Jerzy TCHÓRZEWSKI (1928-1999), Postać, 1967

olej, płótno; 131 x 87 cm;
sygn. p.d.: J. Tchórzewski 67;
opisany na odwrocie: HAUT/ J.Tchórzewski 1967 / "Postać";
na blejtramie fragmenty licznych naklejek wystawowych i inwentarzowych.

Prezentowane dzieło Jerzego Tchórzewskiego zostało pokazane na 34. Biennale w Wenecji w 1968 roku. W polskim pawilonie pokazano wystawę prac nie tylko Jerzego Tchórzewskiego, ale także Stefana Gierowskiego. Komisarzem pawilonu był wówczas Aleksander Wojciechowski. Prezentowany obraz jest wymieniany w katalogu wydanym do wystawy na 34. Biennale Sztuki.
Obraz wisiał od powstania w pokoju nad łóżkiem artysty.
Obraz był wystawiany:
- Zachęta, Warszawa 1968,
- Biennale Wenecja 1968,
- Retrospektywa, Muzeum Narodowe, Wrocław 1980,
- Hammer Gallery, Nowy Jork 1991,
- Wiedeń 1987,
- Galeria Krzysztofory Kraków 1987,
- Muzeum Narodowe, Warszawa 1995,
- Galeria Kordegarda, Warszawa 2019.
Jerzy Tchórzewski uważany jest za jednego z najważniejszych artystów polskiej sztuki powojennej. Zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie w 1948. Po studiach przeniósł się do Warszawy, gdzie od 1954 rozpoczął pracę w Akademii Sztuk Pięknych, w 1987 uzyskał tytuł profesora. Obrazy Tchórzewskiego zostały określone, jako te które „odzwierciedlają świadomość przeczutego chaosu”. W jego pracach splata się surrealizm z abstrakcją, a także wieczne odkrywanie na nowo postaci ludzkiej. Sam o swojej twórczości mówił, że „próbuje wykrzesać energię z martwej materii malarskiej”. Jego twórczość z jednej strony wzbudza niepokój poprzez agresywność form, ale także pociąga dzięki swojej sile, energii i tajemniczości. Jak pisał o Tchórzewskim Tadeusz Różewicz: „Ogrzewałem zziębnięte dłonie przy ogniu jego malarstwa”.