Nieukończona próba kolorystyczna druku głównego awersu
Papier z właściwym znakiem wodnym. Kolorystyka w odcieniach brązu, odmienna od finalnie wprowadzonej wersji.
Na krawędziach i narożnikach znaczniki drukarskie.
Nieregularnie wycięty.
Banknot opatrzony certyfikatem PMG z oceną PMG 63.
Brak EPQ z powodu adnotacji.
Ładnie zachowany banknot z drugą najwyższą oceną w rejestrze PMG. Naturalny.
Banknoty wpuszczone do obiegu po 1 marca 1927 roku nie powstały na podstawie jednego zamówienia. Ich wygląd to rezultat zleceń Banku Polskiego skierowanych do Polskiej Wytwórni Papierów Wartościowych oraz wynik konkursów na projekty banknotów. Wyemitowane wówczas przez Bank Polski banknoty są dziełem pięciu ówczesnych polskich artystów: Wacława Borowskiego, Zdzisława Eichlera, Zygmunta Kamińskiego, Ryszarda Kleczewskiego i Józefa Mehoffera.
Cechą charakterystyczną pieniędzy papierowych wprowadzonych do obiegu po 1927 jest pozostawienie części powierzchni banknotu na znak wodny przedstawiający popiersie bohatera narodowego. Na banknotach tych została znacznie rozbudowana gama przedstawień symbolicznych, które odwołują się do historii państwa polskiego oraz jego współczesności. W szacie graficznej banknotów polskich znalazły się również odwołania do budowanej w dwudziestoleciu międzywojennym Polski.
Przełom lat 20. i 30. to czas wprowadzania do obiegu drugich emisji banknotów zaprojektowanych w ramach zmagań konkursowych. W drugiej połowie lat 30. władze Banku Polskiego zleciły Wacławowi Borowskiemu opracowanie spójnej pod względem graficznym serii pieniędzy papierowych. Do obiegu wprowadzono jedynie 20 złotych emisji z 1936 roku. Prace nad realizacją serii przerwał wybuch II wojny światowej.
