[Dedykacja dla K. Strzeleckiego] Skałkowski A. M., Książę Józef. Ilustracye kolorowe podług obrazów Br. Gembarzewskiego

Skałkowski Adam Mieczysław, Książę Józef. Ilustracye kolorowe podług obrazów Br. Gembarzewskiego, Bytom G-Ś, nakładem i czcionkami "Katolika", Bytom 1913, wydanie II, s. 480, wymiary 23 x 29 cm. 10 barwnych ilustracji na tablicach poza tekstem [komplet tablic!], 32 ilustracje czarno-białe w tekście. Oprawa twarda, wydawnicza, płócienna ze złoceniami (sygnowana na tylnej okładce "J.B[ukowski]".  Brzegi kart barwione. Poluzowany blok. Dedykacja dla nadkomisarza Policji Państwowej Konstantego Strzeleckiego.

Konstanty Leon Strzelecki (ur. 10 marca 1886 w Kawęczynie, zm. wiosną 1940) – nadkomisarz Policji Państwowej, ofiara zbrodni katyńskiej. Uczęszczał do szkół w Pińczowie i Piotrkowie Trybunalskim, studiował w Wyższej Szkole Leśnej we Lwowie do 1907, po czym osiadł w Sosnowcu. Po wybuchu I wojny światowej od 1914 służył w Straży Obywatelskiej, a po przekształceniu od 1918 w Milicji Miejskiej jako komendant oraz w Policji Komunalnej miasta Sosnowca. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w randze kapitana rozpoczął służbę w Straży Kolejowej, a po jej wcieleniu do Policji Państwowej został mianowany kierownikiem komisariatu Granicznego w Sosnowcu i I komisariatu PP w Sosnowcu. 1 lutego 1920 został awansowany do stopnia komisarza Policji Państwowej. Absolwent Głównej Szkoły Policji Państwowej w Warszawie z 1922. Od 30 maja 1926 sprawował stanowisko komendanta powiatowego Policji Państwowej w Będzinie, a od 25 kwietnia 1927 był oficerem inspekcyjnym Komendy Wojewódzkiej Policji Państwowej w Brześciu. 1 czerwca 1929 mianowany nadkomisarzem Policji Państwowej, a 31 października 1929 został przeniesiony w stan spoczynku. W okresie II RP Konstanty Strzelecki miał dokonać aresztowania działaczy komunistycznych: Bolesława Bieruta i Aleksandra Zawadzkiego. Wobec zagrożenia konfliktem zbrojnym w 1939 został skierowany na stanowisko komendanta obrony cywilnej w Sosnowcu. Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej 2 września 1939 ewakuował się w kierunku wschodnim. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez sowietów na dworcu w Białymstoku. Był przetrzymywany w więzieniu białostockim. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w ramach zbrodni katyńskiej w Kuropatach (tzw. białoruska lista katyńska).

Spis treści:

I. Lata dziecięce - na przełomie doby saskiej

II. Pierwsze z Polski wrażenia

III. Służba austryacka

IV. Pierwsze służby w Rzeczypospolitej

V. Wojna w obronie Ustawy 3-go Maja: Zieleńce

VI. Tryumf Targowicy

VII. W okresie drugiego rozbioru

VIII. Insurekcya

IX. Na gruzach państwowego Polski bytu

X. Warszawa pod rządem pruskim

XI. U wstępu pierwszej wojny o Polskę

XII. Wskrzeszenie siły narodowej

XIII. Po traktacie tylżyckim

XIV. Raszyn

XV. Oswobodzenia Galicyi

XVI. W oczekiwaniu wielkiej wojny

XVII. Rok 1812

XVIII. Ostatnie służby