Zofia Artymowska (1923 - 2000), POLIFORMY XI, 1971 r.

akryl/płótno, 100 x 140 cm
sygnowany, datowany i opisany na odwrocie: Z.ARTYMOWSKA | POLIFORMY-XI | 1971
WYSTAWIANY:
- Zofia Artymowska, Poliformy 1970 - 1983 [kat. wystawy], CBWA Zachęta - BWA Kraków - BWA Łódź - Arsenał Białystok1984, Warszawa 1984 , repr. s. nlb.
- Zofia Artymowska, Malarstwo [kat. wystawy], Muzeum Architektury Wrocław, [kat. wystawy], luty 1972, Wrocław 1972, il. poz. 8.
- Zofia Artymowska. Malarstwo [kat. wystawy], Związek Polskich Artystów Plastyków CBWA, kwiecień 1971, Warszawa 1971, poz. kat. 40.

Na początku lat 80., podsumowując dekadę pracy nad „Poliformami”, Zofia Artymowska wyróżniła dwa kierunki poszukiwań: pierwszy - „mechaniczny”, odwołujący się do „przestrzeni zmechanizowanej”, drugi, odnoszący się do „przestrzeni tworzącej rodzaj czytelnego wnętrza”. Na prezentowanym obrazie cylindryczne abstrakcyjne formy, sugerujące maszynę, służą za tło dla umieszczonego centralnie konkretnego obiektu. Przedstawiony „realistycznie” element mechanizmu stanowi tu rodzaj przedmiotu-fetyszu industrialnego pochodzenia. Z kolei pionowe pasy z lewej i z prawej strony kompozycji wyglądają na powiększone fragmenty tegoż przedmiotu. Monochromatyzm obrazu potęguje wrażenie gry z optyką widzenia, z percepcją przestrzeni obrazu (relacja: tło - obiekt).
„Analiza kształtu i ruchu, przestrzennych relacji rzeczy, prowadzi naturalną drogą do konkretyzacji przedmiotu. Coraz silniej sugerują trójwymiarowość obłe formy, lśniące obojętną gładkością precyzyjnie obrobionego metalu. Zainteresowaniem obdarza tu Artymowska nie tyle jakość materii, co akcję, w jaką wprzęga owe formy. Dążą one nieuchronnie do konstytuowania się w nowe przedmioty-symbole, które służą znów ukonkretnianiu i przybliżaniu wyobraźni oderwanych poprzednio pojęć” (Irena Jakimowicz, [wstęp w kat. wystawy:] Zofia Artymowska, Malarstwo, ZPAP, Centralne Biuro Wystaw Artystycznych, Warszawa, kwiecień 1971)