[dedykacja dla Tadeusza Kudlińskiego] Niżyński Marian - Trzy mgły [ex libris Tadeusza Kudlińskiego] [egz. nr. 4]

Niżyński Marian - Trzy mgły, Warszawa 1936, skład główny Gebethner i Wolff, s. 32, wymiary 16 x 24,5 cm, okładka broszurowa - wydawnicza, egzemplarz oznaczony numerem 4, na licu okładki komentarz "Premiera 11.XI.1935", na stronie tytułowej dedykacja dla Tadeusza Kudlińskiego oraz ex libris, stan dobry. 

Marian Ludwik Niżyński (1910 - 1943) – poeta, dramaturg, malarz, grafik. W 1928 r. ukończył IV gimnazjum krakowskie. W latach 1928-32 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Był uczniem Wojciecha Weissa. Malował obrazy olejne, portrety, pejzaże, uprawiał też litografię i drzeworyt. W czasie studiów związał się z Akademickim Kołem Miłośników Dramatu Klasycznego działającym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jako poeta debiutował w 1929 r. na łamach „Kuriera Literacko-Naukowego”, gdzie publikował wiersze używając pseudonimu M. Strum oraz M. Strumiłowski. Opublikował dwa tomy wierszy Opowieść o dzwonniku z portu Jaffa i Szkice. W 1930 r. założył w Krakowie eksperymentalny teatr „Studio 30”, w którym przygotowywał premierę własnej sztuki Dolmino, uznanej przez cenzurę za szkodliwą. W takiej sytuacji teatr zamknięto. W 1932 r. zamieszkał w Warszawie, gdzie zatrudniony został jako nauczyciel rysunków w Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie. W 1933 r. powołany został do odbycia służby wojskowej. Od 1935 r. pracował w Bibliotece Polskiej Akademii Literatury. W latach 1937-39 współpracował z warszawskim pismem „Myśl Polska”. Pod koniec 1939 r. wrócił do Krakowa, gdzie utrzymywał się z działalności malarskiej. W latach 1940-43 napisał utwory sceniczne Spinka, Desant, Jeden taki na szczudłach oraz powieść autobiograficzną Podszepty św. Zofii. Najbardziej znaną jego sztuką sceniczną jest Kawaler księżycowy – muzyczna komedia o Panu Twardowskim, która napisana została na zamówienie Krakowskiej Konfraterni Teatralnej kierowanej przez Tadeusza Kudlińskiego. W sztuce tej jedną z ról odgrywał m.in. Karol Wojtyła. Zginął w tragicznym wypadku, przejechany przez niemiecki samochód, 10 kwietnia 1943 r. Pochowany jest na krakowskim cmentarzu na Salwatorze.

Tadeusz Kudliński (1898 - 1990) – polski krytyk teatralny i prozaik związany z Krakowem. Syn Ignacego i Marii Kazimiery z Wdówków. Naukę rozpoczął w 1905 roku w czteroklaso­wej Szkole Ćwiczeń c.k. Męskiego Seminarium Nauczycielskiego w Krakowie. Następnie uczył się w Gimnazjum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie. 18 kwietnia 1916, w Szkole Kadetów Kawalerii w Mödlingu, zdał zas­tępczą maturę (maturę gimnazjalną zdał 15 lutego 1917 w Krakowie). Następnie został skierowany do Szkoły Oficerów Artylerii w Simmering pod Wiedniem. W czasie I wojny światowej, 15 kwietnia 1916 zmobilizowany do armii austriackiej, walczył na froncie austriacko-węgierskim i włosko-austriackim. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Zdemobilizowany 19 lipca 1922 w stopniu porucznika. Podjął pracę w Bibliotece Jagiellońskiej, a od grudnia 1922 studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim – 9 listopada 1923 otrzymał doktorat na Wydziale Prawa UJ. W okresie międzywojennym od 1931 publikował na łamach „Gazety Literackiej”. W czasie okupacji hitlerowskiej działał w organizacji podziemnej „Unia”, 16 stycznia 1944 został aresztowany przez Gestapo i osadzony w więzieniu Montelupich (uwolniony 5 kwietnia 1944). W okresie stalinowskim był represjonowany, a w latach 1949–1955 więziony za przekonania polityczne. Po roku 1955 publikował na łamach „Tygodnika Powszechnego”. Pisał recenzje spektakli teatralnych. Pozostawił bogate archiwa, dotyczące życia teatralnego w Polsce.