. Jakóba w Wilnie 1849 roku, założył przy tym szpitalu szkołę akuszerek; um. 1859 r. Antoni, kanonik katedralny miński, dziekan i proboszcz piński 1851 r. Justyn, syn Jana, strapczy pow. Wiłkomirskiego 1855 r. Jan, syn Andrzeja, geometra rządowy w pow. radomyślskim 1865 r. Franciszek, tytułujący się baronem, urzędnik we Lwowie 1860 r. 

Po Kazimierzu, dziedzicu dóbr Wyszonki 1743 r., syn Mikołaj, żonaty z Katarzyną Jabłońską, miał synów, Józefa, patrona Trybunału w Warszawie, i Aleksandra, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanych w Królestwie 1843 r. 

Po Marcinie, podczaszym mielnickim 1692 r. (powyższym), miał być syn Józef, którego syn Walenty zaślubił Jadwigę Borowską i z niej pozostawił syna Jana, zamieszkałego w gub. wołyńskiej, wylegitymowanego, w Królestwie 1850 r. z synami, Władysławem i Janem urodzonymi z Antoniny Myślińskiej (Metr. Kor., Kancl., Sigil., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Żychl. Pułaski, Pow. Starokonstantynowski). 

Jan, Mikołaj i Michał, synowie Mikołaja, 1802 r., i Tomasz, Bazyli Franciszek i Jan, synowie Piotra, w 1803 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Stefan, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 roku. 

MOSZYŃSKI h. TOPÓR. Na Litwie. Kazimierz, Stanisław i Jan z potomstwem, synowie Aleksandra, wnukowie Stefana, prawnukowie Michała, 1843 r.; Stefan, syn Tomasza, 1846 r.; Julian, syn Justyna, 1849 r.; Bolesław i Władysław, synowie Juliana, 1849 r. i inni wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MOSZYŃSKI de ZAGREBGRAD h. WŁASNEGO. Herb - tarcza przedzielona na poprzek; w polu górnem czerwonem herb Nałęcz, w polu dolnem błękitnem trzy wieże, w środkowej brama; przy lewej wieży pół księżyc, przy prawej gwiazda. W koronie nad hełmem między dwoma jeleniemi rogami trzy pióra strusie, przeszyte strzałą. 

Adolf, burmistrz m. Agram, otrzymał 1899 r. szlachectwo galicyjskie z przydomkiem de Zagrebgrad (Siebmacher). 

MOSZYŃSKI. Feliks, urzędnik w gub. podlaskiej, otrzymał przyznanie praw nowego szlachectwa w Królestwie 1839 r. 

MOTAKOWSKI. Walenty z ziemią różańską podpisał elekcyę 1669 r. 

De la MOTE. Pochodzą z Lotaryngii. Antoni, generał-major wojsk koronnych 1711 r. Joachim, kapitan wojsk koronnych 1719 r. (Metr. Kor., Sigil.). 

MOTŁKOWSKI. Marcyanna, żona Macieja Morskiego, miecznika sochaczewskiego 1730 r. Feliks z wojew. płockiem podpisał elekcyę 1764 r.

MOTOWICZ h. MIKULIŃSKI. Stanisław, bojar żmudzki 1522 roku. Jakób, ziemianin wołyński 1525 r. Adam i Wawrzyniec na Żmudzi 1621 r. Wincenty na Żmudzi .1671 r. Konstanty, syn Andrzeja, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

MOTOWIDŁO h. PRUS I. Rodzina litewska, w XVII stoleciu przeniosła się na Ruś Czerwoną Samuel, pułkownik wojsk Rzeczypospolitej, dzielny wojownik przez lat 19, wzięty do niewoli, był jeszcze na galerach tureckich, lecz pewnego razu, znalazłszy dogodną okoliczność, namówił towarzyszy niewoli do uderzenia na załogę turecką i wybicia się na wolność; to im się szczęśliwie udało. 

Samuel, wróciwszy do ojczyzny z niewoli, w bitwie pod Chocimem 1673 r. pierwszy wdarł się na okopy tureckie, lecz nie poparty od swoich, wystrzelawszy wszystkie strzały z sajdaka, poległ; z żony Heleny Kryńskiej, 1v. Dulskiej, 2v. Bobrowskiej, miał synów, Jana, bezpotomnego, i Samuela, namiestnika pancernego, po którym z Aleksandry Terleckiej było czterech synów: 1) Józef, ksiądz, 2) Walenty bezpotomny, 3) Franciszek, towarzysz pancerny, po którym z Franciszki Siedliskiej synowie, Antoni-Feliks, stolnik sanocki 1793 r., bezdzietny, i Adam ożeniony z Petronelą Włochowicz, 4) Wojciech z żony N. Borowickiej miał synów, Franciszka i Stanisława, 1790 r. w wojew. kijowskiem (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOTOWSKI. Marcin otrzymał 1754 r. starostwo jaźnieńskie (Metr. Litew.). 

MOTYCKI. N. z Piotrowa podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. Sandomierskiem. 

MOTYLOWSKI v. MOTELEWSKI h. POMIAN. Stanisław notowany 1658 r. w aktach ziemi kujawskiej. Po Adamie, pośle z ziemi liwskiej na sejm 1783 r., syn Antoni miał syna Michała, żonatego z Franciszką Kuligowską, z niej syn Adam, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. 

MOWCZAN. Na Litwie. Władysław z wojew. trockiem podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

MOWLEWICZ. W pow. prużańskim, na Litwie. Michał 1719 r. ożeniony z Maryanną Kurowską. Marcin podpisał konfederacyę generalną litewską 1764 roku (Vol. Leg.). 

MOYGIS h. ABDANK. Kazimierz z synami: Antonim, Janem i Adamem, syn Jana, wnuk Stanisława, prawnuk Macieja, praprawnuk Kazimierza, syna Jana, wylegitymowany w Cesarstwie 1849 r. i zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MOYRZYM h. BOŻA-WOLA. Jan, syn Krzysztofa, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1835 r.

MOYRZYM h. SAMSON. Antoni, syn Macieja, wnuk Jana, z synami; Wincentym, Michałem i Augustynem wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MOYSA patrz MOJSA. 

MOŻAJSKI. Książęta. Są młodszą gałęzią wielkich książąt moskiewskich, a nazwisko wzięli od swego udziału miasta Możajska. Andrzej, piąty syn Dymitra Iwanowicz Dońskiego, otrzymawszy z działów Możajsk, Wereje, Kaługę i Białojeziersk, zaślubił Agrypinę, córkę kn. Aleksandra Starodubskiego, i z niej pozostawił córkę Anastazyę za Borysem kn. Twerskim, i dwóch synów, Iwana, nazywającego się kn. Możajskim, i Michała, tytułującego się kn. Werejskim. 

Kn. Iwan wskutek nieporozumień z wielkim ks. moskiewskim Wasilem Wasilewiczem uszedł na Litwę, i w 1448 r. złożył zobowiązanie wierności królowi Kazimierzowi, co zaręczył kn. Fedor Woratyński. Wkrótce jednak powrócił do Moskwy, gdyż w 1449 r. występuje w przymierzu, jakie zawarł wielki książę Wasil z królem Kazimierzem; ale i tym razem musiał uciekać na Litwę 1454 roku, i wtedy to król nadał mu Starodub, Homel i Briańsk. Kn. Iwan z żony N., córki kn. Fedora Worotyńskiego pozostawił dwóch synów, Andrzeja i Semena. 

Kn. Andrzej około 1486 r. otrzymał od króla Kazimierza myto nowogrodzkie i znaczne dobra Swerzeń, z których dawano 14 koni na potrzeby wojenne; kn. Andrzej um. 1487 r., pozostawiwszy z żony Owdotii kn. Czartoryskiej syna Fedora, młodo zmarłego. 

Kn. Semen, posiadacz Homla 1484 r., otrzymał 1486 r. daninę 10 kop, a w 1493 r. wojował przeciw Moskwie, i w 1496 roku otrzymał przywilej na Czernihow, Karaczew, oraz potwierdzenie posiadania dóbr Staroduba i Homla. W 1500 r. w czasie wojny z Moskwą kn. Semen poddał Czernihow, Homel i Starodub wielkiemu ks. Moskiewskiemu i od niego otrzymał zatwierdzenie posiadania tych włości; kn. Semen odtąd zwał się kn. Starodubskim i od 1500-1504 r. wojował przeciw Litwie; um. około 1505 r. i pozostawił syna Wasila, żonatego z N., córką Juria Saburowa, który był kn. na Starodubie, Czernikowie i Homlu, i um. około 1519 r. bezpotomnie (Metr. Litew., Bon., Wolff). 

MOŻAJSKI. Zagrodowa szlachta w pow. owruckim. Mikołaj 1621 r. notowany w Metryce Koronnej. N., rotmistrz w Prusach 1629 r. 

MOŻAROWSKI h. ŁADA. Szlachta zagrodowa w pow. owruckim, biorąca nazwisko od wsi Możary. W 1768 i 1775 r. były wyznaczone komisye do sprawy Mażarowskich z kapitułą wileńską. Walenty, podporucznik wojsk koronnych 1790 r. (Kancl.). Szymon, Ignacy i Paweł, synowie Jana, w 1802 r. i Aleksander, Grzegorz i Bazyli, synowie Prokopa, w 1811 r. zapisani do ksiąg szlachty gub. kijowskiej. Paweł wylegitymowany w Galicyi 1817 r.

MOZDŻARSKI. Maciej, Jan, Walenty, Paweł i Mikołaj, zwani Dziwisze, synowie Heronima Dziwisz, 1596 r. prowadzili sprawę o spadek po babce Annie. Walenty, syn Marcina, posesor dóbr Lipiny i Zakłodzie, w pow. krasnostawskim, winien 1607 r. sumę 100 flor. Gilowskiemu (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOZDZIŃSKI v. MOŹDŻYŃSKI. Franciszek i Tomasz podpisali elekcyę 1697 r. z ziemią dobrzyńską. Stefan, dziekan i proboszcz radomski, i Adalbert, misyonarz, synowie Mikołaja i Zofii Marchockiej, wnukowie Franciszka, prawnukowie Jakóba i Maryanny Osieckiej, w imieniu swojem i braci swoich Aleksandra, Romualda i Tomasza, sprzedali 1791 r. części dóbr Romatów, Przętaliny, Szataty (?) i Lisia Góra, w pow. sierpeckim, Antoniemu Pęszyńskiemu. Aleksander, Adalbert, Romuald i Tomasz wylegitymowani w Galicyi 1804 r. (Quaterniones). 

MOŻEJKO v. MOZEJKO h. LUBICZ. Adam i Fabian z potomstwem, synowie Piotra, wnukowie Benedykta, prawnukowie Michała, syna Bartłomieja, wnuka Stanisława, wylegitymowani w Cesarstwie 1852 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MOŻEJKO h. ŁABĘDŹ. Rodzina żmudzka, bardzo rozrodzona na Litwie. Jan i Stanko, bojarowie 1522 r. Szczęsny, dworzanin królewski 1541 r. Jerzy, Ławryn i Szymon, bojarowie 1550 r. Wojciech 1594 roku. Stanisław i wdowa po nim Róża 1598 r. Krzysztof, syn Michała, 1662 r. Jan żonaty z Dorotą Frankiewicz 1666 r. Andrzej, elektor 1669 r. z wojew. wileńskiem. Krzysztof i Mikołaj z wojew. trockiem podpisali pospolite ruszenie 1698 r. 

Ignacy otrzymał 1752 r. przywilej na dzierżawę Nowosady. Maciej podpisał konwokacyę generalną litewską 1764 r. Katarzyna, żona Waleryana Bereckiego, starosty matławskiego 1765 r. Joachim, łowczy 1781-1788 r., a skarbnik trocki 1791 r. Elżbieta, żona Jerzego Galery, majora wojsk litewskich 1801 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty: 1) gub. wileńskiej: Wiktor i Joachim, synowie Franciszka, 1850 r.; Maciej, syn Andrzeja, z synami: Maciejem, Dominikiem i Tomaszem 1845 r.; 2) w gub. kowieńskiej: Teodor, Salomon, kapitan wojsk rosyjskich, dziedzic dóbr Kulmiszki, i Edward, synowie Justyna, wnukowie Tadeusza, prawnukowie Floryana, syna Dominika, 1838 r.; Feliks i Leon z potomstwem, synowie Tomasza, wnukowie Mikołaja, 1849 r.; Antoni, Maryan, Józef i Izydor z potomstwem, synowie Franciszka, wnukowie Stefana, 1849 roku; Konstantyn z synami, Józefem i Antonim i ich potomstwem, syn Franciszka, wnuk Jerzego, i Franciszek z potomstwem, syn Kazimierza, 1856 i 1858 r. 

Fabian, syn Piotra, dóbr Mickuniszki, Napoleon i Zacharyasz, synowie Justyna, dóbr Mazury, Stanisław, syn Stanisława, dóbr Przyjałkowa, Piotr, syn Ludwika, dóbr Rezgajne, Józef, syn Marcina, dóbr Stangajce, Jerzy, syn Feliksa, dóbr Rezgolb dziedzice 1882 r. w gub. kowieńskiej. 

MOZER. Piotr, major wojsk litewskich 1674 r. w pow. kowieńskim. 

MOZERKO v. MOZYRKA h. DĄBROWA odm. Odmiana herbu - kładą gwiazdę w środku podkowy, a strzałę przekrzyżowaną na tej podkowie. Podług Kojałowicza byli na Litwie. Antoni, Bartłomiej i Józef z wojew. nowogrodzkiem podpisali elekcyę 1697 r. 

MOZEWICZ v. MOZIEWICZ. Aleksander, pisarz grodzki i poseł ziemi lidzkiej, podpisał abdykacyę króla Jana Kazimierza 1768 r. (Metr. Kor., Vol. Leg.). 

MOZEWSKI. W Północnem Mazowszu. Paweł, pisarz ziemski zawskrzyński, um. 1631 roku (Metr. Kor.). Aleksander, regent ziemski zakroczymski, i Stefan 1648 r., a Wojciech i Paweł 1674 r. z wojew. płockiem podpisali elekcyę. 

MOZGAWA h. PÓŁKOZIC. W wojew. Sandomierskiem. Stefan z Mozgawy, w wojew. Sandomierskiem 1433 r. Siestrzenia, dziedzic wsi Młodnice 1470 r. (Lib. Benef.). Marek, dziedzic wsi Ulanowice 1595 r. Jan, Sebastyan i Wojciech, synowie Tomasza, 1609 r. Joachim, deputat na Trybunał lubelski 1648 r. (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel.). 

Nikodem 1632 r., Franciszek, Jan i Mikołaj 1669 r., oraz Mikołaj 1697 r. podpisali elekcye z wojew. Sandomierskiem. 

MOZGAWSKI h. GIERALD. Mikołaj, żonaty z Barbarą Żukowską 1586 r., dziedzic dóbr Mozgawy, był 1591 r. sędzią grodzkim nowokorczyńskim. Nikodem um. 1633 r. Piotr z żony Jadwigi Brzezińskiej miał córkę Eufrozynę, lv. Skotnicką, 2v. Ożarowską 1660 r. (Wyr. Tryb. Lubel.). 

MOZGAWSKI h. TOPÓR. N., dziedzic wsi Jurkowice około 1470 r. (Lib. Ben.). N., stary żołnierz, poległ pod Pilawcami 1648 r. 

MOZULEWICZ. Julia i Józef, córka i syn Jana, dziedzice dóbr Sewsinie, w gub. kowieńskiej 1882 r. 

MOZUŃSKI. Byli na Litwie. Aleksander, Jan i Kazimierz z pow. kowieńskim podpisali pospolite ruszenie 1698 r.

MOZYŁOWSKI. Michał, brat niegdy Samuela, pisarza grodzkiego nowogród-siewierskiego, oraz Anastazya Czyżówna, Bazylisa konwentu pieczarskiego, ich matka, w imieniu swem i brata Silwana pokwitowali z sumy Chądzyńskiego. Bazyli żonaty z Katarzyną Chodakowską, 1v. Stefanową Synhajewską 1722 r. (Zap. Tryb. Lubel.).

MOZYRKA h. DĄBROWA odm. Zobacz MOZERKA. 

MROCKI h. ŁADA. Piszą się z Mrogi, w pow. rawskim. N., dziedzic Mrogi 1564 r. (Ks. poborowe). 

MROCKI h. NAŁĘCZ. N. walczył przeciwko Krzyżakom za Kazimierza IV 1461 r. N. z wojew. podlaskiem podpisał elekcyę 1697 r. 

MROCZEK h. KAŁUSZOWSKI. Piszą się z Mroczków-Kamionek, na Podlasiu. Po Aleksandrze synowie, Adam i Andrzej, i z nich Adam, dziedzic Mroczki-Kamionki i Kruszewa, nabył 1625 r. grunta we wsi Kobylinie i z żony Justyny miał syna Mikołaja, a Andrzej pozostawił syna Piotra (Zap. Tryb. Piotrk.). 

Aleksander, Kazimierz i Krzysztof 1648 roku z wojew. podlaskiem, Aleksander 1669 r. i Jan 1764 r. z ziemią bielską, a Jan 1764 r. z ziemią liwską podpisali elekcye. Andrzej, syn Szymona i Anny, 1781 r. 

MROCZEK h. LESZCZYC. Nazwisko Mroczek wzięło początek od imienia słowiańskiego Mroczysław, zmienianego na Mroczko i Mroczek. Z tej rodziny herbu Leszczyc, piszącej się z Łopuchowa, Heronim, uczony i pobożny Jezuita, misyonarz w Krymie 1689 r. Niektórzy z tej rodziny zamieszkali w Prusach Zachodnich. 

Jan-Kazimierz, proboszcz mszczonowski, ustąpił 1710 r. części wsi Mroczki-Łopuchy i Klekty braciom swoim rodzonym: Andrzejowi, Jakóbowi, Pawłowi i Tomaszowi, synom Marcyana; po Jakóbie syn Józef odstąpił 1749 roku części Mroczki-Łopuchy bratu rodzonemu Walentemu. Andrzej, 1748 r., Jan, 1754 r. i Michał-Mateusz, 1757 r., synowie Walentego i Krystyny, ochrzczeni w Kałuszynie, wylegitymowali się w Galicyi Zachodniej 1804 roku. 

Łukasz, syn Bartłomieja, sprzedał 1714 r. części Mroczki-Łopuchy Tomaszowi, synowi Marcyana; Jakób, syn Tomasza, odstąpił 1772 r. części Mroczki-Klekoty Jakóbowi, synowi Szymona; po Jakóbie z żony Maryanny, syn Jan, 1749 r. a z 2-iej żony Barbary syn Ignacy 1764 r. ochrzczeni w Kałuszynie, wylegitymowani w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Szymon, Kazimierz, Andrzej i Mikołaj, synowie Macieja, sprzedali 1762 r. grunta w Mroczkach Ludwikowi, synowi Jana Mroczka; Jan ur. 1780 r. i Józef ur. 1785 r., synowie Ludwika i Krystyny Gójskiej, legitymowali się w Galicyi Zachodniej 1803 r. 

Fabian-Sebastyan, ur. 1742 roku, ochrzczony w par. Kałuszyn, syn Wawrzyńca i Teresy, dziedziców części wsi Mroczki-Łopuchy, wnuk Jakóba, prawnuk Marcyana, oraz synowiec jego Stanisław, syn Jana i Katarzyny, wnuk Wawrzyńca i Teresy, legitymowali się w Galicyi 1804 r. 

Mateusz, syn Jakóba i Maryanny, dziedzica części Milewa, ochrzczony 1749 r. w Kałuszynie, wnuk Grzegorza, prawnuk Pawła, wylegitymował się w Galicyi 1804 r.

Andrzej, syn Jakóba, nabył 1788 r. części wsi Chrościce; z żony Brygidy jego syn Wincenty, ochrzczony 1792 r. w Kałuszynie, wylegitymował się w Galicyi 1804 r. 

Wojciech, syn Grzegorza i Katarzyny, wnuk Andrzeja i Katarzyny Chrościckiej, prawnuk Marcyana, wylegitymował się w Galicyi 1804 roku (Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

MROCZEK h. NIECZUJA. Byli w wojew. Sandomierskiem i pisali się z Pęchowca. Łukasz i Sebastyan, oraz Stefan na Mrogowicach 1669 r., a N. 1697 r. podpisali elekcye z wojew. Sandomierskiem. 

MROCZEK h. PRUS I. Ich gniazdem Mazowsze, z którego przenieśli się w różne strony kraju. N., podkomorzy książąt Mazowieckich 1423 roku. Andrzej otrzymał 1497 r. pewne dobra, aw 1508 r. z synem Piotrem byli zwolnieni od wyprawy wojennej. Jan i Stanisław, synowie Racibora, dziedzica dóbr Mroczki 1544 r. Bernard, Jakób, Krzysztof i Paweł, synowie Stanisława, 1544 r.; po Bernardzie syn Jan 1578 r. Krzysztof, wójt we wsi Złotawa 1555 r. Elżbieta, żona Stanisława Jordana, kasztelanica bieckiego 1560 r. Walenty, syn Adama, 1576 r. Jan, Paweł i Tomasz, synowie Tomasza, 1577 r. Stanisław, syn Jakóba, 1591 r. Mikołaj i Wojciech, synowie Wojciecha, 1592 r. Bartłomiej, Jan, Piotr i Seweryn, synowie Bartłomieja, 1596 r. 

Jan, syn Wojciecha, 1603 r. Maciej 1632 r. z wojew. wołyńskiego i Piotr 1648 r. z ziemi warszawskiej elektorowie. Samuel żonaty z Zuzanną Ziemacką 1658 r. Piotr-Paweł, pisarz ziemski przemyślski 1663 r. Aleksander, syn Jakóba, 1685 r., miał syna Stanisława, vicegerenta grodzkiego lubelskiego 1689 r., cześnika podolskiego 1696 r. Sebastyan, podczaszy trembowelski, ożeniony z Dominiką N. 1690 r. Władysław, towarzysz pancerny 1697 r., miał syna Jana. Stefan, elektor z ziemi chełmskiej 1697 r. 

Zygmunt, podstoli wieluński 1702 r. Jakób, Jan i Stanisław, synowie Marcina, 1702 r. Mikołaj, towarzysz pancerny 1704 roku. Walenty, syn Jana, pozostawił syna Andrzeja, dziedzica wsi Mroczki 1743 r. Katarzyna za Władysławem Kołodyriskim 1730 r. Katarzyna za Kajetanem Bielskim, subdelegatem grodzkim opoczyńskim 1750 r. Rozalia, żona Franciszka Jurjewicza, podstolego czerniechowskiego 1750 roku. Jan z wojew. płockiego i Tadeusz z pow. grodzieńskiego elektorowie 1764 r. Stanisław z żoną Antoniną Turowską otrzymali 1771 roku w posesyę wieś Obelniki (Metr. Kor., Don. i Conv. Gr. Warsz., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Kanck, Sigil.). 

Po Antonim, pośle liwskim na sejm 1764 roku, syn Michał, z żony Franciszki Piotrowskiej miał syna Jacentego, posesora wsi Dobrynia, w pow. bialskim, wylegitymowanego w Królestwie 1839 r. z synami, Aleksandrem i Hilarym, urodzonymi z Katarzyny Rolówny. 

Byli także w Prusach Zachodnich i na Kaszubach, i z tych jedna linia od majątku Glisna wzięła nazwisko Gliśnieński. 

MROCZEK h. SZRENIAWA. Byli w Małopolsce, a pisali się z Skowierzyna. Stanisław, dziedzic Skowierzyna 1470 r. Stanisław, syn Marcina, rotmistrz królewski 1581 r., któremu Jan Zamoyski polecił ujęcie i straż Samuela Zborowskiego; sekretarz królewski 1591 r., w 1587 r. nabył wójtostwo Śmierdzin, a w 1598 r. ustąpił wieś Leski (Metr. Kor.). 

MROCZEK. Licznie rozrodzeni w ziemi czerskiej; jednego pochodzenia z Golianami i często pisali się Mroczek-Golian, lub z Golianów. Maciej, dziedzic na Wielkich Golianach 1550 r., miał trzech synów: Jana, Jerzego i Stanisława. 

Stanisław, dziedzic na Golianach 1606 r., zaślubił Jadwigę Czaplińską, i z niej pozostawił córkę Katarzynę za Wojciechem Grotowskim i dwóch synów, Stefana i Szymona; po Stefanie syn Stefan, dziedzic na Golianach 1664 r. 

Szymon, urodzony z 2-iej żony Anny Pogroszewskiej, dziedzic na Golianach 1661 r., zaślubił Maryannę Boską, której 1682 r. zapisał dożywocie na dobrach swoich, i z niej miał córki, Justynę 1v. Rzeczycką, 2v. za Wawrzyńcem Wąsowiczem, Maryannę za Adamem Grotowskim i syna Jana, dziedzica części Golian Wielkich. 

Jerzy, najmłodszy syn Macieja, nabył 1611 r. części Golian Wielkich od brata Stanisława, i z niewiadomej nam żony pozostawił syna Jakóba, dziedzica części Golian Wielkich 1662 r., po którym z Anny Szadokierskiej czterech synów: Franciszek zw. Golian, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej, żonaty 1v. z Konstancyą Rylską, 2v. z Katarzyną Szadokierską, Kazimierz, Mikołaj, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej, i Stefan. 

Kazimierz, dziedzic dóbr Strzyże i Mroczki-Boguszki, elektor 1669 r. z ziemi czerskiej, miał trzy żony: Joannę Słońską, której w 1670 r. zapisał dożywocie, Joannę Ogrodzieńską 1685 roku i Ewę Dunin-Szpotównę, której 1692 r. zapisał dożywocie; pozostawił córkę Maryannę za Janem Golianem i czterech synów: Aleksandra, Józefa i Michała, ur. ze Szpotówny, i Karola-Ludwika, dziedzica części Golian, żonatego z Anną Loską. 

Aleksander, dziedzic części Golian 1739 r., zaślubił Zuzannę Gębską i z niej miał synów, Antoniego i Stanisława; Antoni, dziedzic części Golian 1751 r., burgrabia grodzki czerski 1761 r., był żonatym z Kunegundą Modzeleską, której w 1762 r. zapisał dożywocie. 

Stefan, najmłodszy syn Jakóba i Szadokierskiej, żonaty z Katarzyną Szczakowską 1691 r., pozostawił dwóch synów, Franciszka i Jakóba, dziedziców części wsi Goliany 1709 r.; po Jakóbie syn Jacek. 

Franciszek, dziedzic części Golian 1710 roku, żonaty 1v. z Anną Dzwonkowską, 2v. z Maryanną Kłopocką, pozostawił z drugiej żony synów, Antoniego i Stanisława, skarbnika stężyckiego 1760 r., ożenionego z Antoniną Turowska. 

Antoni, cześnik buski, następnie latyczowski 1750 r., zaślubił Maryannę Piotrowską i z niej miał córkę Magdalenę za Janem Wierzbickim i czterech synów: Jana, intendenta królewskiego 1776 r., żonatego z Franciszką Lipską, Józefa, Michała, ur. z 2-iej żony Magdaleny Straszewskiej, poborcę wieluńskiego, który w 1790 r. otrzymał w posesyę dobra Żebrak i Wólkę Stańską, i Piotra (Ks. Gr. Czerskie). 

MROCZKIEWICZ v. MROCZKOWICZ h. BEKESZ. Herb - w polu brunatnem orla noga z wierzchu do połowy czarna, a niżej do pazurów złota; z jednej strony wyżej przy kolanie pół księżyc, a z drugiej strony gwiazda; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. 

Stanisław Kostka, aplikujący przy kancelaryi koronnej, otrzymał nobilitacyę 1768 r.; uwolniony od scartabellatu 1775 roku, z żony Benigny Kossobudzkiej, skarbniczanki ciechanowskiej, jego syn Feliks z Kalamandy Malewskiej pozostawił synów, Aleksandra i Ignacego, oraz córki, Benignę i Zofię, wylegitymowanych w Królestwie 1839 r. (Kancl., Vol. Leg.). 

MROCZKO h. NIECZUJA. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

MROCZKO h. ODROWĄŻ. Wawrzyniec, syn Jana, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1819 r. 

MROCZKOWSKI h. KORWIN. N. N. zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej przed 1830 r. 

MROCZKOWSKI h. NAŁĘCZ. Byli na Mazowszu iw Prusach, zmieniali często herb z Mroczkowskimi, herbu Prus III. Po Andrzeju, komorniku ziemskim wąsoskim, syn Adam miał syna Andrzeja, a ten syna Macieja, po którym synowie, Tomasz i Antoni, dziedzic wsi Obrytki-Rostruszewo, w pow. augustowskim, wylegitymowany w Królestwie 1846 r. 

Piotr, syn Wojciecha, dziedzic Mroczki i Orlikowa 1680 r. (właściwie herbu Prus III), podstarosta wąsoski 1699 r., miecznik 1706 r., ostatnio podsędek wiski 1710 r., miał syna Michała, dziedzica wsi Orlikowo, po którym synowie: Jan, Kazimierz i Ignacy; po Ignacym syn Andrzej, żonaty z Anną Żytkowską, pozostawił syna Jakóba, w wojsku rosyjskiem, wylegitymowanego w Królestwie 1854 r. 

Jakób, Benedykt, Czesław, Franciszek i Andrzej 1782 r., a Mateusz, Jan i Feliks, synowie, i Wincenty, Michał, Gabryel i Jan, wnukowie Andrzeja, w 1823 r. wylegitymowani w Galicyi. 

MROCZKOWSKI h. PRUS III. Mroczko, syn Kielcza, dostał w 1436 r. w nagrodę zasług prawem lennem od Władysława ks. Mazowieckiego 13 włók gruntu między rzekami Kamienny-Stok i Wissą i na tym gruncie założył osadę Mroczki-Kamienny-Stok, od której jego potomkowie wzięli w XVI stoleciu nazwisko Mroczkowski; była to po większej części zagrodowa szlachta. 

Mroczko, dziedzic wsi Mroczki 1445 r., miał syna Piotra, po którym dwóch synów, Bernard i Stanisław, dziedzice wsi Mroczki 1560 r.; po Bernardzie syn Jakób, dziedzic Woli Mroczkowej 1580 roku, pozostawił synów, Mikołaja i Stanisława; po Mikołaju syn Mikołaj ożeniony z Zofią Czerską. 

Stanisław, elektor 1632 r. z ziemi zakroczymskiej, miał syna Pawła, po którym syn Jan, dziedzic wsi Mroczki 1682 r., pozostawił syna Jakóba, którego syn Bartłomiej zaślubił Maryannę Gardocką i z niej miał trzech synów: Józefa, dziedzica wsi Mroczki, 1849 r., Franciszka 1850 r. i Jana 1851 r. wylegitymowanych w Królestwie. 

Wawrzyniec, syn Rosława, 1564 r. Franciszek, Jakób, Maciej, Mikołaj i Stanisław, synowie Jana, 1564 r. Konstanty i Tomasz otrzymali w dożywocie m. Goniądz 1623 r. Kacper, syn Jana, 1631 r. Jan i Stanisław, synowie Adama, 1633 r. Stanisław, syn Feliksa, dziedzic dóbr Szelągi i Mroczki 1635 r., miał syna Jana. Tomasz, syn Jana, wójt w Knyszynie 1635 r., miał syna Jana, po którym syn Tomasz pozostawił syna Antoniego. Jan, żonaty z Anną Kalnicką 1648 r. Stefan, syn Wojciecha, 1648 r. Kazimierz ożeniony z Eufrozyną Komorowską 1650 r. 

Floryan, porucznik wojsk koronnych 1663 r. Adam, dwóch Andrzejów, Jakób, Klimunt, Mateusz, Sebastyan, Wawrzyniec, dwóch Wojciechów z ziemią różańską podpisali elekcyę 1669 roku. Stefan, posesor Bielejewa 1676 r. Stanisław żonaty z Anną Naramowską 1679 r. Po Janie córka Anna i syn Władysław 1680 roku. Jan, syn Klemensa, żonaty z Dorotą Brzeżanką 1692 r. Adam, Franciszek, Józef, Marcin, Mateusz, Walenty, Władysław i Zacharyasz z ziemią wiską, Walenty i Wojciech z ziemią nurską podpisali elekcyę 1697 r. 

Piotr, syn Michała, 1721 r. Franciszek, syn Kazimierza, 1726 roku. Franciszek, syn Jana, 1726 r. Andrzej, Jan i Michał, elektorowie 1733 r. z wojew. mazowieckiego, Mateusz żonaty z Franciszką Chrostowską 1760 r. Michał, syn Kazimierza, 1764 r, Kacper ożeniony z Brygidą Komorowską, podczaszanką bracławską 1775 r. Aleksander, sędzia grodzki czerski 1777 r. Felicyan, stolnik czerski 1779 r., syn Andrzeja i Anny Trzebińskiej, z Jadwigi Kraszewskiej miał synów, Józefa, podsędka czerskiego, i Pawła, łowczego warszawskiego 1790 r. Tadeusz, łowczy warszawski 1783 r. (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil.). 

Po Piotrze, mieczniku 1704 r., a podsędku wiskim i podstaroście wąsoskim 1711 r., syn Michał miał syna Kazimierza, żonatego z Eleonorą Godlewską, z której synowie, Wawrzyniec, wsi Swidryawisza (?) i Grzegorz, wsi Wojsławy, w pow. augustowskim, dziedzice, wylegitymowani w Królestwie 1843 r. 

MROCZKOWSKI. Jan, podporucznik wojsk polskich od 1820 r., następnie podporucznik inwalidów wojsk rosyjskich, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1837 r.; jego syn Teodor wylegitymowany w Królestwie 1850 r.

MROCZYŃSKI v. MRUCZYŃSKI h. DRYA. Wzięli nazwisko od wsi Mroczyno, w wojew. inowrocławskiem. Jan, syn Sebastyana, dziedzic Mietelina 1589 r. Maciej, dziedzic Radziechowa 1589 r., miał synów, Sebastyana i Wojciecha, posesorów wsi Poczapy. Po Sebastyanie synowie, Jan i Wojciech, dziedzice na Mietelinie 1596 r. Jan, komornik graniczny bełski 1619 roku. Kacper podpisał elekcyę 1697 r. z wojew. inowrocławskiem. N., elektor 1733 r. z wojew. poznańskiego (Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel.). 

MROKOWSKI h. ŚLEPOWRON. Senator w rodzinie, Marcin, kasztelan liwski 1504 r.» warszawski 1510 r. 

Stara i w początkach XVI stolecia można, mazowiecka rodzina; pisała się z Mrokowa, lub Mrokowic, a poprzednio w XV wieku z Mniszewa. Jan, archidyakon warszawski, kanonik poznański i płocki, ustąpił 1521 r. z kanonii płockiej na rzecz Jakóba z Brzozowa. Marcin, brat Jana, starosta czerski 1502 r., starosta warszawski, kasztelan liwski 1504 r., następnie kasztelan warszawski 1510 r., nabył 1508 r. dobra Wyczolki, w pow. warszawskim, od Marcina z Łomny; z żony Barbary Leżeńskiej miał dwóch synów, Mikołaja i Stanisława, i z nich Mikołaj zamienił 1514 r. z Marcinem Oborskim części wsi Jeziory na dobra Czosnowo Wielkie, a Stanisław zapisał 1530 r. całe dobra swoje matce swej Barbarze, która tegoż roku przekazała części swoje w Mrokowie na rzecz jego. Stanisław, jako dziedzic Jeziory i Mroków, zawarł 1536 r. ugodę z biskupem przemyślskim, i w 1537 r. występuje już jako wikary w Tarczynie. Mikołaj, dziedzic dóbr Jeziora, pod Warszawą, uknuł z podkomorzym Jordanowskim spisek na życie Janusza ks. Mazowieckiego, który karząc go, odjął mu majątek, a samego osadził w więzieniu, z którego jednak zdołał ujść. 

Mikołaj, syn Piotra z Małego Mrokowa, zeznał 1523 r. 500 kop długu Pawłowi z Ruśca (Metr. Kor.). Katarzyna, żona Jana Krasińskiego, stolnika ciechanowskiego 1540 r. Jadwiga za Krzysztofem Czarnowskim 1560 r. 

Krzysztof, Feliks i Bartłomiej, bracia rodzeni, nie stawili się na wyprawę wojenną i w 1623 r. dobra ich w pow. warszawskim skonfiskowane za karę otrzymał Wawrzyniec Wołczewski (Metr. Kor.). Stanisław podpisał elekcyę 1648 r. z ziemią warszawską; jego synowie, Bogusław i Wojciech 1670 r. Andrzej, 1697 r. elektor z ziemi warszawskiej. 

Wit, dziedzic Mrokowa i Woli Mrokowskiej, miał trzech synów: Feliksa, Stanisława i Walentego, dziedziców Woli Mrokowskiej 1560 roku, i po Walentym pozostał syn Paweł. 

Feliks, dziedzic Mrokowa 1564 r., zaślubił Zofię Chotomską i z niej miał synów: Bartłomieja, Krzysztofa, żonatego 1625 r. z Zofią Zgorzelską, Prokopa, Stanisława, Mikołaja i Wojciecha, który w 1572 r. sprzedał dobra Skorosze; po Mikołaju z Małgorzaty Rosochowskiej syn Wojciech zaślubił Annę Rożecką i zapisał jej 1651 r. dożywocie. 

Prokop z Mrokowa, ożeniony z Katarzyną Loską, z którą w 1612 r. zapisał dożywocie, pozostawił dwóch synów, Gabryela, ożenionego z Anną Suchodolską, i Stanisława; po Stanisławie z Anny Komorowskiej synowie, Teofil i Wojciech. 

Teofil, dziedzic na Mrokowie 1664 roku, żonaty z Katarzyną Staniszewską, miał syna Franciszka, ożenionego 1v. z Konstancyą Skulską 1708 r., 2v. z Jadwigą Otrembusówną, z której córka Barbara za Antonim Słonkowskim 1741 r. 

Po Heronimie syn Sebastyan-Samuel nabył 1640 r. części wsi Kościelny Miastków i Trąbki. Andrzej z Mrokowa 1722 r. zaślubił Annę Trzebińską, córkę Feliksa i Maryanny Magnuszewskiej, i z niej pozostawił córki, Urszulę za Andrzejem Mietelskim, miecznikiem zakroczymskim 1749 r., Zofię za Franciszkiem Tyszką 1767 r., i trzech synów: Antoniego-Szymona, burgrabiego czerskiego 1746 r., żonatego z Teresą-Ludwiką Łodziatówną, Felicyana i Józefa-Aleksandra. 

Felicyan, dziedzic Chmielewa i Woli Magnuszewskiej, towarzysz chorągwi pancernej 1746 r., miecznik 1748 r., a ostatnio 1768 roku stolnik czerski, żonaty z Teresą Charzyńską, miał córki, Apolonię, Maryannę 1v. za Fabianem Szymanowskim, podkomorzym warszawskim, 2v. za Antonim Wesslem i dwóch synów, Józefa i Pawła. 

Józef, dziedzic Zwoli i Smogorzewa, wybrany 1785 r. podsędkiem czerskim, komisarz do zbierania ofiar z dóbr ziemskich 1789 r., wylegitymowany w Galicyi 1804 r., był żonatym z Justyną Magnuszewską, z którą w 1788 r. zapisał dożywocie. 

Paweł, drugi syn Felicyana, komornik czerski 1788 r., z miecznika skarbnik czerski 1789 r., łowczy warszawski 1792 r., komisarz do zbierania ofiar z dóbr ziemskich 1789 roku, legitymował się w Galicyi Zachodniej 1803 roku. 

Józef-Aleksander, ostatni syn Andrzeja i Trzebińskiej, dziedzic Taluby, burgrabia czerski 1744 r., podstarosta i sędzia grodzki czerski 1745 r., obrany marszałkiem sejmiku 1748 r., miecznik warszawski 1755 r., miał dwie żony, Jadwigę Baranowską i Zofię Przyłuską, 2v. Bombekową, i z 1-ej żony pozostawił syna Tadeusza, po którym syn Joachim, dziedzic wsi Korytnicy, w pow. łukowskim, wylegitymowany w Królestwie 1839 r.

Oprócz powyższych. Adam żonaty z Maryanną Szopską 1763 roku. Tadeusz na Mrokowie, miecznik warszawski, elektor 1764 r. z wojew. sandomierskiego, fligiel-adjutant królewski 1775 r., wojski 1778 r., ostatnio 1780 r. łowczy warszawski, był żonatym z Agnieszką N. (Metr. Kor., Conv. i Don. Gr. Warsz., Ks. Ziem, i Gr. Czerskie, Sigil., Kancl., Quaterniones, Akta po-Galicyjskie). 

Byli i na Litwie. Elżbieta-Eufrozyna, zakonnica klasztoru Niepokalanego Poczęcia N. M. Panny w Wilnie 1645 r. Jan, oboźny brzeski, podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. wileńskiem. Antoni i Michał podpisali konfederacyę generalną litewską 1764 r. Franciszek i Jan, elektorowie 1764 r. z wojew. brzesko-litewskiego (Arch. Dubr., Vol. Leg.). 

MROKSICKI v. MROXICKI. N. otrzymał 1728 r. patent na stolnikostwo owruckie (Sigil.). 

MROWCZEWSKI h. ŚLEPOWRON. Podług Ledebura posiadali w 1772 r. majątek Wierzchucin Szlachecki, pod Bydgoszczą. 

MROWIŃSKI h. JELITA. Piszą się z Mrowina, w Wielkopolsce. Maciej, podstarosta 1562 r., burgrabia 1579 r. wieluński, miał syna Macieja, pisarza grodzkiego wieluńskiego, poborcę i szafarza podatków 1601 r., po którym syn Stanisław 1614 r. Stanisław, syn Jana, 1569 r. Paweł, Stanisław i Wojciech, dziedzice części wsi Podstole 1572 r. 

Mikołaj z Mrowina, dziedzic Łysakowa 1630 r., z żony Krystyny z Boguszyc miał synów: Adama, Aleksandra, poborcę wołyńskiego 1659 r., podstarostę i sędziego grodzkiego krzemienieckiego 1673 r., Mikołaja i Stanisława, dziedzica wsi Podlisie, miecznika przemyślskiego 1659 r., żonatego 1v. z Heleną Polanowską, 2v. z Zofią Leszczyńską, 1v. Pełkową 1663 r. Zofia, żona Abrahama Kotkowskiego 1665 r. Franciszek, pisarz ziemski derpski 1735 r. (Metr. Kor., Zap. Tryb. Piotrk., Conv. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.). 

MROWIŃSKI h. KORD. Herb - w polu czerwonem miecz ostrzem w górę, obok niego dwa krzyże rycerskie złote; na hełmie w koronie trzy pióra strusie. 

Józef, pisarz magazynu solnego we Włodawie, otrzymał nobilitacyę 1821 r„ wylegitymowany w Królestwie 1837 r. z synami: Edmundem, Janem i Konstantym, urodzonymi z Honoraty Czachowskiej. 

MRÓWKA. Jakób ożeniony z Dorotą Kłokowską 1505 r. Jakób podpisał elekcyę 1697 r. z ziemią wiską. 

MROŻEK h. OSTOJA. W wojew. Sandomierskiem, od wsi Krzelczyce mieli przydomek Krzelczycki, który niekiedy brali za nazwisko. Stanisław, syn Stanisława, dziedzic wsi Jarząbki 1598 r. Wincenty, dziedzic Krzcięcic i Woli Krzcięckiej 1650 r. Stanisław z wojew. krakowskiem i Jan z ziemią przemyślską podpisali elekcyę 1669 r. Łukasz, syn Łukasza i Teofili Rościckiej, wnuk Stanisława, był żonatym 1693 r. z Zofią Czabańską. Dwóch Łukaszów i Józef z wojew. sandomierskiego, a Piotr z wojew. sieradzkiego 1697 r. elektorowie. 

Adam, dziedzic Wojsławic, z żony Anny miał synów, Marcina i Stanisława 1702 r.; po Stanisławie synowie, Antoni i Jakób 1732 r. Jan z Krzelczyc, syn Stanisława, pozostawił synów: Antoniego, Józefa i Pawła 1720 r. Agnieszka, żona Mikołaja Więckowskiego 1720 r. 

Antoni, łowczy 1729 r., wojski 1736 r., ostatnio 1749 r. stolnik sandomierski, z żony Barbary Gostkowskiej miał synów, Adama i Ksawerego. Józef, cześnik 1732 r., podczaszy 1736 r. nowogrodzki. Antoni, Franciszek, Józef i Paweł, elektorowie 1733 roku z wojew. sandomierskiego. N. żonaty z Wiktoryą ze Strzelczyc, 1v. Maniecką 1735 roku. Jakób zaślubił Teresę Gostkowską 1749 r. Barbara, żona Apolinarego Mikułowskiego 1760 r. Adam podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. sandomierskiego (Zap. Tryb. Piotrk., Wyr. Tryb. Lubel., Ks. Gr. Nowokorczyńskie). 

Filip wylegitymowany w Galicyi 1782 r. Po Stanisławie, dziedzicu Ojsławic, w pow. lelowskim, z Katarzyny Zabawskiej synowie, Antoni i Jakób sprzedali 1732 r. swoje dobra; po Jakóbie z Joanny Widawskiej syn Tomasz, ochrzczony 1777-r. w Zwoleniu, wylegitymował się 1804 r. w Galicyi (Quaterniones). 

Po Pawle, cześniku wieluńskim 1764 r., syn Ludwik, żonaty z Rozalią Boczkowską, pozostawił syna Pawła, dzierżawcę wsi Nagórzyce, w pow. opatowskim, wylegitymowanego w Królestwie 1843 r. Konstanty, dziedzic dóbr Dębowa Wola, w pow. radomskim 1858 r. 

MROZIEWICZ v. MROZOWICZ. Kazimierz, dzierżawca Bechcic, cześnik horodelski, 1789 roku prowadził proces o dobra. Jan, pisarz grodzki sieradzki 1.789 r. (Sentencyonarze Piotrkowskie). 

MROZIŃSKI h. PRUS III. W Małopolsce. Andrzej-Kanty, akademik krakowski, poeta 1715 r. Jerzy żonaty z Barbarą Polecką 1736 r. (Ks. Gr. Nowokorczyńskie). Klemens, chorąży wojsk koronnych 1780 r. Wojciech, ksiądz, oficyał i dziekan sandecki 1782 roku. Klemens, Jan, Adam, Tomasz i Stanisław, adwokat, wylegitymowani w Galicyi w 1783 r. Stanisław, szambelan Stanisława Augusta 1787 r. (Sigil.). 

Stanisław, dóbr Domasław w 1822 r., a Franciszek, dóbr Michalcza w 1846 r. w W. Ks. Poznańskiem, dziedzice. Józef, generał brygady wojsk polskich 1829 r., chlubnie odbył kampanie 1807-1814 r., um. 1838 r.; odznaczył się jako jeden z celniejszych badaczy naszego języka; jego dzieło gramatyczne pod tytułem: „Pierwsze zasady gramatyki języka polskiego" powszechne zyskało uznanie. Józef w 1812 r. za waleczność był mianowany kawalerem (chevalier) państwa francuskiego z pensyą roczną 1000 franków. 

MROZOWICKI h. PRUS III. W Małopolsce. Przodek tego domu N. Witwiński, dostawszy w końcu 1450 roku działem majątek Mrozowice, od niego wziął nazwisko. Stanisław, żyjący około 1503 roku, z żony Janickiej miał 14 synów, z których kilku jak Jan, Wojciech, a szczególniej Aleksander chlubnie odznaczyli się rycerskością; ten Aleksander, wyswobodziwszy się z niewoli tureckiej, w którą w jednej z walk popadł, przyłożył się do pogromu Turków pod Kijowem, lecz niedługo potem otoczony od przewyższającej siły poległ; jego wnuk Daniel, dzielny wojownik z ks. Rożyńskim, poległ pod Możajskiem 1609 r. Po Danielu z Wilkockiej synowie, Stanisław i Jan polegli na polu bitwy przeciw Kozakom. 

Paweł, pisarz grodzki, trembowelski 1623 r., miał synów, Jerzego i Marcina, który podpisał elekcyę 1648 r. Jerzy, dziedzic dóbr Ujazd, w wojew. krakowskiem, komornik ziemski krakowski 1636 r., podstarosta i sędzia grodzki krakowski 1644 roku, poborca halicki 1648 roku, sekretarz królewski 1650 r., pisarz ziemski żydaczowski, a ostatnio halicki 1653 roku; elektor z ziemi halickiej 1669 r., kilkakrotnie poseł na sejmy, był ożeniony z Jadwigą Oleśnicką, z niej synowie: Jan, Konstanty, archidyakon i oficyał lwowski, proboszcz buski i rohatyński 1694 r., Marcin i Paweł. 

Jan, regent grodzki lwowski 1677 r., podstarosta i sędzia grodzki buski 1685 r., stolnik trembowelski 1686 r., podsędek 1690 r., ostatnio 1718 r. sędzia ziemski lwowski, z żony Klary N. miał syna N., który podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. ruskiem. 

Marcin z Mrozowic, elektor 1669 r. z ziemi halickiej, cześnik buski 1695 r., pozostawił synów: Aleksandra, podstolego halickiego 1715 roku, po którym córka Konstancya za Aleksandrem Krosnowskim, starostą petrykowskim, Mikołaja i Stanisława, skarbnika halicki 1702 r. 

Paweł, ostatni syn Jerzego i Oleśnickiej, komornik graniczny halicki, elektor 1669 r. z ziemi halickiej, komornik graniczny lwowski, podpisał elekcyę 1674 r. z wojew. ruskiem; pisarz grodzki żydaczowski 1682 r., pisarz ziemski 1685 r., ostatnio sędzia 1720 roku ziemski halicki, miał córkę Ludwikę i synów, Andrzeja i Michała, księdza. 

Gabryel, Jerzy i Paweł z Mrozowic 1632 r. z wojew. krakowskiem, dwóch Janów, Mikołaj, Paweł, Stanisław i Wojciech z Mrozowic 1648 roku z wojew. ruskiem, oraz Wojciech z ziemią różańską 1669 r. podpisali elekcye (Conv. Vars., Metr. Kor., Zap. i Wyr. Tryb. Lubel. i Piotrk., Sigil.). Adam, starosta lanckoroński 1742 r., stęgwilski 1767 r., porucznik pancerny 1759 r., poseł wojew. ruskiego, podpisał elekcyę 1764 r. z synem Józefem, urodzonym z N. Puzynianki. Mikołaj, drugi syn Adama, poseł ruski, podpisał elekcyę 1764 roku z wojew. ruskiem; szambelan królewski 1766 r., rotmistrz królewski 1779 roku, dziedzic dóbr Krupę. Ów Mikołaj, Stanisław, Józef i Ignacy, członkowie Stanów, 1782 r., a Stanisław, dziedzic dóbr Majdan, Michał i Jan, wnukowie Stanisława, w 1850 r. wylegitymowani w Galicyi. Józef, pułkownik wojsk królewskich 1794 r., żonaty z Teklą Dunin-Borkowską, kasztelanką gostyńską, 1v. za Stanisławem Worcelem, kasztelanem halickim, 3v. za Józefem Jabłonowskim, starostą korpeckim. N. żonaty z Maryanną Karczewską, starościanką liwską, 1810 r. 

MROZOWSKI h. NAŁĘCZ. W północnem Mazowszu. Tomasz, elektor 1632 r. z ziemi różańskiej. Wojciech, syn Tomasza, 1635 r. Paweł, podstarosta trembowelski 1640 r. Stanisław, burgrabia wiski 1664 r. Adam, Stanisław i Wacław podpisali elekcyę 1669 r. z ziemią różańską. Józef, elektor 1733 r. z wojew. mazowieckiego, komornik 1735 r., miecznik 1758 r. różański, miał syna Zygmunta, miecznika różańskiego, elektora 1764 roku z ziemi łomżyńskiej, po którym syn Feliks. Jan, poseł łomżyński na sejm 1764 roku, pozostawił synów: Jana, Józefa, Feliksa, Bartłomieja i Antoniego; po Antonim synowie: 1) Mateusz żonaty z Zofią Bukowską, z której synowie, Tomasz, dziedzic dóbr Zapniowa, w pow. opatowskim, i Feliks wylegitymowani w Królestwie 1843 r.; 2) Józef, po którym z Wiktoryi Taltynoskiej syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1849 r.; 3) Wincenty, po którym syn Leon z Maryanny Czechowskiej miał syna Ludwika, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

Michał, pisarz referendaryi koronnej 1759 r. Józef, poseł ziemi łomżyńskiej, podpisał elekcyę 1764 r. Jan, komornik grodzki wiski, dziedzic dóbr Pęczkowice, Czaplice i inne 1781 r., pisarz grodzki wiski 1791 roku (Conv. Vars., Metr. Kor., Sigil., Wyr. Tryb. Lubel.). 

MROZOWSKI h. NOWINA. Jan z synem Dyonizym i Mikołaj, synowie Hipolita, wylegitymowani w Cesarstwie 1858 roku i zapisani do ksiąg szlachty gub. grodzieńskiej. 

MROZOWSKI h. PRUS III. W północnem Mazowszu; licznie rozrodzeni w ziemi łomżyńskiej. 

Po Michale, podkomorzym łomżyńskim, syn Jakób, dziedzic dóbr Mołmotki, w wojew. podlaskiem 1753 roku, miał syna Szymona, a ten syna Józefa, po którym syn Jan, urzędnik w Białymstoku, wylegitymowany w Królestwie 1852 r. 

Po Franciszku, dziedzicu połowy wsi Mrozów 1785 r., z żony Anny Kamińskiej syn Stanisław, pisarz magazynu solnego w Modrzejowie, wylegitymowany w Królestwie 1842 r. 

Antoni, syn Franciszka, z synami: Wiktorem, Floryanem, Justynem, Józefem, Klemensem wylegitymowani w Cesarstwie 1847 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. 

Stefan, syn Antoniego, sędzia w pow. grodzieńskiem 1840 r., porucznik wojsk rosyjskich. Julian, syn Michała, prezes sądów pow. brzesko-litewskiego 1855 r. Roman, dziedzic dóbr Lachowo, w pow. augustowskim 1858 roku. 

Mikołaj, syn Antoniego i Salomei Dmuchowskiej, ur. 1785 r. we wsi Chrumiaczce, w pow. latyczowskim, postąpił 1809 r. do 12 pułku ułanów, i tegoż roku został podporucznikiem; porucznik 1811 r. w 8 pułku ułanów, przeniesiony 1814 r. do gwardyi honorowej, w 1815 r. przeszedł do 2 pułku strzelców konnych, i w 1819 r. awansował na kapitana, a w 1831 r. na majora w tymże pułku. Odbył kampanie: 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii; w 1812 r. ozdobiony krzyżem srebrnym Legii Honorowej, a 1831 r. krzyżem złotym Virtuti Militari. Mikołaj um. 1855 r. w Warszawie, pozostawiwszy żonę i synów. 

Teodor, syn Antoniego i Agnieszki, ur. 1778 roku we wsi Wolicy, w pow. stobnickim, wszedł 1807 r. jako chyrurg batalionowy do 1 pułku piechoty Ks. Warszawskiego, a następnie przeniesiony do 2 pułku ułanów; w 1818 r. został lekarzem 2 dywizyi piechoty, i um. 1821 r. Odbył kampanie: 1807 r. przeciw Prusom, 1809 r. przeciw Austryi, 1812 r. przeciw Rosyi, 1813 r. w Saksonii, a 1814 r. we Francyi iw nagrodę zasług otrzymał krzyż złoty polski (Ks. Wojskowe). 

MROZYK v. MROZIK. Maciej z wojew. brzesko-litewskim podpisał elekcyę 1697 r. 

MRUCZYŃSKI. Patrz MROCZYŃSKI. 

MRZEWSKI. Byli w ziemi ciechanowskiej. Bartłomiej, Jakusz (Jakób), Marcisz (Marcin) i Jarosław, dziedzice wsi Mrzeski, dostawszy w 1438 r. w nagrodę zasług od Władysława ks. Mazowieckiego 20 włók gruntu nad rzeką Prądnikiem, założyli na nim wieś nazwaną Prądnik, od której ich potomkowie wzięli nazwisko Prądnicki.

MŚCICHOWSKI h. MORA. Maciej, syn Szymona, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1804 r. 

MŚCICHOWSKI h. PRUS I. Wzięli nazwisko od wsi Mścichy, w ziemi wiskiej i od niej jeszcze w końcu XVI stolecia pisali się Mścich. Michał, Piotr i Jakób, synowie Leonarda, dziedzice części Mścichy 1567 r. Jan, syn Marcina, dziedzic Jabłonowa 1650 r. Fabian żonaty z Anną Konarską 1679 r. Tomasz, syn Macieja, 1680 r. Stanisław 1674 r. i Jan 1697 r. podpisali elekcye z ziemią wiską (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Piotrze, dziedzicu wsi Szląsk 1739 r., z Teofili Sulewskiej synowie: Antoni, Walenty, Kazimierz i Jan; po Antonim dwóch synów, 1) Wojciech żonaty z Józefą Zawadzką, z niej synowie, Klemens i Fortunat wylegitymowani w Królestwie 1843 r.; 2) Leon, po którym z Maryanny Mroczkówny syn Józef wylegitymowany w Królestwie 1850 r. 

Adam z wojew. ruskiem i Antoni z wojew. Smoleńskiem podpisali elekcyę 1733 r. Franciszek, skarbnik nurski 1742 r., żonaty z Barbarą Ołtarzewską, miał córkę Barbarę za Tadeuszem Ciesielskim, cześnikiem lubaczowskim 1770 r. 

Franciszek, Jan, Józef i Kajetan wylegitymowani w Galicyi 1782 r. z przydomkiem na Mukaniu. Jan, z chorążego porucznik 1787 r., ostatnio 1792 r. rotmistrz wojsk koronnych. Onufry, dworzanin królewski 1792 roku (Zap. i Wyr. Tryb. Lubel., Sigil., Kancl.). 

MUKIEWICZ. Floryan i Józef podpisali elekcyę 1733 roku z wojew. brzesko-litewskiem.

MUKLEWSKI. Kazimierz z ziemią ciechanowską podpisał elekcyę 1697 roku. 

MUKLIŃSKI. Mateusz z żoną Ewą Godaczewską pozwali 1701 roku Izbińskich o sumy (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

von der MÜLBE. N., podpułkownik, następnie 1730 r. pułkownik wojsk koronnych (Sigil.). 

MULEWSKI. Jan z ziemią dobrzyńską podpisał elekcyę 1697 r. 

MÜLHAUSEN. Henryk, ur. 1792 r. w Warszawie, wszedł 1807 r. jako tłomacz do Komisyi wojennej iw 1809 r. przeniesiony do administracyi wojennej Ks. Warszawskiego, tegoż roku mianowany adjunktem komisarzy wojennych, a w 1815 r. przeznaczony został jako pisarz do komisoryatu ubiorczego w wojsku; w 1825 r. postąpił na kontrolera I klasy w Komisyi Wojny. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe). 

a MÜLHEIM. Patrz MILHEIM. 

MULIŃSKI. Jan, sędzia deputat na Trybunał lubelski 1743 r. Dominik, chorąży wojsk koronnych 1784 r. (Wyr. Tryb. Lubel., Sigil.). 

MULISZEWICZ. Adam podpisał elekcyę 1632 r. z pow. pińskiem. 

MÜLLER h. MÜLLER. Herb - na tarczy rozdzielonej wzdłuż na dwa pola: w polu pierwszem czerwonem wiatrak na wzniesieniu, w polu drugiem, rozdzielonem w poprzek na dwie części, w górnej błękitnej części trzy gwiazdy złote, w części dolnej złotej trzy gwiazdy błękitne. W koronie nad hełmem między dwoma rogami bawolemi panna z chorągiewką w prawej ręce. 

Jan Nepomucen, administrator wojskowy, otrzymał 1780 r. nobilitacyę z przydomkiem Mühlwert. (Siebmacher). 

MÜLLER h. ŻÓRAW. Herb - w polu przez połowę czerwonem i niebieskiem żóraw biały z koroną na łbie, trzymający w prawej nodze kamień; nad hełmem z korony wychodzą dwa skrzydła orle i pięć piór strusich. 

Jan, konsyliarz króla Stanisława Augusta, otrzymał nobilitacyę i herb powyższy 1790 r.; jego syn Karol miał syna Karola, dziedzica wsi Świdry Małe, w wojew. mazowieckiem, wylegitymowanego w Królestwie 1841 r. (Kanck, Sigil.). 

MÜLLER. Jan-Marcin, sekretarz królewski 1730 r. Marya, żona Jana Brodowskiego, majora wojsk koronnych 1770 roku. Jan-Wilhelm, szambelan Stanisława Augusta 1774 r. Wilhelm, kapitan wojsk koronnych 1788 roku (Metr. Kor., Sigil.).

MULNIER de BARNEVAL. Franciszek, konsyliarz królewski, otrzymał nobilitacyę 1775 r. (Vol. Leg.). Teresa, żona Michała-Józefa 1775 r. 

MULTANOWSKI. Adam, syn Rocha i Maryanny z Langasów, ur. 1791 r. w Płocku, wszedł 1809 r. do artyleryi pieszej iw 1822 roku został podporucznikiem w 2 kompanii lekkiej artyleryi pieszej iw 1829 r. przeniesiony do dyrekcyi arsenału budowlanego. Odbył kampanie 1812 i 1813 r., w Rosyi i przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe). 

MULTAŃSKI. Jakób miał 1612 roku pewną sumę u Wojciecha Tymieńskiego (Zap. Tryb. Piotrk.). 

MUŁAWICKI. Wawrzyniec cytowany w aktach wąsoskich 1671 r. 

MUŁKUMAN. Miskiewicz, kniaź, chorąży tatarski, w pow. grodzieńskim 1546 r. (Bon.). 

MUNCKENBECK v. MUNKĘNBEK h. MUNCKENBECK. Herb-w polu zielonem jeleń biały z żółtemi rogami; nad tarczą hełm z koroną, na której trzy pióra strusie. 

Henryk otrzymał nobilitacyę i herb powyższy 1790 roku; jego syn Ferdynand miał syna Henryka, po którym z Ludwiki Smorągiewicz syn Stanisław wylegitymowany w Królestwie 1851 r. (Kancl., Metr. Litew., Sigil., Vol. Leg.). 

Henryk, syn Ferdynanda i Teresy, ur. 1800 r. w Warszawie, z korpusu kadetów warszawskich wszedł 1818 r. do 2 pułku strzelców konnych iw 1822 roku postąpił na podporucznika do 3 pułku strzelców konnych, a w 1831 r. został kapitanem i za waleczność otrzymał krzyż złoty Virtuti Militari (Ks. Wojskowe). 

MUŃCZA. Kn. Wasil otrzymał 1507 r. sioło Tulhowice, w pow. mozyrskim, a także wieś Niekraszewszczyznę, w pow. nowogrodzkim (Bonj. 

MUŃCZYNA. N. kniaź, jego synowie, Senko i Iwan, bojarowie smoleńscy 1490 r. (Bon.). 

MUŃCZYŃSKI. Marcin podpisał konwokacyę generalną warszawską 1764 r. (Vol. Leg.). 

MUNING h. MINNICH. Łukasz, syn Marcina, zapisany do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1820 r. 

MUNKIEWICZ. Leopold, urzędnik pocztowy, otrzymał prawa nowego szlachectwa w Królestwie 1850 r. 

de MÜNNICH v. MÜNICH. Burhard-Krzysztof, rodem Meklenburczyk, słynny awanturnik, w 1717-1721 r. generał-major dragonów polskich, przeszedł do służby rosyjskiej i został feldmarszałkiem i hrabią; w 1734 r. utrzymał Augusta III na tronie polskim. N., żona Joachima Jancka, generał-majora wojsk koronnych 1730 r. Andrzej, szambelan Stanisława Augusta 1733 r. (Sigil.). 

von MUNNIGSHAUZEN v. MUNICHHAUSEN. Jan otrzymał 1625 r. indygenat. Krzysztof, pułkownik wojsk koronnych 1654 roku (Metr. Kor., Conv. Vars.). 

MÜNSTER. W 1775 roku wyznaczono komisyę do rozgraniczenia dóbr lizen i Salna urodzonych Münsterów (Vol. Leg.). Jakób, kapitan wojsk litewskich 1775 roku i komisarz królewski, szambelan Stanisława Augusta 1787 r. (Sigil., Vol. Leg.). 

MURASZKO h. PRZYJACIEL. Dyonizy i Andrzej, setnicy kozaccy w pułku Nieczaja, w nagrodę wierności dla Rzeczypospolitej otrzymali nobilitacyę 1659 r. Jan i Tadeusz, sędzia kapturowy rzeczycki, z pow. rzeczyckim podpisali elekcyę 1764 r. Antoni, strażnikowicz rzeczycki 1775 r. Daniel i Aleksander, synowie Józefa, urzędnicy w intendenturze rosyjskiej 1865 roku. 

Antoni i Jan z potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Wincentego, prawnukowie Mikołaja, wylegitymowani w Cesarstwie 1848 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MURATORI. Baronowie. Jan, Wenecyanin, otrzymał 1761 r. baronostwo w Polsce (Sigil.). 

MURATORI-MAINARDI. Sebastyan Mainardi, syn siostry Jana bar. Muratori, otrzymał godność baronowską 1766 r. (Kancl., Sigil.). 

MURATOWICZ. Franciszek został nominowany sekretarzem królewskim 1750 r. (Metr. Kor.). 

MURAWICKI v. MURAWIECKI h. KOŚCIESZA odm. Odmiana herbu - Kościesza bez krzyża. 

Na Litwie; pochodzili od wychodźców z Moskwy, lecz zdaje się, że już zgaśli; z nich Harwas, którego syn Abraham, rotmistrz królewski w połowie XVII stolecia. 

MURAWIEC. Taż familia co Morawiec. Z piszących się Murawiec. Wojciech, syn Stanisława, 1598 r. Marcin, z podsędka sędzia ziemski lwowski 1641 r. Aleksander, podczaszy bielski 1713 roku. Tomasz, syn Michała, podczaszy żytomierski 1730 r. (Conv. Vars., Wyr. Tryb. Lubel.). 

MURAWSKI h. DĄBROWA. Na Mazowszu i Podlasiu; taż rodzina co Morawski, herbu Dąbrowa. Z piszących się i wylegitymowanych jako Murawscy. Tomasz 1462 r., a Jan, syn Piotra, 1503 r. cytowani w aktach łomżyńskich. Marcin, dziedzic na Murawie-Laskach 1560 roku, miał syna Jana, po którym sześciu synów: Andrzej, Jan, Marcin, Mikołaj, Piotr i Wojciech; po Mikołaju synowie, Andrzej i Jakób, i po Andrzeju z Anny Rajeckiej syn Antoni, a Piotr pozostawił synów, Jana i Szymona. 

Jan, syn Jana, dziedzic na Murawie - Laskach 1620 roku, miał syna Szymona, po którym trzech synów: Bartłomiej, Józef i Walenty, i z nich Bartłomiej pozostawił synów, Apolinarego i Szymona, a Józef miał syna Walentego. 

Walenty, syn Szymona, dziedzic na Murawie-Laskach 1680 roku, miał syna Antoniego, po którym synowie, Franciszek i Jan, będąc w 1747 r. naganieni w szlachectwie przez Newelskiego, przedstawili powyższą genealogię (Wyr. Tryb. Lubel.). 

Po Tomaszu, który w 1736 r. sprzedał Pieńkowskim wieś Szulborze, syn Kazimierz miał synów: 1) Wawrzyńca, żonatego z Maryanną Stalkowską, z której synowie, Mateusz, dziedzic wsi Chrzęsne, w pow. stanisławowskim, i Kacper wylegitymowani w Królestwie 1846 roku; 2) Piotr z Konstancyi Tymińskiej pozostawił syna Jana, wylegitymowanego w Królestwie 1848 r.; 3) Michał tego synowie: a) Kacper, po którym syn Fabian wylegitymowany w Królestwie 1848 r., b) Piotr tego z Petroneli Tymińskiej syn Feliks wylegitymowany w Królestwie 1848 r. 

Z tej familii Karol, Stefan, Konstanty i Antoni, synowie Mateusza, wylegitymowani w Królestwie 1852 r. 

MURAWSKI h. KORAB. Na Litwie. Józef i Franciszek podpisali konwokacyę generalną litewską 1764 r. Piotr i Justyn, synowie Antoniego, wylegitymowani w Cesarstwie 1846 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej, a potomkowie Tadeusza i Antoniego, synów Jana, wnuków Bartłomieja, prawnuków Bonifacego, zapisani 1847 r. do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MURAWSKI h. ŁUK. Rodzina tatarska na Litwie. Mustafa, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. MURAWSKI. Fabian, syn Mateusza i Katarzyny Lipskiej, ur. 1797 r. we wsi Murawskie Czachy, w pow. ostrołęckim, wszedł 1819 r. do 7 pułku piechoty liniowej i w 1831 r. został podporucznikiem. 

MURCZKIEWICZ. Jacenty, syn Franciszka i Barbary Widulskiej, ur. 1812 r. w m. Końskich, postąpił 1825 r. na kadeta funduszowego do korpusu kadetów w Kaliszu iw 1831 r. przeniesiony do służby czynnej (Ks. Wojskowe). 

MURDELIO h. MURDELIO. Jerzy Karwat, rodem Kroat, przeniósł się do Polski za Kazimierza IV i od tego monarchy w nagrodę zasług wojennych dostał wójtostwo w Młodaszynie, na szląskiej granicy; poległ na Wołoszczyznie 1497 r. Jego potomstwo od wspomnionego nadania wzięło nazwisko Młodawski; bardzo prawdopodobnie od tego Jerzego pochodzą, jeśli nie wszyscy, to większa część herbowych Murdelio jak Młodawscy, Karwatowie, a może nawet Mściszewscy, herbu Mściszewski. 

MURET. Jakób-Franciszek, dr. prawa, został konsyliarzem Stanisława Augusta 1778 r. (Sigil.). 

MUROWICZ. Michajło i Senko, bojarowie królewscy 1546 r. (Bon.). 

MURSYN. N. został porucznikiem wojsk artyleryi w. Ks. Litewskiego 1766 r. (Sigil.). 

MURYSSON h. MURYSSON. Józef, Ignacy i Kajetan wylegitymowani w Galicyi 1782 r. Patrz MORYSSON. 

MURZA h. PELIKAN. Byli na Białej Rusi, a pochodzili z Wołoszczyzny. Jerzy podpisał elekcyę 1632 r. z po w. pińskim. Andrzej, chorąży mścisławski, krewny hospodarów wołoskich, miał córkę za Łukaszem Stachowskim 1667 r. Hrehory uwięziony był przez Moskwę za króla Jana Kazimierza 1677 r. (Vol. Leg.). 

MURZATYCZ. Byli na Wołyniu. Petruszko 1512 r. 

MURZYCZ h. ŁUK. Rodzina tatarska na Litwie. Selich, Sulejman, Maciej, Józef, Mustafa z synem Józefem, synowie Jakóba, wylegitymowani w Cesarstwie 1858 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. wileńskiej. Biliat, syn Jakóba, stanowy prystaw pow. ihumeńskiego 1865 r. 

MURZYN h. LUBICZ. Na Litwie; wzięli w XVII stoleciu nazwisko Murzynowicz i Murzynowski. 

MURZYNOWICZ h. LUBICZ. Na Litwie; pierwotne ich nazwisko Murzyn. Jan prowadził proces 1629 r. z Pielwieckimi o najazdy. Krystyna, wdowa po Boguckim, 2v. za Aleksandrem Sokolskim, oskarżała 1629 roku Pielwieckich o krzywdy (Conv. Vars.). 

MURZYNOWSKI h. OGOŃCZYK. Paweł, kasztelan łęczycki, Marcin, podkomorzy, Jakób i Piotr, zwani Ogonowie, w nagrodę zasług otrzymali 1329 r. dobra Lubino, Wolę, Dąbrówkę i Murzynowo, które to nadanie zatwierdzono w 1554 roku Andrzejowi, Sebastyanowi, Stanisławowi, Pawłowi i Wojciechowi Murzynowskim (Metr. Kor.). Nazwisko wzięli od wsi Murzy nowa, w ziemi dobrzyńskiej; dziedziczyli na Kujawach i w Prusach Zachodnich, a dopiero w XVII stoleciu jedna ich linia osiedliła się w wojew. Sieradzkiem. Jan, dziedzic Rudzowska, w Dobrzyńskiem, miał synów: Aleksandra, Łukasza, żonatego z Anną Pęgowską, i Mikołaja, ożenionego z Zofią Psarską, którzy w 1568 roku przeprowadzili dział Rudzowska. Paweł i Ścibor, synowie Mateusza, 1567 r. Andrzej miał synów, Marcina i Mikołaja 1583 r., żonatego z Katarzyną Trzcińską, córką Andrzeja. 

Po Macieju synowie: Maciej, Łukasz, Stanisław i Wojciech 1583 r. i z nich Wojciech pozostawił synów, Mikołaja i Stanisława. Wojciech, syn Jana, 1586 r. Walenty, dziedzic Murzynowa, ożeniony z Elżbietą Krowicką 1588 r. Jan, Walenty i Wojciech, synowie Pawła, 1590 r., i po Wojciechu syn Mikołaj 1616 r. 

Kazimierz, syn Michała, dziedzic na Murzynowie 1667 r., zaślubił Katarzynę Kanigowską i z niej miał synów, Marcina i Mikołaja. Paweł podpisał elekcyę 1674 r. z ziemią dobrzyńską. Krzysztof, Michał, Paweł i Walenty, synowie Wojciecha, 1685 r. Adam, Marcin i Stanisław, elektorowie 1697 r. z ziemi dobrzyńskiej. 

Adam, Jakób, Kazimierz, Stanisław i Wojciech, synowie Ludwika, 1711 r. Franciszek-Kazimierz, stolnik mścisławski, z wojew. bełskiem i Kazimierz z ziemią dobrzyńską podpisali elekcyę 1733 r. Kazimierz, stolnik bracławski, żonaty z Zuzanną Skolimowską 1737 r. Józef, pisarz ziemski dobrzyński 1746 r. Jan i Tomasz, synowie Gabryela, 1747 r. Marcin, żonaty z Teresą Stachowską, miał córkę Bogumiłę za Szymonem Starorypińskim 1753 roku. 

Po Kazimierzu syn Antoni, podstoli rypiński 1764 roku, deputat na Trybunał koronny. Ignacy z Murzynowa i Antoni, elektorowie 1764 roku z ziemi dobrzyńskiej. Feliks-Kanty, syn Marcina, 1764 r. Ignacy, wojski 1764 r., miecznik 1778 r. dobrzyński, podstoli rypiński 1783 roku, ostatnio podczaszy dobrzyński 1788 roku. Marcin, burgrabia dobrzyński 1773 roku. 

Ludwik i Wojciech, synowie Tomasza, 1781 r., i z nich Wojciech zaślubił Ewę Murzynowską. Michał, skarbnik rypiński 1783 roku. Antoni, syn Tomasza i Justyny Starorypińskiej, wnuk Wojciecha, porucznik wojsk koronnych, nabył 1782 r. Wolę Sosnową; komisarz do zbierania ofiar 1789 r. z wojew. inowrocławskiego, z żony Justyny Gostomskiej, cześnikówny inflanckiej, pozostawił dwóch synów, Józefata i Michała, dziedziców części Świedziebny. Józef, kanonik gnieźnieński 1791 r. (Conv. Vars., Ks. Gr. Czerskie, Don. Vars., Zap. i Wyr. Tryb. Piotrk. i Lubel., Sigil., Ks. Gr. Brzeskie). 

Wojciech, dziedzic wsi Suszyce 1571 r., z Jadwigi Jądrowskiej miał syna Pawła, dziedzica wsi Suszyce 1649 r., po którym syn Jan pozostawił syna Antoniego, a ten syna Stanisława, po którym z Ludwiki Bronikowskiej syn Wawrzyniec, urzędnik w Warszawie, wylegitymowany w Królestwie 1838 r.; jego syn Andrzej, urodzony z Heleny Gumińskiej, dziedzic dóbr Długołęka, w pow. sieradzkim. 

Andrzej, syn Wawrzyńca i Heleny, ur. 1793 r. w Serowcach, w pow. siedleckim, wszedł 1809 roku do 13 pułku huzarów Ks. Warszawskiego i w 1813 r. został podporucznikiem; w 1816 r. przykomenderowany do 2 pułku strzelców, w 1822 r. postąpił na porucznika; w 1830 r. wyszedł do dymisyi w stopniu kapitana. Odbył kampanie, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. w Saksonii i za waleczność otrzymał krzyż srebrny polski.

Po Tomaszu, dziedzicu dóbr Makowice 1745 r., syn Antoni z Urszuli Gostomskiej pozostawił syna Józefa, dziedzica dóbr Makowice, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Antoni, dziedzic dóbr Świedziebny i Księte, w ziemi dobrzyńskiej 1756 r., z żony Heleny Radzymińskiej miał syna Michała, dziedzica dóbr Kraszew i Ostrów, w gub. płockiej, wylegitymowanego w Królestwie 1837 r. 

Po Ludwiku, dziedzicu dóbr Dębołęka, w wojew. Sieradzkiem, z Ewy Wolickiej syn Marcin 1765 roku, miał syna Feliksa, żonatego z Honoratą Gatkiewiczówną, z której syn Konstanty, dziedzic dóbr Stolec, w pow. Sieradzkiem 1871 r., wylegitymowany w Królestwie 1849 r. 

Jakób, syn Józefa i Anny z Mrozińskich, ur. 1782 r. w Wiśniowie, w pow. bocheńskim, wszedł 1809 r. do 8 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1817 r. został podporucznikiem, a w 1824 r. awansował na porucznika. Odbył kampanie, 1809 r. przeciw Austryi i 1812 roku w Rosyi; za waleczność otrzymał krzyż polski srebrny. 

Makary-Jan, ur. 1786 roku, kapitan w 1 regimencie nadwiślańskim, kawaler Legii Honorowej, dyplomem 1813 r. wyniesiony do godności kawalera cesarstwa (Ks. Wojskowe). 

MURZYŃSKI. Adam, syn Stanisława, 1654 roku (Conv. Vars.). Kazimierz, burgrabia różański, wniósł 1710 r. do obiaty akt graniczny (Wyr. Tryb. Piotrk.). 

de MUSELLIS. Margrabiowie. Jakób z Werony wraz z bratem rodzonym otrzymali 1752 r. tytuł margrabiowski (Sigil.). 

MUSIAŁOWICZ h. PIELESZ. Na Podlasiu. Bernard, burgrabia drohicki 1740 r., miał syna Józefa, tego syn Wawrzyniec pozostawił syna Antoniego, po którym synowie: Hubert, Ezechiel i Julian, oficerowie wojsk rosyjskich, i Aleksander wylegitymowani w Królestwie 1857 r. 

MUSIATA v. MUSIATYCZ v. MUSZATYCZ. Stara szlachta wołyńska, brała przydomek Ochłapowski. Iwan otrzymał 1445 r. od w. ks. Świdrygiełły Szkliw. Andruszko Musiatycz, ziemianin wołyński w 1495 r. Petraszko, ziemianin wołyński, w 1500 r. horodniczy łucki, otrzymał przywilej 1500 roku na wieś Świnary, w pow. łuckim; wnuk jego Jacek Jackowicz, dworzanin królewski 1516 r. (Bon.). Samuel O Chłapowski, horodniczy łucki 1660 r. Stanisław, skarbnik wołyński 1662 r. (Sigil.). 

MUSIELEWICZ h. GRABIE. Ajdar, murza tatarski 1554 r. (Wittyg). 

MUSIŁOWSKI. N., szlachcic polski, przeszedł do Chmielnickiego w 1648 r. i od niego posłował do Turcyi, lecz schwytany od Polaków został ukarany śmiercią 1651 r. 

MUŚNIC. N. z wojew. mścisławskiem podpisał elekcyę 1697 r.

DOWBOR-MUŚNICKI h. PRZYJACIEL. Jestto rodzina Dowbor, v. Dowbar, v. Dawbor, która od swego dziedzictwa Muśniki, w wojew. wileńskiem, brała przydomek Muśnicki, używany często za nazwisko. Po przejściu jednak w połowie XVIII stolecia z Litwy do Wielkopolski, niektórzy jej członkowie nazywali się tylko Dowborami i zostali z tern nazwiskiem potwierdzeni w szlachectwie 1873 roku, i dopiero Roman Dowbor uzyskał 1898 r. zezwolenie nazywać się Dawbor v. Dowbor-Muśnicki. 

Pierwszym, piszącym się na Muśnikach, był Piotr, dziedzic dóbr Muśniki 1595 r., który miał syna Jana, dziedzica na Muśnikach 1632 roku, i po którym syn Władysław, dziedzic Muśnik 1668 r., zaślubił Agatę Orańską i z niej pozostawił syna Jakóba. 

Jakób, dziedzic na Muśnikach 1690 roku, żonaty z Benedyktą ze Szczuków Pawłowską, miał trzech synów: Jana, Mikołaja i Onufrego; po Onufrym z Anastazyi Dobrzańskiej synowie: Jacenty, Jan i Maciej. 

Jan z Muśnik, miecznik chełmiński 1752 r., pierwszy przeniósł się w Sandomierskie, gdzie w 1773 r. nabył Miłków i Rzuchow, w pow. sandomierskim, i z żony Maryanny Bielskiej pozostawił dwie córki, Franciszkę Czarnecką, Konstancyę Dąbrowską i syna Ignacego. 

Ignacy, ochrzczony 1754 r. w Chodczu, dziedzic Miłkowa, Rzuchowa, Małoszyc i części Jędrzejowa, w pow. sandomierskim, szambelan Stanisława Augusta 1786 r., legitymował się w Galicyi Zachodniej 1804 r., i z żony Tekli Jawornickiej miał córki: Antoninę, Felicyannę za Stanisławem Strzeleckim, Karolinę i czterech synów: Konstantego, Kajetana, kapitana artyleryi wojsk polskich, który zginął 1812 r. pod Borodinem, Jana, podporucznika artyleryi wojsk polskich, poległego 1813 r. pod Lipskiem, i Tadeusza, żonatego z Maryą Spaszewską. 

Konstanty, dziedzic Miłkowa 1800 r., żonaty z Jadwigą, córką Andrzeja hr. Lanckorońskiego, miał córki, Annę i Maryannę, zmarłe dziećmi, i synów: Aleksandra, Józefa, Romana i Walerego. 

Roman zaślubił Antoninę Wierzbicką, córkę Antoniego, pułkownika wojsk polskich, i z niej pozostawił córki, Jadwigę-Teresę za Henrykiem Adamowskim, Helenę-Maryę za Zygmuntem Janota-Bzowskim i czterech synów: Konstantego-Maryana, Romana-Tomasza, Czesława-Karola, pułkownika dragonów kazańskich, zm. 1912 r., żonatego z Felicyą z Czarkowskich Fotyńską, i Józefa-Bogusława. 

Konstanty-Maryan, ur. 1857 r., generał-lejtnant wojsk rosyjskich w dymisyi, vice-prezes Warsz. Tow. Dobroczynności, kawaler orderów św. Jerzego IV klasy, św. Włodzimierza III, św. Anny II klasy i św. Stanisława I klasy z mieczami, i wielu orderów zagranicznych, otrzymał złotą szablę za waleczność; żonaty 1v. z Zofią von Maier, 2v. z Maryą-Aleksandrą von Maier, 3v. z Zofią hr. Komorowską, ma z drugiej żony syna Piotra-Witolda, urodzonego i ochrzczonego w Moskwie 1907 r. 

Józef-Bogusław, ostatni syn Romana i Wierzbickiej, ur. 1867 roku, pułkownik generalnego sztabu wojsk rosyjskich, kawaler orderów św. Włodzimierza III klasy, św. Anny i św. Stanisława II klasy z mieczami i orderów włoskiego i chińskiego, zaślubił Agnieszkę Korsuńską i z niej ma syna Gedymina, ur. 1906 r. w Buchedu, w Mandżury i, i córkę Janinę, ur. 1908 roku w Charkowie (Zbiory generała Konstantego-Maryana Dowbor-Muśnickiego). 

Po Stanisławie, dziedzicu dóbr Muśniki 1681 r., z Anny Bohuszewiczówny syn Antoni, po którym synowie: 1) Józef, tego syn Mikołaj, żonaty z Łucyą Żdżarską, z tej syn Józef, dziedzic wsi Dziwie, w pow. piotrkowskim, wylegitymowany w Królestwie 1843 r.; 2) Jan miał syna Łukasza, po którym syn Jan Nepomucen z Konstancyi Rutkowskiej pozostawił syna Władysława, wylegitymowanego w Królestwie 1862 r. 

Wawrzyniec, syn Józefa, żonaty 1732 r. z Konstancyą Sokołówną. Stefan cedował 1736 r. sumy synowi swemu Stefanowi i córce Petroneli, żonie Aleksandra Borowickiego. Marya, żona Hilarego Kosseckiego, chorążego wojsk polskich 1806 r. (Ks. Gr. Piotrk.).

Z linii litewskiej. Wojciech w pow. upickim 1616 r. Jan-Aleksander, syn Joachima, na Żmudzi 1617 r. Eustachy z pow. upickim podpisał pospolite ruszenie 1698 r. 

Antoni, elektor 1733 r. z woje w. trockiego. Jan, koniuszy wileński 1740 r., starosta szaternicki 1762 r., podpisał elekcyę 1764 r. z wojew. wileńskiem. Jan, elektor 1764 roku z pow. orszańskiego. Dominik, koniuszy 1768 r., podczaszy upicki 1781 r. Józef, podczaszy upicki 1772 r. Benedykt, cześnik wileński 1779 r. (Arch. Dubr.). Rafał, pisarz ziemski 1781 r., sędzia ziemski wileński 1784 r. 

Wylegitymowani w Cesarstwie i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej 1851 r.: Michał, Franciszek i Dominik z potomstwem, synowie Jakóba, wnukowie Piotra, prawnukowie Jana; Józef i Maciej z potomstwem, synowie Macieja, wnukowie Tomasza, prawnukowie Stanisława, syna Aleksandra. Helena, córka Wincentego, dóbr Ludwinów, i Teodora, córka Józefa, dóbr Wysoki Dwór, dziedziczki 1881 r. w gub. kowieńskiej. 

MUSSAKOWSKI h. JASTRZĘBIEC. Niektórzy z Mossakowskich pisali się Mussakowski. Maryanna, żona Andrzeja Kłodawskiego 1750 r. Michał, podpułkownik wojsk koronnych 1740 r. (Sigil.). 

MUSSIULEWICZ. Rodzina tatarska na Litwie. Stanisław, syn Józefa, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1829 r. 

MUSSOŁA v. MUSUŁA. Jestto rodzina Młosołów, z której niektórzy pisali się Mussoła. Jakób, syn Stanisława, 1583 r. Tomasz, syn Floryana, 1592 r. Adam, syn Mateusza i Katarzyny Łomińskiej, 1600 roku. Krzysztof i Rafał, synowie Floryana, 1606 r.; po Krzysztofie syn Adam sprzedał 1619 r. części Musoły bratu Pawłowi. Tomasz, syn Tomasza, 1632 r. Mikołaj, syn Tomasza, żonaty z Zofią Cholewską 1632 roku (Conv. i Don. Vars.). Jakób 1674 r. z ziemią dobrzyńską i Jan 1697 r. z wojew. płockiem podpisali elekcye.

MUSTAFICZ h. MIESIĄC. Na Litwie. Maciej, syn Michała, zapisany do ksiąg szlachty gub. wileńskiej 1819 r. 

MUSTATZA h. MUSTATZA. Baronowie. Herb - tarcza rozdzielona w poprzek: w górnej części srebrnej przedzielonej w podłuż na dwie części, w każdej gwiazda; w dolnej części okręt płynący w prawo; w środku tarczy mała tarcza, na niej w polu niebieskiem kotwica złota, na której drzewcu korona. Na głównej tarczy nad koroną baronowską trzy hełmy, w środkowym orzeł dwugłowy czarny, w prawym dwie trąby z gwiazdą w środku, trąba w prawo, w górnej połowie niebieska, w dolnej złota, trąba w lewo, w górnej połowie złota, w dolnej niebieska; w lewym hełmie w koronie dwie trąby z kotwicą między niemi, trąba prawa w górnej części niebieska, w dolnej biała, trąba lewa na odwrót w górnej części biała, w dolnej połowie niebieska. 

Rodzina bukowińska wołoska. Teodor, dziedzic dóbr Sadogóra, otrzymał w 1794 r. indygenat galicyjski, a w 1821 roku nadany został tytułem barona i zapisany do ksiąg szlachty galicyjskiej. Jego syn Jan, dziedzic dóbr Sadogóra, członek Stanów galicyjskich 1853 r. 

MUŚWIC h. CIOŁEK. Leon, Mateusz, Stanisław, Dominik, Jerzy i Apolinary, synowie Antoniego, wnukowie Michała, wylegitymowani w Cesarstwie 1861 r. i zapisani do ksiąg szlachty gub. kowieńskiej. 

MUSZALSKI. Józef, konduktor korpusu inżynierów, postąpił 1831 r. na podporucznika (Ks. Wojskowe). 

MUSZANECKI. N. podpisał elekcyę 1733 r. z wojew. lubelskiem. 

MUSZKIEWICZ. Michał, syn Adama i Anny Wujtowskiej, ur. 1787 r. w Miesieńcu, w pow. płockim, postąpił 1807 r. do 3 pułku legii nadwiślańskiej iw 1813 r. awansował na podporucznika, a w 1815 r. umieszczony w 6 pułku piechoty liniowej, wyszedł 1819 r. do dymisyi. Odbył kampanie: 1808-1811 r. w Hiszpanii, 1812 r. w Rosyi i 1813 r. przeciw sprzymierzonym (Ks. Wojskowe).

MUSZKOWSKI. Piotr z ziemią chełmską podpisał elekcyę 1697 r. 

MUSZOLF. Michał, syn Jana i Anny, ur. 1793 r. w m. Szlagentyn, w Prusach, wszedł 1811 roku do 9 pułku piechoty Ks. Warszawskiego i w 1817 r. został podporucznikiem w 4 pułku strzelców pieszych; wyszedł do dymisyi 1821 r. w stopniu porucznika. Odbył kampanię 1812 r. w Rosyi (Ks. Wojskowe).