Józef CHEŁMOŃSKI, Chata

Olej, tektura, 25,3 x 20,6 cm, niesygn., p.d.: Autentyczność szkicu Ojca mego Józefa Chełmońskiego stwierdzam Jadwiga Chełmońska. Na odwrocie wypełniona piórem naklejka z Salonu Dzieł Sztuki Kazimierza Wojciechowskiego oraz orzeczenie Kazimierza Buczkowskiego i Feliksa Kopery z 1944 r.

Był jednym z najwybitniejszych malarzy XIX w. Jego pierwszym nauczycielem był ojciec. Studia rozpoczął w Klasie Rysunku w Warszawie (1867-1871) oraz w prywatnej pracowni W. Gersona. W latach 1871-1874 pobierał nauki w monachijskiej akademii u A. Strähubera i H. Anschütza. W Monachium związał się z polską kolonią artystyczną skupioną wokół J. Brandta i M. Gierymskiego. Malował sceny rodzajowe, pędzące końskie zaprzęgi, krajobrazy. Oryginalność i egzotyka jego obrazów zapewniała mu powodzenie i liczne zamówienia, niestety obniżyło to poziom artystyczny prac. Jednak po powrocie do kraju i ponowne zetknięcie się z przyrodą wpłynęło na odrodzenie jego twórczości. Do tego okresu należą nastrojowe, liryczne pejzaże, ożywione niekiedy motywem dzikiego ptactwa oraz sceny podkreślające związek człowieka z naturą.