sygn. na odwr. na płótnie: URSZULA BROLL-URBANOWICZ | „SCHRONIENIE“ | 1978
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)
Urszula Broll studiowała w katowickiej filii Wydziału Grafiki ASP w Krakowie (obecnie ASP w Katowicach). Dyplom uzyskała w 1955. Jeszcze jako studentka, za pośrednictwem Konrada Swinarskiego, z którym była zaprzyjaźniona, zetknęła się z gronem młodych artystów samodzielnie zgłębiających idee sztuki Władysława Strzemińskiego. W 1953 wraz ze Swinarskim, a także Klaudiuszem Jędrusikiem, Hilarym Krzysztofiakiem, Marią Obrembą, Zdzisławem Stankiem i in. utworzyła Grupę St-53 (nazwa odnosiła się tyleż do nazwiska patrona, co do miejsca powstania grupy - ówczesnego Stalinogrodu). Grupa St-53 była jednym z najważniejszych ośrodków tzw. undergroundu artystycznego w Polsce lat 50. Działała do 1958. Broll uczestniczyła we wszystkich jej wystawach. W latach 50. brała też udział w II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (1957 i 1959) oraz w Wystawie Malarstwa w XV-lecie PRL, Muzeum Narodowe, Warszawa 1961. Uczestniczyła także w dwóch edycjach Sympozjum „Złotego Grona“ w Zielonej Górze (1971 i 1977) i w innych wystawach zbiorowych. Jej prace z lat 50. ewoluowały od przedstawień figuralnych, stopniowo coraz bardziej zgeometryzowanych i syntetycznych, do abstrakcji, nawiązującej wprost do Strzemińskiego (cykl „Powidoki“). Od końca lat 60. artystka zainteresowała się taszyzmem i malarstwem materii, tworząc kompozycje fakturowe, z użyciem niestandardowych materiałów, jak lakiery, piasek itp. W końcu lat 60. stowarzyszyła się z grupą Oneiron, powstałą w Katowicach w kręgu artystów inspirujących się filozofią buddyzmu. W jej skład wchodzili m.in. Henryk Waniek i ówczesny mąż artystki, Andrzej Urbanowicz (stąd znana jest też pod nazwiskiem Broll-Urbanowicz). Głównym wątkiem twórczości artystki w tym czasie były akwarele. Nawiązywała w nich do systemów znaków i symboli religii buddyjskiej oraz teorii archetypów Carla Gustava Junga, transponując je w indywidualne kompozycje przenikających się kolorystycznych stref, mandali itp. Od 1983 artystka mieszka w okolicach Jeleniej Góry. Tworzy nastrojowe pejzaże, ukazujące zamglone, odległe pasma górskie. Prace z tego okresu prezentowała m. in. na wystawach: „Medytacje i Sztuka“, Kraków 1989, „Wspaniały Krajobraz. Artyści i kolonie artystyczne w Karkonoszach w XX wieku“, Jelenia Góra - Wrocław - Berlin - Ratingen - Hösel - Görlitz, 1999-2000.
