Tadeusz Dominik (1928 - 2014), Dwie postaci, 1952

olej, ołówek, papier, 57 × 44 cm w świetle passe-partout, sygnowany i datowany ołówkiem p.d.: T. Dominik 1952



W latach 1946-1951 studiował malarstwo w warszawskiej akademii pod kierunkiem J. Cybisa. W 1951 roku rozpoczął pracę pedagogiczną w macierzystej uczelni, dwukrotnie będąc dziekanem Wydziału Malarstwa. Jest laureatem prestiżowych nagród, m.in. nagrody im. Jana Cybisa (1973 r.) i stypendystą Ford Foundation (1962 r.). Od wczesnych lat poza malarstwem artysta uprawiał również grafikę, szczególnie drzeworyt. Początkowo przedstawiał sceny figuratywne, by stopniowo zwracać się w stronę ujęć abstrakcyjnych i fascynacji kolorem, z czasem nabierającego intensywności na jego płótnach. W kręgu zainteresowań artysty od lat pozostaje również tkanina oraz ceramika. Twórczość Dominika inspirowana jest światem przyrody, która przyjmuje w niej formę barwnych plam, abstrakcyjnych znaków. Prace artysty znajdują się w wielu muzeach i kolekcjach prywatnych zarówno w kraju, jak i za granicą, m.in. w muzeach narodowych w Krakowie, Poznaniu, Warszawie i Wrocławiu, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Museo de Bellas Artes w Caracas, Museum Albertina w Wiedniu, Stedelijk Museum w Amsterdamie.