Andrzej Wróblewski (1927 Wilno - 1957 Tatry), "Portret mężczyzny", 1950

olej/płótno
Wymiary: 90 x 70 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrociu: 'ANDRZEJ WRÓBLEWSKI | PORTRET MĘŻCZYZNY | 90 x 70 olej 1950'
na odwrociu stempel z Galerii Zderzak

Pochodzenie
kolekcja prywatna, Kraków
Desa Unicum, 2019
kolekcja instytucjonalna, Polska

Wystawiany
„Andrzej Wróblewski. Wystawa pośmiertna”, Pałac Sztuki, CBWA, Kraków, 5-27.01.1958;
Galeria Zachęta, Warszawa, 6-23.02.1958; Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź, 4-25.05.1958
„Andrzej Wróblewski 1927-1957. Wystawa w 10-lecie śmierci”, Muzeum Narodowe w Poznaniu, 10.04-14.05.1967; Muzeum Narodowe w Warszawie, 5.02-3.03.1968
„Andrzej Wróblewski (1927-1957). Retrospektywa”, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa, 30.10-03.12.1995
„Andrzej Wróblewski (1927-1957). Retrospektywa”, Muzeum Narodowe, Kraków, 26.01-31.03.1996

Literatura
Andrzej Wróblewski. Wystawa pośmiertna, katalog wystawy, Pałac Sztuki, Kraków 1958, s. 13, poz. kat. 21
Andrzej Wróblewski: 1927–1957, katalog wystawy w 10. rocznicę śmierci, [red.] Irena Moderska, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 1967, s. 37, poz. kat. 39
Spis obrazów Andrzeja Wróblewskiego wykonany przez Krystynę Wróblewską 25 marca 1968, znajdujących się w mieszkaniu artysty - na pawlaczu - (przy ul. Ks. Józefa 55a), będących własnością jego żony, Teresy Wróblewskiej, nr 2
Andrzej Wróblewski. Retrospektywa, katalog wystawy, [red.] Zofia Gołubiew, Galeria Sztuki Współczesnej Zachęta, Warszawa 1998, poz. kat. 72, s. 93

Biogram
W latach 1945-52 studiował malarstwo na ASP w Krakowie oraz historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od roku 1946 brał udział w wystawach, od 1948 zajmował się także publicystyką, głównie z dziedziny sztuki. W latach 1950-54 pełnił funkcję asystenta w krakowskiej ASP w pracowniach m.in. prof. Radnickiego i prof. Rudzkiej-Cybisowej. Zmarł 23 marca 1957 na samotnej wycieczce w Tatrach. W swoich pracach, posługując się oryginalnym, fascynującym językiem malarskim, w sposób niezwykle sugestywny wypowiedział tragiczne doświadczenia pokolenia dorastającego w okresie wojny i wkraczającego w dojrzałość w czasach stalinowskich. Uważany za prekursora nowej figuracji, współczesnego realizmu, także nowej ekspresji, należy do największych polskich malarzy XX w.