[nóż Tanto, Japonia, XIX W.], [nóż tanto, Japonia, XIX w.]

oprawa z kości, dł. 37 cm., ostrze 24 cm., rękojeść 11,5 cm., pochwa 26 cm.

Tantō (dosłownie krótki miecz, sztylet, puginał) - długi japoński nóż z jedno- lub obosieczną głownią, o długości od 15 do 30 centymetrów. Głownia Tantō była przeznaczona przede wszystkim do pchnięć, lecz można nią było także z powodzeniem ciąć. W zależności od rodzaju nóż ten mógł być noszony jako shōtō w zestawie dwóch mieczy daishō, zastępując wakizashi lub też jako samodzielny oręż, często ukrywany w fałdach obszernych szat zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety.