Zegadłowicz Emil, Wielka nowina w Beskidzie [dedykacja autora][I wydanie][nakład 250 egz.]

Zegadłowicz Emil, Wielka nowina w Beskidzie, Druk. Franciszka Foltina, [Wadowice] 1923, wydanie I, nakład 250 egz., s. 70, [2], wymiary 12,5 x 19,5 cm. Projekt okładki i wykonanie Jan Mroziński. Druk na papierze ręcznie czerpanym o nieprzyciętych brzegach. Okładka broszurowa, wydawnicza. Otarcia, niewielkie naddarcia wzdłuż brzegów okładki. 

Tomik poezji inspirowanych folklorem oraz przyrodą wsi podbabiogórskich utrzymany w duchu mistycznej fascynacji naturą, charakterystycznym dla twórczości poetów skupionych w grupie "Czartaka".

Dedykacja autora dla przyjaciela Edwarda Kozikowskiego [wraz z Emilem Zegadłowiczem założył grupę „Czartak”].

Czartak – regionalistyczna grupa literacka, którą w Wadowicach założył Emil Zegadłowicz, aktywna w latach 1922-1928. Nazwę zaczerpnięto z dialektu, oznacza lepiankę, strażnicę, budę z desek. Nazwą Czartak określano też budowlę znajdującą się w pobliżu wsi Mucharz (prawdopodobnie dawna wartownia lub kaplica). Program Czartaka łączył mistycyzm religijny z miłością do przyrody i pochwałą "prostaczka" ściśle z nią obcującego (franciszkanizm). Niechętnie nastawiony do współczesnej cywilizacji (antyurbanizm). Inspirował się ideami ekspresjonizmu. Grupa związana była z kulturą i topografią Beskidów, promując motywy regionalne. W latach 1922-1928 grupa wydała 3 numery czasopisma „Czartak”. Do grupy należeli m.in.: Edward Kozikowski, Jan Nepomucen Miller, Tadeusz Szantroch, Janina Brzostowska, Zofia Kossak-Szczucka, Jan Wiktor oraz kilku wybitnych artystów-plastyków, jak Julian Fałat, Wojciech Weiss, Zbigniew Pronaszko, Jan Hrynkowski. Część członków grupy wywodziła się ze środowiska czasopisma „Ponowa”.