Medal na pamiątkę jubileuszu 25 lat działalności redaktorskiej i publicystycznej Michała Nowodworskiego, 1888, Norymberga; Aw: Popiersie w lewo, na odcięciu ramienia nabite I Ł 88, MICHAEL • NOWODWORSKI • S • T • D • CAN • VARSAV • MDCCCLXIII • LXXXVIII; Rw: Gwiazda, od której rozchodzą się promienie, niżej PERFIDOS • COMPESCVIT / FIDELIVM • ANIMOS • EREXIT / AD • IVSTIT : ERVDIVIT • MVLTOS / CLERVS • QVEM • POTENER / IN • SCIENTIA • IVVIT • SVOS / ANTISTITES • ACADEMIASQ • / SECVTVS • HONOREM / DEFERT, na dole sygnatura LAUER; Chomyn 454, 455, H-Cz. 8114, Tryka (Najciekawsze monety i medale) 171; brąz, 50.3 mm, 49.60 g; patyna, bardzo ładnie zachowany. Michał Nowodworski urodził się we Włocławku, w 1831 roku. W 1845 roku wstąpił do Seminarium Duchownego, skąd w 1851 roku wysłano go na studia do Akademii Duchownej w Warszawie. W 1854 roku przyjął święcenia kapłańskie, a w kolejnym roku zakończył studia. Wkrótce otrzymał posadę bibliotekarza w Akademii Duchownej oraz rozpoczął wykłady na uczelni. W 1861 roku odbył podróż naukową do Francji, Niemiec i Włoch, zaś dwa lata później został wybrany na członka Rady Akademii Duchownej. W tym samym roku przejął redakcję Pamiętnika Religijno-Moralnego, który przemianował na Przegląd Katolicki. Było to pierwsze katolickie pismo w Polsce, redagowane w ówcześnie nowoczesny sposób i skierowane do inteligencji katolickiej. Za okazywanie sympatii wobec powstania styczniowego i odmowę podpisania wiernopoddaństwa carowi został wywieziony do guberni permskiej, gdzie przebywał w latach 1863–1868. Po powrocie do kraju mógł przebywać jedynie na obszarze diecezji kalisko-kujawskiej. Dopiero po trzech latach pojawił się w Warszawie, w której przez kolejne 20 lat prowadził działalność naukową i wydawniczą. Regularnie publikował w Przeglądzie Katolickim autorskie prace z różnych dziedzin, zaś głównym jego dziełem stała się Encyklopedia Kościelna, której ukazało się 21 tomów pod jego redakcją. Za gorliwość i zaangażowanie w działalność naukową Michał Nowodworski otrzymał w roku 1887 tytuły doktora honoris causa Akademii Duchownej w Petersburgu oraz Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1888 wypadło ćwierćwiecze jego działalności naukowej i wydawniczej, w związku z czym pasterze diecezji płockiej ofiarowali mu nowe, wspaniałe, biurko wraz z przyrządami do pisania a duchowieństwo zamówiło medal upamiętniający tę rocznicę. W kolejnym roku papież Leon XIII prekonizował go na biskupa płockiego, którego sakrę przyjął w roku kolejnym, w kościele św. Katarzyny w Petersburgu. Ze względu na obowiązki biskupa, pracę naukową kontynuował w godzinach nocnych, co doprowadziło do choroby serca i nagłej śmierci 12 czerwca 1896 roku.
