Akwaforta, akwatinta barwna. Wymiary: 50 × 65 cm, papier: 57 x 76 cm.
Edycja autorska, sygn.oł. p.d.: E/A, Stanisław Wejman 1979
Praca znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie (ostatnie zdjęcie) na ekspozycji stałej: Sztuka Polska XX i XXI w.
Stanisław Wejman (ur.
1944). W latach 1962–1968 studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki
Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, początkowo malarstwo w pracowni
Hanny Rudzkiej-Cybis, następnie grafikę[1]. Dyplom uzyskał w 1968 w
Pracowni Miedziorytu pod kierunkiem profesora Mieczysława Wejmana[2]. W
tym samym roku został pracownikiem macierzystej uczelni. W 1994 otrzymał
tytuł profesora sztuk plastycznych.
W latach 1984–1985 pracował jako
profesory wizytujący w USA, a w 1990 w Kanadzie. Uczył grafiki na
uczelniach artystycznych m.in. w Antwerpii, Maastricht, Montrealu,
Storrs, Urbino. Jego uczniami byli m.in. Joanna Kaiser-Plaskowska,
Krzysztof Tomalski i Dariusz Vasina.
Uczestnik kilkuset wystaw indywidualnych i zbiorowych, m.in. w ramach Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie.
Laureat
m.in. Nagrody Fundowanej VIII Ogólnopolskiej Wystawy Grafiki w
Warszawie w 1978, wyróżnienia w konkursie Polskiego Towarzystwa Wydawców
Książek w 2004, nagrody indywidualnej Ministra Kultury i Dziedzictwa
Narodowego w 2005.
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013)[4] oraz Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011)
Mąż Anny Sobol-Wejman, graficzki i malarki. Syn Mieczysława Wejmana, grafika i profesora krakowskiej ASP.
