John(?) BARROW wg Conrada Martina METZA (ok. 1745/49-1827) Miedzioryt punktowany (ruletka), papier czerpany, niekąpany, nieprasowany. Wym. 22,5 x 33 cm, odcisk płyty 26,5 x 40,7 cm (arkusz 28 x 42 cm). Sygn. na płycie l.d.: C.M. Metz Delineavit, śr. niżej: Pub:d May 1st 1794 by S.W. Fores No. 3 Piccadilly, p.d.: J. Barrow Sculpsit Pupil to E. Scott Engraver to the Dukes of York & Clarence. Ślady zagrzybień. Przedstawione na rycinie postaci są być może fragmentami większych kompozycji, bądź też pojedynczymi studiami. Na przełomie XVIII i XIX wieku bardzo popularny był zwyczaj "wyjmowania" pojedynczych postaci, twarzy, a nawet stóp i dłoni z dzieł znanych mistrzów i rozpowszechniania ich w technikach graficznych, na tablicach często łączonych w zeszyty wydawnicze. C.M. Metz był niemieckim malarzem i grafikiem, czynnym w Anglii i współpracującym z Franceso Bartolozzim. Popularyzował w grafice dzieła dawnych mistrzów malarstwa, m.in. Parmiggiana i Sąd Ostateczny Michała Anioła. Tożsamość sztycharza jest niepewna, bowiem w tym czasie w Londynie czynnych było dwóch artystów o nazwisku Barrow: John (1789-1836) oraz J. Barrow (czynny ok. 1812-1823).
