Kopernik Mikołaj De revolutionibus...[O obrotach...] [Faksymile Autografu!]

Rękopis dzieła Mikołaja Kopernika De revolutionibus orbium coelestium [O obrotach sfer niebieskich], fascimile [faksymile] autografu [rękopisu], Drukarnia Narodowa w Krakowie, Kraków 1976. 

Starannie wydane faksymile rękopisu najsłynniejszego dzieła Mikołaja Kopernika „De revolutionibus” – jednej z najważniejszych rozpraw w historii nowożytnej. Rękopis znajdował się w posiadaniu Kopernika do jego śmierci w 1543 r., następnie trafił do zbiorów ucznia Kopernika, Jerzego Joachima Retyka. Po śmierci tegoż przeszedł na własność jego ucznia Walentyna Otho, który przywiózł go do Heidelbergu. Po śmierci Othona zakupił go profesor tamtejszego uniwersytetu Amos Komensky. Kolejne losy autografu nie są znane. W 1667 r. odnalazł się w bibliotece Ottona von Nostitza. Zbiory Nostitzów znajdowały się w Jaworze Śląskim, z czasem przeniesiono je do Pragi. Tam rękopis pozostawał aż do zakończenia II wojny światowej. W 1945 r. zbiory Nostitzów upaństwowiono, w wyniku czego autograf trafił do Biblioteki Muzeum Narodowego w Pradze. W 1956 r. został przekazany przez rząd czechosłowacki na drodze wymiany narodowi polskiemu. Obecnie znajduje się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej. Faksymile wiernie oddaje wszystkie cechy oryginału. Tekst wydrukowano na papierze o fakturze papieru czerpanego z epoki. Pozostawiono wszystkie marginalia, zapiski, podpisy i znaki własnościowe (m.in. ekslibris i podpisy von Nostitzów). Odtworzono zabrudzenia narożników, zażółcenia kart, zaplamienia, atramentowe kleksy, ślady zalań itp.

Osobno przedmowa oraz wstęp w języku rosyjskim. 

Reprodukcja została wykonana w technice offsetowej, przy zastosowaniu rastra kontaktowego o dużej rozpiętości gęstości optycznych, gwarantujących pełną zgodność tonalną faksymile tła z oryginałem. Użyty raster kontaktowy pozwolił na zachowanie odcieni pisma od brązu do czerni oraz wierne odwzorowanie nawet małych punktów, plamek i zniekształceń. Druk został wykonany na papierze offsetowym o gramaturze 120 i odcieniach dostosowanych do odcieni czterech rodzajów papieru zastosowanego w rękopisie. Wymiary stron są wierne oryginałowi i przycięte zgodnie z pierwowzorem. Zgodność reprodukcji z oryginałem jest następująca:

faktura tła – 95%

odcienie tła – 90%

faktura pisma o obniżonej czerni – 85%

faktura pisma czarnego – 95%

odcień i faktura pisma czerwonego – 95%

Jak podaje polska Wikipedia: Ta wersja faksymile wygląda tak autentycznie, że niektórzy ludzie podczas jej oglądania uznają ją za oryginał. Owen Gingerich wspomina w swojej książce o pewnym księgarzu z Chicago, który darował faksymile Planetarium Adlera i chciał odliczyć wartość darowizny od podatku. Będąc przekonanym, że darowuje oryginalny autograf Kopernika poprosił Gingericha o jego wycenę.