WYSPIAŃSKI Stanisław (1869-1907), (Projekt wnętrza pokoju jadalnego dla Tadeusza Żeleńskiego?).

(Projekt wnętrza pokoju jadalnego dla Tadeusza Żeleńskiego?). 

Papier, ołówek dwukrotnie sygnowany monogramem wiązanym i datowany p.d.: "SW 1905". Wym.: 40,1 x 21 cm (w ramie za szkłem: 49 x 30 cm).
Oferowany rysunek wykazuje duże podobieństwo do projektu mebli (w tym kredensu) wykonanego dla Tadeusza Żeleńskiego w 1904 roku (źródło: zdjęcie ze zbiorów MNK: https://zbiory.mnk.pl/pl/wyniki-wyszukiwania/katalog/382120). (Identyfikacja dzięki uprzejmości P. Bartłomieja Bujasa).   Praca sklada się z 2-óch sklejonych fragmenów papieru (zwykłego i pergaminowego). W miejscu sklejenia ciemniejszy odcień. Na projekcie widać rysunki (rzuty) mebli (wyposażenia), oraz obliczenia rozmiarów szaf, stołu, kredensu i t.p. Obie sygnatury Wyspiańskiego znajdują się po przeciwległych stronach rysunku. Na odwrocie pieczęcie Jana Sas Zubrzyckiego oraz napis kredką i ołówkiem: "Rysunek St. Wyspiańskiego z podpisem jego 1905 r."
Biogram
Dramatopisarz, poeta, malarz i reformator teatru. W latach 1884-85 i 1887-95 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych (był m.in. uczniem i współpracownikiem Jana Matejki) oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 1890-94 przebywał za granicą, głównie w Paryżu, gdzie oddziałała na niego sztuka Paula Gauguina, nabistów oraz drzeworyt japoński. W latach 1898-98 był kierownikiem graficznym krakowskiego czasopisma "Życie". W latach 1898-1905 działał m.in. jako inscenizator w krakowskim teatrze. W 1906 roku został docentem w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Od 1897 roku był członkiem Towarzystwa Sztuka. Ulubioną techniką Stanisława Wyspiańskiego był pastel. Zajmował się też grafiką (m.in. ilustracje do Iliady, winiety i układy graficzne tygodnika krakowskiego "Życie" oraz publikowanych własnych dramatów). Ważne miejsce w jego działalności, rozpoczętej współpracą z Janem Matejką i Józefem Mehofferem przy polichromii Kościoła Mariackiego, zajmowały projekty witraży i polichromii wnętrz: np. w krakowskim kościele Franciszkanów 1897-1905, w katedrze lwowskiej 1892-94 i wawelskiej 1900-02 (nie zrealizowane). W twórczości plastycznej Wyspiańskiego przeważał portret, w dziedzinie którego reprezentował ekspresjonizm (np. portrety Kazimierza Lewandowskiego i Lucjana Rydla 1898) i pejzaż (m.in. cykl widoków na Kopiec Kościuszki 1904-05). Wyspiański opracowywał scenografie do własnych dramatów, projekty dekoracji wnętrz (np. Towarzystwa Lekarskiego w Krakowie), mebli i tkanin oraz projekty architektoniczne. Był jednym z twórców programu i praktyki tzw. sztuki stosowanej w Polsce, reformatorem grafiki książkowej. W jego stylu widoczny jest zarówno trwały wpływ Matejki, jak i żywe związki z secesją (dekoracyjność, charakterystyczna giętka i kapryśna linia, stylizacje roślinne) oraz wpływy impresjonizmu. 9358/1