WĄSOWICZ, DARIUSZ (1910-1973). Rynek Starego Miasta w Warszawie, ok. 1935; w dole ołówkiem sygn. autora i opis; akwf. cz.-b., st. bdb.; wym. płyty: 150x113 mm; tyt. w dole, ołówkiem: Rynek Starego Miasta;
Dariusz
Wąsowicz studiował w Institiut Supérieur de Commerce de l’Etat w Antwerpii
(dyplom w 1931 r.). W latach 1935-1939 kształcił się na Wydziale Historii
Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1939-1944 w prywatnej pracowni Rafała
Wąsowicza w Warszawie. Następnie, latach 1951-1955, kierował Pracownią Grafiki
Związku Polskich Artystów Plastyków oddziału warszawskiego. Tworzył pejzaże,
weduty, martwe natury; był autorem kilku cykli graficznych (np. Stara Warszawa)
i malarskich (Wieś polska i praca). Uczestniczył w wielu wystawach zbiorowych,
m.in. w I Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w 1954 w Radomiu czy w I Biennale
Grafiki w 1960 Krakowie, często wystawiał w galeriach warszawskich. Jego prace
znajdują się, m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Ossolineum we
Wrocławiu, w St. Philomena’s School Carshalton w Anglii.
