Odbitka żelatynowo-srebrowa, wym. 50x50 cm, pieczęć i podpis artysty na odwrocie.
Józef Gielniak (1932-1972). W latach 1945-46 studiował w Ècole des Beaux-Arts w
Valenciennes. Do Polski przyjechał w 1950 roku z zamiarem przygotowania się do
pracy w dyplomacji. Gwałtowny atak gruźlicy zniweczył te plany, podobnie jak
realizację następnego pomysłu - podjęcia studiów na Wydziale Sztuk Pięknych
Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Prawie całe swoje twórcze życie
Gielniak spędził w sanatorium przeciwgruźliczym Bukowiec koło Kowar, gdzie
podjął też pracę jako archiwista. Od 1956 roku studiował w trybie indywidualnym
u znanego grafika, profesora Stanisława Dawskiego z PWSSP we Wrocławiu. Tworzył
niemal wyłącznie linoryty. Czasami, gdy pozwalało mu na to zdrowie, wykonywał
także mezzotinty; zostawił po sobie zaledwie 68 prac, łącznie z 15
ekslibrisami. Mimo tak znikomej objętościowo twórczości uważany jest za jednego
z najwybitniejszych współczesnych polskich grafików.
